Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2011

As if...


Στην Θεραπεία υπάρχει μια έκφραση, με μεγάλη θεραπευτική αξία.
Το  «as if», αυτό που στην κοινή Ελληνική ονομάζεται «σαν να».
Το κάνε «σαν να» λοιπόν είναι το πρώτο, μα τεράστιο θεραπευτικό βήμα, που παίρνει το ρίσκο να κάνει κάποιος, στην αρχή κυρίως της θεραπείας του.

Η ζωή του όλη μπορεί να φαντάζει διαλυμένη, να νιώθει κανείς ότι δεν μπορεί, οτι δεν είναι σε θέση να καταφέρει τίποτε. Και τότε του λέμε κάνε «σαν να»....
Κάνε σαν να  είναι όλα καλά, σαν να μπορείς να τα καταφέρεις, σαν να έχεις την δύναμη να ορίσεις, κάνε σαν να καταλαβαίνεις τί σημαίνει να κάνεις, σαν να...

Συνήθως οι άνθρωποι αντιστέκονται. Επιθυμούν την αλλαγή τους αλλά δεν είναι έτοιμοι να την αντιμετωπίσουν...
Τους φαίνεται ανούσιο, κοροϊδία το να κάνουν σαν να καταλαβαίνουν κάτι που στην πραγματικότητα δεν κατανοούν. Το να παίξουν ένα ρόλο, κάνοντας τους χαρούμενους ενώ είναι λυπημένοι ή τους ήρεμους ενώ είναι αναστατωμένοι...και πάει λέγοντας.
Όμως η αξία του «σαν να» είναι ανεκτίμητη! Γιατί το σώμα  κρατάει τη μνήμες του και τις αναπαραγάγει. Θυμάται πως είναι να είναι ήρεμο κι αν το πείσεις κάνοντας «σαν να»....θα  ανταποκριθεί και σιγά σιγά θα ηρεμήσει και το μυαλό και θα αρχίσει να έχει την δυνατότητα να σκεφτεί αλλιώς. Απλά αλλιώς, σαν να βγαίνει μέσα από ένα τούνελ και να προχωρά προς το φως.

Χρειάζεται χρόνος κι υπομονή....μα το αποτέλεσμα  πάντα αποζημιώνει...

Έτσι και εγώ σήμερα, βράδυ Παρασκευής… θα προσπαθήσω να ακολουθήσω τις συμβουλές που δίνω κατά καιρούς στους θεραπευόμενους μου και θα κάνω... «σαν να».
Θα κάνω σαν να μην αλλάζει ο κόσμος μου, σαν  να μην διαλύεται η χώρα μου, σαν να  μην είμαστε όλοι στο χείλος της απόγνωσης.
Θα κάνω σαν να έχει  ο γιός μου  βιβλία στο σχολείο, σαν να μην καταρρέει το εκπαιδευτικό σύστημα, σαν  οι άνθρωποι που αγαπώ να έχουν δουλειά, θα κάνω τέλος σαν να βρισκόμαστε στο πριν, θα κάνω σαν να μην ξέρω....


Κι έτσι θα πάω στα κρεβάτια τους και θα φιλήσω το τρυφερά μαγουλάκια, θα ανάψω τα κεράκια στο δωμάτιο μας και θα πιω ένα κρασάκι ακούγοντας μουσική με το αγόρι μου....


Κι απλά θα  αφήσω να ξημερώσει. Με τον ήλιο όλα φαντάζουν «σαν να» είναι καλύτερα....
                                                                              Καληνύχτα.... 

1 σχόλιο:

myStickland είπε...

καλημέρα..πέρασα μια βόλτα απο δω..για να σου ευχηθώ μια χαρούμενη και ευτυχισμένη καλημέρα και διάβασα αυτό το υπέροχο post..πραγματικά με άγγιξαν όλα αυτά που παρουσιάζεις.. έτσι κάνω και εγω..ντύνω με όμορφα χρώματα τις μέρες μου και τις σκέψεις μου και ξορκίζω το κακό!!μακάρι όλοι να σκεφτόμασταν και να λειτουργούσαμε έτσι...φιλί <3 τεράστιοοο!!