Η τελευταία εικόνα του καλοκαιριού...

Πρωινό Δευτέρας και τα πιτσιρίκια έφυγαν για το σχολείο.

Ο Άγγελος σφυρίζοντας το ρεφρέν « Το τράβα μπρος»  της Βουγιουκλάκη!!!κι ο Γιώργος κλαίγοντας γιατί « δεν μ’αγαπάει κανείς εκέιιιιιιιιι…», αχ αυτό το νέο σχολείο!

Με συγκινεί να τους βλέπω να φεύγουν για το σχολείο. Το πρωί είναι πεντακάθαροι και γεμάτοι ενέργεια και γυρίζουν κατάκοποι και βρωμεροί, γεμάτοι λάσπες, χώματα, μουτζουρωμένα χέρια, λες και ήταν στη μάχη….Τόσο αστείο!!

Όμως με αυτά και με εκείνα η ρουτίνα μπήκε στη ζωή μας. Η ασφάλεια της καθημερινότητας. Ένα Σαββατοκύριακο που μπήκε σαν κουβάρι και βγήκε με γέλια, μωρουδίστικα κλάματα  παιδικές τσιρίδες και παρέα με ανθρώπους που αγαπάμε…

Ο Γιώργος συνάντησε τους παλιούς του φίλους στο αγαπημένο σπίτι –αγρόκτημα του κολλητού του, περνώντας ένα υπέροχο απόγευμα μαζί τους. Ο Άγγελος με τον κολλητό του στο ποδόσφαιρο, στον πρώτο αγώνα της χρονιάς και την πρώτη επανάληψη στην προπαίδεια!!! Και όλοι μαζί την θάλασσα για το τελευταίο μας ίσως μπάνιο.

Ένα ακόμη καλοκαίρι που φεύγει…

Αγιος Νικήτας Villa Κατερίνα Λευκάδα

Έρχεται πάντα με ενθουσιασμό, με προσμονή. Βγάζουμε προγράμματα για να προλάβουμε όλα αυτά τα υπέροχα που θέλουμε να κάνουμε, όλα τα υπέροχα που θέλουμε να δούμε να γευτούμε. Φέτος τα καταφέραμε και κάναμε τόσα πολλά. Νυχτερινά μπάνια, πικ νικ στην αμμουδιά,  βραδινές ποδηλατάδες στην παραλία, βραδιές με φίλους στην αστροφώτιστη αυλή, παιχνίδια με τα αγόρια στον κήπο, βόλτες σε μέρη που αγαπάμε, Ταξίδια, πολλές όμορφες δημιουργίες, Λευκάδα και μαγική αυλή…κι ύστερα ο καιρός περνάει κι οι μέρες ξεφτίζουν και σταδιακά χάνουν τη λάμψη τους κι ο ήλιος μέρα με τη μέρα γίνεται αδύναμος…θαμπός…σαν τις αναμνήσεις…

Καλοκαίρι 2011

Μαζεύουμε μικρούς θησαυρούς από τις μαγικές ακρογιαλιές και σκόρπια κομμάτια από φωτογραφίες και λέξεις κι αγγίγματα για να μας θυμίζουν μέσα στη σιωπή του Χειμώνα, ότι είναι εκεί και μας περιμένουν. Μια υπόσχεση για τις νέες περιπέτειες που θα έρθουν και τα νέα θαύματα που θα ζήσουμε! 

Βότσαλα, ξύλα, κοχύλια.. μεταμορφώνονται σε αναμνηστικά αντικείμενα…όπως αυτή η γυάλα που φτιάξαμε φέτος.

Χαλίκι από το γιαλό του Άγιου Νικήτα, βότσαλα από την Μικρή άμμο, νεράκι και κεριά που επιπλέουν…κι η Λευκάδα που αγαπάμε είναι σχεδόν εδώ, στο μπαλκόνι μας!

 Κι ύστερα έρχεται αυτό το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Καλοκαιριού κι αρχίζει ο αποχαιρετισμός σε όλα αυτά που αγαπήσαμε…στη θάλασσα, στην ξεγνοιασιά!

Τελευταίο Μπάνιο 18 Σεπτέμβρη 2011

Πρωινό Δευτέρας  λοιπόν, λίγο πριν φύγω στη δουλειά για να ανακαλύψω τα θαύματα που κρύβει κι αυτή η ημέρα, ελπίζοντας να βγει όπως μπήκε, με τις αγκαλιές των αγοριών μου, τα γέλια τους και τις αναμνήσεις μας παρέα…

Τι θα κρατήσω από το φετινό καλοκαίρι; Την τελευταία του ανάμνηση…Ο ήλιος να δύει και να χαρίζει ένα χρυσαφένιο χρώμα  στη θάλασσα κι εκεί στην άκρη της αμμουδιάς, ένας παππούς να κρατάει το γερασμένο χέρι της καλής του, βοηθώντας την να μην πέσει…

Εικόνα τόσο μελαγχολική και με τόση συγκίνηση, που έγινε ευχή κι όνειρο μου.
Έτσι απλά….

Καλημέρα λοιπόν!

                                                                                                    Κατερίνα