Τα παλιά καδρόνια

Επί της ουσίας τίποτε δεν  κάνει να πετιέται χωρίς δεύτερη σκέψη.

Εντάξει με αυτή τη λογική θα γίνουμε ρακοσυλλέκτες της κάθε σαβούρας…Όχι, δεν εννοώ αυτό. Ιδιαίτερα εγώ που τα τελευταία χρόνια έχω απαλλαχθεί από εμμονές και πετάω κάθε χρόνο ή μοιράζω ολόκληρες  σακούλες από παλιά ή άχρηστα για εμάς πράγματα.

Όμως υπάρχουν αντικείμενα που – όπως λέμε- πέρασε η μπογιά τους…και γιατί λοιπόν να μην τους αλλάξουμε μπογιά;

Τα τελευταία χρόνια λοιπόν ανακατασκευάζουμε  και επιδιορθώνουμε πολλά πράγματα τα οποία κάποτε αγαπήσαμε και δεν θέλουμε να αποχωριστούμε.

Με την ίδια λογική φτιάχνουμε και πράγματα που βρίσκουμε πεταμένα και τα θεωρούμε όμορφα.

Πριν δυο χρόνια λοιπόν στον Άγιο Νικήτα στη Λευκάδα( τόπος καταγωγής του Πανταζή), σε μια βόλτα στην ακροθαλασσιά βρήκα πολλά παλιά και σαρακοφαγωμένα καδρόνια. Στην αρχή τα μάζεψα για να μην βρωμίζουν την αμμουδιά.

Μετά τα καλοκοίταξα γιατί η θάλασσα και  ο ήλιος τους είχαν χαρίσει  ένα ξάσπρισμα και μια μορφή που τα έκανε να φαίνονται πολύ παλιά, και  σαρακοφαγωμένα , ενώ ταυτόχρονα λεία και καθαρά.

Τα μάζεψα.

Όλη η παρέα χαριτολογούσε μαζί μου με αυτή μου την μανία, και προσπαθούσαν να καταλάβουν τι διάολο θα έκανα με όλα αυτά τα «βρωμόξυλα»… χε χε.

Ο μόνος που δεν είπε τίποτε ήταν το αγόρι μου. Εμείς ξέρουμε ο ένας την τρέλα του άλλου!

Ζώντας με τον Πανταζή που είναι η προσωποποίηση του  «Μπόμπ του Μάστορα», μου είναι εύκολο να βρω υλικά που χρειάζομαι ή να ρωτήσω οτιδήποτε για να με συμβουλεύσει ή να με κατευθύνει.

Η συγκεκριμένη κατασκευή είναι εξαιρετικά απλή, το μόνο που θα πρέπει να θυμάμαι είναι να μην βιάζομαι(!!!) και να φοράω πάντα γάντια και μάσκα….( τη μάσκα την ξεχνάω συνέχεια).

Ημέρα πρώτη: Έπλυνα  καλά τα ξύλα και τα και να τα εμπότισα ( με πινέλο) με ένα υλικό για το σαράκι. Τα άφησα να στεγνώσουν για μια ημέρα.

Ημέρα δεύτερη: Τα έβαψα  με μπογιά ξύλου, υδροδιαλυτή. Το χρώμα που επέλεξα, λευκό. Θα μπορούσε όμως να ήταν οποιοδήποτε χρώμα, απλά το λευκό ταιριάζει με το χώρο μου. Μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει και μπογιά σε  σπρέι που είναι ακόμη πιο εύκολη στο βάψιμο. Τα άφησα να στεγνώσουν μια ημέρα ακόμη.

Ημέρα Τρίτη: Έφτιαξα με τα ξύλα ένα πλαίσιο σαν κάδρο και στο πίσω μέρος κάρφωσα κοτετσόσυρμα, που είχα κόψει στο σωστό μέγεθος για να χωράει στο πλαίσιο.

Εικόνα από το πίσω μέρος

Δουλειά πανεύκολη. Όλη η κατασκευή κράτησε τρείς ημέρες αλλά επί της ουσίας μιλάμε για δουλειά μισής ωρίτσας το πολύ. Στις γωνίες του κώλυσα  διάφορους θησαυρούς της θάλασσας, που μαζέψαμε εμείς ή που μάζεψαν φίλοι για εμάς από ταξίδια τους, σε μακρινές ακρογιαλιές.

Στο κοτετσόσυρμα στερεώνω  μικρά χαριτωμένα μανταλάκια( το ίδιο μπορεί να γίνει και με συνδετήρες)  που κρατούν φωτογραφίες.

Ξυλάκια από τη Γαύδο, κοχύλια από το Αγγελοχώρι και την Αμοργό,

καραβάκι  κόκκινο δώρο της αδερφής μου από την Κρήτη, καραβάκι γαλάζιο και αστερίες  από βάφτιση και γάμο φίλων.

Εγώ έφτιαξα δύο και το αποτέλεσμα είναι αυτό...

Το ένα έχει φωτογραφίες όλων των αγαπημένων μου και το άλλο το μικρότερο κάρτες ή εικόνες που  με ταξιδεύουν.

Κοσμούν το γραφείο/εργαστήριο μου και  γεμίζουν το χώρο χρώμα και μνήμες….

Κατερίνα
                                                                                                               

Εγώ έφτιαξα δύο και το αποτέλεσμα είναι αυτό.