Μία πολύ ενδιαφέρουσα ενασχόληση για τα παιδιά που δεν την είχα φανταστεί, μέχρι που την έζησα και εγώ ο ίδιος μαζί τους, είναι η χρήση άχρηστών υλικών όπως ξύλινα σανίδια πανιά ή υφάσματα σπάγκο χρωματιστές χάντρες νερομπογιές, δουλεύοντας τα με κανονικά εργαλεία όπως σφυριά, πριόνια, καρφιά, τρυπάνια, ψαλίδια, με σκοπό την κατασκευή διαφόρων αντικειμένων που σκέφτονται ή φαντάζονται από μόνα τους.
Φαντάζομαι ότι η συγκεκριμένη ασχολία που αφορά τα παιδιά, αποτελεί για τους Έλληνες γονείς ιδιαίτερα, πράγμα αδιανόητο.
Πως είναι δυνατόν να εμπιστευτείς στα χέρια ενός πεντάχρονου ή εξάχρονου πριόνι, σφυρί και άλλα εργαλεία με σκοπό το δημιουργικό παιχνίδι και άλλα τέτοια.
Κι όμως την πρώτη μου εμπειρία με τέτοια δραστηριότητα την είχα έναν Ιούνιο πριν 3 χρόνια στη Γερμανία. Ήμασταν σε μια μικρή κωμόπολη στην περιοχή της Στουτγκάρδης ( εκεί ζουν οι γονείς της Κατερίνας) όπου κάθε χρόνο εκείνη την εποχή διοργανώνονται οι «γιορτές των δρόμων» ή κατά το Γερμανικό “Strassen fest”.
Οι συγκεκριμένες εκδηλώσεις λαμβάνουν χώρα σε όλους τους δρόμους του κέντρου της πόλης και βέβαια διοργανώνονται μεταξύ άλλων και διάφορες δραστηριότητες που αφορούν τα παιδιά και τους γονείς.
Η γιαγιά και ο παππούς σε δράση...με μεγάλο ενθουσιασμό |
Περπατώντας λοιπόν σε ένα στενό λιθόστρωτο δρομάκι κάποια στιγμή βρεθήκαμε σε ένα άνοιγμα του δρόμου, ένα πλάτωμα σαν μια μικρή πλατεία όπου υπήρχε μια τέντα και κάτω από αυτή υπήρχαν 10-15 μεγάλοι ξύλινοι πάγκοι εργασίας. Σε κάθε έναν υπήρχαν εργαλεία για μια συγκεκριμένη δουλειά.
Ήταν οι πάγκοι με τα πριόνια, τα σφυριά τα καρφιά και τα τρυπάνια, ο πάγκος με τις ξυλόκολλες, ο πάγκος με τα πανιά και τα ψαλίδια, ο πάγκος με τις χάντρες και τους σπάγκους και ο πάγκος με τα χρώματα. Υπήρχαν επίσης 2-3 ξυλοκιβώτια στο κέντρο που ήταν γεμάτα ξύλα. Μην φανταστείτε τίποτα ιδιαίτερο, ρετάλια από σανίδια διαφόρων διαστάσεων πήχεις, βέργες κυλινδρικής διατομής και βέβαια ήταν όλα φυσική ξυλεία ελάτης η οποία είναι μαλακή και κατάλληλη για ξύλινες κατασκευές.
Η έκπληξη όμως ήταν ότι επικρατούσε το αδιαχώρητο, από γονείς και μικρά παιδιά από 5 ετών, που φώναζαν , έκοβαν κάρφωναν, τρυπούσαν και έβαφαν, λες και ήταν το εργοτάξιο κάποιας νεοαναγειρόμενης οικοδομής.
Υπήρχε δε μια ομάδα νέων αγοριών και κοριτσιών που ήταν οι διοργανωτές της συγκεκριμένης δραστηριότητας, οι οποίοι δεν σταμάτησαν ούτε λεπτό να δείχνουν στα παιδιά την χρήση του κάθε εργαλείου και να τα βοηθούν στην κατασκευή αυτού που είχαν στο μυαλουδάκι τους.
Οι γονείς επίσης, βοηθούσαν με περίσσεια υπομονή, εκεί που πιτσιρίκια τους δυσκολεύονταν.
Η χαρά των παιδιών ήταν παραπάνω από έκδηλη το έβλεπες στα πρόσωπά τους.
Μόλις ο μεγάλος μου ο γιος πήρε χαμπάρι το τι συμβαίνει, πήγε τρέχοντας και άρχισε να δοκιμάζει τα εργαλεία που υπήρχαν στους πάγκους, τα οποία ήταν απαγορευμένα μέχρι πριν από λίγο, ακόμη και να τα αγγίζει.
Τα μικρότερα πιτσιρίκια μπορούσαν να φτιάξουν πιο απλές κατασκευές χρησιμοποιώντας πιο εύκολα υλικά.
Για να μην τα πολυλογούμε, μείναμε εκεί τουλάχιστον 2 ώρες πριονίζοντας, καρφώνοντας, κόβοντας και βάφοντας. Ήταν τόσο μεγάλη η χαρά τους γιατί μπόρεσαν να φτιάξουν κάτι σχεδόν μόνοι τους από το τίποτα χρησιμοποιώντας τα εργαλεία των μεγάλων, την φαντασία τους και τα χέρια τους.
Πίσω από τον Αγγελο, ο Γιώργος με το σφυρί ψάχνει να βρει "θύμα" |
Στο τέλος ήταν πασαλειμμένοι με νερομπογιές και πριονίδι, αλλά ευτυχισμένοι με τα νέα τους δημιουργήματα.
Στις τόσες ώρες που βρισκόμασταν εκεί, δεν υπήρχε γονιός που να μην είχε επιτρέψει το παιδί του να ασχοληθεί και δεν υπήρχε πιτσιρίκι που να είχε κοπεί ή να είχε χτυπήσει με κάποιο εργαλείο.
Το συμπέρασμα είναι ότι θα πρέπει να εμπιστευόμαστε περισσότερο τα παιδιά μας και τις δυνατότητές τους θέτοντας πάντα με σαφήνεια τους κανόνες του παιχνιδιού ή το πώς λειτουργεί το καθετί, επιβλέποντάς τους διακριτικά. Πιστέψτε με δεν θα απογοητευτείτε, αντίθετα θα δώσετε τρομερή χαρά στα παιδιά σας και θα τους τονώσετε την αυτοπεποίθησή τους δείχνοντάς τους το δρόμο προς τα δημιουργικά παιχνίδια.
Από τότε εφάρμοσα και στο σπίτι μου δίνοντας τους ξύλινα ρετάλια τα απαραίτητα εργαλεία και τους κανόνες χρήσης ακόμη και στον μικρότερο γιο μου τότε ηλικίας 3 ετών. Μπορεί να ασχολούνται ένα απόγευμα ολόκληρο με τις ώρες χωρίς κανένα ατύχημα.
Ο Γιωργάκος με τα αγαπημένα του ξύλινα δεινοσαυράκια |
Αξίζει τον κόπο να τους δώσουμε αυτή την χαρά.
Παρακάτω θα δείτε κάποιες από τις δημιουργίες τους....
Καραβάκια που έχει φτιάξει ο Αγγελος εντελώς μόνος του |
Μικρό δεντροσπιτάκι και μικρές χάντρες με τις οποίες ο Αγγελος στόλισε ένα καραβάκι του... |
4 σχόλια:
ααα η μαμά κι ο μπαμπάς...
καταρχας αν δεν διαβαζα ολα αυτα και εβλεπα τις διμιουργιες αυτες δεν θα μου περνουσε απο το μυαλο οτι τα εφτιαξαν μονα τους τα παιδια.
τωρα επιδη εκτος απο το νινι εχουμε και δυο μεγαλιτερα παιδια που και μας ο μπαμπας μας ειναι μπομπομαστορας με πλυρη γκαμα εργαλιων μπορεις να μας δοσεις κατευθινση στο τι ξυλα να χρεισιμοποιησουμε? και που μπορουμε να τα βρουμε?
ΥΓ.ο Γιωργος οπως τον βλεπω ειναι ετοιμος για την θυρα4!!!!
The boats are awesome!
Πανέμορφες δημιουργίες! Το μήλο κάτω από την μηλιά θα πέσει!
Δημοσίευση σχολίου