Μυρίζει αγάπη...

Από χθες το μυριστήκαμε ότι κάτι δεν πάει καλά...
Ο Ζοζέ παραπονιόταν οτι πονούσε το κεφάλι του. Πήρε ένα παυσίπονο και πήγε στο σχολείο.
Το απόγευμα κι ενώ ήμουν στη δουλειά, μιλήσαμε στο τηλέφωνο και μου είπε: "Μαμά στο σχολείο, όταν χοροπηδούσα πονούσε πάλι το κεφάλι μου..." το ρώτησα: "Τώρα σε πονάει;"και μου απαντά "Τώρα δεν χοροπηδάω"....Τι τύπος!!
Ομως το βράδυ είχε λίγο πυρετό και το πρωί επίσης κι έτσι δεν τον ξυπνήσαμε για το νηπιαγωγείο. Αποφάσισα να μείνω σπίτι μαζί του.
Είχε λοιπόν απόλυτη ησυχία στο σπίτι όταν άκουσα θόρυβο στην κουζίνα! Πήγα και βρήκα τον τρυποφράχτη...

Αυτό είναι το ντουλάπι με τα γλυκά...
Τον είχε πιάσει το αντιπυρετικό και πεινούσε...κι όταν ο Γιώργος πεινάει, πεινάει μόνο για γλυκά...σαν τη μαμά του!

Μου ζήτησε μπισκότα και μετά από λίγο, κεικάκι....κι ύστερα ανέβηκε ο πυρετός 39,1 και σταμάτησε να ζητάει οτιδήποτε, εκτός από λίγο "δλοσελό αγγουλάκι"!

Οταν τα παιδιά είναι άρρωστα...αγωνιώ...Πάντα φοβάμαι, όχι όπως όταν πρωτοέγινα μαμά...αλλά πάντα ένα χέρι σφίγγει το στομάχι!
Είμαι έτοιμη για κάθε ανάγκη τους, στο πόδι, σε εγρήγορση.
Λοιπόν ο Γιώργος μου, ήθελε κάτι γλυκό και εγώ ήμουν εκεί για εκείνον...
Για εμένα η τροφή, οποιασδήποτε μορφής είναι φροντίδα! Όταν κάνουμε ωραία τραπεζώματα για τους ανθρώπους που αγαπάμε, πάντα αυτό έχω στο μυαλό μου, να τους φροντίσω...
Μα περισσότερο μου αρέσει να  μαγειρεύω για τα παιδιά μου , να κάνω τα γλυκά που αγαπούν, τα λατρεμένα φαγητά τους, να γεμίζω τις αισθήσεις τους με μνήμες...μυρωδιές και γεύσεις που θα θυμίζουν για πάντα, την ασφάλεια του σπιτιού και της νιότης τους. Μυρωδιές που θα τους θυμίζουν αγάπη!!
Μαγειρεύω για να φροντίσω...σαν μαμά, σαν τροφός. Να "περάσω" στην επόμενη γεννιά, τη φροντίδα που πήρα από τις σημαντικές τροφούς της ζωής μου...τη μαμά και τη γιαγιά μου!!

Ο αγαπημένος μου ανθρωπάκος όσο ήταν καλά με βοηθούσε κι έτσι φτιάξαμε μαζί κεικάκια λεμονιού.

Τα περιχύσαμε με γλάσο κουβερτούρας  και τα διακοσμήσαμε με καραμελάκια....

Ορίστε λοιπόν...

Εντάξη, δεν είναι η επαγγελματική δουλειά της αδερφής μου, που τα κεικάκια της δημοσιεύτηκαν στις Γλυκές Ιστορίες του Παρλιάρου...αλλά δεν γίνετε να γίνουν δυό θαύματα μέσα σε μια οικογένεια! ( με προσέχεις μικρή;)

Εκανα και μπισκότα φιστικοβούτυρου για τον Αγγελο, που τα τσάκισε μόλις γύρισε από το σχολείο.

Καταπληκτική συνταγή και πανεύκολη. Ορίστε λοιπόν:

100γρ.Φυστικοβούτυρο
100γρ.Βούτυρο βιτάμ
75γρ.σκούρη ζάχαρη
2 αυγά
225 γρ.αλεύρι φαρίνα
σταγόνες σοκολάτας

Χτύπησα μαζί τα τρία πρώτα υλικά, πρόσθεσα τα  αυγά και σταδιακά το αλεύρι. Μετά  έριξα τις σταγόνες σοκολάτας.

Να η όψη του πριν αρχίσω να το πλάθω σε 40 μικρές μπαλίτσες.
Εβαλα τις 20 πρώτες στο ταψί και τις ζούληξα...με ένα ποτηράκι, (η Ζαμπία αν δει την εικόνα θα ντρέπετε για λογαριασμό μου, με αυτή  την θλιβερή πατέντα, χε χε). Τέλος, τα έψησα στους 180 βαθμούς για 12 λεπτά. Ετοιμα!! Θρεπτικά, υγιεινά και νοστιμότατα!

Αφού φρόντισα τους μικρούς είπα να κάνω κάτι και για το μεγάλο αγόρι, που έχει τρέλα με τις μαρμελάδες. Εκανα λοιπόν  και την δική του φθινοπωρινή μαρμελάδα με αχλάδια και μήλα...που την τσάκισε με το κουταλάκι με το που γύρισε από τη δουλειά!

Όλα αυτά σε μια μέρα  και άλλα τόσα...μιας και βρήκα την ευκαιρία κι ήμουν σπίτι. Εκλεισα ανάγκες μιας εβδομάδας, από πλυντήρια και καθαριότητες, μέχρι προετοιμασία φαγητών για την κατάψυξη...και και και, και καμιά φορά ξαφνιάζω κι εγώ η ίδια τον εαυτό μου.

Ύστερα κάθησα στον καναπέ να φροντίσω κι εμένα απολαμβάνοντας  ένα απογευματινό καφεδάκι με τα φρέσκα μπισκότα και τα ποδαράκια του Γιωργή στην αγκαλιά μου...τα καυτά ποδαράκια γιατί ο πυρετός ανέβηκε ξανά πάνω από 39...."Μανούλα, κάνε με καλά..."

Πήγανε κι οι δύο στην γιατρό  με το μπαμπά τους. Ίωση...Τώρα είναι πια όλοι για ύπνο.
Εγώ εδώ..."η ξεκούραση του πολεμιστή"!
Μας περιμένει ζόρικο Σαββατοκύριακο, με τον μικρό μας αρρωστούλι. Ομως δεν μας νοιάζει.
Το σπίτι μας μυρίζει αγάπη!!
                                                                                                            Κατερίνα