Μια γωνιά στην κουζίνα...

Πάντα ήθελα στην κουζίνα μου να έχω μια γωνιά ιδιαίτερη.Δική μου.

Μάζευα συνταγές, βιβλία μαγειρικής, σημειώματα με γεύσεις γλυκές ή αλμυρές που θυμίζουν φίλους ή ωραίες μαζώξεις ή ταξίδια, που δεν θέλουμε να ξεχαστούν. 

Το βιβλίο μαγειρικής της μαμάς μου με συνταγές της Χρύσας Παραδείση με ημερομηνία 1984, βιβλία με ιδιαίτερες συνταγές δώρα φίλων για το γάμο ή την γέννηση των παιδιών μας, και χαρτάκια πεταμένα μέσα σε ένα συρτάρι περιμένοντας να βρουν την θέση που τους αξίζει.

Ήθελα λοιπόν να δημιουργήσω μια γωνιά μέσα στην κουζίνα όπου θα ήταν όμορφη και πολύ ξεχωριστή, για να τακτοποιήσουμε το χάος όλων αυτών των συνταγών.

Ζήτησα από το αγόρι να πάρει τα μέτρα και να μου φτιάξει ένα μικρό ξύλινο ραφάκι. 

Πράγματι έφτιαξε ένα κουτάκι το οποίο έβαψα εγώ σε χρώμα ιβουάρ με colourspray. Πανεύκολο!! 

Μετά άρχισε το αγαπημένο μου κομμάτι. Αγόρασα ύφασμα πτι καρό κόκκινο και το έκοψα  αφού πρώτα το σιδέρωσα σε κόλλα για να μην ξεφτίσει, το κόλλησα στα τοιχώματα και το ραφάκι κρεμάστηκε στη γωνιά του.

Γύρω του έβαλα όλα αυτά που θέλω να βλέπω μαγειρεύοντας. 

Πραγματάκια και εικόνες που με κάνουν να χαμογελώ, όπως αυτή η αφίσα της Anne Geddes με δύο νεογέννητα μωράκια που κοιμούνται μέσα σε μια σουπιέρα με κεράσια....Είναι δώρο τρυφερό της Κατερινιώς μου, της αγαπημένης, στην πρώτη μου εγκυμοσύνη...Στην αρχή και μόνο που την κοίταζα δάκρυζα...φρέσκια μανούλα βλέπεις...

Την κουβαλούσα στις αποσκευές μου από σπίτι σε σπίτι για  χρόνια, με την ελπίδα ότι κάποτε θα έβρισκε τη θέση της.

Επίσης οι εικόνες με τους καφέδες...Λατρεύω τον καφέ, τη μυρωδιά του, τη γεύση του.Ο πρωινός καφές είναι  για εμένα το πιο σημαντικό ξεκίνημα της ημέρας γι' αυτό ο καφές πρέπει να είναι πάντα  καλοφτιαγμένος το πρωί.

Είναι η πρώτη γεύση και βέβαια το μοίρασμα αυτής της πρώτης γεύσης με ανθρώπους που αγαπάμε ή περνάμε καλά μαζί τους είναι ουσιώδες...Αλλιώς πως να πάει καλά η μέρα, με καφέ κρύο κι άγευστο και φάτσες θλιμμένες και μουρτζούφλικες; 

Δεν είναι τυχαίο ότι το συνηθισμένο μου δώρο σε ανθρώπους που νιώθω κοντά μου είναι κούπες...για να με μνημονεύουν με τον πρωινό τους καφέ!! χε χε

Η αδερφή μου λοιπόν φρόντισε να μου πάρει όλες αυτές τις ωραίες εικόνες με τα όμορφα φλυτζάνια του καφέ και εγώ αποφάσισα να τα στολίσω μέσα σε καδράκια και να τα κρεμάσω δίπλα στο ραφάκι μου....

Είναι μια πραγματικά όμορφη εικόνα....όταν μέσα στην ταχύτητα του πρωινού μου ξυπνήματος ρίχνω μια ματιά για να το θαυμάσω και μου ζεσταίνει τα μάτια...

ή όταν στέκομαι μπροστά του, στο κλείσιμο της ημέρας και σκέφτομαι τι να "ταίσω" αύριο την οικογένεια μου.

Είναι μια μικρή γωνιά που δεν φαίνεται γιατί είναι κρυμμένη πίσω από το ψυγείο.Υπάρχει μόνο για εμένα.... 

Απέναντι, η εστία που μαγειρεύουμε  και ο απορροφητήρας που πάνω του κρεμάσαμε το δώρο της μαμάς μου όταν φτιάξαμε την κουζίνα.Το πιο υπέροχο δώρο... για το καινούριο μας σπιτικό. Στάχυα!!! 

Κομμένα από σταροχώραφα του χωριού της... Στάχυα, για τον πλούτο, τη γονιμότητα, την ζωή και μια ευχή απ' την ψυχή της...Και το σπίτι μας γέμισε χαρά!!!

                                                                         Κατερίνα