Ω! Έλατο.... τα στολιδάκια σου!

Η ζωή βρίσκει τους ρυθμούς της κι εμείς μαζί της....Δεν έχω καταλάβει ακόμη ακριβώς τη διαφορά στην καθημερινότητα. Είναι σαν να έχω άδεια και μάλιστα διακεκομένη γιατί χθες πήγα στη δουλειά και θα πάω και αύριο για να προλάβω να κλείσω ότι είναι ανοιχτό!! Συγκινήθηκα πολύ με όλα τα ζεστά σας μηνύματα.Με τα λόγια συμπαράστασης και υποστήριξης....ευχαριστώ πολύ όοοοοοολους εσάς!!! Τους αόρατους φίλους.. Ευχαριστώ την τρυφερή μου  Dee Dee  για την υπέροχη εικόνα που μου έστειλε και μου έδωσε δύναμη για το νέο μου ξεκίνημα.... 

και την αγαπημένη μου aMaryllis για αυτή την φωτογραφία δωράκι....με τον χιονανθρωπάκο να κάνει αγκαλιές στον μικρό τάρανδο!!! 

Τι τρυφερές που είστε.... 

Επίσης δέχθηκαμε  αυτό το μπλογκοβραβείο από τις mystickland, aMaryllis  και Marie Anne...σας ευχαριστούμε για τη φροντίδα!!!

Στο σπίτι τα πράγματα έχουν αλλάξει!! Αρχίσαμε να μετράμε αντίστροφα....

Γιορτή, έχουμε γιορτή ... και το σπίτι έβαλε τα καλά του...

Το μήνυμα ότι έρχονται τα Χριστούγεννα αρχίζει πάντα από το κατώφλι, οπότε την πόρτα μας στολίζει αυτό το αγαπημένο στεφάνι...

Όμως το πιο σημαντικό από όλα είναι  το δεντράκι...

Ω έλατο λατρεμένο....έχω διάφορες υπέροχες μνήμες...μια χρονιά θυμάμαι τη μαμά που μου τηλεφώνησε και μου ζήτησε να πάω να τη βοηθήσω.... 

Ήταν σούρουπο κι έριχνε χιονόνερο,φυσούσε πολύ και θυμάμαι την μαμά να με περιμένει στο ανθοπωλείο της γειτονιάς με ένα έλατο....Τι χαρά! Αξέχαστη χαρά...Το κουβαλήσαμε μαζί, το στολίσαμε και μας θυμάμαι με τη μικρή να παίζουμε στο μεγάλο σαλόνι που άνοιγε μόνο τις γιορτές...

Ο μπαμπάς όποτε αναλάμβανε να φέρει το δέντρο πήγαινε στο δάσος κι έκοβε κλαδιά.Πολλά και φουντωτά και τα στολίζαμε με μικρά ξύλινα στολιδάκια. Λάτρης του βουνού,  μας έπαιρνε μαζί του και μαζεύαμε κάστανα και κούμαρα.
Θυμάμαι με τη Λίτσα μου,  να αγοράζουμε το ελατάκι μας οι δυό μας, κοπελίτσες πια,  και να το κουβαλάμε στα χέρια μέχρι το σπίτι, γελώντας  καθώς γλιστρούσαμε στο παγωμένο χιόνι...

Τώρα είμαι εγώ αυτή που κουβαλάω το δέντρο...αυτή που δίνει την έμπνευση και τον ενθουσιασμό των γιορτών.... Εγώ κι εκείνος...μια καταπληκτική ομάδα και ένας  υπέροχος ρόλος!!

Στον Πανταζή αρέσουν τα ζωντανά δέντρα οπότε για χρόνια αγοράζαμε έλατο από φυτώριο και μετά το φυτεύαμε στην αυλή...

Αφού ο κήπος έγινε ελατόδασος, αποφασίσαμε να αγοράζουμε κομμένο... Όμως όταν πριν  λίγα χρόνια ήρθαμε στο νέο μας σπίτι κι αποφασίσαμε να αγοράσουμε ένα συνθετικό....Την μυρωδιά του έλατου μας την δίνουν τα πολλά κλαδιά με τα οποία στολίζουμε γύρω γύρω.

Κάθε χρόνο λοιπόν βγαίνει από το πατάρι μαζί με όλα τα φιλαράκια του και το βάζουμε στο κέντρο της ζωής μας!!! 

Το σύνθημα μας είναι "το πολύ δεν είναι ποτέ αρκετό"...Οπότε το δεντράκι μας είναι φορτωμένο με κάθε λογής στολίδια...Δεν μας νοιάζουν αν ταιριάζουν τα χρώματα, τα σχέδια, τα σχήματα...η ομοιομορφία δεν μας αφορά....μας νοιάζει να το γεμίσουμε με ότι μας "μιλάει"...κι έτσι κάθε χρόνο αγοράζουμε ένα στολίδι. Ένα μόνο κάθε φορά, ανάλογα με το πως νοιώθουμε...

Επίσης υπάρχουν πάνω του στολίδια δώρα, από ανθρώπους που μας αγαπούν και ξέρουν την τρέλα μας. Θυμόμαστε το κάθε δωράκι, την κάθε χρονιά, το κάθε πρόσωπο που μας το χάρισε....

Όμως τα πιο όμορφα στολίδια από όλα είναι αυτά που κάθε χρόνο ξαπλώνουν στα πόδια του.... Έτσι τους  λέω..."τα στολίδια μου"!

Δεκέμβρης 2006

Δεκέμβρης 2007

Δεκέμβρης 2007

Δεκέμβρης 2008

Δεκέμβρης 2009

Δεκέμβρης 2010

Το δέντρο μας στέκει εκεί, υπέροχο και γιορτινό, με τα τρενάκια του από κάτω με τα λαμπάκια και τις κορδέλες...κι όμως όλοι ξέρουμε πως χωρίς τον καθέναν από εμάς τίποτε, ούτε καν εκείνο, δεν έχει αξία!! 

Γι'αυτό μαζί με τα στολίδια κάθε χρόνο το στολίζουμε και με λίγη παραπάνω αγάπη, πίστη, φροντίδα κι υπομονή και το δέντρο μας... κάθε χρόνο μεγαλώνει!!!

                                                                                            Κατερίνα Πανταζής