Χειμερινός περίπατος....

Μετά από αρκετές μέρες ακατάπαυστου βαρδάρη να σαρώνει τα πάντα και με αρκετά χαμηλές θερμοκρασίες, ξυπνήσαμε την περασμένη Κυριακή με μια ηλιόλουστη μέρα δίχως ο βαρδάρης να λυσσομανάει έξω.

Αφού ήμασταν αραχτοί, από καναπέ σε καναπέ απολαμβάνοντας ένα εξαιρετικό πρωινό, αποφασίσαμε να ξεμυτίσουμε από το σπίτι για να μαζέψουμε ήλιο.

Μετά από μια εκτεταμένη διαβούλευση μεταξύ όλων των μελών της οικογένειας, καταλήξαμε στο να περπατήσουμε στην παραλία της Περαίας μαζί με τον σκύλο μας τον Κάρλο.

Κατεβήκαμε στην παραλία ξεκινώντας τον περίπατο μας στον πεζόδρομο.

Η μέρα ήταν φανταστική και ο ορίζοντας πεντακάθαρος με θέα την Θεσσαλονίκη και τον χιονισμένο Όλυμπο.

Κάποια στιγμή και μετά το επίμονο τράβηγμα του σκύλου, καταλήξαμε να περπατάμε στην αμμουδιά, σχεδόν εκεί που έσκαγε ένα ελαφρό κυματάκι. Η αμμουδιά ήταν λεία και σφιχτή, μετά από τόσες μέρες βόρειο άνεμο, έτσι ώστε να μπορεί να περπατά κανείς χωρίς να βουλιάζει στην ψηλή άμμο και αυτό έκανε τον περίπατο ξεκούραστο. 

Το κύμα είχε ξεβράσει κάθε λογής αντικείμενα, δυστυχώς πολλά σκουπίδια, αλλά και χιλιάδες κοχύλια. 

Κοχύλια σε κάθε σχήμα, μέγεθος και απόχρωση σε απίστευτες ποσότητες να σχηματίζουν στρώματα όπου όταν πατούσες ακουγόταν αυτός ο υπέροχος κρατσανιστός ήχος που αν κλείσεις τα μάτια σου σε παραπέμπει σε καλοκαιρινή παραλία εκεί που σκάει το κύμα. 

Τα παιδιά ξετρελάθηκαν, έτρεχαν δεξιά αριστερά, έσκαβαν την υγρή άμμο με τα χεράκια τους, πετούσαν πέτρες στη θάλασσα και φυσικά δεν παρέλειψαν την αγαπημένη τους ασχολία, που την κόλλησαν από μένα, την συλλογή κοχυλιών. 

Η Κατερίνα κρατούσε τον σκύλο που είχε βρει την άγια του χαρά. Κυλιόταν ανάσκελα στην άμμο, τρίβονταν επάνω μας και έσκαβε με την μουσούδα του στην άμμο και χωνόταν ολόκληρος μέσα κάνοντας απίστευτες χαρές. 

Παραδίπλα ένα σμήνος γλάρων στέκονταν ακίνητοι στην ακροθαλασσιά και μας χάζευαν.

Η εικόνα ήταν τόσο γαλήνια μακριά από το πλήθος του κόσμου που κάθονταν μέσα στα παραλιακά καφέ. Λίγο αργότερα ένα πολυάριθμο σμήνος από μαύρες πάπιες πέρασαν πετώντας τόσο χαμηλά, ίσα ίσα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας σε τέλειο σχηματισμό.

Ζωγραφίσαμε στην υγρή άμμο χαράζοντάς την με ξύλα κι επιστρέψαμε σπίτι για μεσημεριανό. 

Τέτοιες οικογενειακές στιγμές  είναι σημαντικές γιατί κάνουμε πράγματα όλοι μαζί, κάτι που δεν είναι συχνό λόγω των υποχρεώσεων μας και είναι ακόμη πιο σημαντικές γιατί ηρεμούμε, φεύγει η ένταση της καθημερινότητας το μυαλό ξεχνιέται και σκέφτομαι:  Είμαστε πολύ τυχεροί που μπορούμε να απολαμβάνουμε οικογενειακές στιγμές ανεμελιάς σε ένα φυσικό περιβάλλον μακριά από μια μεγαλούπολη. 

Άσε που γεμίσαμε ένα κουβαδάκι με κοχύλια κι άρχισε το μυαλό να οραματίζεται νέες καλοκαιρινές κατασκευές.

                                                                                                                                 Πανταζής