Το πρωινό μας άρχισε τα ξημερώματα που ξυπνούσαμε με βάρδιες για να κανακέψουμε τα παιδιά που ήταν άρρωστα.
Στις 6.30 ξύπνησαν και οι δύο με 38.8 ακριβώς....Αντιπυρετικά, νεράκι, ξεβούλωμα μύτης, μια αγκαλιά για κουράγιο μέχρι να πέσει ο πυρετός και να τους ξαναπάρει ο ύπνος...
κι αντικρίσαμε από το παράθυρο της κρεβατοκάμαρας, αυτό
κι αυτό...
...το πρώτο χιόνι της χρονιάς....
Μπορεί να μην είναι σπουδαίο αλλά τα παιδιά ξετρελάθηκαν, τα κατακόκκινα από τον πυρετό μαγουλάκια έλαμψαν και τα μάτια γυάλισαν από ενθουσιασμό!!
Μπορεί να μην είναι σπουδαίο αλλά τα παιδιά ξετρελάθηκαν, τα κατακόκκινα από τον πυρετό μαγουλάκια έλαμψαν και τα μάτια γυάλισαν από ενθουσιασμό!!
Ήθελαν να βγουν στο χιόνι, μα έκανε τόσο κρύο κι είχαν πυρετό...προσπάθησα κερδίσω λίγο χρόνο.
Βγήκαν απ'τις ντουλάπες τα παλαβά καπέλα και τα γυαλιά
...παίξαμε wii, είδαμε dvd, παίξαμε memory....και μετά τους άφησα να βγουν για μισή ώρα στην αυλή....
Τους έκανα το χατήρι λοιπόν κι ήταν τόσο όμορφο όλο αυτό το παγωμένο τοπίο...
Τα λουλούδια και τα φύλλα των δέντρων, ήταν πασπαλισμένα με μια ιδέα από παγωμένο χιόνι...
Ένα τοπίο γεμάτο υποσχέσεις...για την Άνοιξη που όπως και να'χει, είναι στο δρόμο...
Γεμίσαμε τις ταΐστρες και τα σπιτάκια του κήπου με σποράκια για τα πουλιά
και γρήγορα μου ζήτησαν να μπούνε στο σπίτι....Τα χεράκια παγωμένα κι εκείνοι, μαραμένες μου γαρδένιες κι οι δύο!!
Η επίσκεψη στο γιατρό κατέληξε σε διπλές αντιβιώσεις!
Τώρα η οικογένεια μου κοιμάτε κι εγώ εδώ να κοιτάζω μέσα από τη ζεστασιά του σπιτιού τις μικρές χαριτωμένες νιφάδες να στροβιλίζουν στο σκοτάδι.
Σκέφτομαι ότι είναι η πρώτη φορά από τότε που έγινα μαμά, που ήμουν σπίτι με τα παιδιά μου άρρωστα και δεν ένιωθα ότι κάπου αλλού με χρειάζονται. Δεν χρειάστηκε να πάρω κανενός την άδεια, δεν χρειάστηκε να ενημερώσω κανέναν, δεν χρειάστηκε να πάρω χαρτί από τη γιατρό, δεν μιλούσα στα τηλέφωνα, δεν έδινα οδηγίες ή εξηγήσεις...τίποτε...
Ήμουν εδώ! Απλά εδώ, μαζί τους, πουθενά αλλού...
Τους έκανα μια καυτή κοτόσουπα, κι άφησα την ημέρα να κυλήσει αργά, νωχελικά δίχως την αγωνία οτι την επομένη πρέπει να φύγω και να τους αφήσω...χωρίς ενοχές, με το μισό μυαλό εδώ και το άλλο μισό κάπου αλλού....Για πρώτη φορά από τότε που έγινα μαμά, δεν ήμουν μισή... κι αυτό όλο έκρυβε, μια ελευθερία!!
Σκέφτομαι ότι είναι η πρώτη φορά από τότε που έγινα μαμά, που ήμουν σπίτι με τα παιδιά μου άρρωστα και δεν ένιωθα ότι κάπου αλλού με χρειάζονται. Δεν χρειάστηκε να πάρω κανενός την άδεια, δεν χρειάστηκε να ενημερώσω κανέναν, δεν χρειάστηκε να πάρω χαρτί από τη γιατρό, δεν μιλούσα στα τηλέφωνα, δεν έδινα οδηγίες ή εξηγήσεις...τίποτε...
Ήμουν εδώ! Απλά εδώ, μαζί τους, πουθενά αλλού...
Τους έκανα μια καυτή κοτόσουπα, κι άφησα την ημέρα να κυλήσει αργά, νωχελικά δίχως την αγωνία οτι την επομένη πρέπει να φύγω και να τους αφήσω...χωρίς ενοχές, με το μισό μυαλό εδώ και το άλλο μισό κάπου αλλού....Για πρώτη φορά από τότε που έγινα μαμά, δεν ήμουν μισή... κι αυτό όλο έκρυβε, μια ελευθερία!!
Αύριο ελπίζω να χιονίσει και πάλι πολύ πολύ πολύ...και τα αγόρια να είναι καλύτερα για να χαρούν το χιόνι.Τίποτε παραπάνω...Τι προνόμιο!!
Κατερίνα
Beautifully said. Wonderful that they were able to go out, sad that they were sick. I so enjoy those moments of not having to be any where else. I have lots of those days and would not change it for anything.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι μαγικές εικόνες, ακόμη κι εγώ θα ήθελα να ήμουν εκεί, εδώ σε μας χιόνι ούτε απ'έξω δεν περνά και είναι το παράπονο του γιού μου!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα!Πολύ καλά έκανες και τους άφησες να βγουν έξω.Δεν αξίζει τίποτα όσο η χαρά που παίρνουν από απλά πράγματα που τους κάνει να χαμογελούν.Τελικά το "επάγγελμα" full time mom τα αξίζει όλα σωστά;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ τα μανάρια μου...Περαστικά και γρήγορα να είναι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλπίζω σήμερα να είναι καλύτερα και να έχει περισσότερο χιόνι,να το ευχαριστηθούν,τουλάχιστον!
Και μαζί του,κι εσύ!
καλημερα Κατερινακι μου
ΑπάντησηΔιαγραφήχιονισε και ειδαμε ασπρη μερα
οτι ποιο ομορφο σε αυτες τις δυσκολες μερες που περναει ο κοσμος
ευχομαι ολοι να εχουν μια ζεστη φωλια για να απολαυσουν αυτες τις ομορφες εικονες
Περαστικα στα ζουζουνια σου να γινουν γριγορα περδικια...
πραγματικα τοσα χρονια που σε ξερω περνουσες αυτες τις στιγμες απο το τηλεφωνο. ανοιξε τωρα την μεγαλη ζεστη αγκαλια σου και κλεισε μεσα τα αγορακια σου...
σε φιλω
ΚΑΛΗΜΕΡΑ!!!!!!!!ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ!!!!!!!!!ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ .....
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ τελικά δεν τη γλιτώσατε την αντιβίωση; Ε δεν πειράζει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι η επιθυμία σου να γίνει πραγματικότητα και αύριο πρωί να είναι όλα κάτασπρα!
Περαστικά σας
ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΥΛΙΑ.........
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλα περαστικά είναι..μα οι στιγμές που είσαι δίπλα τους είναι μοναδικές και δεν γυρίζουν πίσω..είσαι τυχερή που μπορείς και είσαι 24 ώρες δίπλα τους, που τους χα'ι'δεύεις το χεράκι, που τους ψιθυρίζεις λόγια αγάπης, όταν είναι αρρωστούλια,,ακόμα και αν ο πυρετός ανεβαίνει εκείνα απολαμβάνουν αυτές τις στιγμές που η μανούλα είναι εκεί και όχι κάπου αλλού..τις στιγμές εκείνες που δεν χρειάζεται να μοιραστούν την αγάπη σου με κανένα άλλον..γιαυτούς είσαι όλος ο κόσμος..
ΑπάντησηΔιαγραφήτυχερή και ευλογημένη, μανούλα!!
σε φιλώ..
Αχ, τι τέλεια!! Ήρθε το χιόνι σε εσάς τελικά!!! Ζηλεύω λιγουλάκι...αν δεν ήταν και άρρωστούλικα τα πιτσιρικάκια!! Ελπίζω η αντιβίωση να κάνει το θαύμα της και αύριο να είναι περδίκια!!! Πολύ ωραίες οι χιονισμένες φωτογραφίες σου!!! φιλάκια από Αθήνα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα και περαστικά στα αγόρια σου!!Να γινουν γρηγορα καλά να το ευχαριστηθούν κι εξω!Κι εμεις εδω μπόλικο χιονι!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑτερινάκι στο έχω ξαναπεί τα λόγια σου μάλλον η δύναμή τους και η δύναμη της δικής σου καρδιάς πάντα μα πάντα με συγκινούν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγω σας εύχομαι γρήγορα καλά και μην ανησυχείτε και από βδομάδα θα χιονίζει .................
Αχ, ζηλευω την ελευθερια του να εισαι ολοκληρη καπου :):):)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταπληκτικες φωτογραφιες!!!!!
Μονο που , οσο κι αν μου αρεσει το χιονι, ευχομαι στις μεγαλουπολεις μας να μην χιονισει γιατι οι αστεγοι και τα αδεσποτα δεν βρισκουν πια ουτε μια ζεστη καρδια μεσα στο πληθος. Ας χιονισει στα βουνα, εκει οπου ο κοσμος αγαπαει περισσοτερο τα ζωα (οχι οτι ειναι κανονας αυτο βεβαια) και δεν υπαρχουν αστεγοι :)
Καλημερααααα
Περαστικά στα μικρούλια σου!Είναι τόσο όμορφες οι εικόνες σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατερίνα μου θα μείνω στην παράγραφο που αναφέρεις οτι είσαι σώμα και ψυχή εκει μαζι με τα παιδια σου, διχως να νοιάζεσαι για το ποτε θα σχολασεις, για το αν θα σου δωσουν αδεια και ολα τα σχετικα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγω περα απο τις εικονες και τις περιγραφες, εισπρατω και βλεπω αγαπη!Παντα έτσι να είστε γλυκουλα μου.
σε φιλω το θωμακι!
υγ.η καλυτερη αντιβιωση ειναι το χιονακι:)
Υπέροχα κόκκινα από τον πυρετό μουτράκια, υπέροχες άσπρες από το χιόνι εικόνες! Να είστε καλά και ακόμα υπό αυτές τις αντίψοες συνθήκες να προσπαθείτε να το διασκεδάσετε (βλ. τρελά καπέλα!). Περαστικά σας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Κατερινάκι!Λίγο το χιόνι δεν το χαρήκαμε και πολύ.....περαστικά στα αγοράκια σου,και από βδομάδα πάλι θα έχει χιόνι και αυτή την φορά ελπίζω περισσότερο!!!Καλό weekend,σας εύχομαι....
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημερα Κατερινα και περστικα!Κριμα που δεν μπορεσαν τα παιδια να χαρουν περισσοτερο το χιονι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεραστικά τους γρήγορα εύχομαι! Τι όμορφα! Εσείς είδατε και μια άσπρη μέρα ενώ εμείς ... μόνο φτύνουμε καρφοπέταλα!!! χα χα!
ΑπάντησηΔιαγραφήπεραστικά στα αγόρια σου !!!! Τι όμορφος ο χιονισμένος κήπος σας !!! Ζηλεύω...Αντε να ξαναχιονίσει πάλι για τα παίξουν τα αρρωστάκια σου !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΟΥ ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΕΧΟΥΝΕ. ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΒΓΑΛΕΣ ΛΙΓΟ ΕΞΩ, ΚΟΥΚΟΥΛΩΜΕΝΟΥΣ ΒΕΒΑΙΑ .....ΟΜΟΡΦΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ...ΟΜΟΡΦΟ ΤΟΠΙΟ...ΚΑΝΤΟΥΣ ΜΠΑΝΙΟ ΜΕ ΕΙΔΙΚΟ ΑΦΡΟΛΟΥΤΡΟ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΑΧΙ...ΑΛΛΑ ΜΕΤΑ ΥΠΝΟ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΩΣΤΟΥΣ ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΑΚΙΑ!!!!!!!!!
Κατερινάκι μου γλυκό κι εμείς άρρωστες είμαστε, η μικρή πριγκίπισσα ξεκίνησε με συνάχι το οποίο εξελίχθηκε σε ωτίτιδα μαζί με εμετούς (τέλειος συνδυασμός) κι εγώ την παλεύω με ένα βαρύ συνάχι! Εύχομαι να γίνετε γρήγορα καλά και να απολαύσετε το χιόνι, μα πιο πολύ να χαρείς αυτή την πληρότητα που αισθάνεσαι τώρα μαζί με τα παιδιά σου!!! Φιλιά καλό μου κορίτσι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατερινα μου αγγιξες την καρδια μου.Κι εγω εργαζομενη μανα με τισ ιδιες τυψεις.Απολαυσε τα παιδια σου αυτη η πληροτητα δεν αντικαθιστατε με καμια καριερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧριστιανα
Περαστικά στα δυο αντράκια σου...Όμορφες οι εικόνες της αυλής σου...Φιλιά πολλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήA και τελεια τα marshmallows τα φτιαξαμε ψες με τα παιδια μου και μεχρι το πρωι τα εξαφανισαν,και γω που νομιζα οτι θαχα μπουκετα με marshmallows στολισμενα
ΑπάντησηΔιαγραφήΧριστιανα
Πως να αντισταθούν τα μικρά σου βλέποντας τετοια ομορφιά!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεραστικα σας.
Φιλια!
Καλό μήνα!!! Ο πυρετός πυρετός και το χιόνι χιόνι!!! Περαστικά στα καμάρια σου και καλό κουράγιο σε σένα!!! Καλό Σαββατοκύριακο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεραστικά σας, ελπίζω να είστε καλύτερα αύριο!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ μισός κόσμος άρρωστος είναι,περαστικούλια στα παιδάκια σου(:
ΑπάντησηΔιαγραφή*Δυστυχώς ο καιρός δεν μας έκανε την τιμή να ξαναχιονίσει;(
Δεν πειράζει όμως,καλό σας βράδυ**
Εχω λατρεψει τις ταιστρες!!!Το παγκακι??Ποσο υπεροχο??Marvelous garden!!xoxo
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεραστικά στα παλικαράκια σου Κατερινάκι! Και τα δύο άρρωστα όμως βρε παιδί μου; Μπράβο σου που τα άφησες να χαρούν το χιόνι ακόμα κι έτσι! Το οποίο ζήλεψα ιδιαιτέρως εννοείται! Όπως "ζήλεψα" και τα συναισθήματα που μας πέρασες μέσω του επιλόγου σου. Είναι όντως υπέροχο να μπορείς να κάνεις το αυτονόητο και να είσαι δίπλα στα παιδάκια σου όποτε το χρειάζονται, χωρίς τύψεις, υποχρεώσεις... Φιλάκια πολλά, καλό βράδυ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈξω χιόνι και κρύο και μέσα η θερμοκρασία χτύπησε κόκκινο.Περαστικά στους μικρούς ήρωες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι φωτογραφίες σου είναι πανέμορφες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεραστικούλια σας, η θέα του χιονιού και το παιχνίδι,κοτόσουπα και αγκαλίτσες, είναι τα καλύτερα φάρμακα ;) έτσι δεν είναι?
Σε φιλώ γλυκιά μου Κατερίνα **
Κατερίνα, χαίρομαι πάρα πολύ που σε βρήκα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πόσο όμορφα με έκανες να νιώσω, και τι γλυκά συναισθήματα κατάφερες να μου δημιουργήσεις, δεν το φαντάζεσαι: Σε ευχαριστώ πολύ πολύ.
Πόσο δίκαιο έχεις για την ελευθερία που νιώθεις, με το να είσαι δωσμένη στην οικογένειά σου, ειδικά σε στιγμές που σε διαφορετική περίπτωση θα έπρεπε να ζητιανέψεις για άδεια, και την ίδια στιγμή θα εκτοξευόταν εναντίων σου και αυτός ο ψυχολογικός πόλεμος, που από τη μια σε κάνει να λες "δεν πα να λέτε ότι θέλετε, εγώ ΘΑ ΜΕΙΝΩ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ μου, ενώ από την άλλη σε πληγώνει. Πολύ χαίρομαι για σένα.
Περαστικά στους θυσαυρούς της ζωής σας.
Καλό Σαββατοκύριακο να έχετε!
Αχ τα καημενούλια!!!Περαστικά!!!Εύχομαι γρήγορη ανάρρωση πράγμα που είναι σίγουρο με τέτοια περιποίηση που θα' χουνε από τη μαμά Κατερίνα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦαντάζομαι πως είναι μοναδικό συναίσθημα το να είσαι εκεί όταν σε χρειάζονται τα παιδιά σου!!
Θυμάσαι που είχες ανησυχίες και αμφιβολίες που θα είσαι πια σπίτι..
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν θα σου λείψουν ποτέ ξανά! (ίσως όταν πάνε για σπουδές..χεχε)
Περαστικά στ'αγόρια!
Οι φωτό τέλειες..να ζηλεύουμε εμείς στην Αθήνα!
ΟΜΟΡΦΕΣ ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΜΕ ΤΟ ΧΙΟΝΙ ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΣΑΣ!!!ΝΑΜΟΥΝ ΕΚΕΙ!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΛΑ ΝΑ ΠΕΡΝΑΤΕ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΟΠΩΣ ΠΕΡΑΣΑΤΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΣΑΣ!!!(ΧΩΡΙΣ ΑΡΡΩΣΤΙΕΣ ΒΕΒΑΙΑ)
ΝΑ ΤΑ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΣΟΥ!!!
Το ομορφιά Θεέ μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατερινάκι σε ευχαριστούμε που μοιράστηκες αυτές τις υπέροχες φωτογραφίες μαζί μας!