Καλοκαιρινή διακόσμηση.Τα βάζα των καλοκαιρινών αναμνήσεων...

Οι ημέρες περνούν ήρεμα. Με πολλή  χαλαρότητα  και πολλή θάλασσα. Συνήθως πηγαίνουμε  με παρέα, φίλοι των παιδιών, αδέρφια, ξαδέρφια...Υπάρχουν όμως και φορές που είμαστε ολομόναχοι...Εγώ κι εκείνοι και τότε το απολαμβάνω διαφορετικά...

Γύρω όλα είναι ήσυχα και ο χρόνος κυλάει αργά και νωχελικά.Ακούω τις φωνές τους, τα γέλια τους τα γαργαριστά και τους "καμαρώνω" όπως έλεγε ο παππούς μου όταν μας κοιτούσε από μακριά...

Διαβάζω το  βιβλίο μου  και συνήθως κάθε καλοκαίρι ένα βιβλίο με σημαδεύει....φέτος νομίζω πως αυτό θα είναι το "Ανεμώλια", του Ζούργου, ένα βιβλίο υπέροχο, ενός συγγραφέα που για εμένα είναι απλά κορυφαίος!!

Μαζί του  και μέσα από τα βιβλία του, έχω ζήσει στιγμές μοναδικές..
Το συγκεκριμένο, μου το έδωσε να το διαβάσω ένας  άνθρωπος που μπήκε στη ζωή μου πρόσφατα και με κάποιο τρόπο συνδεθήκαμε...Κι όχι μόνο.... Η  ζωή της είναι γεμάτη έμπνευση που τη μοιράζεται μαζί μου με τεράστιο ενθουσιασμό και μου χαρίζει ενέργεια και δύναμη σε στιγμές ανύποπτες...Ευχαριστώ γλυκιά Μαριώ, εσύ ξέρεις!

Η εποχή αυτή είναι απλόχερη και το καλοκαίρι γαλαντόμο σε όλα του...μας χαρίζει και μας χαρίζει και δεν σταματά να μας χαρίζει. Έτσι μαζέψαμε κάποια από τα φρούτα των δέντρων και φτιάχνω ασταμάτητα μαρμελάδες και κομπόστες.

Τα πρωινά μας αρχίζουν με τις γεύσεις των δέντρων μας...ζουμερές μυρωδάτες μαρμελάδες και καφέ ή κρύο κακάο για τα παιδιά και μετά πάμε για άλλα...

Υπέροχες ημέρες ξημερώνουν και το σπίτι έβαλε τα καλοκαιρινά του!!
Εκεί στις μακρινές παραλίες που περνάμε τις ημέρες μας, μαζεύουμε τα πάντα...από κοχύλια, μέχρι θαλασσόξυλα, άμμο και βότσαλα.... Όλα αυτά τα φέρνουμε μαζί μας για να στολίσουμε καλοκαιρινά το σπίτι....
Επίσης φτιάξαμε και τα βάζα των αναμνήσεων....Μια ιδέα που βρήκα πέρσι στο συγκεκριμένο blog.
Τη βρήκα καταπληκτική και πρότεινα στον Πανταζή να το κάνουμε....Αγοράσαμε βάζα, ο καθένας το δικό του και μετά μπήκαμε σε πολύ σκέψη..."τι μου θυμίζει τα παιδικά μου καλοκαίρια"....


Έτσι για εμένα παιδικό καλοκαίρι είναι οι λουκουμάδες στη θάλασσα, τα  ψημένα καλαμπόκια, τα καπάκια που μάζευα στην αμμουδιά, η άμμος και τα κοχύλια,  τα κεράσια, οι αχινοί που πατούσα τα καλοκαίρια μου στον Πλαταμώνα, το βαρκάκι που μας πήγαινε βαρκάδα ο καπετάν Ανδρέας και βέβαια τα ξαδέρφια μου και η γιαγιά...

Για τον Πανταζή, οι λουκουμάδες με μέλι, τα βότσαλα, τα καπάκια, τα κοχύλια, οι μπίλιες, τα αυτοκινητάκια, τα Μίκυ Μάους περιοδικά, τα καλοκαίρια στη Λευκάδα μικρούλης και τα καλοκαίρια στην Ποτίδαια με τα φιλαράκια και τα ποδήλατα να οργώνουν τα σοκάκια...

Ήταν μια διαδικασία  τρομερή! Ανακινήθηκαν οι μνήμες κι είχε μεγάλη συγκίνηση και για τους δύο...Είχε επίσης πολύ γέλιο γιατί εξηγούσαμε στα παιδιά τι σημαίνει το ένα και τι το άλλο και προσπαθούσαν να καταλάβουν τη σημαντικότητα όλων αυτών των ασήμαντων μικρών πραγμάτων....όπως...τα καπάκια!!
Τώρα ετοιμαζόμαστε να κάνουμε το ίδιο με τα παιδιά.. Ένα βάζο για τα καλοκαίρια της δικής μας οικογένειας.

Γεμίσαμε λοιπόν τα βάζα μας και τα στολίσαμε και κρεμάσαμε και το αγαπημένο καλοκαιρινό μας στεφάνι, φτιαγμένο πέρσι  από χρωματιστά υφάσματα και πολλά κοχύλια!!

Το σπίτι είναι υπέροχα φωτεινό με  θαλασσινές γωνιές.

Ένα μεγάλο Αμοργιανό κοχύλι που μου το χάρισε ένας παππούς ψαράς. Μόλις το είχε βγάλει από τη θάλασσα της Αμοργού ...Εκείνη την ημέρα έγινα 30 χρονών!!! Τα πιο συγκλονιστικά γενέθλια της ζωής μου!

Κεριά, πολλά πολλά κοχύλια και  στρόγγυλες άσπρες Λευκαδίτικες πέτρες.

Γυάλινα βάζα γεμάτα με άμμο και βότσαλα...

 ...και  φρέσκα καλοκαιρινά λουλούδια. Γαλάζιο γιασεμί και ορτανσίες και μια μικρή γαρδένια...

Το βράδυ τα κεριά ανάβουν και ξεχύνεται η μαγεία....κι όλα γίνονται  ακόμη πιο απλά και ταυτόχρονα ακόμη  πιο  ξεχωριστά.

Τι  χρειάζεται κανείς για να είναι  στ 'αλήθεια χαρούμενος; ..Τίποτε που να μην μπορεί να έχει...Έτσι λέω εγώ!!!!
Καλημέρα !!
                                                                                                                          Κατερίνα

Η Ειρηνική Επανάσταση

Αυτό που με κάνει να λατρεύω το καλοκαίρι είναι η αίσθηση ότι δεν έχω ανάγκη την ξεκούραση.Αντέχω να κοιμάμαι λιγότερο και δεν θέλω να χάνω τα πρωινά...Τα καλοκαίρια μου αρέσει να ξυπνάω πολύ πρωί.

Αυτή η πρωινή δροσιά, η απόλυτη ηρεμία καθώς όλα γύρω ξυπνούν, σε μια αυλή απόλυτα σιωπηλή...Κάποιες φορές κοιμάμαι σχεδόν πρωί αφού δω την αυγή και μετά πέφτω στο κρεβάτι  με μια αίσθηση  πληρότητας και γαλήνης.Τα καλοκαίρια νομίζω πως αντέχω και με πολύ  λιγότερο ύπνο...

Η αυγή από το παράθυρο στο  υπνοδωμάτιο μας

Η πόλη ξυπνάει, η αυγή έχει χρώματα που κάνουν το συναίσθημα να ανακινείται...κι είναι η πιο δημιουργική μου ώρα!!

Τον τελευταίο καιρό η ζωή μου άλλαξε ριζικά. Οι αλλαγές ήταν ζωτικής σημασίας για εμένα και τις προκάλεσα. Είχαν κόστος συναισθηματικό και όχι μόνο...μα ήταν αναγκαίες  για να μπορέσω να συνεχίσω να υπάρχω με έναν τρόπο τέτοιο που η ζωή, δεν με διαλύει και δεν διαλύει την οικογενειακή μας ισορροπία. 

Οι αλλαγές στη ζωή μπορεί να έρχονται αργά και να "χωνεύονται" σταδιακά ή να έχουν την μορφή της βίαιης αποκόλλησης...Στην δική μου περίπτωση λειτούργησαν και τα δύο...με τον ίδιο πόνο!

Μπήκα σε μια διάσταση με έντονη πνευματικότητα. Είχα μια  διάθεση μυστικιστική και είχα ανάγκη να ψάξω και να ψαχτώ.... Έτσι όχι τυχαία οδηγήθηκα σε μονοπάτια που με έβγαλαν σε νέους ορίζοντες...

Γνωρίστηκα με άτομα που έχουν επίσης μια έντονη πνευματική αναζήτηση  και σιγά σιγά βρήκα  νέες διαδρομές και νέα απαντήματα σε παλιά ερωτηματικά.

Έτσι πριν λίγες ημέρες παρακολούθησα στο Σχολείο της Φύσης  μια εμπνευσμένη ομιλία του καθηγητή κύριου Χρήστου Τσολάκη. Στο Σχολείο αυτό, έχουν μια ιδιαίτερη σχέση με τον Δάσκαλο και έχουν συχνές επαφές. Έτσι μου δόθηκε μια τέλεια ευκαιρία, την οποία δεν θα έχανα με τίποτε...

Ένας υπέροχος δάσκαλος, ένας από τους τελευταίους πνευματικούς ανθρώπους του τόπου μας...Μίλησε έτσι όπως ξέρει εκείνος...Σιγανά, σταθερά απόλυτα και τα λόγια του ξεσήκωσαν μέσα μου αγάπη για τον άνθρωπο και τα παιδιά και προσδοκίες για την εκπαίδευση και την γλωσσική και Κοινωνική ανάπτυξη των μικρών ανθρώπων!! 

Όταν ακούω τόσο μεγάλους ανθρώπους, να μιλούν με πιάνει μια δίψα να μάθω για να γίνω καλύτερη δάσκαλος για τα παιδιά μου, για τους ανθρώπους με τους οποίους δουλεύω, για τους συνεργάτες μου!! Ήμουν τυχερή. Πολλή πολλή τυχερή που ήμουν εκεί και γνώρισα από κοντά τον απίθανο αυτό Δάσκαλο...

Μέσα λοιπόν σε αυτά τα πλαίσια της εσωτερικής μου αναζήτησης πήρα μέρος και στα Βιωματικά  εργαστήρια μια άλλης ομάδας. Μια ομάδα εκπαιδευτική και όχι μόνο με  θέμα  " Η Ειρηνική Επανάσταση. Από την Εκπαίδευση του οφέλους, στην παιδεία του Βάθους ".

Έγιναν στην Πολυτεχνική σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου και κύριος εισηγητής ήταν ο καθηγητής κος.Πανίκος Παπαδόπουλος ενώ  έγινε και μια μεγάλη εισήγηση από τον  καθηγητή Αστροφυσικής Μάνο Δανέζη.

Μιλήσαμε για τη σπηλιά του Πλάτωνα, για την αέναη κίνηση της ενέργειας, για το υπαρκτό και το ανύπαρκτο, για τη ζωή, για το θάνατο, για την ανάγκη μιας αλλιώτικης εκπαίδευσης για τις μελλοντικές γενιές...

Σαν μια κουρτίνα να άνοιξε και να είδα έστω για λίγο τι υπάρχει από πίσω....ένας άλλος κόσμος ή μάλλον ο ίδιος αλλά αλλιώτικα, από ότι τον είχα στο μυαλό μου!

Η αποχαιρετιστήρια συνάντηση της ομάδας έγινε στο σπίτι  καθηγητού κυρίου Πανίκου...

Μια βραδιά μαγείας όπως εγώ την έζησα. Μέσα στο δάσος, σε μια αυλή γεμάτη δέντρα και ζώα, όλα σε μια υπέροχη αρμονία μεταξύ τους...

και στη μέση ο Δάσκαλος, στο στοιχείο του...Να μιλά για αυτό που δεν φαίνεται, για αυτό που υπάρχει, για τις διαστάσεις της ζωής και της ύπαρξης μας....

Πανίκος Παπαδόπουλος

 Λίγο πριν νυχτώσει για τα καλά μας προσέφερε μια μοναχική για τον καθένα βόλτα στο δάσος σε μια δοκιμασία ... "μπορεί το μυαλό να σταματήσει να φλυαρεί για λίγο;"

 Η βραδιά έκλεισε με ένα υπέροχο τραπέζωμα από εδέσματα που έφερε ο καθένας από την ομάδα...και βέβαια με συζητήσεις και αναλύσεις γύρω από το τραπέζι μεταξύ "οίνου και αχλαδιού"....
Απλά τέλεια!!!

Άνοιξε το μυαλό μου!!

Έτσι νιώθω σαν απλά να άνοιξε το μυαλό. Κι είναι φοβερή αυτή η αίσθηση της νέας γνώσης που θέλω να κατακτήσω...Μια υπέροχη αίσθηση ελευθερίας και μια ανάγκη για πολλές λάθος στροφές που πρέπει να επιτρέψω στον εαυτό μου,  για να φτάσω εκεί που θέλω...στα σωστά για εμένα συμπεράσματα! Περισσότερο όμως νιώθω ανακούφιση. Μια βαθιά ανακούφιση για την υπόσταση της ζωής...

Μπαίνω σε ένα καλοκαίρι με πολλή πολλή τροφή για τη σκέψη! Μέσα μου οι έννοιες Εξουσία, Παιδεία,Ιδιοτέλεια, Ζωή, Ευθύνη,και πάνω από όλα..Αφαίρεση, Πρόσθεση, Διαίρεση, έχουν πια άλλη βαρύτητα! 

Μέχρι τώρα ο στόχος ήταν η πρόσθεση και ο πολλαπλασιασμός....τώρα πια ο στόχος μου είναι η διαίρεση και τελικά η αφαίρεση....

Όλα αυτά που μαζεύτηκαν και προστέθηκαν και με έπνιξαν, θα διαιρεθούν σιγά σιγά για να μπορέσω να κάνω χώρο αφαιρώντας....Κάνω χώρο για νέες εμπειρίες, για νέες κατακτήσεις....

Μπερδεμένα...το ξέρω!! Απλά μένω εκστατική και πολλή πολλή  προβληματισμένη, για όλο αυτό το νέο μου ξεκίνημα...

Κλείνω με την υπέροχη φράση του μεγάλου Χρήστου Τσολάκη..."Μόνο με την καρδιά οδηγείται του ανθρώπου η καρδιά..." και τελικά αυτό είναι το μεγάλο νόημα!! 

Η αγάπη μπορεί να γυρίσει τον κόσμο και να τον αλλάξει...όχι οποιαδήποτε αγάπη, η αγάπη για τον άνθρωπο για τις δυνατότητες του...Μόνο με την καρδιά νιώθω πως μπορώ να οδηγήσω ή να κατευθύνω ή να διδάξω ή  να εμπνεύσω τις καρδιές άλλων ανθρώπων...Παιδιών ή μεγάλων παιδιών...

Μόνο με την καρδιά αγαπημένοι μου...δεν το λέω εγώ το λέει εκείνος που με την καρδιά του έχει οδηγήσει γενιές ανθρώπων!!!

Μαργαρίτες που έκοψε ο Άγγελος από ένα ξένο παρτέρι για να μου τις χαρίσει...

Ειρηνική Επανάσταση...εγώ με μια λέξη το λέω Ξεβόλεμα...
Λέω στον εαυτό μου: "Σήκω! Ξεβολέψου, άλλαξε, βγες από τη σπηλιά, σταμάτα να κάνεις το θύμα, σταμάτα να εθελοτυφλείς, σταμάτα να περιμένεις....Ανέλαβε ευθύνη. Ξεβολέψου"...είναι δύσκολο κι έχει κόστος, μα μόνο έτσι θα νιώσεις και πάλι ζωντανός!!!

Αυτός είναι ο πιο επαναστατικός τρόπος εκπαίδευσης. Μέσα από εμάς, εκπαιδεύουμε την επόμενη γενιά για να βγει από το σπήλαιο...Μια γενιά που ελπίζω να αλλάξει τον κόσμο της, γιατί απλά θα έχει εκπαιδευτεί τόσο καλά από εμάς, για να νιώσει αρκετά ελεύθερη και αρκετά ικανή για να το τολμήσει!!!

Καλημέρα...απλή, φωτεινή και απόλυτα Επαναστατική!!

                                                                                                                        Κατερίνα

Καλοκαίρι σημαίνει...

Καλοκαίρι σημαίνει Ήλιο! Λαμπερό και φωτεινό Καλοκαιρινό ήλιο... και ημέρες γεμάτες παιδιά.

Καλοκαίρι σημαίνει απογεύματα στην πλατεία, στο γήπεδο ή στην παιδική χαρά για να παίξουν τα αγόρια με τους φίλους τους. Συνοδεύουμε μια εγώ, μια ο Πανταζής. 

Όταν πηγαίνω εγώ έχω μαζί μου όλο τον εξοπλισμό.Καφέ σάντουιτς, βιβλία, τετράδια  και τον υπολογιστή μου, ελπίζοντας να γράψω, παρακολουθώντας τους.

Τελικά καταλήγω να τους κοιτάζω και να ρουφάω την κάθε στιγμή .Θαυμάζω τον μικρό πόσο σκληρά προσπαθεί να παίξει μπάλα και να ακολουθήσει τους ρυθμούς των μεγάλων...Είναι τόσο συγκινητικό....

Στο τέλος έρχονται κι άλλες μαμάδες ή μπαμπάδες και πιάνουμε τα "μουχαμπέτια"...εγώ όμως πάντα κουβαλάω υπολογιστή μαζί...κάποιες φορές καταφέρνω να γράψω κάποιες αράδες...

Η Λευκή, αδερφή του Πα, με το νινί μας, τον μικρό Άγγελο...

Χαιρόμαστε με στιγμές αναπάντεχης χαράς, όπως η ημέρα που πέρασε τη μέρα μαζί μας  ο μικρός μας ξαδερφούλης....μεγαλήτερος γιο της αδερφής του Πα και ήρθε η κομπίνα να θερίσει τα σταροχώραφα....Ω ρε χαρά!!!!

Έρχεταιιιιιιιιιιι

Τρομερό θέαμα!! Τα παιδιά ξετρελάθηκαν φωνάζοντας "γεια σου Φράαααανκ!" από την ταινία "Cars"...

Πόση χαρά μπορεί να χαρίσει μια κομπίνα στα παιδιά...

Καλοκαίρι σημαίνει  ξανθά σταροχώραφα και θερισμός...

Καλοκαίρι σημαίνει θάλασσα. Η πρώτη μας συνάντηση μαζί της...Με το μπλε της χρώμα και τον αέρα να παίρνει τα μαλλιά...αχ, μας είχε λείψει!!

Καλοκαίρι σημαίνει λουκουμάς μετά το παιχνίδι και κωλοτούμπες  και διάβασμα στην ακροθαλασσιά.

Καλοκαίρι σημαίνει φιλαράκια για παιχνίδι στην αυλή και τρελαμάρες και τούμπες...

 Καλοκαίρι σημαίνει να περπατάμε στις ζεστές πλάκες μονίμως ξυπόλυτοι

 και να περνάμε τα απογεύματα μας ζωγραφίζοντας σε ένα μεγάαααααααλο "πίνακα"

Ο Άγγελος μαθαίνει στο Γιώργο πως να ζωγραφίζει δράκους και τον ακούω να διδάσκει κι είναι τόσο υπομονετικός και τόσο ήρεμος που με ξαφνιάζει. Λέει πολλά "μπράβο", πολλά "τα καταφέρεις, συνέχισε", και πολλά "προσπάθησε κι άλλο." Πάντα επικεντρωμένος στα θετικά στοιχεία και στην προσπάθεια...τι καλός δάσκαλος!! 

Καλοκαίρι σημαίνει μόνο θετικά....

Καλοκαίρι σημαίνει Κωνσταντίνος....Ο αγαπημένος μας "διάσημος" κομμωτής!!

Δες εδώ μουτσουνιές που του κάνει....

Κάθε  Καλοκαίρι τα μαλλιά κονταίνουν, μόνο που φέτος ο μεγάλος αντιστάθηκε σθεναρά και ο μικρός δέχθηκε μια μικρή μικρότατη αλλαγή, παρά τις έντονες αντιρρήσεις του Κωνσταντίνου...που δεν αντέχει να τους βλέπει με αυτά τα μαλλιά....και με μαλώνει συνέχεια!!

Οπότε φέτος Καλοκαίρι δεν σημαίνει κοντά μαλλιά....

Καλοκαίρι σημαίνει πολλά...τόσα πολλά που θέλει να τα ζεις παρά να απαριθμείς... Ετσι για εμάς καλοκαίρι είναι η γεύση του υπέροχου γλυκού με βερίκοκα από τον κήπο και ένα φραπέ παγωμένο καθώς περιμένουμε  τη δική μας παρεούλα για μια ήσυχη καλοκαιρινή βραδιά...στο φως των κεριών καθώς σουρουπώνει.

Καλοκαίρι σημαίνει να είσαι ελεύθερος κι αν δεν είσαι τουλάχιστον να νιώθεις...Παρόλο που η χώρα περνάει δύσκολα και ξέρω πως δεν είμαστε και καμιά φορά ούτε και νιώθουμε πια,  ελεύθεροι...σε αυτή τη μικρή γωνιά της γης, τα καλοκαίρια πάντα μας ανήκαν...
Το περσινό καλοκαίρι ήταν  για εμένα όμορφο πολύ, αλλά ταυτόχρονα,  δύσκολο και σκληρό!
Αυτό λοιπόν  το καλοκαίρι είναι αφιερωμένο στα όνειρα...κι έτσι αποφάσισα να το ζήσω ...ονειρεμένα!!

Καλημέρα λοιπόν... ποιος είπε πως δεν αντέχουμε άλλο...αντέχουμε, όσο θα λάμπει ο ήλιος!

Γιατί τελικά... Καλοκαίρι σημαίνει Ελλάδα!!

                                                                                  Κατερίνα