Κάθισα να πιω τον πρωινό μου καφέ κάνοντας ταυτόχρονα αυτή την ανάρτηση και αυτή είναι η μοναδική στιγμή ηρεμίας που θα έχω για σήμερα!! Αυτός είναι και ο λόγος που εξαφανίστηκα από τον χώρο των Bloggs...Ας με συγχωρέσουν οι φίλοι Bloggers...
Η ζωή είναι τόσο γεμάτη με όλα αυτά που πρέπει να γίνουν μέσα στην εβδομάδα που απλά τρέχουμε σαν δαιμονισμένοι.
Μόνο όταν έρχεται η Παρασκευή κατεβάζουμε ρυθμούς περιμένοντας το Σαββατοκύριακο...Και όχι πάντα μιας κι αυτό το Σάββατο εγώ έχω εξετάσεις (με αρκετό διάβασμα τις τελευταίες ημέρες) και άλλα διάφορα, όπως προγράμματα και οργανογράμματα με δουλειές που πρέπει να παραδώσω, σε συνεργάτες ή μελλοντικούς συνεργάτες και και και....
Αφήσαμε κάμποσο να στεγνώσει απλωμένο και κάναμε κι ένα ωραίο στεφάνι για να στολίσουμε τον Σπίτι.
Βάλαμε και λίγο γιασεμί στα ποτηράκια...
Μια τρυφερή χαμογελαστή θλίψη...Για ένα παιδί που ήθελε να ζήσει όλους τους κύκλους της ζωής...και τα κατάφερε!!
Υπάρχουν φορές που ασφυκτιώ κάνοντας πράγματα που δεν θέλω γιατί πρέπει, γιατί είναι ανάγκη, γιατί είναι ευθύνη μου.
Κι άλλες φορές που ασφυκτιώ κάνοντας πράγματα που αγαπώ και με γεμίζουν, αλλά πιέζομαι και δεν προλαβαίνω και νιώθω κούραση...Δεν είναι φοβερό...Αυτό ήταν ένα από τα θέματα της χθεσινής μου ομάδας με μια παρέα γυναικών που τρέχουν κι αυτές σαν δαιμονισμένες πίσω από αυτά που πρέπει και αυτά που θέλουν...
Το αποτέλεσμα φαίνεται να είναι το ίδιο...η κούραση! Μα δεν είναι ίδια η ικανοποίηση και η αίσθηση της δημιουργίας και της χαλάρωσης, μετά...
Το Σχολείο της Φύσης τις τελευταίες ημέρες τρέχει επίσης κι έχει γεμίσει τη ζωή μας με χρώμα και γέλια και με μια έκρηξη δημιουργικότητας...
Έτσι τις προάλλες με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Οδυσσέα Ελύτη, πήγαμε σε μια υπέροχη συναυλία με τον Λίνο Κόκοτο όπου τραγουδούσαν τα τραγούδια του μεγάλου συνθέτη τα πιτσιρίκια...Νήπια και προ νήπια!!!
Μαζί ως υποστηρικτικές φωνές μια μαμά ( η γλυκιά μας Μαργαρίτα...απίστευτη φωνή)
κι ένας μπαμπάς και βέβαια μαζί να παίζει την υπέροχη μουσική του ο ίδιος ο Λίνος Κόκοτος με την μουσική του ομάδα...
Ήταν ένα όνειρο! Μελωδίες μαγικές, από μια Ελλάδα που αγαπήσαμε, τα λόγια του Ελύτη και οι παιδικές φωνούλες να γεμίζουν την αίθουσα!!
Αυτές οι φωνές των παιδιών όταν τραγουδούν όλα μαζί....Βουρκώνει η ψυχή μου!
Πολύ συγκινητική γιορτή! Στο τέλος οι γονείς ανέβηκαν γρήγορα γρήγορα και ξεδίπλωσαν ένα πανό που έγραφε "η θέληση σου άλλαξε της φυσης τον κανονα και έφερε την άνοιξη στα μέσα του Χειμώνα"...
Μια χειρονομία αγάπης στην Βέτα που εμπνεύστηκε αυτό το σχολείο και ένα ευχαριστώ στο ίδιο το Σχολείο που τους έδωσε κίνητρο κι όραμα... Όχι μόνο στα παιδιά τους, αλλά στους ίδιους!
Τόσο μεγάλο και δυνατό όραμα που οι γονείς έχουν δημιουργήσει μια εθελοντική ομάδα εργασίας και βάζουν τα θεμέλια για να φτιάξουν Δημοτικό...Απίστευτο;
Κάνουν συναντήσεις, επαφές, οργανώνουν τα οικονομικά τους όλοι μαζί για να δημιουργήσουν για τα παιδιά τους το σχολείο που ονειρεύονται!! Κι όλα αυτά γιατί το Σχολείο της Φύσης κι όλοι όσοι εργάζονται μέσα σε αυτό του έδωσαν την πίστη ότι μπορούν να το κάνουν....
Μια υπέροχη μικρή Κοινωνία που έχει αντιληφθεί την δύναμη της και έχει ενεργοποιηθεί...και όχι μόνο.
Η αλληλεγγύη και η αλληλοβοήθεια μεταξύ των γονιών είναι κάτι που ακόμη με ξαφνιάζει...
Οπότε την Κυριακή βράδυ που έχει στο Θέατρο Κάππα στην Περαία μια θεατρική παράσταση την οποία ανεβάζουν οι γονείς του Σχολείου εννοείτε πως θα πάμε και θα κάνουμε κερκίδα αλληλεγγύης...
Όλα τα έφτιαξαν οι ίδιοι. Τα κοστούμια, τα σκηνικά, την σκηνοθεσία, τη μουσική, την αφίσα...τα πάντα! Όλοι εργαζόμενοι με ρυθμούς τρελούς. Έκαναν πρόβες τις νύχτες μετά τη δουλειά.
Κοιμόταν τετράωρα για μήνες. Μαζεύονταν σε σπίτι κι έραβαν κι έστηναν σκηνικά και μαγείρευαν και γελούσαν σαν να ήταν σε πενταήμερη....
Άνθρωποι σαν όλους εμάς, που απλά ξύπνησε μέσα τους η ανάγκη για δημιουργία...το μόνο που χρειαζόταν να γίνει είναι κάποιος να τους μπολιάσει με το όραμα και την μνήμη την παιδική....και ξανάγιναν παιδιά!!
Αν μπορείτε λοιπόν, ελάτε στο Κάππα, να γνωριστούμε και να γελάσουμε με μια τρελοπαρέα γονιών που θέλησαν να αλλάξουν τη ζόρικη καθημερινότητα τους ....και το κατάφεραν!! Μαζί...
Ομάδα μου, θα είμαι εκεί, περήφανη έτσι κι αλλιώς....
Τις τελευταίες ημέρες μας ήρθε ένας παλιός φίλος...
Ο Λου!! Είχε εξαφανιστεί.Τελευταία φορά που τον είδαμε το είχε σκάσει από το διπλανό σιδεράδικο που ήταν το σπίτι του και ήρθε σε εμάς.Ο σιδεράς τον είδε και ήρθε να τον πάρει...Ο Άγγελος έκλαιγε και ο Λου αρνούνταν να ακολουθήσει το σιδερά, ο οποίος μας είπε ότι είναι μόλις 9 μηνών κι ότι το κανονικό του όνομα είναι Όθων!!
Δυο μέρες τον ακούγαμε να κλαίει δεμένος, δύο μέρες έκλαιγε κι ο Αγγελος κάθε φορά που τον άκουγε. Ύστερα ο Λου το έσκασε ξανά κι έφυγε...Ζούσε για πάνω από δυο μήνες ως αδέσποτο.
Δεν ήξερε κανείς που είναι όμως κάθε πρωί στο πρώτο διάλειμμα πήγαινε στην πόρτα του σχολείου και χαιρετούσε τον Άγγελο!! Ο Άγγελος κι ο Λου έγιναν μασκότ στο σχολείο...Κάθε μέρα ο Άγγελος γυρνούσε από το σχολείο απογοητευμένος που δεν μπορεί να έρθει ο Λου σπίτι μας λέγοντας "είναι ο σκύλος μου , τον θέλω!!"
Προχθές λοιπόν στην βόλτα μας στο γήπεδο για να παίξουν τα παιδιά εμφανίστηκε και πάλι να τρέχει πάνω στον Άγγελο!! Θυμήθηκα όλα τα αδέσποτα που μάζευα ως παιδί και θυμήθηκα πριν τέσσερις μήνες που τον πρωτοείδα και ένιωσα μια τεράστια έλξη σαν να ήταν δικός μου...Μας διάλεξε!!
Ήταν αδύνατο να τον αφήσουμε.Ο Άγγελος κι ο Γιώργος έκλαιγαν και με παρακαλούσαν και ο Λου μας ακολουθούσε κάνοντας σαν τρελός που μας βρήκε.
Σκέφτηκα, οκ θα τον πάμε μέχρι το σπίτι να μην είναι μόνος και βλέπουμε...
Έχει τώρα τρεις μέρες που ζει μαζί μας.Τον βάζουμε στην αυλή κάποιες ώρες και το βράδυ κοιμάται έξω από την πόρτα γιατί από τη μέσα μεριά ο Κάρλο αφρίζει...Συνηθίζουν σιγά σιγά ο ένας τον άλλον και ελπίζω κάποια στιγμή ο Κάρλο να τον αποδεχτεί...Φοβόμαστε μην έρθει κι ο σιδεράς για να τον πάρει ξανά...αλλά έχουμε πάρει την απόφαση να μην τον δώσουμε!!
Το μαγικό είναι το πόσο υπέροχο σκυλί είναι ο Λου και το πόσο ευτυχισμένος είναι ο Άγγελος....Παίζουν σαν μωρά και τρέχουν και αγκαλιάζονται.
Ο Λου, είναι τόσο προσεκτικός να μην τον χτυπήσει, να μην τον δαγκώσει κατά λάθος...σε αντίθεση με τον Κάρλο που είναι ο απόλυτος φύλακας και δεν ξέρει να παίζει, ή να διασκεδάζει με τα παιδιά.
Τέλος πάντων τώρα έχουμε ακόμη μια έγνοια στο κεφάλι μας, έχοντας τρία μεγαλόσωμα σκυλιά να φροντίσουμε!....αλλά δεν βαριέσαι, καλύτερα τέτοιες έγνοιες παρά άλλες. Άλλωστε τι τι θέλεις τη ζωή χωρίς έγνοιες...!!
Μπήκε πια ο γλυκός Ιούνης κι ήρθε ο καιρός να μαζέψουμε το φλαμούρι για να το αφήσουμε να στεγνώσει και να το έχουμε το Χειμώνα...Οι Φλαμουριές φορτωμένες!!
Επιχείρηση Φλαμούρι λοιπόν...με καλή όπως πάντα...παρέα!!
Βάλαμε και λίγο γιασεμί στα ποτηράκια...
Ο Ιούνης μυρίζει φλαμούρι... Όλη η αυλή, όλη η περιοχή μοσχοβολά τη γλυκιά μυρωδιά του...Τώρα και το σπίτι μας έχει αυτή την μυρωδιά...Γλυκιά και μελένια!!
Δεν ξεχνάμε ποτέ να φροντίζουμε το σπίτι μας.Το σπίτι είναι το μέρος που ζούμε, όπως το σώμα μας είναι το μέρος που ζει η ψυχή μας!
Αν ξεχάσουμε το σώμα μας ξεχνάμε και την ψυχή μας σιγά σιγά... Οπότε το σπίτι που μέσα του ζει η ψυχή της οικογένειας μας, το κρατάμε φροντισμένο κι όμορφο, για να μπορούν εκεί να ανθίζουν τα όνειρα μας!!
Κλείνοντας για Σαββατοκύριακο έχω να σας προτείνω ένα υπέροχο μικρό βιβλίο.
Μου το έδωσε ποιος άλλος η Βέτα του Σχολείου της φύσης...Οτιδήποτε μυρίζει "παιδί", είναι Βέτα!! Είναι ένα λυπητερό βιβλίο, μπορείς όμως και να το δεις αλλιώς και να σου δώσει μια ελπίδα πελώρια.Γιατί τα παιδιά δεν βιώνουν τον κόσμο όπως εμείς...Τα παιδιά ξέρουν να δημιουργούν μιαν άλλη πραγματικότητα και να την υποστηρίζουν....Το λάτρεψα, μου έφερε δάκρυα, και μου χάραξε ένα πελώριο χαμόγελο!
Το μήνυμα...Πάντα υπάρχει ένα μήνυμα...Η δράση...
Θέλω να αλλάξει κάτι, το διεκδικώ, το παλεύω, το προσπαθώ...Η αλλαγή φέρνει την αλλαγή κι η αλλαγή έρχεται, τη στιγμή εκείνη την τόσο προσωπική, που κάποιος θα σηκωθεί από την ασφαλή καθημερινότητα..καλή ή κακή και θα αποφασίσει να γίνει ο ίδιος η αλλαγή που θέλει να δει στον εαυτό του ή στον κόσμο του.... όπως έλεγε κι ο Gandhi.
Ένα μαγικό Σαββατοκύριακο μας περιμένει και εύχομαι να το ζήσουμε με όλες μας τις αισθήσεις....Με καλεί το καθήκον, πάω να κάνω γεμιστά!!!
Σας αφήνω με αυτό το μαγικό ηλιοβασίλεμα...το έζησα μετά την παιδική συναυλία...100 χρόνια από τη γέννηση του Ελύτη κι η φύση τα γιόρτασε με αυτό της το ποίημα ...Δώρο στον αιώνιο ποιητή!
"...και στα βάθη των ματιών μέσα ανεπίδοτο έμεινε το ηλιοβασίλεμα!"
25 σχόλια:
Καλημερα Κατερινάκι μου!!Να χαίρεστε τον Λού, ειναι γλύκας!Μπραβο που του προσφερετε ενα σπιτικό!Καλή δυναμη για τη συνέχεια και φευγω με τη γλυκια μυρωδια του φλαμουριού!Φιλια πολλά!
χαχαχαχα Κατερίνααααααααα...θα βάλω όρο να μην αναφέρεσαι σε γεμιστά από δω κ στο εξής! χαχαχαχα παθαινω ζημια λεμε! :D :D
Αυτό το σχολείο με έχει κατασυγκινη΄σει! Ειστε πολυ τυχεροί που το έχετε γνωρίσει κ ζήσει! Κ αν εμενα προς τα μερη σαςε οπωσδηποτε θα ερχόμουν στην παρασταση! Φιλιά πολλά!
Θέλω να μας πεις περισσότερα πράματα για το σχολείο...Με έχει συγκινήσει και μένα...
Μαρία
Κατερίνα μου, εχω διαβάσει και ακούσει τόσα για το Σχολείο της Φύσης που έχω πραγματικά ενθουσιαστεί και ανυπομονώ να το επισκεφτώ από κοντά! Το προγραμματίζω σύντομα καθώς ψάχνω παιδικό σταθμό στην περιοχή. Ελπίζω να είναι αυτός που θα μπορέσω να υποστηρίξω οικονομικά, γιατί τα πράγματα έχουν στριμώξει ή έστω να επωφεληθώ από το πρόγραμμα ΕΣΠΑ αν είμαι τυχερη.
Το όραμα και για ενα δημοτικό της ίδιας φιλοσοφίας μου αρέσει και σαν σύλληψη και σαν υλοποίηση εξίσου και ευχομαι καλή ευκολία!
Το συνεργατικό πνευμα δε με αφήνει φυσικά ασυγκίνητη!
Δε θα σταθώ σε όλα τα υπόλοιπα γιατί θα γράψω ανάρτηση στα σχόλια με τόσα που έχω να θαμάξω!
Να είστε καλά και να δημιουργείτε και να δράτε πάντα!
Φιλιά πολλά!
Όταν η θέληση, το όραμα, το όνειρο, η αγάπη , τα παιδιά, οι γονείς γίνονται ένα ...
με συγκίνησες Κατερινάκι μου με το σχολείο της Φύσης... γιατί να μην υπάρχουν σε κάθε μέρος, σε κάθε γειτονιά τέτοιες πρωτοβουλίες !!!
Να τον χαίρεστε τον όμορφο Λου ... το πιστεύω πως καμιά φορά αυτά μας διαλέγουν για να γίνουμε δικοί τους... το έχω δει και με τις γάτες μου που με το έτσι θέλω γέμισαν κάθε παράθυρο και πόρτα!!!
Να περάσετε ένα ξεκούραστο Σαββατοκύριακο!
Σε φιλώ πολύ :))
Moυ αρέσουν οι αναρτήσεις σου πολύ, ταξιδεύω, χαλαρώνω, ηρεμώ και παίζω μαζί σας!!!
καλή επιτυχία στις εξετάσεις σου!εύχομαι σε αυτούς τους γονείς να πραγματοποιηθεί το όνειρό τους,το αξίζουν ....ο Λου πανέμορφος!!!!!!!!
καλο Σαββατοκύριακο!!!!!!!!!
ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΗ ΑΠΟ ΟΛΑ!!!!!!!
ΕΙΔΗΣΕΙΣ, ΜΥΡΟΥΔΙΕΣ , ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΗΧΟΥΣ!!!!!!
ΑΚΟΥΩ ΤΑ ΓΑΒΓΙΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ ΦΩΝΟΥΛΕΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ !!!!!!
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΤΕΡΙΝΑΚΙ ΜΟΥ!!!
ΠΕΣ ΜΟΥ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΠΠΑ, ΜΗΠΩΣ ΜΠΟΡΕΣΩ ΚΙ ΕΡΘΩ!!!!
ΕΚΤΟΣ ΑΝ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΣ ΚΑΠΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΕΙΔΑ, ΜΕ ΤΗΝ ΒΙΑΣΥΝΗ ΠΟΥ ΜΕ ΔΕΡΝΕΙ!!!!
ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΙΑ!!!!!
Κάνεις αναρτήσεις μαμούθ , με τόσα θέματα που τι να πρωτοσχολιάσω!!
Όλα είναι όμορφα , φωτογραφημένα και γραμμένα Κατερινίστικα :)
Θα σταθώ στο "Αγαπητέ Θεέ" που το έχω διαβάσει προ ετών και επίσης με συγκίνησε και είναι ένα απλό, μικρό ,γλυκό, εξαιρετικό , αν και λυπητερό βιβλίο !! Όπως το λες , διαβάζοντάς το σου αφήνει μια τρυφερή χαμογελαστή θλίψη ....
Το έχουν διαβάσει και τα παιδιά μου και το βρήκαν πολύ γλυκό και συγκινητικό
Όνειρο το στεφάνι φλαμουριάς !!
Ζούμε στην εξοχή και φλαμούρι δεν έχουμε μαζέψει ποτέ !!
Ελπίζω ο Λου να μείνει μαζί σας , που τον αγαπάτε και τον φροντίζετε !!
Σας στέλνω σαμιώτικα χαιρετίσματα
ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΗ Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΟΥ ΤΑ ΕΙΧΕ ΟΛΑ.ΕΙΚΟΝΕΣ-ΝΟΗΜΑΤΑ-ΑΝΘΡΩΠΙΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙΑ ΜΕΝΑ.ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ.ΝΑΣΑΙ ΚΑΛΑ.ΚΑΛΟ Σ.Κ
Μακάρι σε τέτοιους καιρούς οι άνθρωποι να βρίσκουν διέξοδο σε τόσο δημιουργικά πράγματα!!! Ή μήπως η απομάκρυνση από αυτά μας έφερε σ'αυτήν την κατάσταση; Κατερίνα μου σας θαυμάζω που ζείτε τόσο κοντά στην φύση και την ζείτε πραγματικά.Να'χετε ένα όμορφο Σ/Κ με όλα όσα χρειάζεστε για να φορτίσετε τις μπαταρίες σας...Το σχολείο της φύσης το ζηλεύω απ'όταν το πρωτοπαρουσίασες...Φιλιά σε όλους σας γλυκό κορίτσι...
Για άλλη μια φορά μαι πολύ ωραία ανάρτηση! Τι ωραίο το στεφάνι! Από εδώ το μυρίζω! λατρεύω το φλαμούρι!
kathy by anthomeli
Ο Λου ειναι απιθανος!!!!!! Ευχομαι να καταφερετε να τονκρατησετε μονιμα μεσα στην αυλη σας και να βρει κι αυτος μια οικογενεια που τον αγαπαει τοσο :)
Το βιβλιο "Αγαπητε Θεε" το εχω κανει αρκετες φορες δωρο, πιστευω πρεπει να υπαρχει σε ολες τις βιβλιοθηκες!! Εκπληκτικο!
Καλο Σαββατοκυριακο ευχομαι!!!
Κατερίνα,λάτρεψα το μελένιο στεφάνι σου και τα υπέροχα ποτηράκια με τα γιασεμιά σου!
Καλό απόγευμα!
Γεια σου Κατερίνα μου!
Τα συγχαρητήρια μου σε όλους για το μεγάλο έργο του Σχολείου της Φύσης και σε όλους που το (και θα) το υποστηρίζουν!
Το τίλιο του βουνού ήταν απαραίτητο στο πατρικό μου σπιτικό και το έπινα μαζί με χαμομήλι και μέλι για τον πονόλαιμο. Δεν το είχα δει ποτέ μου φρέσκο. Φαντάζομαι την μυρουδιά που χαρίζει!
Η αγάπη μου για τα ζώα είναι ιδιαίτερα αναπτυγμένη στην ψυχή μου. Αναγνωρίζω τα αισθήματα των παιδιών και του Λου. Οθων είναι το παλιό λυπητερό όνομα που προσπάθησε με πείσμα να το αποβάλλει από πάνω του. Έξυπνος και ξέρει να διαλέγει τι θέλει από τη ζωή του ο Λου, μακάρι να ήταν και όλοι οι άνθρωποι ετσι. Καλωσόρισε στο σπίτι σας ο Λου, του αξίζει η νέα ζωή που καθημερινώς του χαρίζετε!!!
Τα φιλιά μου και την αγάπη μου σε όλους! Καλό Σαββατοκύριακο!
Τι γλυκό κορίτσι είσαι!!!Κάθε φορά που μπαίνω στο σπιτάκι σου φεύγω με μια γλυκειά γεύση στο λαιμό, με την ψυχή μου πλημμυρισμένη με χαρούμενα χρώματα και το πνεύμα μου γαληνεμένο.λατρεύω τον τρόπο που σκέφτεσαι, λειτουργείς και αντιμετωπίζεις τα πράγματα!!!Η ζωή σας να είναι γλυκιά και μυρωδάτη σαν το υπέροχο άρωμα του φλαμουριού!!!Καλό ΣΚ!!Και...πολλά-πολλά φιλάκια!
Kαλησπέρα και απο εμένα..
Χάθηκα και εγω γιατί βιώνω πάνω κάτω τα ίδια με εσένα(τι περίεργο ε;χαχα)
Εχω αγοράσει όλα τα βιβλία που μας έχεις παρουσιάσει και είναι όλα τους υπέροχα..Εχω αρχίσει να διαβάζω ''τη τελευταία διάλεξη''και είναι πραγματικά συγκλονιστικό βιβλίο..Ανυπομονω να αγοράσω αυτό που προτείνεις σήμερα..
Σε φιλώ και σε σκέφτομαι..
Με αυτή την ιστορία με το Λου μου θύμησες εκείνο το έργο με τον Ρίτσαρντ Γκιρ, που βρήκε στο δρόμο ένα κουταβάκι (δε θυμάμαι τώρα ποιάς ράτσας), το μεγάλωσε στο σπίτι του, και μετά αυτό τον ακολουθούσε κάθε μέρα μέχρι το σιδηροδρομικό σταθμό απ' όπου έφευγε για τη δουλειά, και μετά τον περίμενε κάθε απόγευμα που ερχόταν στο ίδιο σημείο. Τέλεια ταινία, έχω προσπαθήσει τρεις φορές να τη δω, και κάθε φορά δεν αντέχω, γιατί βάζω τα κλάματα, τόσο συγκινητική που είναι. Τί τέλεια ζώα αυτά τα σκυλιά,ε; Και ο Λου, τέλειος! Φαίνεται σα να να είναι σκασμένος στα γέλια μαζί με τον μικρό σου, στη μία από τις φωτογραφίες...
Κατά τα άλλα, το φλαμούρι είναι και μένα από τις αγαπημένες μου γεύσεις του χειμώνα. Με μέλι, είναι από εκείνα τα πράγματα που σου ευφραίνουν την ψυχή. Και το στεφάνι σου υπέροχο!
Όμορφες εικόνες, Κατερίνα. Φιλιά πολλά!
Δεν θα μπορούσα να μην σου πω κι εγώ ένα γεια!!! Ο Λου είναι κούκλος και καλά θα κάνει ο σιδεράς να μας κάνει την χάρη!!!Ολη μας την θετική ενέργεια για αυτό, λοιπόν!!! Σε φιλώ. Callie by Anthomeli
Τι συγκινητικές που είναι οι παιδικές συναυλίες..Και τον Λου μην τον δώσετε! Αφού ο σιδεράς δεν τον πρόσεχε!
Καλή συνέχεια στις δουλίτσες και κράτα μου μια γεμιστή ντοματούλα..χεχε!
Σε φιλώ*
Τι υπέροχη ανάρτηση! Θα σταθώ λίγο στον Λου, ίσως γιατί όσο διάβαζα την ιστορία του έκλαιγα, αλλά χάρηκα τόσο έντονα όταν είπες πως θα τον κρατήσετε! ΝΑΙ ναι ναι ναι ναι!!! Εύχομαι να τον συνηθίσει και ο Καρλίτος κάποια στιγμή. Δεν μπορώ με λόγια να εκφράσω τη χαρά μου που σας βρήκε και τον καλωσορίσατε! Σας αγαπώωω :)))
Καλημέέέρααααααααααααα
τι ωραία ανάρτηση!!!Και ο Λου είναι..τι να πω..αξιολάτρευτος.Δως του μερικά φιλιά από μένα.Και το στεφάνι μου άρεσε,και όλα μου άρεσαν..χιχι
φιλιά πολλά και καλο ΣΒΚ
Κρίστα
Απαραίτητη η επίσκεψη μου στο σπιτικό σου!Πάντα βρίσκω χρόνο και φροντίζω γι'αυτό...Και σαν να χαμογελώ,σαν να βρίσκω νόημα...σαν να γίνομαι ξαφνικά καλύτερος άνθρωπος!
Καλό Σαββατοκύριακο!Σας φιλώ!
Ακόμη μια γλυκειά ανάρτηση από το σπίτι του "μυαλού" σου, αλλά και του πραγματικού σας κόσμου, όπως έχετε επιλέξει να τον δημιουργήσετε!!! Για μένα και την "δική μου ιστορία" ... ο τίτλος συνοψίζει τα πάντα: είναι η δράση που μας δίνει ικανοποίηση και αυτοπραγμάτωση, στεφανωμένη από το γλυκό (μελένιο) φως που ακτινοβολούν τα όνειρά μας και το προσωπικό μας όραμα στη ζωή!!! Είναι ακριβώς αυτό που ...δημιουργικά με βασανίζει τον τελευταίο καιρό! Μίλησες πάλι μέσα στην καρδιά μου!!! Σ΄ευχαριστώ Κατερίνα!
Αγαπω τον λου κες και ειναι δικο μου σκυλακι..εχει τοση αγαπη στα ματακια του, τι τυχερος που σας βρηκε..να του δωσεις την αγαπη μου και τα χαδακια μου..να του πεις οτι ειναι απο το θωμακι και να του πεις ποσο πολυ τον αγαπω..καλα?
τα φιλια μου:)
Δημοσίευση σχολίου