Μένουμε πάντα παιδιά...

Τίτλος κλεμμένος από την  θεατρική παράσταση για την οποία σας μίλησα εδώ!! Η επιτυχία ήταν μεγάλη...Μια παράσταση υπερπαραγωγή.Τα σκηνικά άλλαξαν τέσσερις φορές και τα κοστούμια δεν θυμάμαι πόσες, έχασα το λογαριασμό!

Γεμάτη χρώματα και γέλια και μελωδίες Ελληνικού κινηματογράφου και ατάκες που όλοι έχουμε αγαπήσει...Από τη δεσποινίς διευθυντής και Αθηνάαααααααα μέχρι την Παπασταύρου, την πορτοκαλάδα από πορτοκάλι και τα "μύγδαλα".....

Μια βραδιά όνειρο! Τραγουδήσαμε και γελάσαμε και συγκινηθήκαμε κι είχε τόση επιτυχία που θα ξαναπαιχτεί την Κυριακή 24 Ιουνίου στις 19.30 στο Θέατρο Κάππα και πάλι.

Η είσοδος κοστίζει πέντε ευρώ και τα έσοδα θα δοθούν στο Κέντρο Αποθεραπείας και  Αποκατάστασης Α.με Α. "Κιβωτός" Κοζάνης.
Θα σας συμβούλευα να την παρακολουθήσετε...Πάρτε και τα παιδιά μαζί, είναι μια παράσταση τόσο χαρούμενη...Τα δικά μου παιδιά συμμετείχαν και τραγουδούσαν και ιδίως ο Άγγελος που παρακολουθεί Ελληνικές ταινίες και ήξερε κάποια τραγούδια και ατάκες,  το απόλαυσε...

Μένουμε πάντα παιδιά λοιπόν και ενώ εμείς θέλουμε να ισχύει αυτό για εμάς τα παιδιά μας μεγαλώνουν...Μια ακόμη σχολική χρονιά πέρασε.

Ο Ιούνης είναι ο μήνας με τα πολλά κλεισίματα. Παραστάσεις αποχαιρετιστήριες κι οι κόποι μιας ολόκληρης χρονιάς έρχονται στο προσκήνιο!

Ο Άγγελος κι η τάξη του με έναν εμπνευσμένο δάσκαλο για εμψυχωτή ανέβασαν μια παράσταση.

Τον  "Πλούτο" του Αριστοφάνη.... Ήταν η πρώτη του επίσημη συμμετοχή σε μια τέτοια παράσταση κι ήταν πραγματικά ευτυχισμένος...Διάλεξε τα ρούχα του, έμαθε τις ατάκες του, δούλεψε πολύ κι ήταν τόσο χαρούμενος και τόσο περήφανος για όλους τους συμμαθητές του! 

Τα θυμάμαι όλα μωρά από τα νήπια και τώρα άνθρωποι κανονικοί να μου μιλάνε στον πληθυντικό και να "γρατσουνάει" σιγά σιγά η φωνή τους...

Η φωτογραφία είναι από τα παρασκήνια...Τι ευτυχισμένος....

Ο Γιώργος μάθαινε τα λογάκια του ποιήματος του κάνοντας ασταμάτητες πρόβες και πρόβες και πρόβες...παντού!! 

Κατάφερε και τα έμαθε  κι ήταν ένα καβουράκι τέλειο... Γελάσαμε τόσο πολύ!

Πήγαμε παντού όλες αυτές τις ημέρες...Σε παραστάσεις, σε εκδηλώσεις...σε όλα. Κι έχουμε άλλα τόσα μέχρι το τέλος του μήνα!

Ο Άγγελος και η αγαπημένη του συμμαθήτρια(!!), παρακολουθούν μαζί την σχολική παράσταση....Τι γοητευτική εικόνα...

Τελευταία ημέρα λοιπόν χθες  και πήραμε το γλυκό για την μεγάλη  γιορτή  και τα λουλουδάκια για να τα δώσουν στους δασκάλους τους και πήγαμε για τελευταία φορά στα σχολεία τους...

Τελευταίο πρωινό ξύπνημα για φέτος!

Στην τάξη του Άγγελου το φάντασμα της τάξης είχε γράψει στον πίνακα ένα μήνυμα και μια ευχή...

Αυτό το Φάντασμα το έκανε συχνά αυτό...άφηνε κάθε λογής μηνύματα μέσα στη χρονιά ανάλογα με την περίσταση...Τους περιμένει λοιπόν όλους να γυρίσουν γεροί, ξεκούραστοι και μαυρισμένοι...γεμάτοι με νέες αναμνήσεις και πολλές περιπέτειες!!!

Το Τεταρτάκι  προβιβάστηκε για την Πέμπτη και το νηπιάκι του χρόνου θα πάει Πρώτη Δημοτικού...

Κοιτούσα τον Γιωργάκο μικρό και χαριτωμένο και δεν μπορούσα να το διανοηθώ ότι τέλειωσε...Δεν είναι πια νήπιο...η περίοδος της αθωότητας πέρασε για πάντα...Στο Δημοτικό τα πράγματα αλλάζουν και τα παιδιά αλλάζουν τόσο...Το μικρό μου μεγάλωσε.

Κοιτάζαμε με τον Πα το μικρό μας να χοροπηδάει και να χαίρετε που προβιβάστηκε κι εμείς είμασταν σαν χυμένοι λουκουμάδες...πάει κι αυτός....

Μαζί του βέβαια προβιβάστηκε και όλη η  τσακαλοπαρέα  και οι πέντε super ήρωες θα περάσουν όλοι μαζί στην Πρώτη...καλό κουράγιο στο δάσκαλο!!!

 Έτσι απλά ήρθε η ώρα του αντίο....Χαιρέτησε ντροπαλά την αγαπημένη του δασκάλα και φύγαμε...Βγαίνοντας από την πόρτα σκέφτηκα πως δεν θα την ξαναπεράσω ποτέ...Με τον Άγγελο δεν ήταν έτσι γιατί ακολουθούσε ο Γιώργος όμως τώρα....δεν ακολουθεί κανείς...Μεγάλωσαν!!

Συγκινήθηκα τόσο πολύ που αν ήμουν μόνη θα έκλαιγα γοερά... Όμως ήταν τόση η χαρά όλων, τα γέλια, οι ευχές, τα φωτεινά ευτυχισμένα πρόσωπα...Κι ήμουν κι εγώ τόσο χαρούμενη και τόσο περήφανη και για τους δύο!!!

Τα αγόρια μας....

Όχι δεν μένουνε πάντα παιδιά...ούτε εκείνοι, ούτε εμείς!! Τα χρόνια περνούν κι είναι σκληρά μαζί μας, αλλάζουν το σώμα και το πρόσωπο μας, αλλάζουν αυτό που είμαστε κι αυτό που μας έκανε παιδιά!! Αλλάζουν το μυαλό μας...

Κι όμως μέσα σε αυτό το σώμα που μεγαλώνει, ζει μια ψυχή που νιώθει ακόμη σαν παιδί, μπορεί και σκέφτεται σαν παιδί και θυμάται πως είναι να είσαι παιδί...Αυτή η μνήμη είναι πελώρια και μας ακολουθεί, μας στοιχειώνει, μας γοητεύει, μας καθοδηγεί...

Κι ίσως για αυτό...και να είναι τόσο δύσκολο το να μεγαλώνεις...επειδή μεγαλώνοντας, μεγαλώνουν κι οι παιδικές μας αναμνήσεις!!

Εμείς κάνουμε αντίσταση...δεν παλεύουμε το χρόνο,  παλεύουμε με τον εαυτό μας και τη ζωή...παλεύουμε να κρατήσουμε ζωντανό το παιδικό μας κομμάτι και να μην αφήσουμε το παιδί να χαθεί στα μονοπάτια του μυαλού μας....

Εμείς θα ζούμε σαν ενήλικες, αλλά θα αντιστεκόμαστε σαν παιδιά!!

Καλημέρα αγαπημένοι. Καλό Σαββατοκύριακο να έχουμε, καλές βουτιές και καλή ψήφο....(όχι σαν παιδιά αλλά ...με την ευθύνη ενός ενηλίκου)!