Καλοκαιρινή διακόσμηση.Τα βάζα των καλοκαιρινών αναμνήσεων...

Οι ημέρες περνούν ήρεμα. Με πολλή  χαλαρότητα  και πολλή θάλασσα. Συνήθως πηγαίνουμε  με παρέα, φίλοι των παιδιών, αδέρφια, ξαδέρφια...Υπάρχουν όμως και φορές που είμαστε ολομόναχοι...Εγώ κι εκείνοι και τότε το απολαμβάνω διαφορετικά...

Γύρω όλα είναι ήσυχα και ο χρόνος κυλάει αργά και νωχελικά.Ακούω τις φωνές τους, τα γέλια τους τα γαργαριστά και τους "καμαρώνω" όπως έλεγε ο παππούς μου όταν μας κοιτούσε από μακριά...

Διαβάζω το  βιβλίο μου  και συνήθως κάθε καλοκαίρι ένα βιβλίο με σημαδεύει....φέτος νομίζω πως αυτό θα είναι το "Ανεμώλια", του Ζούργου, ένα βιβλίο υπέροχο, ενός συγγραφέα που για εμένα είναι απλά κορυφαίος!!

Μαζί του  και μέσα από τα βιβλία του, έχω ζήσει στιγμές μοναδικές..
Το συγκεκριμένο, μου το έδωσε να το διαβάσω ένας  άνθρωπος που μπήκε στη ζωή μου πρόσφατα και με κάποιο τρόπο συνδεθήκαμε...Κι όχι μόνο.... Η  ζωή της είναι γεμάτη έμπνευση που τη μοιράζεται μαζί μου με τεράστιο ενθουσιασμό και μου χαρίζει ενέργεια και δύναμη σε στιγμές ανύποπτες...Ευχαριστώ γλυκιά Μαριώ, εσύ ξέρεις!

Η εποχή αυτή είναι απλόχερη και το καλοκαίρι γαλαντόμο σε όλα του...μας χαρίζει και μας χαρίζει και δεν σταματά να μας χαρίζει. Έτσι μαζέψαμε κάποια από τα φρούτα των δέντρων και φτιάχνω ασταμάτητα μαρμελάδες και κομπόστες.

Τα πρωινά μας αρχίζουν με τις γεύσεις των δέντρων μας...ζουμερές μυρωδάτες μαρμελάδες και καφέ ή κρύο κακάο για τα παιδιά και μετά πάμε για άλλα...

Υπέροχες ημέρες ξημερώνουν και το σπίτι έβαλε τα καλοκαιρινά του!!
Εκεί στις μακρινές παραλίες που περνάμε τις ημέρες μας, μαζεύουμε τα πάντα...από κοχύλια, μέχρι θαλασσόξυλα, άμμο και βότσαλα.... Όλα αυτά τα φέρνουμε μαζί μας για να στολίσουμε καλοκαιρινά το σπίτι....
Επίσης φτιάξαμε και τα βάζα των αναμνήσεων....Μια ιδέα που βρήκα πέρσι στο συγκεκριμένο blog.
Τη βρήκα καταπληκτική και πρότεινα στον Πανταζή να το κάνουμε....Αγοράσαμε βάζα, ο καθένας το δικό του και μετά μπήκαμε σε πολύ σκέψη..."τι μου θυμίζει τα παιδικά μου καλοκαίρια"....


Έτσι για εμένα παιδικό καλοκαίρι είναι οι λουκουμάδες στη θάλασσα, τα  ψημένα καλαμπόκια, τα καπάκια που μάζευα στην αμμουδιά, η άμμος και τα κοχύλια,  τα κεράσια, οι αχινοί που πατούσα τα καλοκαίρια μου στον Πλαταμώνα, το βαρκάκι που μας πήγαινε βαρκάδα ο καπετάν Ανδρέας και βέβαια τα ξαδέρφια μου και η γιαγιά...

Για τον Πανταζή, οι λουκουμάδες με μέλι, τα βότσαλα, τα καπάκια, τα κοχύλια, οι μπίλιες, τα αυτοκινητάκια, τα Μίκυ Μάους περιοδικά, τα καλοκαίρια στη Λευκάδα μικρούλης και τα καλοκαίρια στην Ποτίδαια με τα φιλαράκια και τα ποδήλατα να οργώνουν τα σοκάκια...

Ήταν μια διαδικασία  τρομερή! Ανακινήθηκαν οι μνήμες κι είχε μεγάλη συγκίνηση και για τους δύο...Είχε επίσης πολύ γέλιο γιατί εξηγούσαμε στα παιδιά τι σημαίνει το ένα και τι το άλλο και προσπαθούσαν να καταλάβουν τη σημαντικότητα όλων αυτών των ασήμαντων μικρών πραγμάτων....όπως...τα καπάκια!!
Τώρα ετοιμαζόμαστε να κάνουμε το ίδιο με τα παιδιά.. Ένα βάζο για τα καλοκαίρια της δικής μας οικογένειας.

Γεμίσαμε λοιπόν τα βάζα μας και τα στολίσαμε και κρεμάσαμε και το αγαπημένο καλοκαιρινό μας στεφάνι, φτιαγμένο πέρσι  από χρωματιστά υφάσματα και πολλά κοχύλια!!

Το σπίτι είναι υπέροχα φωτεινό με  θαλασσινές γωνιές.

Ένα μεγάλο Αμοργιανό κοχύλι που μου το χάρισε ένας παππούς ψαράς. Μόλις το είχε βγάλει από τη θάλασσα της Αμοργού ...Εκείνη την ημέρα έγινα 30 χρονών!!! Τα πιο συγκλονιστικά γενέθλια της ζωής μου!

Κεριά, πολλά πολλά κοχύλια και  στρόγγυλες άσπρες Λευκαδίτικες πέτρες.

Γυάλινα βάζα γεμάτα με άμμο και βότσαλα...

 ...και  φρέσκα καλοκαιρινά λουλούδια. Γαλάζιο γιασεμί και ορτανσίες και μια μικρή γαρδένια...

Το βράδυ τα κεριά ανάβουν και ξεχύνεται η μαγεία....κι όλα γίνονται  ακόμη πιο απλά και ταυτόχρονα ακόμη  πιο  ξεχωριστά.

Τι  χρειάζεται κανείς για να είναι  στ 'αλήθεια χαρούμενος; ..Τίποτε που να μην μπορεί να έχει...Έτσι λέω εγώ!!!!
Καλημέρα !!
                                                                                                                          Κατερίνα