Η περσινή ευχή...και το φετινό Καλοκαίρι...

Ο Ιούνης ήρθε φορτωμένος...Μυρωδιές, γεύσεις, χρώματα!

Σηκωθήκαμε πρωί πρωί και αγναντέψαμε την αυγή  κι ύστερα ξυπνήσαμε τα παιδιά για να πάνε στο σχολείο!
Δέστε εδώ έναν πρωινό τύπο!

Πρώτη του Ιούνη και Παρασκευή και τριήμερο...Μεγάλη χαρά!

Οι μέρες που πέρασαν μας έφεραν λίγο πιο κοντά στην πραγματικότητα της χώρας μας...Είναι σαν όλη αυτή η απειλή της κρίσης να μας πλησιάζει σιγά και σταθερά...Το αγόρι είχε μια μικρή θλίψη και μια συγκαλυμμένη  αγωνία. Δεν ήθελε να μιλάει πολύ για αυτό, κι άρχισε να οργανώνει μέσα στο μυαλό του  επίσημα πια, το "πλάνο β"... Δεν ασχολούμαι με την κρίση τους έτσι όπως θέλουν να μας την πλασάρουν...

Διαβάζω μερικά άρθρα επιστημόνων και οικονομολόγων που εκτιμώ.Αρνούμαι να ενημερωθώ από την τηλεόραση η οποία ανοίγει για να προβάλει μόνο ταινίες. Ναι η ζωή μας άλλαξε και φοβάμαι για το πόσο ακόμη μπορεί να αλλάξει...

Ερχόταν όμως τριήμερο και δεν ήθελα να στεναχωρηθώ, να ανχωθώ, να γεμίσω το μυαλό μου με εικόνες που μπορεί να μην έρθουν, με γεγονότα που μπορεί να μην γίνουν... Έχουμε ο ένας τον άλλο κι έχουμε το τέλειο καλοκαίρι που πλησιάζει...

Γεμίσαμε το τριήμερο με πρόσωπα γελαστά.
Γεμίσαμε το σπίτι μας με χαρούμενα παιδιά και περάσαμε απίθανα...

Συνταγές που αγαπώ και  φτιάχνω κάθε καλοκαίρι όπως, λαχταριστή παγωμένη και μοσχομυριστή  φρέσκια λεμονάδα,  ένα τραπέζι με κατακόκκινα ζουμερά φρούτα, τοστ και μικρά σοκολατένια κέικ, κερασόπιτα και τάρτα λεμονιού...

Οι μικροί μας άνθρωποι είναι αυτοί που μας έφεραν κοντά. Μαμάδες και μπαμπάδες στο δροσερό μπαλκόνι, να γελάμε να χαζολογάμε και να ακούμε τις φωνές των παιδιών μας να παίζουν στην αυλή...

Φωτογραφία της μαμάς Βίκης

Έπαιξαν, έτρεξαν, εξουθενώθηκαν...μέχρι που έδυσε ο ήλιος κι έπεσαν οι σκιές...

Οι μεγάλοι...

και...οι μικροί...

Στην αγοροπαρέα ήταν ένα μόνο κοριτσάκι, η μικρή Δέσποινα που μπαίνοντας στο σπίτι με χαιρέτησε με μια αγκαλιά....σε αντίθεση με τους υπόλοιπους άγριους που με αγνόησαν και όρμησαν με αλαλαγμούς ο ένας επάνω στον άλλο!!

Στο τέλος αποφάσισαν να μείνουν ο ένας στο σπίτι του άλλου και ήρθαν να μας το ανακοινώσουν... Τα  αγόρια: "εγώ θα κοιμηθώ στον Τάσο", "εγώ θα κοιμηθώ με τον Νίκο", "εγώ θα κοιμηθώ με τον Άγγελο" και ξαφνικά ακούγετε η κοριτσίστικη φωνή της Δέσποινας να ανακοινώνει με σοβαρότητα "κι εγώ θέλω να κοιμηθώ με τον Φοίβο"!!!! 

Όχι δεν μπορώ να σας περιγράψω τη σιωπή  που έπεσε και την έκπληκτη φάτσα του μπαμπά της Δέσποινας την ώρα που η μαμά της  έλεγε, με πλήρη ψυχραιμία..." μα πώς σου ήρθε τώρα αυτό βρε κορίτσι μου; "...Τι πλάκα!! Τι πλάκα!! Μοναδική στιγμή...

Τελικά την επόμενη μέρα έγινε ανταλλαγή πληθυσμών κι έτσι ο Γιώργος θα κοιμόταν στον φίλο του τον Τάσο και θα ερχόταν σπίτι μας ο αδερφός του Νίκος για να κοιμηθούν μαζί με τον Άγγελο.

Ο Γιώργος άρχισε λοιπόν να ετοιμάζει τη βαλίτσα του από το πρωί...Πήρε τα απαραίτητα. Ένα βρακί, μια φανέλα, μια αλλαξιά, το αρκουδάκι του και την οδοντόβουρτσα...

Ο Πα του φώναζε: "τα ξυριστικά τα πήρες;"

Πήρε  λοιπόν το μαξιλάρι του παραμάσχαλα και ξεκίνησε....Τι χαρά!! Πρώτη φορά θα κοιμόταν σε φίλο του...κι ένιωθε τόσο μεγάλος!

Ο Άγγελος με τον Νικολή έπαιζαν μέχρι τη μαύρη νύχτα ποδόσφαιρο στην αυλή...

κι έμειναν ξύπνιοι μέχρι τα ξημερώματα, να μιλούν για ιδιαίτερα σοβαρά θέματα...όπως τα τραγούδια του MP4, τις σβούρες bay blade και τα lego!! Τελικά κοιμήθηκαν σαν τούβλα για να ξυπνήσουν πρωί πρωί, να "προλάβουν τη μέρα"...Τι ενέργεια!

Λαμπερό...καλοκαιρινό πρωινό. Μini  frittata και γλυκές βάφλες με μοσχομυριστό καφέ...Τι υπέροχη ζωή...

Το μεσημέρι παραλάβαμε τον μικρό μας και παραδώσαμε τον μεγάλο τους κι είχαν στεναχώρια που είπαν αντίο...Για να τους απασχολήσω λιγάκι τους έβαλα να μου κάνουν μια δουλειά...

Θυμάμαι όταν ήμουν μικρή η γιαγιά μου  έστρωνε στην αυλή ένα κιλίμι και μαζί με τις θείες και τις γειτόνισσες καθόμασταν κάτω και καθαρίζαμε τα μπαρμπουνοφάσουλα της χρονιάς...Πολλά, πολλά  "φασούλια" όπως τα έλεγε....Θυμάμαι τα γέλια και τα πειράγματα, μια υπέροχη ανάμνηση πολύ γλυκιά και τρυφερή...

Κι εγώ  κάθε χρόνο τέτοια εποχή κάνω το ίδιο.

Παίρνω μπαρμπουνοφάσουλα και τα καθαρίζουμε όλα μαζί κι ύστερα τα αποθηκεύουμε για να τα  έχουμε μέσα στο χειμώνα...Τα πιτσιρίκια έπαιξαν φασουλοπόλεμο κι έκαναν φασουλοεπίθεση

και η επιβράβευση τους ήταν μια τέλεια σπιτική γρανίτα φράουλας, που απογείωσε το κέφι!!

Το βράδυ και πάλι φίλοι και πάλι παρέες και πάλι ωραίες γεύσεις και γέλια παιδικά...Δεν με νοιάζει τίποτα όσο μπορώ να έχω αυτό.

Μια υπέροχη βραδιά καλοκαιρινή, με φίλους αγαπημένους που μαζί τους γελάμε και περνάμε καλά και τα παιδιά μας έχουν μάθει να αγαπιούνται...

Μερόπη και Μαριάνθη...δυο κορίτσια, μια  αγκαλιά...

Πέρσι τέτοιον καιρό έκανα τρεις ευχές, για αυτό το καλοκαίρι. Το καλοκαίρι του 2012...
Η πρώτη ήταν η πιο μεγάλη...Οι υπόλοιπες δύο ήταν γεμάτες προσδοκίες αλλά έπρεπε να βγει η πρώτη για να υπάρξουν εκείνες...
Τις δυο ευχές τις υλοποιώ μέρα με τη μέρα, στιγμή με τη στιγμή...που σημαίνει πως η πρώτη ευχή πραγματοποιήθηκε...

Πριν λίγες ημέρες έλαβα αυτό το υπέροχο δώρο...Μια μηλιά.

Μου το δώρισε μια γυναίκα γενναιόδωρη, χωρίς να ξέρει τίποτε για την ανάρτηση της Μηλιάς που μόλις είχα κάνει...
"Το δέντρο της ζωής" το ονόμασε και μου το χάρισε...Είναι κι η ίδια μια μηλιά πελώρια...μα δεν το ξέρει ακόμη!!  Ευχαριστώ γενναία μου Ελένη...

Θα ζήσω αυτό το καλοκαίρι σαν μηλιά..θα δώσω, θα δοθώ, θα γεμίσω τη ζωή με γέλιο, θα ξυπνώ κάθε ημέρα με τις αισθήσεις τεντωμένες, μαζί με τους αγαπημένους μου ανθρώπους...
Το περίμενα αυτό το καλοκαίρι...το ονειρευόμουν!!

Αυτό το καλοκαίρι ήταν η πρώτη μου ευχή...Το να το ζήσω...το να ζω.

Καλημέρα αγαπημένοι....σήμερα το μεγάλο μου αγόρι πάει εκδρομή στη Βεργίνα κι έφυγε κατενθουσιασμένος!!

Γέμισα μια τσάντα με αλλαξιές ρούχων και ψωμάκια με κασέρι και την πιτσούλα της Μερόπης μου της γλυκιάς και νερό και μπισκότα και  γέμισα το μυαλό του με "μη" και με "πρόσεχε" !
Εκείνος θυμήθηκε να γεμίσει  δύο μόνο πράγματα...Τη μπαταρία του  mp4 για να ακούει μουσική και βέβαια την μπαταρία της φωτογραφικής μηχανής του για να έχει πολλές αναμνήσεις όπως λέει, μιας και θέλει να κάνει την πρώτη του ανάρτηση με αφορμή την εκδρομή αυτή....
Είπαμε αντίο με μια αγκαλιά και πολλές ευχές από μέρους μου κι έφυγε κι έμεινα εγώ με την προσδοκία να περάσει τέλεια και την αγωνία να είναι καλά...

Είμαι εδώ μαζί σας και μαζί τους κι  είμαι χαρούμενη...Δεν με νοιάζει η κρίση, δεν με φοβίζει αρκετά για να δειλιάσω...
Καλημέρα  καλημέρα καλημέρα...Γεμίσαμε το σπίτι με καλοκαιρινά αγριολούλουδα και το σπίτι μύρισε άγριο μέλι!

                                                                                                                     Κατερίνα