Οι διακοπές μας!

Γυρίσαμε...με τις βαλίτσες γεμάτες άπλυτα και τα μάτια γεμάτα εικόνες....
Γυρίσαμε με την ψυχή γεμάτη συναισθήματα και το μυαλό γεμάτο αναμνήσεις...
Γυρίσαμε και στα μπαγκάζια μας βάλαμε όλα τα υπέροχα  που θέλαμε να κουβαλήσουμε πίσω αλλά και άλλα λιγότερο ευχάριστα που θα θέλαμε να αφήσουμε εκεί αλλά  χώθηκαν κι αυτά μέσα μας και γύρισαν μαζί μας...

Γυρίσαμε κι  η επιστροφή κρύβει μέσα της πάντα μια θλίψη για τα μαγικά τοπία που δεν θα ξαναδούμε, μα και μια χαρά για όλα όσα είδαμε και χαράχτηκαν στο νου μας.
Γεύσεις, μυρωδιές, πρόσωπα, παιχνίδια, αγκαλιές, γέλια, δάκρυα, όλα δικά μας κι όλα σημαίνουν ότι ζήσαμε έντονα τις  διακοπές του καλοκαιριού μας!!!

ο κύριος κι η κυρία Καλαμάρι....

Η Κρήτη μαγική. Οι Κρήτες εμπνευσμένοι! Είχα χρόνια να μαγευτώ τόσο με έναν τόπο, με τους ανθρώπους τις γεύσεις, τις μυρωδιές και την ιστορία τους.
Τώρα κατάλαβα γιατί είναι τόσο περήφανοι για τον τόπο τους!

Φάγαμε σε υπέροχα ταβερνάκια ΄και δοκιμάσαμε αξέχαστες γεύσεις...

 

 

 

Κολυμπήσαμε σε θάλασσες μαγικές....

 

 

περπατήσαμε σε τοπία απίστευτα, άλλοτε δίπλα στη αλμύρα και την κάψα της θάλασσας

 άλλοτε στη δροσιά του βουνού ακούγοντας τό εκκωφαντικό τραγούδι των τζιτζικιών

 

κι άλλοτε σε γραφικά σοκάκια...

 

είδαμε ηλιοβασιλέματα βουτηγμένα στο χρώμα

και μας βρήκε το ξημέρωμα να μιλάμε θαυμάζοντας την έκρηξη χρωμάτων του πρωινού ήλιου.

Γνωρίσαμε τον κυρ Γιάννη τον αλατά στα Φαλάσσαρνα που κουβαλάει το αλάτι στην πλάτη περπατώντας για χιλιόμετρα στον χωματόδρομο  και μείναμε άφωνοι με το πνεύμα, το κουράγιο και τη μεγαλοψυχία του....Είδαμε έναν απίστευτο απογευματινό ήλιο από το μικρό του σπίτι με τις μουριές που μας κέρασε ρακί

και τον ακούγαμε σαστισμένοι να μας εξιστορεί πως κολύμπησε στα 12 μέτρα για να τραβήξει την άγκυρα που σκάλωσε στα βράχια και μάτωσε η μύτη του από την πίεση....κι όταν του είπαμε να προσέχει μας είπε τραγουδιστά: "Τι θα πάθω μωρε; Το πολύ πολύ ν'αποθάνω! Θα μου κάμουνε τα τρήμερα, τα νιάμερα και τα σαράντα και θα τσουγκράνε τσι ρακές, σα με θυμούνται!!Δε'ναι πράμα...ο θάνατος!"

Περάσαμε υπέροχα μαζί  με τους παππούδες πρώτη φορά όλοι μαζί σε διακοπές

 

και βαφτίσαμε τον μικρούλη γιο της αδερφής μου, φορώντας τα καλά μας ( θα σας δείξει  εικόνες στο blog της)

 στον Αρόλιθο,  ένα παραδοσιακό  χωριό απίθανα γραφικό, γεμάτο λουλούδια που ξετρέλανε τα παιδιά  που αγάπησαν μια γατο οικογένεια

 

 

 

ενώ γνωρίσαμε από κοντά την πατρίδα του  Ανδρέα του άντρα της αδερφής μου και καταλάβαμε γιατί την αγαπάει τόσο... Τώρα την αγαπάμε κι εμείς!

Εκεί πήγαμε  στο Ελαφονήσι... στην  συγκλονιστηκότερη  παραλία που έχουμε δει ποτέ...

  

και στην αμμουδιά της είδαμε γραμμένο αυτό....

γιατί ο  Θεσσαλονικιός είναι παντού!!!

Γιόρτασα τα γενέθλια μου παρέα με αυτούς που αγαπώ δίπλα στο κύμα κι ήμουν χαρούμενη πολύ...

τόσο μα τόσο πολύ....

Συνήθως όταν γυρνάμε από διακοπές κουβαλάμε μαζί μας μικρά χαριτωμένα σουβενίρ. Αυτή τη φορά κουβαλήσαμε πίσω λάδια, ελιές, μέλια, τυριά και το  καθαρό αλάτι του κυρ Γιάννη...

για να κρατήσουμε και μέσα στο Χειμώνα κάτι από την μαγεία αυτών των απίθανων γεύσεων!!

Είδαμε φίλους αγαπημένους την Μαγδαληνή και τον Παναγιώτη και τα μικρά τους, που είχαμε να δούμε χρόνια και εγώ συγκινήθηκα κι έκλαιγα σαν γιαγιά...κι επισκεφτήκαμε το φανταστικό μαγαζάκι που έχουν στήσει στο παλιό κέντρο του Ηρακλείου, το "Πλουμιστό παζαράκι" και ξετρελαθήκαμε με τις φανταστικές τους κατασκευές και τα κοσμήματα και τις αντίκες....κι ένιωσα τόσο περήφανη!!!

ενώ αγόρασα, μετά από προτροπή του Παναγιώτη το συγκεκρημένο υπέροχο δαχτυλίδι από αχάτη....κι είχε δίκιο γιατί το λατρεύω!

Νιώσαμε τυχεροί κι ευλογημένοι όταν παρέα οι τέσερις μας, μετά από ένα δύσκολο γεμάτο ένταση απόγευμα βρεθήκαμε σε ένα πανέμορφο γραφικό εστατόριο δίπλα στο κύμα, να ακούμε το φλοίσβο. Δίπλα μας ένα ζευγάρι ηλικιωμένων Βορειοευρωπαίων παρέα με τους δυο γιούς τους που θα ταν περίπου 20 με 25 ετών γελούσαν και τσούγκριζαν τα ποτήρια και μιλούσαν χαρούμενα.Αγκάλιαζαν φευγαλέα ο ένας τον άλλον και μιλούσαν ξέγνοιαστα,γελώντας που και που δυνατά. Βλέπαμε στο πρόσωπο των γονιών την χαρά και την περηφάνεια για τα αγόρια τους και κοιταχτήκαμε για μια στιγμή οι δυό μας!!

Κάναμε την ίδια ευχή. Να αξιωθούμε μια μέρα να το ζήσουμε αυτό! Εμείς οι δύο ηλικιωμένοι γονείς, με πρόσωπα που λάμπουν να κοιτάμε τα αγόρια μας και να τσουγκρίζουμε τα ποτήρια στην υγειά μας μπροστά στην μαγική Ελληνική θάλασσα, ένα  καλοκαίρι σαν αυτό!

Τότε κάναμε μια πρόποση σηκώνοντας όλοι μαζί τα ποτήρια μας.

Προς το παρόν δυό με κρασί και δύο με χυμό! Κάναμε όλοι ευχές για το Χειμώνα που θα έρθει...
Ο μπαμπάς  Πα: "Να έχουμε δουλειά, να μην φέρει ο Χειμώνας εκπλήξεις, και να έχουμε υγεία."
Η μαμά Κα:"Να έχουν υγεία κι όλοι όσοι αγαπάμε και να ολοκληρώσω επιτέλους το βιβλίο που γράφω"
Ο Αγγελος: "Αυτός ο Χειμώνας να μας φέρει ένα ακόμη αδερφάκι!"
Ο Γιώργος: " Το φετινό Χειμώνα επιτέλους να φέρει ο Αγιος Βασίλης ένα κολάρο σκυλιών που μιλάει με ανθρώπινη φωνή!" Σοκ...."Γιατί;" Τον ρώτησα." Για να καταλαβαίνω τι λένε ο Λου κι ο Κάρλο...." απάντησε!
Απλά πράγματα!!!

Ετσι απλά γυρίσαμε λοιπόν. Σχίσαμε με το καράβι το πέλαγος, με τα βαθιά μπλε νερά

 

και πατήσαμε στεριά! Σταματήσαμε στον Πλαταμώνα στο σπίτι των θείων μας για  να δούνε τα άγόρια τις ξαδέρφες τους,

και  να φάμε πρωινό στο απίστευτο μπαλκόνι βλέποντας τις βάρκες στο λιμάνι να χοροπηδούν....

κι ύστερα φτάσαμε σπίτι μας... εκεί που όλα τελειώνουν κι εκεί που όλα αρχίζουν....Εκεί που όσο κι αν φυσάει, είναι το αιώνιο ασφαλές μας λιμάνι!!

Καλώς σας βρίσκουμε λοιπόν αγαπημένοι....   

                                                ΚαΠα