Μια μέρα στην πόλη!

Την προηγούμενη εβδομάδα έπρεπε να κατέβουμε στην πόλη για εξετάσεις των παιδιών.Ο Γιώργος μιας και φέτος θα πάει στο Δημοτικό θα πρέπει να πάει σε οφθαλμίατρο και οδοντίατρο και καρδιολόγο και βέβαια με την ευκαιρία αυτή έκλεισα όλα τα ραντεβού σε μια ημέρα για να τελειώνουμε...

Το να πάμε στην πόλη είναι για εμάς γεγονός...Η Θεσσαλονίκη απέχει περίπου 22 χιλιόμετρα από την Περαία που μένουμε κι ενώ δεν είναι πολλά η διαδικασία είναι αρκετά περίπλοκη.

Πρέπει να πάρουμε το αμάξι, πρέπει ίσως να μποτιλιαριστούμε- εξαρτάτε από την κίνηση, πρέπει τέλος να παρκάρουμε...Δηλαδή 50 λεπτά στην καλύτερη περίπτωση!!

Καθημερινά έκανα για χρόνια αυτή τη διαδρομή και φτάνοντας το Σαββατοκύριακο δεν ήθελα να ξανανέβω στο αμάξι...Οπότε ένας από τους στόχους είναι οι δουλειές μας να είναι κοντά στην περιοχή που μένουμε και να μην χρειάζεται να μετακινούμαστε. Αυτό σημαίνει οτι πια  το να κατέβουμε στην πόλη είναι θέμα και για τα παιδιά η Θεσσαλονίκη έχει μια αίγλη..Ωωωωωω, η μεγάλη πόλη!!!Με τα πολλά αμάξια και μαγαζιά και δρόμους...Σαν το Θύμιο στην Αθήνα!

Το ΙΚΑ που έγιναν οι πρώτες εξετάσεις  βρίσκεται σε μια περιοχή γεμάτη με παλιά υπέροχα αρχοντικά. Β. Όλγας...Τα παιδιά κοίταζαν εκστασιασμένα ιδιαίτερα όταν έμαθαν οτι σε ένα από αυτά τα σπίτια μεγάλωσε η γιαγιά Ζέτα (μαμά του Πα), όπου στην Κατοχή το σπίτι είχε επιταχθεί και για κάποια χρόνια το μοιράζονταν η οικογένεια της με έναν Γερμανό αξιωματικό....Όπως στις ταινίες.!! 

Η γιαγιά έχει λίγα να θυμηθεί μιας κι ήταν πολύ μικρούλα τότε, όμως έχει  κάποιες ενδιαφέρουσες μνήμες από εκείνη την περίοδο!!! Ίσως όταν μια μέρα μεγαλώσουν να τους τα πει, όπως τα έχει κατά καιρούς μοιραστεί και μαζί μου!

 

Τι κρίμα τέτοια φανταστικά σπίτια να έχουν την εικόνα της εγκατάλειψης...

Κέντρο!! Το έχω οργώσει...το λατρεύω!! Εδώ το ανθοπωλείο "Μημελησμόνει", πάντα θα περάσω από εκεί.... είναι φανταστικό κι έχει στολίσει και την αδερφούλα μου στο γάμο της....

Σειρά έχει ο αγαπημένος μας παιδοδοντίατρος...Ναι ναι αγαπημένος και φαίνεται γιατί.....Η οθόνη στερεωμένη  σε καίρια θέση και ο Άγγελος που είναι εξαιρετικά συχνός πελάτης λόγω κάποιων θεμάτων που τον κυνηγούν....δεν κούνησε βλέφαρο!!

 Ο μικρός ήταν απασχολημένος με τα δικά του....πριν έρθει η δική του σειρά.

Χαίρομαι που τα πιτσιρίκια μου χαίρονται να πηγαίνουν στον οδοντίατρο...Η δική μου εμπειρία ως παιδί ήταν τραγική...άλλα χρόνια βλέπεις...Θυμάμαι τον οδοντίατρο να μου φωνάζει "Μην κουνιέσαι θα σου κόψω τη γλώσσαααααααααααααα" και εγώ με φανταζόμουν μουγκή χωρίς την γλώσσα να μην μπορώ να πω κουβέντα...και να μην μπορώ να φάω!!!! Γλυκούλης μου, κατά τα άλλα ήταν υπέροχος γιατρός....

Μετά τα μαγαζιά και τα βιβλία.....Αχ τι υπέροχη αίσθηση όλα αυτά τα βιβλία γύρω μας...Χαθήκαμε εγώ στα δικά μου κι εκείνοι στα δικά τους... Ο Άγγελος κυκλοφορούσε στους διαδρόμους φωνάζοντας.... "Ο παράδεισος των παιχνιδιών και των βιβλίωωωωωων"....τι χαρά!!!

  Αχ αυτοί οι δεινόσαυροι....

 Κράτησα για λίγο το βιβλίο αυτό και μετά αφού το αγάπησα υποσχέθηκα στην ηρωίδα του,  να γυρίσω και να την πάρω...Σύντομα....Είχαμε κάνει ήδη κάτι μικροαγορές βιβλίων σε άλλο βιβλιοπωλείο, ήταν κι οδοντίατρος(!!)...Τι ακριβά που είναι τα βιβλία! Το συγκεκριμένο κόστιζε 25 ευρώ...μου φάνηκαν τόσο πολλά!!!!

Το Public έχει ένα πανέμορφο χώρο για να μελετήσει κανείς με την ησυχία του... Ήταν τόσο ήσυχα

(αν εξαιρέσεις τις φωνές των γιων μου) και τόσο δροσερά....Στο τέλος τους τραβολογούσα για να φύγουμε!

 Κλείσαμε με μια στάση για ένα γρήγορο μασούλημα...Η ζέστη μας έκανε να θέλουμε να δροσιστούμε παρά να φάμε...και είχαμε και μια δυσκολία στο να αποφασίσουμε. Ο μικρός ήθελε ψάρια (αμάν με τα ψάρια!) ο μεγάλος ήθελε μπιφτέκια
 ( αμάν με τα μπιφτέκια!), εγώ ήθελα κάτι πιο απλό και οικονομικό και νικάει αυτός που κρατάει το πορτοφόλι...χεχε!
Στα "Λουλουδάδικα" λοιπόν και Pizza για όλους!

 Είναι ωραία να κατεβαίνουμε για βόλτα οι τρεις μας....Είναι πια μεγάλοι άνθρωποι. Συνεννοούμαστε, μοιραζόμαστε, χαζεύουμε ο καθένας αυτά που θέλει και περνάμε τέλεια μαζί!! Η βόλτα μαζί τους δεν  είναι κούραση, δεν κουβαλάω μαζί μου έναν σκασμό πράγματα και το μόνο που μπορεί να συμβεί είναι να θέλουν εκτάκτως τουαλέτα...ε!! τη βρίσκουμε την άκρη!
Εκεί στο καφέ που καθίσαμε μόλις με είδαν μόνη με τα παιδιά με βοήθησαν πολύ κι ήταν συγκινητικό αυτό. Ο μαγαζάτορας τους  ρώτησε  αν είναι "γιε γιέδες" κι έχουν τέτοια μαλλιά!!!!
Εγώ γέλασα με την καρδιά μου κι αυτοί με κοιτούσαν ξαφνιασμένοι...άντε τώρα να τους εξηγήσω τι σημαίνει αυτό!!

Κι επειδή ήταν μεγάλη η χαλαρότης...έκανα μια παρασπονδία κι ήπια τη λατρεμένη μου λεμονάδα!!!!
"έψα" και πάλι "έψα" (χτύψεις;). Η πρώτη του καλοκαιριού...μόνο μια δεν πειράζει....ε;

Η μέρα έκλεισε σπίτι με ένα τέλειο Ελληνικό καφεδάκι και μερικά μπισκοτάκια....κι άλλη παρασπονδία! χεχε

Και μιας και είδα και διάβασα πολλά βιβλία αυτό τον καιρό δεν θα μπορούσα να μην μοιραστώ μαζί σας την αγάπη μου για αυτό το βιβλίο....Είναι η πρώτη επίσημη συγγραφική προσπάθεια μιας πρώην συναδέλφου και αγαπημένης μου φίλης...της Αγγελικής Πλουμά!!

Εγώ το αγάπησα...Οι εκδόσεις είναι "Εύμαρος"  και πρόκειται για επτά ιστορίες ανθρώπων...Συγκινητικές, τραγικές, καθημερινές, που σε κάνουν να κλείσεις το βιβλίο και να σκεφτείς λίιιιιιγο παραπάνω!!

Εύχομαι μια υπέροχη και δημιουργική ημέρα σε όλους....Καλημέρα αγαπημένοι...