Το Φθινόπωρο στον κήπο ένα τέλειο Σαββατοκύριακο!!!

 

Ένα τέλειο Σαββατοκύριακο.Τέλειο!! 
Το φθινόπωρο είναι εδώ, με όλα του τα χρώματα.Η αυλή μαγική...τα πεσμένα φύλλα, ένας απαλός αέρας που τα σκορπίζει τριγύρω.

Φθινοπωρινά λουλούδια  ολάνθιστα. Στην άκρη ένα τραπεζάκι σκεπασμένο με  λινάτσα και  στολισμένο με κολοκύθες, κεριά και κλαδιά.

 

Ένας μυρωδάτος ζεστός καφές όσο έκανε ακόμη ζέστη, παρέα με τα πιτσιρίκια  λίγο πριν αρχίσουμε τις προετοιμασίες για τη γενέθλια γιορτή του Πα.

Ένα διαολεμένο Devils cake, τόσο σοκολατένιο που  κολάζει.

 

 

Τα κεριά αναμμένα...η αυλή γιορτινή...

 

και το μαγκάλι έτοιμο να μας μαζέψει όλους γύρω του...και το έκανε!!

Μας αρέσει να έχουμε κόσμο στο σπίτι.Αγαπάμε να έχουμε συγγενείς και φίλους τριγύρω.Το κάνουμε συχνά. Πολύ συχνά.Τι νόημα έχουν όλα αυτά που ζούμε χωρίς μοίρασμα;Τι νόημα έχει αυτό το στολισμένο σπίτι αν  δεν υπάρχει κανείς για να το χαρεί μαζί μας;
Ναι, κουραζόμαστε με την  προετοιμασία. Ναι, το σπίτι γίνεται άνω κάτω. Ναι την επόμενη μέρα είμαστε πτώματα...Αλλά πάντα χαρούμενοι και γεμάτοι  θετική ενέργεια!
Επίσης κάποιος μπορεί να σκεφτεί ότι οι μαζώξεις κοστίζουν...Υπάρχει τρόπος. Όταν ο στόχος δεν είναι το να φάμε και να πιούμε  αλλά η παρέα...υπάρχει τρόπος.

Ο άντρας του σπιτιού είχε γενέθλια κι ήταν η μέρα του κι ήταν τόσο χαρούμενος με τους αγαπημένους του τριγύρω. Στο σπίτι επικρατούσε μια τρέλα!!

Ήρθαν όλοι και μόλις έσβησε τα κεράκια, η αδερφή του κι ο άντρας της είχαν φροντίσει να φέρουν πυροτεχνήματα και ξαφνικά ο ουρανός φωτίστηκε.Κοιτάζαμε ξαφνιασμένοι, με την απίστευτη έκπληξη! Φούσκωσα από χαρά καθώς τον έβλεπα τόσο χαρούμενο.

Ευχαριστώ τη Βίκη και τον Αδάμ για τις όμορφες φωτογραφίες που τράβηξαν.

Ύστερα, μια ακόμη έκπληξη. Είχαν φροντίσει να φέρουν ένα χάρτινο φανάρι.Άναψε μέσα σε μεγάλο ενθουσιασμό

και ενώ ο άντρας μου έκανε μια ευχή, εκείνο πετούσε μακριά, με όλους εμάς να κοιτάζουμε το ταξίδι του, παίρνοντάς μαζί  την ευχή του και μια δική μου που έστειλα  στα κρυφά...

 

Πόσο πολύ συγκινήθηκα, με αυτή την απίστευτη χειρονομία των παιδιών...Πυροτεχνήματα κι ένα ιπτάμενο φανάρι ευχών...Το καλύτερο δώρα από μια αδερφή!
Εκείνη η στιγμή ήταν για εμένα υπέροχη...Κι ο φίλος μας ο Κώστας για ακόμη μια φορά γελούσε μαζί μου την ώρα που σκούπιζα τα δάκρυα μου!
Σάκη και Λευκή...σας ευχαριστώ για το μαγικό δώρο που κάνατε στο αγόρι μου.

Η υπόλοιπη βραδιά είχε τα γνωστά.Το μαγκάλι και τη φωτιά και γύρω της εμείς παιδιά και πάλι να γελάμε λέγοντας ανούσιες βλακείες.

Κάπου εκεί  γύρω τα παιδιά μας, έτρεχαν και χοροπηδούσαν μέχρι τα ξημερώματα, μέχρι που τα πιο μικρά κοιμήθηκαν σε καναπέδες ή σε αγκαλιές γύρω από τη φωτιά...ενώ τα μεγαλύτερα συνέχιζαν να αλαλάζουν κάνοντας τη μια ανοησία μετά την άλλη, ενώ γελούσαν γαργαριστά σε κάθε νέα βλακεία που ανακάλυπταν ότι μπορούσαν να κάνουν.

Αν αυτό δεν είναι δώρο...τι είναι;

Η επόμενη μέρα είχε κάτι από την νωχελικότητα που φέρνει η ευτυχία.

Έξω η βροχή και το Φθινόπωρο.

Μέσα ένας μπαμπάς αγκαλιά με τα αγόρια του.

Μέσα μια νωχελική ζεστασιά, αργοί ρυθμοί, μεσημεριανό πρωινό και διάθεση να είμαστε όλη μέρα μαζί κάνοντας...τίποτα.

 

Ο  βροχερός καιρός μας μπέρδεψε και χάσαμε την μαθητική  παρέλαση, όπου θα είχαμε την ευκαιρία να χειροκροτήσουμε το γιο μας...Κρίμα!!

Μα χαρήκαμε με μια βόλτα στο ψιλόβροχο. Γαλότσες, αδιάβροχα και γύρω το φθινόπωρο...

Όλος ο κόσμος, τα πόδια μας πάνω στα φύλλα, η μυρωδιά της βρεγμένης γης και τα απαλό θρόισμα των κλαδιών, καθώς το κάθε φύσημα του αέρα έκανε τα φύλλα να χορεύουν γύρω μας.



Δασάκι  Τριλόφου

 

Μας έπιασε βροχή και γυρίσαμε σπίτι μουσκεμένοι, που μας περίμενε μια ζεστή κοτόσουπα...

 

Το βράδυ στάθηκα  στην κουζίνα μας, χωρίς να ανάψω τα φώτα. Έμεινα για λίγο να ακούω τις χαρούμενες φωνές που έρχονταν από δίπλα, πίνοντας ένα καυτό τσάι με ένα κομμάτι από την κολασμένη τούρτα που είχε περισσέψει.



Μια στιγμή μόνο για να χαμογελάσω εκεί ψηλά και να νιώσω απίστευτα γεμάτη κι ευγνώμων.
Η μοναξιά μου κράτησε λίγα λεπτά...με μυρίστηκαν.

Μοιράστηκα μαζί τους το τελευταίο κομμάτι της τούρτας του μπαμπά τους και σε  αντάλλαγμα  μου χάρισαν άφθονο γέλιο με τα απίστευτα καμώματα τους.

Τις φωτογραφίες τράβηξε ο Άγγελος

Ω!! Τους αγαπώ αυτούς τους τύπους...και τους τρεις τους!
Καλή εβδομάδα....
                                                                            Κατερίνα