Η Βίκυ είναι μια τύπισσα λίγο φευγάτη και rock. Εχει πολλές καλιτεχνικές αναζητήσεις. Εχει τρέλα με τη μουσική και δεν χάνει ευκαιρία για συναυλίες, γράφει ωραία, έχει ασχοληθεί με τη φωτογραφία κι όχι μόνο αυτό, αλλά αγαπάει κάθε μορφής τέχνη και δεν σταματάει να ψάχνεται κουβαλώντας με κάθε ευκαιρία και τα πιτσιρίκια της, παντού!!! Αυτό το τελευταίο πραγματικά με ενθουσιάζει....Εχει βέβαια και τον κατάλληλο σύντροφο για όλα αυτά, που είναι κι αυτός φίλος....
Απολαύστε μια τέλεια βραδυνή βόλτα μαζί της στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης...Οσοι έχετε αγαπήσει έστω και λίγο αυτή την πόλη, θα γεμίσετε μνήμες...
Άρωμα φεστιβάλ...Με το βλέμμα της Βίκυς.
Όταν μου είπε η Κατερίνα γράφεις την Παρασκευή στο blog, απάντησα δεν γίνεται τώρα... Έχει φεστιβάλ. Λίγο μετά σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να γράψω ακριβώς για αυτό, όχι σαν ειδικός ή κριτικός, αλλά όπως το βιώνω εγώ σαν θεατής τότε κ τώρα...
Τότε..... που αγάπησα το φεστιβάλ ξεκινώντας δειλά-δειλά να δω κάποιες ταινίες που πρότειναν φίλοι με κοινά γούστα Κινηματογραφικά και μουσικά.
Είχα τις ενστάσεις μου, αναρωτιόμουν γιατί να μην δω τις ταινίες αφού αξιολογηθούν και να ξοδεύω χρόνο ψάχνοντας για αριστουργήματα με κίνδυνο να δω αρκετές "πατάτες" αλλά μπαίνοντας στο παιχνίδι άλλαξα γνώμη.
Στην αίθουσα όταν έχεις επιλέξει καινούριες ταινίες ποτέ δεν ξέρεις τι θα δεις, έχεις μια εικόνα από αυτά που διάβασες ή άκουσες όμως όταν πέφτει το σκοτάδι ξεκινά το ταξίδι. Έχω βγει βουρκωμένη θέλοντας επειγόντως ένα ποτό.. Έχω βγει με ψυχή γεμάτη και έτοιμη για ανατροπές.. Έχω βγει μπερδεμένη μη ξέροντας τι ακριβώς ήταν αυτό που είδα.. Έχω βγει πριν τη λήξη της ταινίας.... Όλα έχουν τη μαγεία τους! Όλα προσθέτουν κάτι στην προσωπική εικονοθήκη σου.
Κατέληξα με το πρόγραμμα ανά χείρας να σημειώνω τα "σπουδαία", να βλέπω 3-4 ταινίες τη μέρα. Αχ!
Κανονικός συλλέκτης εικόνων κ συναισθημάτων, εθίστηκα και εγώ...
Τώρα.. εργαζόμενη μητέρα και καλή νοικοκυρά προσπαθώ να κλέψω χρόνο για να πάρω μια μυρωδιά. Αν καταφέρω να δω 2 ταινίες κάποια μέρα είμαι ενθουσιασμένη... Φεστιβάλ πια για μένα είναι ο χώρος, το λιμάνι , το Ολύμπιον που είναι γεμάτα κόσμο, οι παλιοί φίλοι που συναντάς πίνοντας το καφεδάκι σου στην αποθήκη, οι γνώριμες φυσιογνωμίες που συναντάς κάθε χρόνο μέσα στις αίθουσες, οι σκηνοθέτες οι ηθοποιοί που τους βλέπεις γύρω σου να κινούνται στον ίδιο χώρο, οι παράλληλες εκδηλώσεις, τα πάρτι, οι συναυλίες αλλά κ όλη η πόλη που φοράει τα κινηματογραφικά της.
Έχει γίνει πια μια μοναχική διαδρομή για μένα, καθώς ο χρόνος είναι περιορισμένος προσπαθώ να παρακολουθώ κυρίως νέες ταινίες από το διαγωνιστικό και τους ορίζοντες. Συναντώ ανθρώπους που παρακολούθησαν μόνο αφιερώματα ή βαλκανικό κινηματογράφο, και πιο σπάνια ελληνικό και άγνωστοι μεταξύ μας ανταλλάσουμε απόψεις και το μοναχικό γίνεται κοινωνικό.
Ναι ,αναπολώ τις ανέμελες εποχές, όπου το μόνο άγχος ήταν να δω τις περισσότερες, τις καλύτερες, πράγμα αδύνατο όσο καλά πληροφορημένος και να είσαι.
Το φεστιβάλ είναι γιορτή.
Το φεστιβάλ είναι το βραβείο κοινού. ( φέτος ο ισραηλινός "επίλογος")
Το φεστιβάλ είμαστε εμείς, ειπώθηκε στη φετινή τελετή λήξης από τη σύντροφο του Θ. Αγγελόπουλου.
Λίγο πριν το τέλος πήγαμε με τα παιδιά στο λιμάνι είδαμε φωτογραφίες από τη παλιά Θεσσαλονίκη στο μουσείο φωτογραφίας, χαθήκαμε μέσα στο μουσείο κινηματογράφου όπου φέτος εγκαινιάστηκε και ταινιοθήκη και είδαμε φίλους. Μακάρι να χρησιμοποιηθούν από τα σχολεία για να αποκτήσουν τα παιδιά κινηματογραφική παιδεία.
Στο τέλος καταλήγω εξαντλημένη με όλο και κάποια ιωσούλα, με πολλές δουλειές που αφέθηκαν στην άκρη, αλλά τόσο μα τόσο γεμάτη εικόνες... σα να πήγα ταξίδι!
Συμπτωματικά η τελευταία ταινία που είδα αφορούσε ένα χώρο στην φύση (Walldhaus) που φιλοξενούσε παιδιά με παραβατική συμπεριφορά, κάτι σαν το "δικό σου" Καζαβίτι.
Βίκυ
5 σχόλια:
Καλησπέρα..
ωραία η ιδέα σου να δίνεις τον προσωπικό σου χώρο και να τον στολίζουν οι φίλοι σου με τις δικές τους σκέψεις...''σπίτι''χωρίς φίλους,έχει μισή ζωή..έτσι δεν λένε;
μου αρέσει πολύ το θέμα που διάλεξε η Βίκυ σου!
ο καιρός είναι οτι πρέπει για σινεμαδάκι!
φιλιά(πάω να διαβάσω και την προηγούμενη ανάρτηση)
Λατρεύω κινηματογράφο και φεστιβάλ γενικότερα. Μπράβο στη Βίκυ που παίρνει και τα παιδιά της μαζί όταν της δίνεται η ευκαιρία. Ρουφάνε γνώσεις και ερεθίσματα που μόνο όφελος τους προσφέρουν. Από πολύ μικρά έχουν κριτίριο και άποψη για όλα. Το ξέρουμε πολύ καλά άλλωστε.
Βίκυ είσαι φοβερή!!!Να συνεχίζεις να δίνεις ερεθίσματα στα παιδιά σου(όπως είπε και η Dimitra)..
Μαρία
Τελικά χρειάζεται να δοθεί το κατάλληλο ερέθισμα για να κάνεις κάτι... Στα τρία χρόνια που πέρασα στη θεσσαλονίκη, μόλις και μόνο μία ταινία παρακολούθησα... Όντας μόνη τότε, θα μπορούσα να ''γευτώ'' περισσότερο το Φεστιβάλ... Μπράβο στη Βίκυ που δηλώνει παρόν σε αυτό το ''ταξίδι'', όπως το λέει... Και μπράβο της που έχει μαζί της αυτή την τόσο καλή παρέα...
Σε ευχαριστούμε Κατερίνα...
Εχω καιρο να ανεβω στο Φεστιβαλ. Θυμαμαι οποτε το επισκεπτομουν περναγα περιφημα!
Δημοσίευση σχολίου