Είναι μαμά ενός κούκλου, λατρεύει και φροντίζει τα ζώα κι έχει κι έναν σκυλάκο!!! είναι απίστευτα δημιουργική και μπορείτε να δείτε στην ιστοσελίδα της στο The Shop Of Crafts,για να καταλάβετε τι εννοώ.
Θα ανακαλύψετε, να γράφει τέλεια κι ενδιαφέροντα άρθρα όπως αυτό στο Μαμα...δες Μπαμπά...δες και σήμερα θα μας μιλήσει για τη μεγάλη της αγάπη....Τη μουσική!!!!
Η ίδια παίζει λίγο πιάνο και ήταν μέλος στη χορωδία Αγίας Τριάδος Θεσσαλονίκης με μαέστρο τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου ... "φέτος η χορωδία κλείνει 45 χρόνια πορείας και είναι πολύ ψηλά" ...λέει η ίδια περήφανη...
Εγώ κλείνω λέγοντας πως όταν είπα στην Όλγα για την Ημέρα των φίλων δεν μπορούσα να φανταστώ το θέμα που θα διάλεγε. Όταν έλαβα το κείμενο, το διάβασα μονορούφι ακούγοντας ταυτόχρονα και το φοβερό μουσικό θέμα που έστειλε....Tcaikovsky!!
Πολύ λυπάμαι που δεν έχω μουσική παιδεία, όμως πραγματικά μετά από αυτό το κείμενο βρήκα άλλο νόημα στη μουσική!!! Απολαύστε το....
"Μια χούφτα νότες, ένας άλλος κόσμος και οι ρυθμοί της καρδιάς μου"
Πλημμυρίζω ... η καρδιά μου χτυπάει πιο γρήγορα, λες και πιο ρυθμικά ... Νιώθω ένα μούδιασμα στις κλειδώσεις, τα μάγουλά μου κοκκινίζουν, στέκομαι εντελώς ακίνητη και σχεδόν κρατώ την αναπνοή μου, τίποτε να μην εμποδίσει να ρουφήξω και τον τελευταίο απόηχο ... κλείνω τα μάτια και αφήνω να με παρασύρει ... δεν χαλαρώνω όμως, συνεχίζω να κρατώ την αναπνοή μου. Είναι τόσο πολύ, τόσο γεμάτο, τόσο υπέροχο που σχεδόν δεν το αντέχω. Ο κόσμος γύρω δεν υπάρχει εδώ και ώρα, είμαι μόνη. Και είναι σκοτεινά. Νιώθω πίεση στα αυτιά και ένα δυνατό φούσκωμα στο στήθος που επιτέλους ξεσπά σε δάκρυα. Το καταλαβαίνω από το ζεστό αυλάκι στα μάγουλα. Με λυτρώνουν αλλά δεν θέλω να σταματήσει... το χειροκρότημα με επαναφέρει, ωστόσο όχι αμέσως. Χρειάζομαι χρόνο για να γυρίσω πίσω στη θέση μου, να επανέλθει η αναπνοή μου και να χαλαρώσω τους ώμους. Συνειδητοποιώ οτι κάποιοι γύρω ρίχνουν το βλέμμα τους επάνω μου, στα μάγουλά μου ίσως και στα δάκρυα που στέγνωσαν. Τα κάνω όλα μαζί, σκουπίζω τα μάτια μου, χαμογελώ και χειροκροτώ τόσο πολύ που μουδιάζουν οι παλάμες.
Η ψυχή μου είναι γεμάτη... Tchaikovsky 1812 Overture Finale... Ένας υπέροχος, μαγικός κόσμος. Η μουσική. Μια άλλη γλώσσα. Οξύνει το νου και τις αισθήσεις, μα πάνω από όλα γεμίζει τη ψυχή. Όταν ξέρεις να την ακούς. Ακόμη όμως κι όταν δεν ξέρεις και πολύ καλά, πάλι τη μαγεία της τη νιώθεις. Μουσική παιδεία δεν είναι μόνο οι εξειδικευμένες γνώσεις. Είναι η αγάπη, η προσήλωση, ο σεβασμός στα ακούσματα αλλά και σε αυτούς που την προσφέρουν ... όταν αυτό που ακούς νιώθεις να σε αγγίζει. Και να σε αλλάζει. Κι αυτό είναι ευτυχία...
Όταν μάθεις να ζεις με τη μουσική, γίνεται κομμάτι της ζωής σου και απλά δεν μπορείς χωρίς αυτή. Σε συνοδεύει στην καθημερινότητα και την ομορφαίνει. Της δίνει νόημα. Εντείνει τα συναισθήματα, δυναμώνει τις στιγμές. Απαλύνει, παρηγορεί, ηρεμεί, ζωντανεύει. Σάουντρακ μιας ταινίας – της ζωής μας - που η απουσία του τη κάνει στεγνή και άδεια. Κι ας έχει δυνατό σενάριο και καλό σκηνοθέτη.
Μεγάλωσα “αγκαλιά” με το τρίτο πρόγραμμα ... σε ένα σπίτι που η κλασική κυρίως μουσική ξεχείλιζε από παντού. Δυνατά. Κάθε ώρα. Τόσο που ξενυχτισμένη έφηβη, με εκνεύριζε τα Κυριακάτικα πρωινά που ήθελα να κοιμηθώ περισσότερο...
Σήμερα όλα σχεδόν τα ακούσματα μου φαίνονται γνωστά κι ας μη ξέρω τον συνθέτη. Τα σιγομουρμουρίζω και ακολουθώ νοερά τις νότες. Νιώθω γι αυτό πολύ τυχερή και απέραντα ευγνώμων! Όπως επίσης για το ότι από μικρή “βρέθηκα” στα χέρια ενός υπέροχου ανθρώπου και αξεπέραστου μουσικού που μέσα από το βαθύ πάθος του έμαθε σε εμένα αλλά και σε δεκάδες άλλα παιδιά τι σημαίνει “μουσική” : ποιότητα, ήθος, ευγένεια, σημασία στη λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά.
Μας έμαθε να αγαπάμε τον κόπο που χρειάζεται για να γίνουμε καλύτεροι, πολύ καλύτεροι, να αγγίξουμε ακόμη και την κορυφή και όμως να κρατάμε το βλέμμα χαμηλά. Να ξέρουμε που βαδίζουμε, ποιοί είμαστε, πόσα έχουμε πετύχει αλλά και πόσα μπορούμε ακόμη. Να στοχεύουμε ψηλά, να παλεύουμε γι αυτό, να ξεχωρίζουμε κι όμως να συγκρινόμαστε μόνο με τους καλύτερους. Μουσικός πατέρας για όλους μας, μουσικά παιδιά του όλοι μας. Πόσο τον ευχαριστώ, πόσο τον ευγνωμονώ ... Μέσα από αυτή την υπέροχη πορεία μόνο κέρδισα. Έξι χορωδιακά χρόνια με εμπειρίες που λίγα παιδιά θα είχαν ποτέ την ευκαιρία να ζήσουν αλλά κυρίως συναισθήματα! Συναισθήματα που λίγοι θα είχαν την ευκαιρία να νιώσουν - ειδικά σε εκείνη την ηλικία. Τα καλύτερα χρόνια μου ...
Να μάθουμε εμείς, να μάθουν και τα παιδιά μας να αγαπούν τη μουσική. Να μάθουν να την αναζητούν, να τους είναι απαραίτητη. Να μάθουν να ξεχωρίζουν την ποιοτική μουσική και να είναι κομμάτι της ζωής τους.
Σε αυτό θέλω να παρακινήσω. Να χτυπήσω ελαφρά στον ώμο και να πω: “Άντε! Ξεκίνα! Μη μένεις απ' έξω! Χάνεις!” Πόσο καμαρώνω τα νέα παιδιά που περπατούν σε αυτό το δρόμο ... παιδιά μοντέρνα, σύγχρονα και συγκροτημένα.
Κάνουν τις διαδρομές τους ανακαλύπτοντας συνεχώς θησαυρούς. Όχι για να επιβεβαιώσουν με τις μουσικές σπουδές τους την πολυτέλεια της κοινωνικής θέσης των οικογενειών τους αλλά τον πλούτο της απόλαυσης των μουσικών στιγμών. Με ήθος, αγωγή και ευγένεια. Η μουσική αυτά διδάσκει. Η μουσική αυτά είναι. Πολιτισμός. Βλέπω με χαρά και ελπίδα οτι γίνονται κινήσεις να έρθει η κλασική μουσική πιο κοντά στους ανθρώπους που δεν τη γνωρίζουν και ίσως ακόμη και να τη φοβούνται.
Η Λυρική στη Βαρβάκειο τις προάλλες, η κρατική ορχήστρα στην πλατεία Αριστοτέλους, η φιλαρμονική στο λιμάνι, στα πάρκα, οι συμφωνικές στα σχολεία, Κυριακάτικα πρωινά γνωριμίας στην Όπερα ...
Δεν υπάρχει καλή και κακή μουσική, η μουσική είναι μία και έχει ποιότητα. Απλά κάποιοι την κακοποιούν. Τη βιάζουν με μουσικά ορνιθοσκαλίσματα και την παραποιούν μέσα από άτεχνα λαρύγγια. Με παράσιτα και κακοκουρδισμένες χορδές. Την αναπαράγουν έτσι ταλαιπωρημένη και μαθαίνουν να αρέσκονται σε αυτήν ... και έτσι την παραδίδουν και στους επόμενους, στα παιδιά και στους μαθητές ... και γιατί άλλωστε θα πρέπει να αναζητήσουν κάτι άλλο που τα αυτιά τους δεν είναι έτοιμα να δεχτούν...;
Αυτό που θα συνηθίσεις, αυτό θα αναζητάς, αυτό θα σε ικανοποιεί ... το μέτριο, το κακό, το λίγο. Όσοι μείνουν εκεί, δεν θα γνωρίσουν ποτέ το πραγματικό μέγεθος και το μεγαλείο της Μουσικής , εκείνης που φέρνει φούσκωμα στο στήθος και δάκρυα στα μάτια...που κάνει την αναπνοή να σταματά, την καρδιά να χτυπά γρήγορα και τις στιγμές να αξίζουν...Tchaikovsky 1812 Overture Finale...
Όλγα Χατζηχρίστου, Νοέμβριος 2012
Πολύ όμορφο κείμενο! Ως μουσικός θα συμφωνήσω σε όλα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΒέβαια μουσική δεν είναι μόνο η κλασική! Τσατιζόμουν ως έφηβη που με ρωτούσαν αν ακούω κάποια άλλη μουσική εκτός από κλασική. Και βέβαια! Ο μουσικός πρέπει να μπορεί να τα ακούει όλα! Δεν σημαίνει ότι όλα θα τον συνεπάρουν. Το συγκεκριμένο του Τσαικόφσκι για παράδειγμα δεν μπορώ να πω ότι θα με ανατριχιάσει, εκτός αν το ακούω ζωντανά! Γούστα είναι αυτά!
kathy by anthomeli
Eνα πολύ γλυκό και ''μελωδικό''κείμενο..
ΑπάντησηΔιαγραφήτι καλύτερο να ζητήσει κανείς Πέμπτη βράδυ;
ευχαριστώ,ήταν ότι χρειαζόμουν!
Πάλι έγραψες Ολγάκι!! Δηλώνω fan και μπαινω στη λίστα αναμονής όταν κάνεις επιτέλους το δικό σου blog!! Φιλιά
ΑπάντησηΔιαγραφήps.μπράβο Κατερίνα για την πρόσκληση!!
mono pou dialekses Tcaikovsky auto einai telos...se latreuo kai ego xoris kan na se ksero...!!
ΑπάντησηΔιαγραφήfroghall-jewelleries.blogspot.gr/2012/10/giveaway.html
σας ευχαριστώ όλες για τα κολακευτικά σας λόγια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑσφαλώς και μουσική δεν είναι μόνο η κλασική. Απλά το κείμενο αυτό "βγήκε" ακούγοντας αυτό το συγκεκριμένο κομμάτι, ζωντανά. Και πράγματι με συνεπήρε!
Πανέμορφη ανάρτηση!!! :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ευχαριστώ και τις δύο!
Πολύ όμορφη ανάρτηση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟλγα γιατι δεν εχεις blog;;;;; Ελπιζω συντομα να το σκεφτεις και να το τολμησεις :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα κλεψω κατι που ειπες που θεωρω οτι ειναι μεγαλη και πολυ σημαντικη αληθεια
"Αυτό που θα συνηθίσεις, αυτό θα αναζητάς, αυτό θα σε ικανοποιεί ... το μέτριο, το κακό, το λίγο."
Υπεροχη η αναρτηση σου. Δεν ακουω πολυ κλασσικη μουσικη πια. Ακουγα περισσοτερη οταν διαβαζα στο πανεπιστημιο. Μα η αγαπη μου για την μουσικη ειναι μεγαλη και για πολλα ειδη.
Σε ευχαριστουμε για την αναρτηση !
Πολύ γλυκό κείμενο και αληθινό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα συμφωνήσω με τα τελευταία λόγια, ότι ο κόσμος συνηθίζει στο μέτριο. Κι εγώ για ένα διάστημα δεν άκουγα κλασική μουσική και τώρα με την Αθηνά ψάχνω και βρίσκω τα πιο όμορφα κομμάτια, τα ακούμε μαζί και καταχαίρομαι που βλέπω να τα απολαμβάνει. Θαυμάζω τους μουσικούς και τους ζηλεύω για την αφοσίωση και την πειθαρχία τους. Εγώ πάλι έγινα πνευστή για λίγο (τρομπόνι) και το λάτρεψα καθώς περνούσα jazz φάση!
Και να φτιάξεις blog!
...Μοιράστηκα τα δάκρυα χαράς και ενθουσιασμού και ανατριχίλας και πληρότητας μαζί σου, γλυκειά μας Όλγα! Κι εγώ τρελή fan του τρίτου προγράμματος, στη ζωή μου δεν υπήρξα ποτέ μουσικός, αλλά παθιασμένη ακροατής! Ακούω από ένστικτο, από ...ανάγκη να ικανοποιήσω μια βαθιά, εσωτερική μου επιθυμία για πληρότητα που μόνο μέσα από τις νότες και τους ήχους των μουσικών οργάνων μπορώ να βιώσω!! Πώς να περιγράψει κανείς πώς η μουσική σε "ανεβάζει" τόσο ψηλά! Σου "ανοίγει" τους πνευματικούς ορίζοντες, ενώ ταυτόχρονα σε βοηθά να βρίσκεις το "κέντρο" σου και "γεμίζει" την καρδιά σου ... τόσο που ξεχειλίζει! Κι όμως τα κατάφερες να μας παρασύρεις σε μουσικά μονοπάτια και ανώτερα συναισθήματα και να μας φέρεις σε επαφή με αληθινούς δασκαλους ζωής!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχο κείμενο! Σε ευχαριστούμε! Μουσικά, γεμάτα ενθουσιασμό φιλιά!!!
Άλλη μια ημέρα φίλων με νόημα.. ευχαριστούμε, Όλγα. Η Μουσική είναι όπως η Ποίηση και η Φιλοσοφία, για τους λίγους αυτούς που μπορούν να κοινωνήσουνε την ίδια την Ζωή. Χαιρετισμούς από την μακρινή Αυστραλία
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα σας,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόλις διάβασα την ανάρτησή σας, έβαλα αμέσως τρίτο πρόγραμμα να ακούσω – και πραγματικά είναι τόσο όμορφα τα συναισθήματα που νοιώθω όταν ακούω κλασσική μουσική. Θα μου επιτρέψετε να σας καταθέσω 2 προσωπικές μου εμπειρίες, διότι από αυτά που διάβασα ένιωσα τόσο οικεία και ήθελα να τα μοιραστώ μαζί σας.
Δυστυχώς , λυπάμαι και εγώ που δε διαθέτω μουσική παιδεία, γιατί σαν παιδί ζήλευα (καλοπροαίρετα) όταν σε εκδρομές, πάρτυ είχαμε πάντα και ένα φίλο που έπαιζε κιθαρά ή κάποιο άλλο μουσικό όργανο. Ήθελα πολύ να μάθω, αλλά τα οικονομικά της οικγοένειας μου δε το επέτρεπαν. Έτσι λοιπόν επέλεξα να ακούω την κλασσική μουσική σαν να γνώριζα ήδη τις νότες. Το πρώτο κομμάτι που έπαιζε η καλύτερη μου φίλη στο πιάνο και προσπαθούσε μάταια να το μάθει ήταν το moonlight sonata – Beethoven. Aμέσως μόλις το άκουσα έψαξα αμέσως να το ακούσω ολόκληρο και από τότε πάντα, όταν είμαι στο σπίτι ή ακόμα και στο γραφείο πάντα θα βάλω λίγη κλασσική μουσική, για να ηρεμήσει η ψυχή μου και να μεταφερθώ σε μια άλλη εποχή ρομαντική...... Το κυριότερο είναι, ότι παρόλο που δεν έχω μουσική παιδεία προσπαθώ πολύ να την περάσω στο παιδί μου. Μ μια ημέρα είχαμε πάει σε ένα μουσείο και μας είχαν δείξει τις τέσσερις εποχές του χρονου σε συνοδεία με τη μουσική του Vivaldi.Ο μικρός μου (5μίση χρόνων) ένοιωσε αμέσως ότι είχε ξανακούσει αυτό το κομμάτι, διότι το είχε ακούσει ξανά στο σχολείο. Αμέσως μόλις το αντιλήφθηκα έγραψα διάφορα ήδη κλασσικής μουσικής στο σπίτι και όταν θέλουμε να ηρεμήσουμε ακούμε.... Αυτό που με συγκινεί, είναι ότι όταν γυρνάω από το γραφείο στο σπίτι, τον βλέπω να έχει ήδη βάλει στο cd την κλασσική μουσική και ακούει παίζοντας ταυτόχρονα με τα παιχνίδια του.. Μακάρι να έχω τη δυνατότητα αυτό που δε μπόρεσα εγώ να μάθω, να το διδαχθεί το παιδί μου (φυσικά αν το θέλει και ο ίδιος)..... Σας ευχαριστώ και συγγνώμη αν σας κούρασα, αλλά μου βγήκε τόσο αβίαστα και ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας.....Καλή συνέχεια και καλό Σ/Κ Ειρήνη
Αχ βρε Όλγα, άλλο ένα υπέροχο κείμενό σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς ανήκω κι εγώ σε αυτούς που δεν ξέρουν να παίζουν κανένα μουσικό όργανο και θυμάμαι ακόμη που ζητούσα από την μαμά μου να μάθω πιάνο...
Το σίγουρο είναι πως ακόμη και τώρα το πιάνο με εξιτάρει, αυτό θα διάλεγα και πάλι!
Ποτέ δεν είναι αργά...
Κι εγώ απορώ που δεν έχεις το δικό σου μπλογκ!
Μπράβο!
Θα αρχίσω με ένα λεγόμενο του Albert Einstein: «Αν δεν ήμουν φυσικομαθηματικός, κατά πάσα πιθανότητα θα ήμουν μουσικός. Συχνά σκέφτομαι με μουσική υπόκρουση. Ζω τους οραματισμούς μου μέσα στη μουσική. Βλέπω τη ζωή μου μέσα από ένα μουσικό πρίσμα. Αντλώ τις μεγαλύτερες χαρές της ζωής μέσα από τη μουσική»
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι θα συμπληρώσω ότι η ανάρτησή σου ήταν "μελωδική". Πανέμορφη!
Ένα φούσκωμα στο στήθος......αυτό ταλέει όλα. Μπράβο στη όλγα για τη γραφή της.Κατερίνα μου χρόνια πολλά για σένα κι ευτυχισμένα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρονια πολλα Κατερινα με το υπεροχο blog, την ομορφη οικογενεια και τους εξαιρετικους φιλους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥγεια πρωτιστως και ευημερια εν συνεχεια. Στον ομορφο τοπο που ζειτε και μεσω των συγκλονιστικων αναρτησεων σου, φαινεται οτι ζειτε μια αρμονικη και ενδιαφερουσα συγχρονως ζωη. Παντα τετοια λοιπον:)
Οσο για την Ολγα, ειπαμε πιο πανω, εξαιρετικη. Δεν ειμαι μουσικος, αλλα χωρις μουσικη δεν ζω. Απο την ωρα που ξυπναω και μεχρι το βραδυ! Αναλογα τη διαθεση και την αντιστοιχη μουσικη.
Ειχες εναν καταπληκτικο δασκαλο που σε εκανε να αγαπησεις την μαγεια της μουσικης. Εισαι τυχερη.
Τι μου θυμισες....ημουν στο σχολειο συην χορωδια για 3 χρονια και ακομα θυμαμαι εντονα τις στιγμες εκεινες. Τρελαινοναι να τραγουδαω και πιστευω οτι χαραμιζομαι:) χα χα χα αστειευομαι.
Περιμενουμε το μουσικο blog σου!!!
♡¸.•°
ΑπάντησηΔιαγραφήOlá, amiga!
Passei para uma visitinha.
Boa semana!
Beijinhos do Brasil
✿ °•.¸♡¸.•°✿
Κατερινάκι μου,χρόνια πολλά!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα δωράκι ταξιδεύει για σ'ένα...!!!
Πολλά πολλά φιλιά!
Χρόνια πολλά !!Πολύχρονη γλυκιά Κατερινούλα μου και οτι καλύτερο επιθυμείς!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαντα να είσαι υγιής, δημιουργική και κεφάτη!
Εγώ δεν είμαι μουσικός αλλα αγαπώ την μουσική ακούω καθημερινα και πιστεύω πως μας ομορφαίνει την ζωή!Όλγα Πολύ ωραία τα λόγια σου!
σας ευχαριστώ - και πάλι - όλους και όλες!!! Με κολακεύετε ...
ΑπάντησηΔιαγραφή