Ενα σημάδι ίσως...σκέφτηκα...Θα το ζήσω, θα το απολαύσω, είναι ευκαιρία!!!
Ηρέμησα, έβαλα Cruise control και το cd player να παίζει δυνατά Ameli και τότε άρχισα να βλέπω θαύματα...όπως αυτό...
κι αυτό...
κι αυτό...
κι αυτό...
Κατέβηκα από το καράβι και μπήκα σε ένα δρόμο φιδογυριστό γεμάτο χρώματα, και φύλλα που έπαιζαν με το φως...
Ώσπου είδα το γνωστό αυτό τοπίο κι ύστερα πίσω από τη στροφή φάνηκε το χωριό....Το πανέμορφο Καζαβίτι, φωλιασμένο στην πλαγιά!
Έφτασα στο μαγικό σπίτι κι ήταν γεμάτο κόσμο!Οι εκπαιδευτές κι οι δάσκαλοι του Σχολείου της Φύσης ήταν εκεί μαζί με τη Νίτσα και το Νίκο και με περίμεναν....
Ένα διήμερο που σίγουρα θα θυμάμαι για χρόνια...
Γεύσεις...
Η υπέροχη καυτή κολοκυθόσουπα της Μιμόζας, στην τεράστια μαρμίτα.
Η φανταστική σούπα μου, με τα φρεσκοψημένα κρουτόν της Νίτσας.Τα κόκκινα σταφύλια με το τυρί και τα φρέσκα αυγά, τα μήλα από τα δέντρα, οι ζουμερές ντομάτες και οι ελιές..
Εικόνες.
Οι καθαρές, ζεστές σφιχτές αγκαλιές των νεαρών δασκάλων με τα παιδιά στο σπίτι της Νίτσας και του Νίκου.
Δυο γυναίκες δοσμένες στην αγάπη τους για τα παιδιά! Η Νίτσα που έχει δημιουργήσει το πρόγραμμα για την φροντίδα των παιδιών και η Βέτα, που έχει δημιουργήσει το Σχολείο της φύσης, να συζητούν με ενθουσιασμό λίγο πριν το πρωινό!
Νίτσα, Ματούλα, Βέτα.Παιδαγωγοί και εκπαιδευτές σε δράση!
Ήχοι.
Οι φωνές και τα γέλια γύρω από το μεγάλο, σχεδόν γιορτινό τραπέζι!
Τα νυχτερινά γέλια στην έρημη πλατεία την ώρα που παίζαμε παιχνίδια.
Οι φωνές των ανθρώπων στο δάσος το βράδυ.Ο αέρας να ταξιδεύει τα ονόματα τους.Η σιωπή της νύχτας.Το νυχτερινό ευχαριστήριο τραγούδι στο δάσος. Ο αντίλαλος των ονομάτων στο σκοτεινό βουνό....
ΜΑΝΩΛΗΣ, ΤΑΝΙΑ, ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ, ΣΕΡΑΦΕΙΜ....ΜΑΝΩΛΗΣ, ΤΑΝΙΑ, ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ, ΣΕΡΑΦΕΙΜ....ΜΑΝΩΛΗΣ, ΤΑΝΙΑ, ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ, ΣΕΡΑΦΕΙΜ....ΜΑΝΩΛΗΣ, ΤΑΝΙΑ, ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ, ΣΕΡΑΦΕΙΜ....
Μέχρι που οι φωνές έσβησαν στον έναστρο ουρανό....
Στιγμές!
Το παιχνίδι με τις ελιές του κου. Πανίκου που ήταν εκεί με την οικογένεια του.
Τα δάκρυα της Βέτας στο τραπέζι.
Ο πιτσιρικάς μόλις με είδε και με φώναξε "Πανταζίνα".
Ο Νίκος να ρεμβάζει στον απογευματινό ήλιο και δίπλα του να κουρνιάζουν μια κότα και μια γάτα!
Το απογευματινό ζεστό τσάι με το σοκολατένιο κέικ και τις συζητήσεις, αναλύσεις, αναζητήσεις, όλων αυτών των εμπνευσμένων ανθρώπων!
Το τρίξιμο της φωτιάς στη στόφα.
Οι σφιχτές αγκαλιές στο σκοτεινό δάσος.
Οι φακοί και τα κεράκια να φωτίζουν το σκοτάδι στην νυχτερινή μας άσκηση στο δάσος με τις καρυδιές.
Το δάσος....
Τι παίρνω μαζί.
Όλα αυτά...κι αυτά που δεν λέγονται...
Την ζεστή φιλοξενία του Νίκου και της Νίτσας.Την αίσθηση ότι είσαι σπίτι σου. Την αίσθηση ότι όλες οι αισθήσεις σου είναι ανοιχτές κι ευάλωτες σε ερεθίσματα.
Κρατάω για πάντα τα λόγια του μικρότερου ανάδοχου παιδιού, μετά την Βραδυνή άσκηση στο δάσος όταν ζήτησα από όλους να βρουν ένα δέντρο και να του ψιθυρίσουν το όνομα τους. Μου είπε "εγώ μοιράστηκα το δέντρο με το μπαμπά μου!" Ξαφνιάστηκα για το ποιόν αποκαλούσε μπαμπά του....τον ρώτησα και μου είπε "τον Σεραφείμ", έναν νεαρό δάσκαλο από το Σχολείο της Φύσης με τον οποίο συνδέθηκε ιδιαίτερα...Του είπα "Ο Σεραφείμ λοιπόν είναι ο μπαμπάς σου; " και μου απάντησε "Ναι! Είναι ο μπαμπάς που θέλω να έχω!"... Συγκινημένη τον κοίταξα καλά καλά και τον ρώτησα και πάλι "Μίλησες στο δέντρο σου;"
"Ναι".
"Εκείνο σου μίλησε;"...Σιωπή. Με κοιτούσε ίσια στα μάτια και μετά σταθερά μου απάντησε...
"Νομίζω ναι!"
Την επόμενη ημέρα το πρωί πήγα να βρω το δέντρο που μοιράστηκε με τον Σεραφείμ. Ήταν ένα μοναχικό δέντρο με έναν μεγάλο κορμό και από δίπλα του ξεφύτρωνε ένας ακόμη μικρότερος κορμός....Ήταν ο κορμός του αγοριού κι εκείνου που διάλεξε για μπαμπά του!... ο μικρός είναι 11 και δεν έχει γνωρίσει πατέρα...
Κράτησα μέσα μου την εικόνα εκείνου του δέντρου και μια ελπίδα.
Μια ελπίδα ότι όλοι αυτοί οι δάσκαλοι είναι πηγές καθαρές.Είναι ενθουσιώδης, κινητοποιημένοι, γεμάτοι ευαισθησίες και γεμάτοι αγάπη για τα παιδιά! Το απέδειξαν σε αυτό το μαγικό διήμερο και το αποδεικνύουν καθημερινά δουλεύοντας με απίστευτη έμπνευση και έχοντας ενεργή εθελοντική δράση με στόχο την φροντίδα των παιδιών. Αυτοί οι νεαροί δάσκαλοι διψούν για γνώση κι ενθουσιάζονται με την προσφορά. Αυτοί οι νεαροί δάσκαλοι κρατούν στα χέρια τους μια δύναμη πελώρια.Εκπαιδεύουν την επόμενη γενιά.Την γενιά που θα αλλάξει τον κόσμο!!! Έτσι λέω εγώ...αυτοί οι νέοι δάσκαλοι είναι η βάση της αλλαγής μας!
Πήρα το δρόμο της επιστροφής κουρασμένη και χωρίς φωνή, άλαλη στην κυριολεξία.
Θαύμαζα τα σύννεφα να ταξιδεύουν έξω από το παράθυρο και φανταζόμουν τις φωνές τους, να ταξιδεύουν μαζί μου...
Γύρισα σπίτι με το μυαλό άδειο και τις αισθήσεις γεμάτες...
Έλειπαν όλοι και χάρηκα για αυτό.Δεν ήμουν ακόμη έτοιμη για μοιράσματα και φωνές.
Ένα ζεστό μπάνιο και μετά η γρήγορη καυτή κολοκυθόσουπα συνταγή της Μιμόζας, με τα καβουρντισμένα κρουτόν της Νίτσας!
Απόλαυσα το μοναχικό μου γεύμα...κι ένιωσα πληρότητα.
Όλες οι αισθήσεις χορτασμένες.
Μακάρι όλα τα παιδιά του κόσμου που ζουν μια ζωή σκληρή που δεν τους αξίζει, να έβρισκαν ένα μέρος τόσο ασφαλές και ζεστό όπως αυτό της Νίτσας και του Νίκου στο Καζαβίτι...
Μακάρι κανένα παιδί να μην χρειαζόταν ένα τέτοιο καταφύγιο...μακάρι!!
Τι να πεις σε ένα παιδί πληγωμένο...Τι μπορείς να πεις πέρα από το να ανοίξεις την αγκαλιά σου...Τίποτε. Τίποτε στ' αλήθεια!! Οι πράξεις μας είναι αυτές που θα αλλάξουν τον κόσμο αυτών των παιδιών κι όχι τα λόγια μας!!
Καλημέρα αγαπημένοι...απλή και φωτεινή!
Κατερίνα
22 σχόλια:
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΟΥ ΓΛΥΚΕΙΑ ΚΑΛΗΜΕΡΕΣ ΠΟΛΛΕΣ. ΠΙΝΩ ΚΑΦΕ ΣΥΓΚΙΝΗΜΕΝΗ.ΜΑΚΑΡΙ ΔΕΝ ΛΕΣ ΤΙΠΟΤΑ!ΜΑΚΑΡΙ ΤΟΣΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΤΗ ΖΩΗ...ΦΙΛΙΑ ΙΩΑΝΝΑ
Κατερίνα αγαπώ τον τρόπο που γράφεις και φωτογραφίζεις...τον τρόπο που δημιουργείς...πάντα σε διαβάζω και πάντα με ταξιδεύεις...πάντα όμως σιωπηλά, χωρίς σχόλια...
Σήμερα γράφω στα σχόλια πρώτη φορά, δειλά, γιατί για πολλοστή φορά με συγκίνησες.... αυτή τη φορά για 2 λόγους....
Ο 1ος είναι ότι με γύρισες πίσω στις καλοκαιρινές μας διακοπές, στη Θάσο πριν λίγους μήνες...ο Νικόλας μου λάτρεψε τη φάρμα με τα άλογα στο Καζαβίτι, ακόμα θυμάται την Αμάντα που τον πήγε βόλτα στο κτήμα και τον Ούγκο, το λυκόσκυλο που μας ακολουθούσε....
Ο 2ος είναι ότι με γύρισες ταυτόχρονα 15 χρόνια πίσω, σ' ένα γραφείο στον 5ο όροφο της Πολυτεχνικής ΑΠΘ όπου είχα πάει ως φοιτήτρια να ρωτήσω (με λίγο φόβο ομολογώ) τον κ.Πανίκο αν διόρθωσε τα γραπτά της Στατικής Ι...και συνάντησα έναν γλυκύτατο άνθρωπο που μόλις είχε διορθώσει το γραπτό μου και είχε την καλοσύνη να μου το δείξει επι τόπου, και να μου μιλήσει κατενθουσιασμένος για το πόσο καλό ήταν και το πόσο πολύ του άρεσαν τα γράμματά μου και η εικόνα του γραπτού γενικότερα... δεν το περίμενα, με ξάφνιασε με την ζεστή συμπεριφορά του... και αυτή ήταν η αφορμή για να έχουμε όλα τα υπόλοιπα χρόνια των σπουδών μου μια ζεστή καλημέρα όποτε συναντιόμασταν τυχαία στους διαδρόμους ή τα αμφιθέατρα της σχολής....Εκείνος μάλλον δεν θα το θυμάται πια, τόσοι πολλοί φοιτητές θα πέρασαν από το γραφείο του από τότε...εμένα όμως μου έχει μείνει η γλυκύτητα και η αμεσότητά του...δώσε του πολλούς χαιρετισμούς από την Ιφιγένεια, ίσως κάτι να του θυμίσει το όνομα...
<3
Δεν εχω λογια για ολο αυτο που περιεγραψες!
Καλημερα ευχομαι και μοιραζομαι κι εγω την ευχη σου και την ευχομαι με δυναμη... "Μακάρι όλα τα παιδιά του κόσμου που ζουν μια ζωή σκληρή που δεν τους αξίζει, να έβρισκαν ένα μέρος τόσο ασφαλές και ζεστό όπως αυτό της Νίτσας και του Νίκου στο Καζαβίτι...
Μακάρι κανένα παιδί να μην χρειαζόταν ένα τέτοιο καταφύγιο...μακάρι!!"
Καλημέρα!!! Τι όμορφες εικόνες!Θα θελα πολυ να δω απο κοντά τις δράσεις του σχολείου της φύσης...Ελπίζω να τα καταφέρω κάποια στιγμή...Στο Καζαβίτι ξέρεις αν ζει ακόμη ο μπαρμπα Σταύρος Καραμανιόλας?Είναι ο συνθέτης που γράφει τραγούδια για τους χειμερινούς κολυμβητές. πολλά πολλά φιλιά!
Καλημερα γλυκεια κατερινα, διαδικτυακη αγκαλιτσα σου στελνω και πολλες ευχες σε ολους σας.
να κρατησεις αυτες τις εικονες μεσα σου και στα δυσκολα να ανατρεχεις σαυτες..
Καλημέρα απλά και φωτεινά... Την περίμενα αυτή την ανάρτησή σου... Ήξερα ότι έχουν συμβεί πολλά θαύματα κι έχουν ανακαλυφθεί πολλοί θησαυροί (όπως το δέντρο του μικρού) αυτό το διήμερο..! Μακάρι... και μακάρι να διατηρηθεί η πληρότητα των αισθήσεων σου, για να μας μεταγγίζεις όλα αυτά τα καταπληκτικά που ΕΥΤΥΧΩΣ μπορούν και συμβαίνουν...
Πω πω τι ωραια, θελω και εγω!
Kατερίνα μου απίστευτα δυνατή η περιγραφή σου και υπέροχες οι εικόνες και τα συναισθήματα που μπιράστηκες μαζί μας!!!
Νομίζω σε όλα τα παιδιά (σε όλα όμως) αξίζει το καλύτερο!
Ολα έχουν δικαίωμα στο καλύτερο!
Και το καλύτερο δεν έχει να κάνει με υλικά πράγματα!
Φιλιά!
Ζηλεύω..........
Τι ταξιδιάρικες φωτογραφίες! Αχ, Κατερινούλα μου πόσο όμορφα πέρασες! Αξίζετε όλοι σας ένα μεγάλο μπράβο!
ΥΓ: Αν κατηφορίσεις κάποια στιγμή προς τη Ρόδο θα ήταν μεγάλη μου χαρά να σε δω και να σε γνωρίσω από κοντά!
Φιλιά Κατερινιώ μου!
Ευλογημένος όποιος ζει στιγμές σαν αυτές που περιγράφονται εδώ.
Με μια γεμάτη ψυχή και ένα καθαρό βλέμμα όντως νιώθει κανείς πληρότητα.
Νατάσσα Μαν.
Τι κρίμα θα ήταν να έχανες μια τέτοια εμπειρία Κατερίνα μου… Διδακτική και σχεδόν κατανυκτική, από αυτές που γίνονται βίωμα και θυμάσαι για πάντα.
Ευχαριστούμε που μοιράστηκες μαζί μας αυτό το ταξίδι!
Φιλιά πολλά!
Κάθε σου άρθρο είναι καλύτερο από το άλλο!
Κάθε φορά που σε διαβάζω με συγκινείς!
Φωτογραφίες ζωντανές, με ψυχή!
Λόγια δυνατά και αληθινά!!
Σε ευχαριστώ!
Καλή μου Κατερίνα... έχω κολλήσει σε όλα τα υπέροχα που περιγράφεις! Τόσα συναισθήματα, τόση πληρότητα, τόση χαρά και συγκίνηση σ΄ένα υπέροχο χωριό σαν το Καζαβίτι!!!
Να είσαι καλά που τα μοιράζεσαι μαζί μας!
Πολλά πολλά φιλιά!
Υπέροχες εικόνες για μία ακόμη φορά! Και μία ανάρτηση φουλ στο συναίσθημα. Χαλάρωσα καθώς σε διάβαζα.
Γλυκειά μου καλημέρα να σου ευχηθώ τα καλύτερα για σένα και την πανέμορφη οικογένειά σου...σε επισκέπτομαι καθημερινά και μαθαίνω τα νέα σας...αλλά αυτές οι αναρτήσεις του Σχολείου της φύσης στο Καζαβίτι πραγματικά με άγγιξαν και αποφάσισα να σου γράψω. Μένω αρκετα χρόνια στην Ξάνθη και η Θάσος είναι θα έλεγα πολύ συνηθισμένος προοορισμός για μας....δεν έχω ξανακούσει όμως γι΄αυτό το μέρος...Είναι καταπληκτική η προσφορά τους....να σε ρωτήσω θα μπορούσα να τους επισκεφτώ με τα παιδιά μου κάποια στιγμή για έναν καφέ στη φύση ? Συνέχισε να μας γράφεις τα νέα σου και να μας δείχνεις τα πανέμορφα τοπία της πόλης μου... ( το πατρικό μου είναυ στην Καλαμαριά)
Χτες περνούσαμε από ένα ορφανοτροφείο με το αυτoκίνητο και μου λέει η κόρη μου. "Αχ την άλλη φορά να πάμε να παίξουμε σε αυτή την παιδική χαρά." Και της είπα ότι αυτό είναι ένα μέρος όπου μένουν τα παιδιά που δεν έχουν γονείς ή αυτά που τα άφησαν οι γονείς τους! Mείνανε με ανοιχτό το στόμα. Και ο μικρός μου λέει μαμά θα μας αφήσεις κι εμάς εκεί;
.................................
Μακάρι η τελευταία σου ευχή να μπορούσε να πραγματοποιηθεί Κατερίνα μου.
Kathy by anthomeli
Δυστυχώς οι "πληγές" ενός μικρού παιδιού είναι συχνά τόσο βαθιές και τραγικές που συχνά το συνοδεύουν και στην "ενήλικη" ζωή του! Το "βάλσαμο" όμως βρίσκεται συχνά τόσο κοντά ...και η ζωή μας οδηγεί σε αυτό, αρκεί να αναγνωρίσουμε τα σύμβολα της φύσης και να τα "ακουμπήσουμε" με όλες μας τις αισθήσεις! Συνειδητά! Ένα δέντρο, ένας φωτεινός ουρανός, μια ηλιαχτίδα που βρίσκει το δρόμο της ανάμεσα από τα φύλλα των δέντρων, ένα ζεστό χέρι που απλώνεται προς το μέρος μας για να μας στηρίξει και να μας "οδηγήσει" πέρα από τον πόνο ... στην ζεστασιά της ανθρώπινης επαφής, την θαλπωρή της ανθρώπινης συντροφιάς και ουσιαστικής συνύπαρξης. Μια τεράστια σφιχτή αγκαλιά γεμάτη σεβασμό, ενσυναίσθηση και πολλή πολλή αγάπη!!!
Η εμπνευσμένη ομάδα σας είναι ότι πιο ουσιαστικό και ελπιδοφόρο έχω δει τον τελευταίο καιρό! Είναι μεγάλη μας τιμή που μας βάζεις μέσα σε αυτήν την πρωτοβουλία, δίνοντάς μας τροφή για σκέψη και κυρίως για ...δράση!!! Δράση γεμάτη όραμα και προσωπική ευθύνη!
Είναι αλήθεια, μόνο με τον εθελοντισμό,την αλληλεγγύη, το πραγματικό "νοιάζομαι",θα αλλάξει αυτός ο τόπος που έχει γίνει ρημαδιό!
Σας στέλνω όλες τις ευχές μου για να΄χετε περίσσια δύναμη στο σπουδαίο έργο σας...Αν μπορούμε να κάνουμε κάτι, έστω μικρό, με τις δυνάμεις που διαθέτει ο καθένας μας,γι΄αυτά τα παιδιά, μη διστάσεις να μας το ζητήσεις..ΠΟΛΛΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΉΡΙΑ
Κατερίνα μου, μακάρι να έρθουν κι άλλα τέτοια διήμερα και τριήμερα, γεμάτα με εικόνες και αισθήσεις και άλλα ανείπωτα, να γεμίζουν τις παύσεις από τα "καθημερινά" και να φέρνουν μια ανάσα καινούρια!
Να σαι καλά, μοιράστηκες απλόχερα όσα έφερες πίσω μαζί σου.
Καλημέρα ψυχούλα!
Πώς γίνεται κάθε σου ανάρτηση να είναι τόσο βαθιά και γεμάτη πλούσια συναισθήματα? Είσαι φοβερός άνθρωπος και μπράβο σε σένα και σε όλους τους δασκάλους που είστε οι γονείς που ποτέ δεν είχαν αυτά τα παιδιά. Όντως όταν γύρισες από το 2ημερο, χρειαζόσουν λίγη χαλάρωση μέχρι να επανέλθεις μετά την τόσο συγκινητική εμπειρία.
Κατερίνα ειναι ανεκτίμητη αξία οι στιγμές που έζησες στο πανέμορφο χωριό και μπράβο που παρόλο τις δυσκολίες που μας γράφεις τα κατάφερες και πήγες !!Συγκινήθηκα με το παιδί που δεν είχε γνωρίσει πατέρα και εβαλε σε αυτην την θέση τον δασκαλο του !! Συγχαρητήρια σε όλους!!
Πάνέμορφες οι φωτογραφίες σας!!!
Δημοσίευση σχολίου