Ξύλινα αστέρια και κεριά για αντίστροφη μέτρηση...

Το Σαββατο κύριακο πέρασε μέσα σε ανάμικτα συναισθήματα.Από τη μια πλησιάζουν τα Χριστούγεννα.Έρχονται οι πιο γιορτινές ημέρες του χρόνου...Χαρά και συναισθήματα αναμονής και ηρεμίας και ενθουσιασμός και δημιουργικότητα.
Από την άλλη η ζωή δεν σταματάει να είναι σκληρή για κάποιους άλλους ανθρώπους.Ανθρώπους που μπορεί να γνωρίζουμε ή όχι...μα η ιστορία τους μας αγγίζει. Νιώθουμε  πόνο και απόγνωση για όλα αυτά που συμβαίνουν  σε κάποιους συνανθρώπους μας.
Πόνος γιατί ξέρουμε πως τα Χριστούγεννα δεν θα είναι τα ίδια για όλους...Μερικοί δεν θα είναι καν εδώ για να τα γιορτάσουν...

Διατηρήσαμε την δημιουργική διάθεση και παρά το συνεχές βούλιαγμα στον βυθό υπήρχε και η πάλη για να βγούμε ξανά στην επιφάνεια. Τα χέρια των παιδιών μας,  μας τραβούσαν από εκεί βαθιά...και μας παρέσυραν με τα γέλια και τα λαμπερά τους μάτια!..."αυτοί που κάνουν τη γη να γυρίζει..."
Το Σαββατοκύριακο λοιπόν ήταν αφιερωμένο στο σπίτι.Το στολίσαμε σιγά σιγά, το φροντίσαμε και το κάναμε γιορτινό...Ένα σπίτι που εμπνέει τα όνειρα...

Φτιάχνουμε πολλά πράγματα και το χαιρόμαστε.Σταματάμε για λίγο για να θαυμάσουμε ο ένας το δημιούργημα του άλλου και συνεχίζουμε με προσήλωση...
Πάντα μου άρεσε να στολίζω τα σπίτι τις γιορτές.Η μανούλα μου είναι πολλή δημιουργική και της άρεσε να γεμίζει το σπίτι μας  με στολίδια και βέβαια κολλήσαμε κι εγώ κι η αδερφή μου την "τρέλα" της αυτή.
Όμως από τότε που μπήκε στη ζωή μου ο Πα, τα Χριστούγεννα απογειώθηκαν. Ο Πα θέλει πολύ πολύ γιορτινό σπίτι και με συμπαρασύρει...Σκαρφίζεται πράγματα και κατεβάζει ιδέες απλές μα τόσο ιδιαίτερες.
Να ένα παράδειγμα, αυτά τα  ξύλινα αστέρια που έκοψε στη σέγα. Είναι περίπου 25cm με πάχος 3cm για να στέκονται. Ενθουσιάστηκα όταν τα είδα.

Θα σας δείξουμε σιγά σιγά κάτι από όλα. Ένα κλαδί τούγιας και οι καρτούλες μας κρεμασμένες στην είσοδο του σπιτιού...

κι ένα απλό καλαθάκι με κάτι από όλα.

Μέσα στο σπίτι πρωταγωνιστούν τα κεριά. Πολλά πολλά κεριά παντού....και σχεδόν όλα "χιονισμένα"....Δεν ξέρω αν θα δούμε χιόνια  φέτος πάντως στο σπίτι μας χιόνισε....

Όμως τα πιο σημαντικά μας κεριά είναι αυτά με τα οποία μετράμε τις εβδομάδες που  μένουν μέχρι τα Χριστούγεννα.Τα βάλαμε να πατάνε σε ροδέλες ξύλων με  διαφορετετικό ύψος.

Γύρω τους λεμονοκυπάρισσο και  κουκουνάρια από διαφορετικά δέντρα (κέδροι, έλατα, κουκουναριές) μαζί με φλοιούς δέντρων, καρπούς από πλατάνι κι όλα αυτά πασπαλισμένα με συνθετικό χιόνι.

Τέλος στα κεριά κολλάμε κόκκινη λαμπερή σκόνη με αριθμούς για την κάθε εβδομάδα.

Είναι πραγματικά όμορφο...

Το βραδάκι το φως του κεριού μας γεμίζει με μια αναμονή...Πότε θα ανάψουμε και το άλλο κερί και το άλλο και το άλλο....κι ύστερα...μια ελπίδα. Να αργήσουν τα κεριά να καούν γιατί αυτή η αναμονή κρύβει τόση ευτυχία...

 Συνεχίζουμε λοιπόν να γεμίζουμε το σπίτι με χρώμα και λάμψη. Μοιραζόμαστε μαζί σας τις ιδέες μας και τον ενθουσιασμό μας και ταυτόχρονα την ελπίδα μας ότι φέτος θα γίνουν πολλά πολλά μαγικά...και θα βοηθήσουμε όλοι για αυτό! Για να διατηρηθεί η μαγεία και να σκορπιστεί και να κολλήσει παντού...
Αγαπημένοι φίλοι. Καλές γιορτές να έχετε όλοι σας...όλοι μας...

 

Χρόνια πολλά στις Αννούλες που γιόρταζαν...Αγαπημένα μου ονόματα γιορτάζουν αυτό το  υπέροχο μήνα...Αγαπημένα μου ονόματα κι οι αγαπημένοι μου άνθρωποι. Χρόνια πολλά Άννα κι επειδή η μουσική είναι  θεραπευτική(!!!) κι επειδή λατρεύω τον Michael Buble να τραγουδάει Χριστουγεννιάτικα σας καλημερίζω με  αυτό το χαρούμενο γιορτινό τραγούδι. Ερχεται λοιπόν...Ναι ναι αυτός ο παππούς με την άσπρη γενειάδα, ντυμένος στα κόκκινα...Κάντε μια ευχή! Κάνω κι εγώ μια...και σου την χαρίζω Αννα...
Καλημέρα!

                                                                                             Κατερίνα