Ένας....ουρανοξύστης! και γυάλινα βαζάκια για ρεσώ.

Τις ημέρες αυτές ο Άγγελος ήταν αρρωστούλης κι έμεινε σπίτι.Ήταν έκπληξη μεγάλη για εμένα το ότι ήταν η πρώτη φορά που γκρίνιαξε για αυτό. Μας ζήτησε να μείνει και ο Γιώργος σπίτι και βέβαια η απάντηση ήταν αρνητική. Με εντυπωσίασε που βαριόταν αφάνταστα και γκρίνιαζε ότι "χωρίς τον αδερφό του δεν έχει πλάκα να είναι σπίτι".
Κάναμε διάφορα μαζί, στο χρόνο που μπορούσα να του αφιερώσω, μα συνέχιζε να βαριέται. Δεν ήθελε να διαβάσει, δεν ήθελε να παίξει...Δεν ήξερα πια τι άλλο να του προτείνω!
Μου ζήτησε λοιπόν να πάμε στο βιβλιοπωλείο για να αγοράσει κάτι που ήθελε με τα χρήματα από τα κάλαντα. Αγόρασε αυτό.

Ένα τρισδιάστατο παζλ, με 216 κομμάτια.
Κι επιτέλους σταμάτησε να βαριέται! Πάντα μου έκανε εντύπωση η ικανότητα του να συναρμολογεί. Ήταν μόλις δύο χρονών όταν με σιγουριά και προσοχή χειριζόταν τα τρένα μοντελισμού και τις ευαίσθητες μακέτες του μπαμπά του. Παρατηρούσα τα μικρά χεράκια να αγγίζουν προσεκτικά όλα τα μικροσκοπικά αντικείμενα και ξαφνιαζόμουν, με την προσήλωση και την υπομονή. Γιος του πατέρα του....
Τώρα πια είναι ολόκληρο αγόρι μα αυτά τα  δαχτυλάκια ακόμη κινούνται εξαιρετικά ευέλικτα.

Είναι απίθανος στο να συνθέτει κομμάτια και να δημιουργεί.

Πέντε ώρες απόλυτης προσήλωσης....Τόσο χρειάστηκε για να φτιάξει τον ουρανοξύστη του...κι ήταν χαρούμενος.

Την ίδια ώρα, εγώ πήρα τη θερμόκολα και τα γνωστά βαζάκια βεντούζες για να φτιάξω κάτι....Δεν ήξερα ακόμη τι ακριβώς. Ήθελα να εκμεταλλευτώ αυτές τις σιωπηλές στιγμές δημιουργικότητας με το γιο μου, όπου κάθε λίγο λέγαμε ο ένας στον άλλο "για δες; πως σου φαίνεται;" για να πάρουμε μια πολλή ενθαρρυντική απάντηση..."Μπράβο ρε Άγγελε είσαι απίθανος! Μα πόσο μεθοδικά δουλεύεις!" και "Πω πω ρε μαμά έχεις πολλή μεγάλη φαντασία...ωραία τα φτιάχνεις!"
Στα μάτια του Άγγελου ότι φτιάχνω είναι καταπληκτικό.

Έτοιμα λοιπόν τα βαζάκια που είναι αγαπημένα. Πάμφθηνα, μόνο 0.50 το ένα. Αντέχουν στη ζέστη (έχω ψήσει σε αυτά) αντέχουν το κρύο...το γυαλί τους είναι χοντρό και το σχήμα τους όμορφο...Τα αγοράζω από την οδό  Φράγκων ή το Καπάνι ( Θεσσαλονίκη). Εκεί, εχει πολλά  μαγαζιά με είδη γυαλιού, βάζα, μπουκάλια κλπ.
Είχα τα κλαδιά, είχα τα φυλλαράκια και τα μικρά ρόδια και όλα τα όμορφα κόκκινα άγρια φρούτα, σκουριασμένο σύρμα...Τα συνδυασα και ορίστε.

Ένα κλαδί από το οποίο κρέμονται τα βαζάκια που είναι στολισμένα με όλα τα παραπάνω, κολλημένα με θερμόκολα.

 

Τα κεράκια αναμμένα δείχνουν πανέμορφα...

Η ημέρα έκλεισε με εμένα να γλασάρω τα μυρωδάτα muffin μανταρινιού. Ένα από αυτά είχε ένα τυχερό νόμισμα....

Τα κεικάκια ήταν η "βασιλόπιτα" που έκανα για την μία ομάδα μου και ναι! ήταν νοστιμότατα και ζήτησαν συνταγή...

Ένα γλυκάκι μετά από τόση δημιουργικότητα ήταν ότι χρειαζόμαστε, καθώς πέφτει το βράδυ κι ανάβουν τα κεριά στα γυάλινα βαζάκια....

Ακόμη κι αν δεν περισσεύει κέφι για κατασκευές, προσπαθώ να το βρω. Είναι σημαντική η αίσθηση της ικανοποίησης που παίρνω στο τέλος.Όπως κι ο Άγγελος με την ολοκλήρωση του ουρανοξύστη του. Μόλις τα χέρια άρχισαν να βάζουν στη σειρά και το μυαλό επικεντρώθηκε, κάθε άλλη σκέψη παραμερίστηκε κι αυτό είναι το σημαντικό στην υλοποίηση κατασκευών. Βοηθά το σκόρπιο μυαλό να βάλει στόχο. Για τον Άγγελο αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό...Μα τελικά και για εμένα.

Τις μέρες αυτές που ο Άγγελος έμεινε σπίτι, όλες οι δουλειές έμειναν στη μέση, μα κι άλλες φορές που τρέχω πίσω από την ουρά μου ποιο το αποτέλεσμα...Ότι είναι να γίνει θα γίνει...κι άλλα που δεν γίνονται θα τα κυνηγήσω ξανά  αύριο...με το φως της ημέρας.
Ναι ναι το ξέρω κι εγώ το γνωμικό που λέει να μην αφήνουμε για αύριο αυτό που μπορούμε να κάνουμε σήμερα και τα γνωστά! Είμαι πιστή σε αυτό το γνωμικό...μα σήμερα, είναι ο γιος μου στο σπίτι. Το μικρό Σύννεφο κι όλα τα άλλα..."παγώνουν"!

Κλείνοντας θα ήθελα να συστήσω μια φίλη. Την Άννα που γνωριστήκαμε όταν  μήνες πριν, μας έστειλε τα φανταστικά μαξιλάρια της  και άλλα πολλά πραγματάκια φτιαγμένα από την ίδια. Τώρα η Άννα έχει το δικό της blog. To  blog "Της Αννιώς". Ένα νέο ξεκίνημα μια υπέροχης και εμπνευσμένης  γυναίκας και μαμάς....Καλωσήρθες Άννα!!!!

Πολλές ευχές αγαπημένοι μου! Για όμορφες στιγμές γεμάτες με όρεξη για δημιουργικότητα!!!
                                                                                               Κατερίνα