Τέτοιες ημέρες ζούμε. Ο Γιώργος κάνει τα μαθήματα του κι εγώ από δίπλα, τα δικά μου....Το διάβασμα είναι μέρος της δουλειάς μου. Είναι εξαιρετικής σημασίας το να μην σταματώ να μελετώ. Παλιά κλεινόμουν στο γραφείο της δουλειάς μου και απλά διάβαζα. Είχα αυτή την απαραίτητη πολυτέλεια...Τώρα κατάλαβα το πόσο πολυτέλεια ήταν. Τώρα που δεν υπάρχει γραφείο της δουλειάς για να κλείσω την πόρτα και άρα μελετώ πια όπου μου δοθεί η ευκαιρία...Έτσι τις προάλλες ενώ εκείνος έκανε μαθηματικά και μετρούσε ένα ένα τα δάχτυλα του...
εγώ άνοιξα την πρώτη σελίδα ενός βιβλίου που ανέλυε παραμύθια κι έπεσα πάνω σε αυτό....
Το αφήνω χωρίς σχόλιο...
Μην θέλοντας να χάσω τις όμορφες αυτές ημέρες διάβαζα έξω στον ήλιο, στον απαλό νοτιά, κουκουλωμένη με την καρό κουβέρτα!!
Πίνοντας το τέλειο τσάι της Όλγας μου, που με ξέρει τόσο καλά ώστε να μου χαρίζει πάντα τις πιο μοναδικές γεύσεις και τρώγοντας τα τελευταία μπισκότα που ταξίδεψαν από την Αμερική δώρο μιας φίλης τόσο γλυκιάς όσο και τα ίδια τα μπισκότα!!!
Τα μασουλήσαμε όλα κλείνοντας τα μάτια με την πρώτη δαγκωματιά...Έχουν γεύση Αμερικάνικη που λέει κι ο Πα.
Όταν πέφτει ο ήλιος το διάβασμα κι η γραφική δουλειά μεταφέρονται στην θεραπευτική μας πολυθρόνα...Την διεκδικούμε όλοι με κάθε ευκαιρία!! Η πιο ζεστή γωνιά του σπιτιού. Τα απογεύματα εγώ φεύγω για τις ομάδες και ορμάει όποιος προλάβει! Είναι δύσκολο να δουλεύεις τα απογεύματα. Το μυαλό χαλαρώνει και πρέπει να το συμαζέψω πριν προλάβει και συμπαρασύρει και το σώμα...Ενας δυνατός καφές για το δρόμο και φύγαμε...
Οι ημέρες αυτές οι ζεστές, είναι όμορφες. Έχουν κάτι από Άνοιξη και μας γεμίζουν με υποσχέσεις. Σαν μια μικρή υπενθύμιση του τι έρχεται!
Σηκωνόμαστε το πρωί και θαυμάζουμε τον πρωινό ήλιο να σκάει πίσω από τον Χορτιάτη
και την ομίχλη να σέρνεται απαλά πάνω στη υγρή γη...
Πρωινό τρέξιμο με τον Λου για παρέα. Τρέχει δίπλα μου κι ακούμε ο ένας την ανάσα του άλλου...τι συντροφική σιωπή!! Έχει κάτι από εκείνη την σιωπή που ζούσα με τον Νάντο μου!
Είναι καλός σύντροφος ο Λου. Ευγενικός και ήρεμος!κι ακολουθεί...αυτό είναι το πιο σημαντικό. Ξέρει να είναι εκεί ακολουθώντας με.
Ο δρόμος καθαρός κι ο αέρας κρύος μου χτυπά το πρόσωπο και νιώθω τόσο ωραία, τόσο ζωντανή. Το μυαλό ρουφάει κάθε σκέψη και την σκορπάει μαζί με την ανάσα μου στον κρύο αέρα! Μου αρέσει να τρέχω. Με ξεσήκωσε ένα άρθρο που διάβασα στο blog του Βαγγέλη. Πρώην συνάδελφος και βετεράνος στο τρέξιμο! Το συγκεκρημένο άρθρο δεν έιναι δικό του, αλλά τις δικές του σκέψεις για το τι σημαίνει "τρέχω" τις διάβασα πρόσφατα εδώ και τις ένιωσα. Ο Βαγγέλης γράφει φανταστικά κι ανεβοκατεβαίνει βουνά τρέχοντας κι εγώ νιώθω να κόλησα λίγη από αυτή του την τρέλα μετά από αυτό το ανάγνωσμα...Με διακίνησε!! Είναι φοβερό το πόσο νόημα μπορούν να σου δώσουν οι λέξεις αν είσαι έτοιμος για κάτι νέο. Μια αλλαγή, μια εξέλιξη.
Οι δρόμοι μπροστά μου, οι καθαροί ορίζοντες, η ησυχία του τοπίου, η σιωπή του μυαλού, άλλοτε με αέρα, άλλοτε με ψιλόβροχο, άλλοτε με κρύο πολύ και τις τελευταίες ημέρες, με μια ιδέα άνοιξης...
Γυρνάμε σπίτι με τον Λου, με μια ενέργεια να ξεχειλίζει κι εκεί μας περιμένει ο Κάρλο. Δείχνει έναν απίστευτο ενδιαφέρον και μας κοιτά σοβαρά...Μπορεί να γίνει πολύ τρομακτικός όταν κοιτάζει έτσι...
κι ύστερα ορμάει πάνω στο Λου και παίζουν σαν κουτάβια...Είναι τόσο όμορφο και ταυτόχρονα τρομακτικό θέαμα, καθώς είναι τόσο μεγάλοι κι οι δύο .
Στο τέλος ξαπλώνουν κι οι τρεις μαζί..."Οι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας" που λέει κι ο Πα.
Είναι όμορφοι κι οι τρεις...Ζόρικοι κι ο καθένας, με τα δικά του...Άλλος επιφυλακτικός, άλλος χαλαρός κι άλλος επιθετικός...Σαν άνθρωποι!Ο ένας μαθαίνει από τον άλλο κι αλλάζουν...κι εξελίσσονται.Οπως κάθε ομάδα!
Όλοι χαιρόμαστε, αυτές τις φωτεινές ημέρες. Ακόμη κι η μικρή καλαχόη, πάνω στο γραφείο μου!
Οι Αλκυονίδες μέρες μας μπέρδεψαν όλους...Μας ξεσήκωσαν!! Οι μέρες που η Αλκυόνη γεννάει τα αυγά της. Ημέρες δώρο από έναν θεό, μόνο για εκείνη...και για εμάς! Για να πάρουμε μια γερή ανάσα, για να γεμίσουμε με δύναμη και κουράγιο...Όπως όταν τρέχω και μετά την ανηφόρα και λίγο πριν τα "φτύσω" τελείως, έρχεται ένα ισιάδι και αναθαρρώ...παίρνω δύναμη και ξεκουράζω τα πόδια μου τρέχοντας πια χωρίς την ίδια ένταση. Μαζεύω δυνάμεις γιατί ξέρω...το βλέπω από μακριά πως μετά τη στροφή έρχεται άλλη μια ανηφόρα!
Είμαστε στη μέση.
Στη μέση του Χειμώνα...Ο χειμωνανθός στην αυλή, είναι ολάνθιστος και γέμισε το σπίτι μας με τη λεπτή λεμονάτη μυρωδιά του....
Ανθίζει πάντα στην καρδιά του χειμώνα με τα ντροπαλά του άνθη να κοιτούν τη γη...
Ο ήλιος είναι φωτεινός...μα δεν είμαστε ακόμη έτοιμοι για την Άνοιξη!!Ακόμη περιμένουμε τα χιόνια...Δεν ξεγελιόμαστε, από τις ζεστές δελεαστικές αχτίδες του...Ξέρουμε πως δεν ήρθε ακόμη η ώρα του! Έρχεται χιονιάς...κι εμείς χρειαζόμαστε ακόμη λίγο χρόνο να τον χαρούμε...
Πως μπορούμε να μην τον χαρούμε με τόση "φωτιά" που κρύβεται σε κάθε τι που βλέπουμε;
Καλημέρα αγαπημένοι...
Σας ευχαριστώ για όλα τα συγκλονιστικά και τόσο προσωπικά σας σχόλια στην ανάρτηση του
"Εγώ Φταίω". Μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι και καλύτεροι γονείς. Σας ευχαριστώ που μου το υπενθυμίζετε και το επιβεβαιώνετε...Για ακόμη μια φορά με ξαφνιάσατε!
Κατερίνα
Καλημέρα!Υπέροχη ανάρτηση που τα είχε όλα.Τι να πρωτοσχολιάσω?
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο μικρό σου πρωτάκι να μετράει τα δάχτυλα μου θυμίζει την δικιά μου!
Εχθές ξεκίνησα κι εγώ τρέξιμο ω ναι!!
Αλλά σήμερα βρέχει...!Φτου!
Η σκυλοπαρέα είναι τέλεια,πολύ μου αρέσει που τα βλέπω μαζί αγαπημένα.Δεν είναι εύκολο να συμβεί αυτό,κάποιος πρέπει να είναι ο "αρχηγός"!
Πάντως, αν έβλεπα τον Κάρλο να με κοιτάζει έτσι...ακόμα θα έτρεχα!!!Τι ύφος!!!
Φιλιά!
Καλημερουδια!
ΑπάντησηΔιαγραφήοι τεμπεληδες της ευφορης κοιλαδας κλεψαν την παρασταση χεχεχ ακομα γελαω!
οσο για τον τυπο που μετραει τα δαχτυλα μμμ καποιον μου θυμιζει(εμενα) που μπορει τα χρονια να περασαν αλλα εγω μετραω ακομα με τα δαχτυλα, ειδικα οταν παιζουμε 21 την πρωτοχρονια(ολοι με κοροιδευουν), ειπαμε ξεχασα να μεγαλωσω κανονικοτατα!
πολλα γλυκα φιλακια απο τον βροχερο πειραια.
Ο Λου, ο Καρλο και το τριτο μελος της τσακαλοπαρεας ειναι ολα τα λεφτα!! :) Υπεροχα σκυλια, να τα χαιρεστε!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εμενα μου αρεσουν οι Αλκυονιδες. Επειδη αγαπω πολυ τον χειμωνα στις Αλκυονιδες συνειδητοποιω οτι ακομη δεν περασε ο χειμωνας, οτι εχουμε αλλο τοσο να τον χορτασω :)
Και σκεφτομουν σημερα το απογευματακι να παω στο φυτωριο, θελω κατι κιτρινο να παρω :) Σε εκεινο, απεναντι απο το Cosmos, το CityPark ή καπως ετσι τελος παντων. Χαζευω με τις ωρες και τα διακοσμητικα σπιτιου που εχει μεσα.
Καλημερααα βροχερη :)
καλημέρα Κατερίνα μου..όμορφες εικόνες..όμορφη διάθεση..Η άνοιξη έρχεται!! πολλά φιλιά
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδώ οι Αλκυονίδες δε θα γεννήσουν..ο ήλιος μόνο λίγα σύντομα περάσματα κάνει κι αυτά όχι καθημερινά..τώρα έχει κατακλυσμό..θα μας ξανάβρει η παγωνιά χωρίς να έχουμε χαρεί τον ήλιο..βλέπω τις όμορφες εικόνες σου και χαίρομαι τον ήλιο από μακριά..
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά πολλά!
Καλημέρα Κατερινάκι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι αλκυονίδες μέρες πάντα υπάρχουν μέσα μας..Μας χαλαρώνουν,μας ηρεμούν!Και η φλόγα επίσης!Να μοιράζεσαι,να δίνεις το χώρο στον άλλο να βρει ενα μικρό μέρος στη ζωή σου και να κουρνιάσει εκεί..Μαζί σου!
(υ.γ.περιμένω να δω στα ράφια του βιβλιοπωλείου ενα βιβλίο με το όνομα σου..μην τα παρατάς!όλοι εμείς εδω θα σε στηρίξουμε και θα περιμένουμε !!)
φιλιά,αστέρι*
Καλή δύναμη στο πρωτάκι σου. Νομίζω ότι σε αυτη την ηλικία μαλλον θα του αρέσει που διαβάζετε παρέα. Οσο για τα σκύλια σας είναι πανέμορφα !
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμορφη ανάρτηση
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια ...
Είναι ίσως η αγαπημένη μου εποχή του χρόνου... Δεν είχα ξαναδεί χειμωνανθό! Τι όμορφο άνθος! Ευχαριστώ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ τρόπος γραφής σου με γαληνεύει...
ΑπάντησηΔιαγραφή;-)
Καλή συνέχεια!!!
Πάντα χαζεύω με τις αναρτήσεις και ιδίως με τις φωτογραφίες σου..
ΑπάντησηΔιαγραφή΄Ομορφα , φωτεινά πρωινά, με τον σιωπηλό Λου για παρέα,που αφήνει
ΑπάντησηΔιαγραφήχώρο για τις σκέψεις σου, αλλά είναι εκεί..
Καλημέρα Κατερίνα μου... αν και ο καιρός έχει ήδη χαλάσει... νιώθω σαν να με ζέστανε λιγάκι με τις αχτίδες του. Δϋναμη πήραμε (αν και λίγο πήραν και τα μυαλά μας αέρα) και συνεχίζουμε τον χειμώνα με κέφι... γιατί κάθε εποχή έχει τις χάρες της. Calllie by anthomeli
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΛΗΜΕΡΑ!!!!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή"Ο θυμός των παιδιών" όμορφα παραμύθια!!! Είμαστε πολύ κοντά στο να πάρουμε σκύλο. Νομίζω ότι εγώ το θέλω πιο πολύ από τα παιδιά! Φοβάμαι όμως κιόλας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτοιμος πάλι ο χειμωνανθός ε; Πότε πέρασε ένας χρόνος βρε αδερφή, από τότε που μου έφερες κι εμένα να στολίσω το βάζο μου...;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι υπέροχες Αλκυονίδες μέρες στο σπιτικό σας που είναι λουσμένο από ήλιο και φως. Τι πιό όμορφο να διαβάζεις παρέα με το πρωτάκι σου σε τόσο χαλαρή και ζεστή ατμόσφαιρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι βόλτες με τους τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας με συγκινούν και με ξεσηκώνουν. Τι καλά που κάνεις και μοιράζεσαι αυτές τις στιγμές της καθημερινότητάς σου μαζί μας και παίρνουμε μια "τζούρα" από την υπέροχη ζωή των ΚαΠα!! Να έχετε ένα ηλιόλουστο Σαββατοκύριακο Κατερίνα.
μου αρεσαν τοσο πολ υαυτες οι μερες που εχω αρχισει να στολιζω το σπιτι ανοιξιατικα,να ψαχνω στο ιντερνετ ανοιξιατικες εικονες με μυγδαλιες και λουλουδακια και νιωθω ενα "πεταρισμα"στην καρδια μου......δεν θελω να σκεφτομαι οτι πολυ συντομα θα τελειωσουν και θα αρχισει παλι η μουντιλα και η βροχη,γιατι χιονι δεν προβλεπεται στην περιοχη μας.....πολυ ομορφες οι εικονες με τα μυρωδατα λουλουδακια σου Κατερινα....μεχρι που ενιωσα την μυρωδια του χειμωνιατικου ανθου.....καλη Κυριακη....φιλια
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι υπέροχη ανάρτηση ... υπέροχη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛοιπόν εγώ λέω να κατοχυρώσεις την πολυθρόνα με το γραφειάκι μπροστά, ως μόνιμο γραφείο σου, όταν έχεις δουλειά, φαίνεται τόσο τέλεια! Τα μπισκοτάκια ήταν σήμα κατατεθέν ;)
Αλλά με τον Λου έχω ένα δέσιμο ρε παιδί μου, κάθε φορά που τον βλέπω και τον θυμάμαι από πέρσυ που τον συναντούσατε έξω στις βόλτες σας και εκείνος σας διάλεξε για οικογένεια, τον αγαπώ πολύ αυτόν τον ψυχούλη !
Μα και τι ωραίες μέρες σας έκανε ε!
Εμείς εδώ στα χιόνια ακόμα. Τα λουλούδια σου τα ροζ είναι μια ομορφιά στο άσπρο το βαζάκι, αλλά ο χειμωνανθός δες πως γύρισε να τον βγάλεις φωτογραφία :)
Καλή εβδομάδα Κατερίνα μου !!