Μας αρέσει να είμαστε με φίλους, μα έχουμε την ανάγκη να είμαστε και λίγο μόνοι. Αυτό το θεωρώ αναγκαίο. Η ανασυγκρότηση μας κάνει καλό. Οι πολλές παρέες, οι μαζώξεις, οι επαφές, οι βόλτες, οι έξοδοι, είναι υπέροχο πράγμα. Είναι δώρο.
Μα στο τέλος κάθε διαδρομής έχω την ανάγκη να μαζέψω την οικογένεια μου, να τους δω, να τους χαρώ και να είμαι μόνο μαζί τους. Μια συνήθεια που έχω και στη δουλειά και σε όλα τα κομμάτια της ζωής μου! Πάντα αφήνω χρόνο για να "μαζέψω" την ομάδα μου. Μου αρέσει να είμαι ανοιχτή μα θεωρώ αναγκαία την αποκοπή και την εσωτερικότητα.
Έτσι και στην οικογένεια μας, φροντίζουμε πάντα να βρίσκουμε χρόνο για να "κλείνουμε" τον κύκλο και να μένουμε μεταξύ μας.
Οι τελευταίες ημέρες ήταν ευκαιρία για cocooning λοιπόν και το είχαμε όλοι ανάγκη. Να είμαστε με τις φόρμες από καναπέ σε καναπέ, να τρώμε όλες τις αγαπημένες υπερβολές χωρίς ενοχές, να απολαμβάνουμε την συντροφιά μας χωρίς να χρειάζεται να έχουμε επαφή με τον "έξω κόσμο". Ένα προνόμιο που δεν αφήνουμε ποτέ να χαθεί.
Απολαύσαμε τα σιωπηλά διπλά μας βήματα παρέα με τον Λου-λένιο (όπως τον φωνάζει ο Γιώργος), καθώς εκείνοι έπαιζαν τριγύρω...
Απολαύσαμε απίθανα αμαρτωλά πρωινά,
με την τέλεια αγαπημένη μας σοκολάτα της Lindt, με γεύση κόλαση!
Ολόκληρα κομματάκια που λιώνουν στο ζεστό γάλα....Τι γεύση!
Απολαυστικά απογεύματα πίνοντας καφέ και χουζουρεύοντας σε ένα σπίτι που τίποτε δεν είναι στη θέση του...αλλά ποιος νοιάζεται;
Βραδιές κρασιού και ζεστής σοκολάτας στην παγωμένη αυλή, με κεριά αναμμένα και μια μεγάλη φωτιά στο μαγκάλι.
Είπαμε παραμύθια...ή μάλλον τα παίξαμε...γιατί έτσι λέμε παραμύθια εμείς. Παίξαμε ηλεκτρονικά παιχνίδια κι έχανα ασταμάτητα από το σπόρο....Παίξαμε επιτραπέζια και χαρτιά όπου μας ξετίναξαν οι δυο τους και το ευχαριστήθηκαν και μας τρέλαναν στο δούλεμα!
Φάγαμε τροφές χωρίς καμιά θρεπτική αξία...μα με μεγάλη θερμιδική αξία και ξέρουμε ότι θα έρθει η ώρα της "πληρωμής" για αυτό, μα ποιος μπορεί να αντισταθεί στο να δώσει την άδεια στον εαυτό του να είναι απόλυτα απόλυτα, χαλαρός....
Σοκολάτα με κόκκινο κρασί. Η τρέλα μου!
Ανάμεσα στις πολλές γευστικές μου τρέλες και μάλιστα σοκολάτα σαν αυτή, με marshmallows δώρο της αδερφής μου!!!! Όχι δεν θέλω να συγκρατηθώ...
Κι ύστερα ήρθε η τελευταία ημέρα. Αρχίσαμε να ξεστολίζουμε το σπίτι κι είχαμε δάκρυα. Σταθήκαμε στη μέση του χαμού και κοιτάζαμε τα στολίδια που θα τα δούμε ξανά σε ένα χρόνο. Ας είμαστε καλά μέχρι τότε...
Ακόμη κι έτσι μαζεμένα στο πάτωμα, χάριζαν λάμψη!
Πόσο γενναιόδωρα...σκέφτηκα. Έτσι είναι, όπου κι αν σε βάλουν, αν είσαι στολίδι...είσαι στολίδι!
Όταν βγήκε και το δέντρο ο Αγγελος κοίταξε την άδεια γωνιά και ψιθύρησε..."πάει".
Τα παιδιά ένιωθαν μεγάλη απογοήτευση κι εμείς μαζί τους. Αυτά τα Χριστούγεννα μας φάνηκαν μικρά. Λίγα.
Δεν ήμασταν έτοιμοι να πούμε αντίο...Δεν ξέρω γιατί!
Κλείσαμε την ημέρα, φτιάχνοντας το βάζο των αναμνήσεων για τη νέα χρονιά.
Μια ιδέα που πρωτοβρήκαμε στο blog της Ασπας και μας ενθουσίασε. Γράψαμε ήδη πράγματα που δεν θέλουμε να ξεχαστούν για ημέρες όμορφες κι άρχισε ήδη το βάζο μας να μαζεύει αναμνήσεις.
Το βράδυ ήταν δύσκολο. Τα παιδιά έκλαιγαν....(όχι από συγκίνηση που θα πήγαιναν σχολείο)...και το σπίτι ήταν άδειο χωρίς τα φωτεινά του λαμπάκια...Η μαγεία είχε χαθεί! Ο σταματημένος χρόνος άρχισε πάλι να τρέχει.
Τους καταλάβαινα. Πρώτη φορά έδειχναν τόση απογοήτευση για το τέλος των Χριστουγέννων. Νιώθω ακριβώς το ίδιο, με την ίδια υπερβολή! Φέτος περισσότερο από ποτέ, η κανονική ζωή, χωρίς τα λαμπιόνια και τη χρυσόσκονη των γιορτών φαντάζει τρομακτική.
Η ζωή μας, δεν θα είναι ποτέ πια όπως την ξέραμε κι αυτό είναι πιο εμφανές από ποτέ.
Ω, πόσο θέλω πίσω όλη αυτή την αίσθηση ασφάλειας που έχει χαθεί. Πόσο θέλω να νιώσω και πάλι ήρεμα, να μπορώ να κοιμάμαι χωρίς να στριφογυρίζουν τρομακτικές σκέψεις στο μυαλό μου. Πόσο θέλω να νιώσω και πάλι ότι έχω τον έλεγχο της ζωής μου, ότι, ότι κι αν κάνω έχει νόημα και θα υπάρξει αποτέλεσμα...Πόσο θέλω να νιώσω ότι όλα όσα έχουμε κατακτήσει δεν θα γκρεμιστούν. 'Οτι δεν κινδυνεύουμε, ότι δεν κινδυνεύει κανείς από όλους όσους αγαπάμε. Πόσο θέλω να συνεχίσω να πιστεύω πως η σκληρή προσπάθεια αποδίδει καρπούς...Έτσι απλά!
Το αύριο ποτέ δεν ήταν το τόσο τρομακτικό όσο είναι τώρα! Ούτε καν πέρσι που έκανα ένα
νέο ξεκίνημα και περπατούσα στα χαμένα...Τώρα ξέρω που πάω! Κι όπως συχνά λέω στους θεραπευόμενους μου: "αν δεν κοιτάς εκεί που πας, πας εκεί που κοιτάς"! Κι εγώ αυτό έχω πάθει. Έχω χάσει το στόχο κοιτάζοντας αλλού!
Κοιτάζοντας το φόβο!
Η "κρίση" μας έκανε μικρούς...και θα μας κάνει ακόμη μικρότερους. Μικρή κι εγώ, μικρότερη από τα όνειρα μου...ψάχνω να με βρω.
Τι επιλογή έχω από το να βγω εκεί έξω το πρωί και να ορμήσω πάνω της...Στη ζωή την ίδια! Διεκδικώντας τις ανάγκες μου και τις ανάγκες των παιδιών μου. Αρπάζοντας όλα όσα είναι δικά μου...τα όνειρα μου, το δικαίωμα στην ελπίδα.Την πίστη ότι μπορώ, ότι αντέχω...ότι αξίζω!
Τα Χριστούγεννα όλες αυτές οι σκέψεις πάγωσαν για λίγο κι έκανα σαν να μην υπάρχουν...Μα ήταν πάντα εκεί. Και τώρα όρμησαν και πάλι όλες μαζί! Η πραγματικότητα είναι εκεί έξω...και πρέπει να ανοίξω την πόρτα και να βγω, να αντιμετωπίσω όλα όσα φοβάμαι! Τι επιλογή έχω λοιπόν;
Παίρνω μια βαθιά ανάσα στον παγωμένο αέρα και ξεκινώ...!
Επίθεση*...λοιπόν!
Επίθεση αγαπημένοι....
Κατερίνα
*έκφραση που χρησιμοποιεί ο Γιάννης Σερβετάς στην καθημερινή του εκπομπή στις 10.00, στον Imagine 89.7
27 σχόλια:
Κι εγώ θα είμαι το πρώτο σχόλιο της ημέρας!
Ναι επίθεση κι ας έχουν γίνει οι νύχτες μεγαλύτερες από την αγρύπνια.
Επίθεση λοιπόν, αλλά πάντα με τον τρόπο του Γιάννη: ντου ρε!!
Καλημέρα sis, τι ωραία που φαίνεται η σοκολάτα...
Καλημέρα.Μόλις ετοίμασα τα παιδιά για το σχολείο και με χαρά έφυγαν κάθησα στο υπολογιστή μέσα στη σιωπή του δωματίου και σε διαβάζω.Είμαι τρομοκρατημένη ..... τα χρήματα που έχουμε σαν οικογένεια στερεύουν οι ισορροπίες κλυδωνίζονται και τα λόγια δεν ξέρω αλλά δεν ξεμυτίζουν από το στόμα.Να ρωτήσω τι ? Πότε ενδεχομένως θα πληρωθεί γιατι ναι "δουλεύει" ακόμα , τι θα κάνουμε ? Απάντηση δεν θα πάρω . Πρέπει να επιτεθώ αλλά .....Πρέπει να προσπαθήσω αλλά ..... Η ζωη ειναι εκεί έξω και εγώ δεν έχω πια κουράγιο να παλέψω !!!
Απλά, πρέπει ο καθένας μας, να προσπαθήσει να βρει... το κουράγιο, τον τρόπο (δεν ξέρω πώς να το θέσω), για ένα καλύτερο αύριο...
Κι ας μην είναι το μακρινό εκείνο αύριο... Ας είναι το πιο άμεσο μέλλον που μπορεί να υπάρξει... Η επόμενη στιγμή...
Και του χρόνου να είσαστε καλά, κορίτσι μου!!!
Να στολίσετε κ' εμείς να θαυμάζουμε την οικογενειακή σας ζεστασιά!!!
Μια γλυκιά καλημέρα!!!
Καλημέρα Κατερινάκι μου.
Κι εγώ μόλις έστειλα τα παιδιά σχολείο και πίνω το καφεδάκι μου στην απόλυτη ησυχία του σπιτιού.Εχθές ξεστολίσαμε και άκουσα τα κορίτσια να λένε τα ίδια..πάει το δεντράκι μας..Υπήρχε μια απογοήτευση που δεν άντεχα έτσι αμέσως πήρα τα πάνω μου και τους ανέθεσα δουλειές,άλλη να βάλει σκούπα ,άλλη να ξεσκονίζει και άλλη να διακοσμεί όπως ήθελε το "άδειο" σπίτι.Ξεχάστηκαν και το διασκέδασαν.
Το απόγευμα κοντά στο τζάκι τις μεγαλύτερες τις έπιασε πάλι αυτή η απογοήτευση που οι διακοπές τελείωσαν και τα Χριστούγεννα έφυγαν και η μαγεία χάθηκε και αρχίζει πάλι το βάσανο(το σχολείο...!)Τους είπα ότι αυτό δεν μπορούμε να το αλλάξουμε γι'αυτό και πρέπει να το δούμε με άλλο μάτι..Βρήκα λύση για να περάσουν αυτήν την τελευταία μέρα με ευχάριστες στιγμές.Φωνάξαμε τις φίλες τους και έφτιαξαν βασιλόπιτες για τις τάξεις τους.Μεγάλη χαρά!!Και γιατί στα λέω τώρα ολ'αυτά??
Γιατί νιώθω τα ίδια που νιώθεις κι εσύ και όλοι μας αλλά αυτό το παράθυρο του μυαλού μου θέλω να το κλείνω ορμητικά,δεν θέλω να το αφήνω να δηλητηριάζει τα υπόλοιπα...Πρέπει να βρίσκουμε λύσεις για να μην μας παίρνει από κάτω και να βλέπουμε τα πράγματα με άλλο μάτι...Δεν γίνεται αλλιώς.Δεν θα τους κάνω το χατίρι,ΔΕΝ θέλω.
Επίθεση λοιπόν και σε θέλω δυνατή.
Το εννοώ!
Πολλά φιλιά και μια ζεστή αγκαλιά,πολύ ζεστή γιατί σήμερα ζούμε και το σπάνιο φαινόμενο για τον τόπο μας...Χιονίζειιιιιιιι!!!!!!!
Μια γλυκιά καλημέρα και από μένα.Τα ίδια πράγματα αντιμετώπισα και εγώ με τα κοριτσάκια μου.Λίγες μας φάνηκαν κα σε μας οι γιορτές ,πέρασαν πολύ πολύ γρήγορα ,άδειο το σπίτι μας χωρίς φωτάκια και στολίδια.Φέτος ήταν η πρώτη χρονιά που είχαμε τόση ανάγκη τις γιορτές για να ξεφύγουμε και να ξεχαστούμε να νιώσουμε ζεστασιά στην καρδιά μας και να ¨ξεφύγουμε ¨για λίγο από την πραγματικότητα.Ήρθε η ώρα όμως να επιστρέψουμε στην δουλεία και στο σχολείο από σήμερα.Βαθειά ανάσα λοιπόν και ντου γιατί δεν υπάρχει άλλος δρόμος...
Καλημέρα και καλή χρονιά .Νάνοι των φόβων μας και γίγαντες των ονείρων μας,με αυτό αποχαιρέτησες το 2012 και μαζί σου και εγώ.Και πήρα δύναμη και κουράγιο και φανταζομαι οι πιο πολλοί που περνανε δυσκολα.Και ειπα μπραβο της.Μαζί με την ιστορία του 20χρονου που εχασε και τους δύο γονείς του και αντιμετωπισε τους φόβους του με την θετική σκέψη ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ, μας έδωσες ως θεραπευτρια ενα υπέροχο μήνυμα για τη νέα χρονιά,ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ.Δεν μπορεί,ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ,
Κι εμενα φετος μου φανηκε οτι περασαν γρηγορα τα χριστουγεννα. Δεν ξεστολισα ακομη, δεν προλαβα. Αλλα θελω να ξεστολισω, αν μπορουσα απο τις 2 Ιανουαριου θα ξεστολιζα :):) Παντα στολιζω νωρις και ξεστολιζω νωρις επισης.
Ολες οι φωτογραφιες φανταστικες. Δινουν μια ζεστασια πασπαλισμενη με πολλη αγαπη. Ουφ κι εμενα με τρομαζει το αυριο ...αλλα λεω..... σωπα μωρε, θα τα καταφερω ;)
Καλη χρονια με αγαπη . Καλα να ειμαστε θα στολισουμε για αλλες γιορτες τωρα (καρναβαλια, Πασχα κτλ κτλ)
Καλημεραααα
Καλημέρα Κατερίνα! Κάπως έτσι αισθάνομαι και εγώ, για αυτό και δεν έχω ξεστολίσει ακόμη :) Ίσως προσπαθώ να παρατείνω την χαρούμενη ατμόσφαιρα των γιορτινών ημερών για λίγο ακόμη.
Προσπαθώ να μη σκέφτομαι το αύριο, γιατί με τρομάζει. Προσπαθώ να σκέφτομαι μόνο το 'σήμερα' και τις υπέροχες αναμνήσεις που μας έχει αφήσει το 'χθες'. Πιστεύω πώς έχουμε τη δύναμη να αντιμετωπίσουμε τα δύσκολα. Ας γεμίσουμε θετικές σκέψεις και πολύ κέφι για τη ζωή και όλα θα τα ξεπεράσουμε. Αρκεί μία ζεστή αγκαλιά και ένα χαμόγελο των παιδιών μας για να μας γεμίσει ενέργεια αλλά και αισιοδοξία για το μέλλον.
Προσπάθησε να "κοιτάς εκεί που πας".
Πολλά πολλά φιλιά xxx
Καλημέρα χαρούμενη και αισιόδοξη! Τίποτα δεν μας σταματά!!
Και χιονίζει σήμερα..άσπρη μέρα ξεκίνησε δηλαδή! Είμαστε γεροί, έχουμε την οικογένεια μας και θα τα αντιμετωπίσουμε όλα! Καλό κουράγιο..βαθιά ανάσα και επίθεση!
Είναι άλλωστε η καλύτερη άμυνα..έτσι δεν λένε;
Λοιπόν ενώ διάβαζα σκεφτόμουν να σου πω ότι κι εμείς (και το έγραψα και σε ανάρτησή μου) είχαμε την ίδια ανάγκη ως οικογένεια! Να μείνουμε σπίτι μόνοι. Σκέφτηκα επίσης πόσο μου αρέσουν οι φώτο σας, το στολίδια σας, μου άνοιξες την όρεξη με τα γλυκά και τα κρασιά, τα πρωινά...
Έτσι όμως όπως έκλεισες την ανάρτηση θυμήθηκα το εξής και θέλω να το μοιραστώ μαζί σου. Στη σχολή μπαλέτου που παίζω πιάνο ακούω την δασκάλα που λέει στα κορίτσια ότι για να μην ζαλιστούν στις πιρουέτες και να πηγαίνουν σε μια ευθεία γραμμή πρέπει να κοιτάζουν μόνο στο μέρος όπου κατευθύνονται! Έτσι κι εσύ! Βρες το στόχο και κοίτα μόνο αυτόν!!!
Φιλιά πολλά!
kathy by anthomeli
Φέτος είναι η πρώτη χρονιά που τα Χριστούγεννα με τις χαρές τους, τα στολίδια και τα λαμπερά φωτάκια μου φάνηκαν...αρκετά. Δεν ήθελα άλλο!
Νομίζω πως όλοι μας νιώθουμε κάπως έτσι γιατί ο μεγαλύτερος φόβος μας είναι ότι για λίγο σταματήσαμε να κάνουμε όνειρα. Για λίγο σα να φάγαμε ένα μεγάλο χαστούκι που μας ξύπνησε από το ψέμμα που ζούσαμε σε αυτή τη χώρα τόσα χρόνια. Τώρα είναι η ώρα να βρούμε μέσα μας κι άλλη δύναμη να τα ξαναβρούμε με τον εαυτό μας, να αλλάξουμε τα σχέδιά μας και να αρχίσουμε από την αρχή. Να αρκεστούμε σε πιο λίγα, να ζήσουμε με πιο λίγα χρήματα αλλά να κάνουμε τα πιο ουσιώδη. Αν μια ευχή θα έπρεπε να κάνουμε για αυτή τη χρονιά τώρα που χάθηκαν οι λάμψεις από τα φώτα είναι αυτό ακριβώς που έγραψες: Επίθεση στη ζωή, επίθεση σε όλα αυτά που μας πληγώνουν και μας κρατούν στο πίσω. Επίθεση γιατί ο δρόμος και τα όνειρα είναι μόνο μπροστά!
Κατερινάκι μου καλησπέρα!!
Και εγω σε μια τέτοια περίεργη κατάσταση βρίσκομαι!
Αν και τις προηγούμενες χρονιές,έλεγα πότε θα επιστρέψω στη δουλειά,φέτος ήθελα να μην τελειώσουν οι διακοπές..
Είναι που θα αφήσω πάλι τα κοριτσάκια μου,θα λείπω πολύ..αχ!!
τι να κάνουμε;
οι ίδιες φοβίες με περιμένουν και εμένα έξω απο την πόρτα μου....καμιά φορά απειλούν να εισβάλουν μέσα στο σπιτικό μου..δεν σου κρύβω οτι το καταφέρνουν μερικές στιγμές..αλλά εγω,αντιστέκομαι..''επίθεσηηηη''φωνάζω και εκείνοι τρέχουν όπως όπως..
αυτό προτείνω να κάνουμε όλοι..
Σου στέλνω πολλές αγκαλιές και σε ευχαριστώ για μια ακόμη υπέροχη ανάρτηση!!!
φιλι*
Κατερίνα, πάντα με συγκινεί ο τρόπος που γράφεις για τις αλήθειες σου. Εδώ με αιχμαλώτισε η ανάγκη σου για εσωτερικότητα και ο τρόπος που τραβάς τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στους "άλλους" και τη δική σου οικογένεια, δηλώνοντας την ανάγκη σου/σας να περνάτε στιγμές μόνοι σας.
Και επιπλέον,όταν γράφεις " θα πας εκεί που κοιτάς": πόσο συγκλονιστική φράση είναι αυτή....Πόσο αληθινή έχει αποδειχτεί και για τη δική μου ζωή. Με καθήλωσε.
Για όσα σε στενοχωρούν: δεν είμαστε χαλαροί και δυνατοί και τις 365 μέρες του χρόνου, δε γίνεται. Γίνεται όμως, θέλω να πιστεύω, να ανακαλύπτουμε ξανά και ξανά τους τρόπους για να γινόμαστε και πάλι δυνατοί. Καλή δύναμη, λοιπόν. Είναι πολύ τυχεροί ο άντρας σου και τα παιδιά σου που σε έχουν, να το ξέρεις.
Νατάσσα Μαν.
Εγω θα κρατήσω την αισιόδοξη διαπίστωσή σου Κατερίνα μου "όταν είσαι στολίδι, είσαι στολίδι όπου και να σε βάλουν" κι όταν είσαι μαχητής, κι όταν είσαι μάνα, παλεύεις σε όλες τις συνθήκες, επιτίθεσαι ακομα κι αν η μάχη φανταζει δύσκολη κι η ισορροπία δυνάμεων δεν υπάρχει...
Φετος έφυγαν πιο γρηγορα οι γιορτές, αλλά τις ζησαμε βαθυτερα,πιστεύω. Και τα στολίδια τα φυλάξαμε με περισσσότερη προσοχή, τα αφησαμε με ένα χαδι στο κουτί τους και τα ευχαριστησαμε σιωπηλα που ομορφυναν τη ζωή μας αυτες τις μέρες και μας έδωσαν χαρα.
Γιατί απλά μαθαίνουμε ξανά ΝΑ ΕΚΤΙΜΑΜΕ.
Ευχομαι τα βαζακια σας να γεμισουν ασφυκτικά με όμορφες αναμνησεις!
Καλή χρονια!
Όμορφες εικόνες.
Καλή Χρονιά με υγεία.
Φιλάκια ...
Υπέροχες οι φωτογραφίες των γιορτών! Το μάζεμα του χριστουγεννιάτικου στολισμού πάντα αφήνει μια νοσταλγία για τις μέρες που πέρασαν... Προσωπικά συνηθίζω να τοποθετώ μερικά λαμπιόνια σε μια διάφανη γυάλα για να κρατάω λίγο ακόμη την λάμψη των γιορτών τις κρύες μέρες του Ιανουαρίου.
Εύχομαι καλή χρονιά με υγεία, αισιοδοξία και πολλά χαμόγελα!
Καλή χρονιά εύχομαι. Καλύτερη σίγουρα από τη φετεινή και ότι επιθυμείτε!! Να είστε πάντα καλά όλοι σας!!
Αχ, αυτή η χαρμολύπη της περιόδου... Δύσκολο να την διαχειριστείς!...
Κοριτσάκι μου, μια βιαστική επίσκεψη επειδή έχω λίγες ώρες έξοδο από την υπηρεσία.
Φέτος πέρασα τις γιορτές στην υπηρεσία - με άστεγα παιδιά από κακοποιημένες οικογένειες. Φέτος, δεν με ένοιαξε που δεν είδα πολύ τους δικούς μου. Αρκεί που προσπαθούμε να στήσουμε την δική μας "οικογένεια" στο κέντρο/καταφύγιο. Φέτος, ήταν τα πιο μαγικά Χριστούγεννα, κι ας μην ήμουν στην Πατρίδα μας, κι ας μην πληρώθηκα γιατί είμαι εθελοντικά εδώ με τα παιδιά με συμβόλαιο ενός έτους...
Φέτος, στεναχωρήθηκα μαζί σας, πόνεσα με φίλους πίσω στην Πατρίδα που έχασαν την δουλειά τους. Αγανάκτησα με την δουλοπρέπεια μας, τον ωχαδερφισμό μας και την βόλεψή μας. Φέτος οι γιορτές ήταν πιο Ανθρώπινες, κι ελπίζω οι επόμενες να είναι ακόμη πιο ζεστές, όσο άδειο κι αν είναι από ξύλα το τζάκι, όσο άδειο κι αν είναι το ψυγείο.
Να περάσεις από το ιστολόγιο να πάρεις το ποίημά σου, Τ'ανεμοσκορπίσματα... Σε φιλώ γλυκά-γλυκά από την μακρινή Αυστραλία.
και του χρονου να στολισετε και να ειναι ενθουσιασμενα τα παιδακια σου!!παντως ξερετε να απολαμβανετε την ζωη με μικρες,οικογενειακες στιγμες ολο ευτυχια!!!
φιλια Αεξανδρα
..."έγινε η απώλεια συνήθειά μας"...!!!
Θεέ μου, ας αλλάξει αυτή η επώδυνη συνήθεια μέσα μας! Ας αδειάσουμε αυτό το δηλητήριο που μας παραλύει! Εγώ προσωπικά δεν ξέρω αν θα επιλέξω την "επίθεση" ... ή γενικά τί τίτλο θα δώσω στην δική μου αντίδραση σε αυτό που συμβαίνει γύρω μου και μέσα μου! Σίγουρα όμως επιλέγω την δράση!
...γιατί όπου υπάρχει δράση ... υπάρχει και αντίδραση!!!
Γλυκειές, αισιόδοξες ευχές κι από εμένα για ένα υπέροχο 2013!!!
... και πιστέψτε με, το 2013 θα είναι έτσι όπως "πρέπει" να είναι !!! ... γιατί τίποτα σε αυτή τη ζωή δεν είναι τυχαίο!!!
lpower
Δεν έχουμε και πολλές επιλογές αγαπητή Κατερίνα...
Η "Επίθεση λοιπόν..." φαντάζει η ιδανικότερη για όλους μας κι ας λυγίζουμε κάτω από το βάρος που η καθημερινή μας "επίθεση"... σε κάθε "στόχο" μας φέρνει!
Καλή Χρονιά και εύχομαι τα επόμενα Χριστούγεννα να είναι για όλους μας πιο μεγάλα.
Γιατί και εμένα φέτος "μικρά" και "σύντομα" μου φάνηκαν!
Ξεκινώ με το θέμα της ηρεμίας! Πόσο μέσα έπεσες και πόσο νομίζω περιγράφεις απόλυτα ότι κάθε μαμά και νοικοκυρά αισθάνεται. Λίγη ηρεμία με την φαμίλια της, λιγη αποτιξίνωση από τις κρεπάλες και το αλαλλούμ! Είναι υπέροχες οι γιορτινές μέρες με φίλους αλλά μετά χρειάζεται και λίγη μοναξιά.
Συνεχίζω με το θέμα της κρίσης. Δεν κοιτάω το μέλλον Κατερίνα γιατί δεν ξέρω τι μου επιφυλάσσει και προσωπικά...δεν θέλω να ξέρω. Ζω το τώρα και όπου μας βγάλει. Πάντως εμάς σαν η οικογένεια η κρίση μας βοήθησε να δούμε τι είναι απαραίτητο, τι είναι χρήσιμο και τι άχρηστο! Τα "άχρηστα" τα έχουμε βγάλει από τη ζωή μας και ζούμε μια χαρά και χωρίς αυτά. Επίθεση λοιπόν σε καθετί που μας χαλάει για να το διώξουμε αλλά επίθεση και σε ότι μας γεμίζει ελπίδα και αισιοδοξία για να τις έχουμε κάθε μέρα.
(το βάζο της Άσπας το έχουμε εφαρμόσει και εμείς και είναι τόσο μαγικό).
Μια ακόμα υπέροχή σου ανάρτηση...
Κατερινάκι μου γλυκό, την ίδια απογοήτευση αισθάνομαι κι εγώ τώρα που τελείωσε η μαγεία των Χριστουγέννων, για την ακρίβεια κάθε φορά το νιώθω ... Δεν ξέρω γιατί, ίσως επειδή στο μυαλό μου το έχω συνδυάσει με παραμύθι, είναι ο δικός μου κόσμος, η δική μου "ωραιότερη εποχή" του χρόνου! "It's the most wonderful time of the year"...
Όσο για τις δυσκολίες της ζωής, αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί κανείς να αποφύγει. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να προσπαθήσουμε να βάλουμε τη δική μας πινελιά στον "καμβά" και να ομορφύνουμε τον πίνακα της ζωής μας! Σε φιλώ καλό μου κοριτσάκι!
Κατερινάκι μου γλυκό!
Καλή χρονιά εύχομαι, γεμάτη υγεία και χαρά, όμορφες και δημιουργικές στιγμές και στόχους και όνειρα που δεν μένουν ανεκπλήρωτα!
Να είστε καλά και να χαίρεστε την όμορφη οικογένειά σας!
Για ακόμα μια φορά ήρθε η ανάρτησή σου και μου θύμισε τι πραγματικά έχει αξία στη ζωή μας και ποια θέλω να είμαι εγώ! Σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου που έγραψες αυτά που έγραψες!
Επίθεση θα πω κι εγώ μαζί σου!
Πολλά πολλά φιλιά!
ΥΓ. Σε ευχαριστώ πολύ πολύ για το τόσο γλυκό σχόλιο που άφησες στο blog μου! Με συγκίνησες βρε κορίτσι!
σου ευχομαι καλη χρονια και να χαιρεσαι την οικογενεια σου και να ειστε παντα τοσο δημιουργικοι κ αισιοδοξοι!!!
Δημοσίευση σχολίου