Τρελό Αποκριάτικο πάρτι!

Δεν μου αρέσουν πια οι Απόκριες.Ορίστε το είπα.
Όταν ήμουν παιδί τις λάτρευα.Φορούσα όλα τα παλιά 70's ρούχα της μαμάς κι έβγαινα με τους φίλους για να παίξουμε στην πλατεία ροπαλιές και να κάνουμε ανοησίες. Έχω ντυθεί μπεκρής, ρεμπέτης, μάστορας,χωριατοπούλα. Ντυνόμασταν με τη φίλη μου την Ξένια εκείνη μάγκας κι εγώ η γυναίκα του μάγκα. Η Ξένια είχε μια κοιλιά τούμπανο κι εγώ έναν ποπό τεράστιο από τα μαξιλάρια.Πολύ γέλιο...
Θυμάμαι που σκάλιζα τις ντουλάπες να βρω ότι πιο φανταχτερό και μια φορά ντύθηκα...παρτσακλό, δηλαδή άσχημη και γελοία και πήγα στη μαμά μου να με δει.Της είπα "κοίτα βρήκα αυτά τα άθλια σκουλαρίκια και τα έβαλα, μα δεν είναι απαίσια;" κι εκείνη μου είπε "αυτά τα φορούσα στο γάμο μου..." γκλούχ!!

Τελευταία φορά που ντύθηκα, έγινα καθαρίστρια με κάτι παλιόρουχα που είχα. Πήρα και μια σφουγγαρίστρα παραμάσχαλα, έβαψα μαύρα τα δόντια μου, ένωσα  με μαύρο μολύβι τα φρύδια μου κι άνοιξα την πόρτα να πάω να συναντήσω τον Πα σε ένα Bar. Ανοίγοντας την πόρτα έπεσα πάνω σε ένα τύπο έτοιμο να χτυπήσει το κουδούνι μου. Του χαμογέλασα και το βλέμμα του κόλλησε έκπληκτο στα μαύρα μου δόντια. Στη συνέχεια ατάραχος  με ενημέρωσε για έναν  έρανο. Τον κοιτούσα σαν χάνος και είχα πάθει πλάκα με την απόλυτη ψυχραιμία του. Ήθελα να τον ρωτήσω "συγνώμη σου φαίνομαι να μπορώ να κάνω συζήτηση;"  Τελικά κατάφερα και ξέφυγα για να συναντηθώ με τον Κουασιμόδο μου...που ήταν πιο γελοίος από εμένα!

Κάθε χρόνο που πηγαίνουμε με τα παιδιά σε όλες αυτές τις αποκριάτικες γιορτές στα "μπαλνταφά" που έλεγε η θεία μου παλιά και γελούσαμε πολύ, φοράμε όλο κι από καμιά μάσκα, ένα καπέλο, το κάτι τις για να χαρούν και τα παιδιά. Είχα να ντυθώ κανονικό καρναβάλι, χρόνια.
Φέτος εδώ και μια εβδομάδα οι φίλοι μας έψηναν για ένα πάρτι αποκριάτικο, στο Σχολείο της Φύσης, όπου τέτοιου είδους ξεσαλώματα είναι πια θεσμός. Δεν ήθελα να πάω με τίποτε μέχρι που διάβασα την υπέροχη ανάρτηση της Lolipop και εμπνεύστηκα. Είπα θα πάω και θα περάσω καλά!
Η πλάκα άρχισε από το πρωί που μπήκα πάλι στη διαδικασία ξεσηκώνοντας τις ντουλάπες για να βρω τι θα φορέσω...Έβαλα μια μπλούζα με φτερά στρουθοκάμηλου, κοντά 13 χρόνων που την είχα χρυσοπληρώσει για να τη φορέσω σε ρεβεγιόν και μια πανάκριβη  φούστα από ταφτά, που είχα αγοράσει για ένα γάμο! Που να το ήξερα όταν τα αγόραζα πως θα κατέληγαν να με ντύνουν καρναβάλι...σαν τα νυφιάτικα σκουλαρίκια της μαμάς μου!

Τι ντύθηκα δεν ξέρω...αχαρακτήριστο. Πάντως το ευχαριστήθηκα και ήμουν πειστική γιατί ο Γιωργάκος δεν ήθελα να βγει φωτογραφία μαζί μου...Τον αγρίεψε η μαυρίλα.Ο Μεξικανός δίπλα πήρε ένα τραπεζομάντιλο της μαμάς του και το έκοψε για να χωρέσει το κεφάλι του. Κρυφά εννοείτε...αν το μάθει η μαμά του την πάτησε!! Αχ αυτές οι ντουλάπες των μαμάδων ακόμη εφοδιάζουν τα καρναβαλικά μας αξεσουάρ! Δυστηχώς στην φωτο δεν φαίνονται τα πράσινα σάπια δοντάκια του που με έκαναν να πέσω κάτω από το γέλιο.

Πήγαμε με φίλους στο Σχολείο της Φύσης όπου οι γονείς είχαν ετοιμάσει ένα πάρτι τρελό από κάθε άποψη.Ο καθένας έφερε χειροποίητα γλυκά και αλμυρά και κάθε λογής ποτά, οπότε υπήρχε ένα πλήρες οργανωμένο μπουφέ. Φαγητό και ποτό έρεαν άφθονα και άρχισε ο χορός.

Διαγωνισμοί, επιδείξεις ανά ζευγάρια, ο dj...από άλλη δεκαετία, τα έδωσε όλα!

Οι στολές εμπνευσμένες.Τα γέλια, τα πειράγματα, το κέφι...Να εδώ κάτω και η οικογένεια Shrek ενώ πιο πάνω στη γωνία τα αγόρια στήθηκαν στον τοίχο μάλλον περιμένοντας να τους κάνει σωματικό έλεγχο η αστυνομικός του Ρουβά, στη διαφήμιση με τα πατατάκια!Αλλά που....

Παντού γύρω πεταμένα χαρτονομίσματα των 100 ευρώ γιατί όπως είναι γνωστό...λεφτά υπάρχουν και για αυτό τα μοιράζουμε!

Τα αγόρια τα έδωσαν όλα!!! Δεν κατέβηκαν από τη σκηνή.

Το ρεπερτόριο μεγάλο. Στο τέλος χόρεψαν ακόμη και ποντιακά για να ευχαριστήσουν και την πόντια γιαγιά που ήρθε στο πάρτι και το 'καψε το πελεκούδι!Ακόμη και τις παντόφλες έβγαλε. Την χτυπούσαν στη φτέρνα.

Είμαι χαρούμενη που πήγαμε, για πολλούς λόγους μια πιο πολύ για το τέλος. Γιατί στο τέλος όταν οι περισσότεροι έφυγαν έγινε κάτι μαγικό!
Αυτοί που ήταν εκεί πήραν σκούπες και σφουγγαρίστρες και σακούλες και μάζευαν, σκούπιζαν, πετούσαν και σφουγγάριζαν, με τη μουσική τέρμα, χορεύοντας, χρησιμοποιώντας τα σκουπόξυλα σαν μικρόφωνα και κάνοντας απίθανες Χολιγουντιανές φιγούρες με αυτά.Ήταν σαν να έβλεπα μιούζικαλ. Τα λάτρεψα όλα.

Την αλληλεγγύη, το κέφι, τη φροντίδα, τις φιγούρες...όλα. Το σχολείο αφέθηκε πεντακάθαρο να περιμένει το πρωί της Δευτέρας τα παιδιά των γονιών που γλέντησαν μέχρι τελικής πτώσης. Αυτή η αίσθηση δίνει τόση ασφάλεια.Το σχολείο των παιδιών τους.Το δικό τους σχολείο!

Ήταν από τα πιο ωραία πάρτι των τελευταίων χρόνων. Γυρίσαμε σπίτι με το πρώτο φως της ημέρας, χωρίς φωνή...Όλοι οι φίλοι που ξεφαντώσαμε μαζί είναι τώρα σε  αλαλία. Απίστευτο!
Το ίδιο πρωί τα παιδιά είχαν το δικό τους Αποκριάτικο πάρτι στο σχολείο και εγώ τα άκουγα όλα μέσα από το τούνελ, οπότε τα πήγε ο μπαμπάς τους...Τυχερή που είμαι. Τώρα ο πατέρας αρρώστησε από την ταλαιπωρία. Αχ πάνε τα χρόνια που αυτό γινόταν κάθε Σαββατοκύριακο κι είχαμε απίθανες αντοχές.
Τώρα ο ένας τη μέση του, ο άλλος το λαιμό του, του αλλουνού βουίζουν τα αυτιά του...Τι να πω!
Δεν λέω τίποτα!!!Μονάχα ένα ευχαριστώ στην Lolipop Γιώτα που με έπεισε με το γραπτό της, σε όλους τους φίλους που με πίεζαν να είμαι μαζί τους κι ένα ακόμη ευχαριστώ στο Σχολείο της Φύσης που δεν σταματά να μας ξεσηκώνει και να μας εμπνέει. Να εδώ κι η Βέτα η Διευθύντρια του Σχολείου τα σπάει  δίπλα στην Disco μπάλα ντυμένη 70's.

Τέλος ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους εσάς για την ανταπόκριση σας στην Ανάρτηση μου Γεννήθηκα Γυναίκα. Με έκπληξη διαπίστωσα πως η Αντιγόνη από το Inventive mommy μπρίζωσε κι άλλες μαμάδες blogers και όχι μόνο, για να δημιουργήσουμε έναν κλοιό ανθρώπων και να στηρίξουμε την προσπάθεια της ομάδας Ξεblogάρισμα με στόχο την βοήθεια των φυλακισμένων μαμάδων και των παιδιών τους στις Γυναικείες φυλακές Ελεώνα στη Θήβα! Η Μάχη με το Talibanoula πήρε τη σκυτάλη και συνεχίζουμε...Είστε υπέροχες. Είστε Γυναίκες και νιώθω τόσο περήφανη ανάμεσα σας!
Σας ευχαριστώ ξανά και ξανά!

Πάμε για άλλα τώρα. Έρχονται μέρες φωτεινές και χαρούμενες. Έρχονται η ζέστη κι ο ήλιος...Η Άνοιξη είναι κοντά.Νιώθω να ξεχειλίζω από ενέργεια αν και το σώμα μου δεν θέλει να ακολουθήσει καμιά φορά!Η ηλικία που λέγαμε...κάποιοι γελούν τώρα και ξέρω ποιοι!
Μα δεν σταματώ να με πιέζω. Ντύθηκα καρναβάλι μετά από χρόνια...αυτό λέει πολλά!
Καλημέρα αγαπημένοι. Συνεχίζουμε!
                                                                                      Κατερίνα