Πριν όμως από τον ύπνο είναι η τέλεια προετοιμασία του! Μπάνιο, βουτιές, νερά παντού. Δεν έχουν κοιμηθεί κανένα βράδυ χωρίς να κάνουν μπάνιο! Ο πατέρας είναι κάθετος σε αυτό... Αμετάκλητος. Το μπάνιο σε ξεκουράζει λέει.
Έχουν συνηθίσει κι αυτοί και η προετοιμασία του ύπνου αρχίζει καμιά ώρα πριν στις 20.30 περίπου που αρχίζουν οι καταδρομικές βουτιές στην μπανιέρα! Με όλα τα παρατρεχάμενα βέβαια.
Αφροί, ταμπλέτες με χρώμα, άλατα που κάνουν μικρές ανατινάξεις όταν πέσουν στο νερό....ότι μπορείτε να φανταστεί κανείς, παρέα με ορδές παιχνιδιών!
Μετά το βραδινό "beaute", βάζουν να παίζει μουσική...Ύπνος μετά μουσικής. Κάθε βράδυ, άλλο ρεπερτόριο, Ζουζούνια, Αλίκη στο ναυτικό, oldies, Λιλιπούπολη...και μετά επιτέλους έρχεται η ώρα που θα βουλιάξουν στα κρεβάτια τους.
Ο Γιώργος πάντα με δυο τρία βιβλία μαζί. Παλιά έβλεπε μόνο τις εικόνες.Τώρα που μπορεί και διαβάζει ακούγεται η παιδική φωνούλα του να ψιθυρίζει σιγά σιγά και συλλαβιστά και το λατρεύω.
Πάντα αγαπούσε τα βιβλία. Πέφτει στο κρεββάτι του παριστάνοντας πάντα κάποιον άλλο, με καπέλα ή μάσκες κι ανάλογα παίρνει και ένα περιπετειώδες ανάγνωσμα. Να εδώ άγριος σερίφης...με το "πανάκι" σκυλάκι του αγκαλιά γιατί κι οι σκληροί έχουν τις ευαισθησίες τους....
Ο Άγγελος από την άλλη δεν διαβάζει.Ίσως κάποιο κόμικ στην καλύτερη περίπτωση ή άντε το "Σπασίκλα"...αντίθετα το κρεββάτι του είναι χώρος συνεχούς δράσης.
Πάντα όλα έτοιμα για την επόμενη αναπαράσταση. Έτσι πηγαίνοντας στο κρεββάτι τον περιμένουν τα παιχνίδια του και μέχρι να τον πάρει ο ύπνος ζει κατασκοπικές περιπέτειες, τον κυνηγούν δεινόσαυροι, βρίσκει εξωγήινους κι άλλα τέτοια...κι ενώ από το ένα δωμάτιο ακούγεται μια φωνούλα να διαβάζει συλλαβιστά, από το άλλο δωμάτιο ακούγονται μαχητικά αεροσκάφη, πολυβόλα, βόμβες και σφαίρες που πέφτουν βροχή.
Λίγο πριν γίνουν όλα αυτά, περιμένουν την βραδινή μας ζουμερή καληνύχτα με αγκαλιές, φιλιά για όοοολα τα αρκούδια που κοιμούνται με το Γιώργο και ευχές για ονειρεμένα βραδινά ταξίδια κι εκεί αρχίζει το θέμα...Στα βραδινά ταξίδια.
Ο Γιώργος ήταν πάντα ήρεμος στον ύπνο. Πέρασε μια περίοδο με πολλά άσχημα όνειρα και φόβους και θορύβους.Τον βρίσκαμε συνήθως το πρωί πάνω στα σκεπάσματα μας, δίπλα μας ή ανάμεσα μας. Τώρα ξέρει πια τον εαυτό του.Φροντίζει να μην βλέπει εικόνες που του προκαλούν φόβο, ή έργα τρομακτικά. Μεγαλώνοντας τα πολύ τρομακτικά όνειρα σταμάτησαν...
Δεν συμβαίνει το ίδιο και με τον Άγγελο.
Ο ύπνος και ο Άγγελος έχουν πολύ κακή σχέση. Κοιμάται εξαιρετικά λίγο κι αυτό τώρα που μεγάλωσε είναι απλό γιατί το διαχειρίζεται μόνος του, όταν ήταν μικρός όμως περάσαμε σχεδόν εφιαλτικά...Ατέλειωτες άγρυπνες νύχτες. Με κλάματα, με ξενύχτι αξέχαστο...εξουθενωτικό! Μέσα σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί και ο Νυχτερινός τρόμος... όχι για εκείνον...για εμάς!
Την πρώτη φορά που έγινε ήταν περίπου τριών χρόνων. Είχε πάει για ύπνο περίπου ένα δίωρο πριν όταν ξαφνικά ακούσαμε από το δωμάτιο του ουρλιαχτά.Τον βρήκαμε όρθιο πάνω στο κρεββάτι να ουρλιάζει με φωνή τόσο άγρια που μας πάγωσε το αίμα. Δεν κατέβαινε από το κρεββάτι, δεν απαντούσε στις ερωτήσεις μας, δεν ηρεμούσε. Ούρλιαζε έκλαιγε και κοίταζε σταθερά ένα σημείο με μάτια γυάλινα. Του μιλούσαμε προσπαθούσαμε να τον ακουμπήσουμε, να τον ηρεμήσουμε μα τίποτε. Φώναζε πως κάτι είναι εκεί έτρεχε έψαχνε, μετά γύριζε κοιτούσε κάπου αλλού κι ούρλιαζε ξανά σαν να περνούσαν από μπροστά του πράγματα που μπορούσε μόνο εκείνος να δει. Δεν ξέραμε τι να κάνουμε, φώναζε σαν να δεχόταν επίθεση ξανά και ξανά έτρεχε με βλέμμα γεμάτο πανικό κι εμείς από πίσω του. Ο Πανταζής τον έπαιρνε στην αγκαλιά του και πάλευε φωνάζοντας "μαμά". Του έλεγα "εγώ είμαι, εγώ είμαι, η μαμά" κι εκείνος ούρλιαζε ακόμη πιο δυνατά. Με κοίταζε σαν να μην με γνώριζε και έτρεχε να ξεφύγει...κράτησε για μισή ώρα ίσως και παραπάνω.Μετά ξαφνικά ηρέμησε και συνέχισε τον ύπνο του.Την επόμενη ημέρα δεν θυμόταν τίποτε.
Εμείς αντίθετα ήμασταν κουρέλια από τον φόβο και την αϋπνία. Όλο το βράδυ φυλούσαμε καραούλι, μην σηκωθεί και φύγει και χτυπήσει.
Σκεφτόμασταν τι να ήταν όλο αυτό.Υπνοβατούσε; Μήπως ήταν κρίση επιληπτική; Ένας απλός εφιάλτης;
Ο γιατρός δεν μας βοήθησε και πολύ. Μας είπε να μην ανησυχούμε πως έναν κακό όνειρο ήταν και το έζησε λίγο υπερβολικά.... Μετά από μέρες ξανά το ίδιο με την ίδια ένταση, το γυάλινο βλέμμα, τα ουρλιαχτά φόβου. Γίναμε κουβάρια.Το πιο δύσκολο ήταν πως ενώ φαινόταν να μιλάει, να απαντάει δεν μας γνώριζε και στην ουσία μιλούσε, μα όχι σε εμάς. Ούρλιαζε για φίδια κρυμμένα στο δωμάτιο του, για ανθρώπους κακούς, για αράχνες, για σκιές...για όλα όσα φοβόταν. Φώναζε "πάρτο, πάρτο, δεν θέλω να το βλέπω"... Έλεγε "θέλω τη μαμά" κι όταν του απαντούσα "εγώ είμαι η μαμά" με κοιτούσε σαν ξένη και ξανά ζητούσε τη μαμά. Έψαχνε στο σπίτι, στο δωμάτιο του έβλεπε πράγματα που δεν υπήρχαν και ούρλιαζε με απόγνωση και απίστευτο τρόμο στο βλέμμα. Αρχίσαμε στα αλήθεια να πιστεύουμε πως κάτι είναι εκεί που το βλέπει μόνο ο ίδιος...
Ερχόταν σε κύκλους. Για μια περίοδο μπορεί να συνέβαινε πολύ συχνά συνεχόμενα μέσα στην εβδομάδα. Μετά έφευγε και ερχόταν σποραδικά μια φορά το μήνα και ξανά από την αρχή. Τα βράδια έγιναν αγχωτικά. Κλειδαμπαρώναμε πόρτες, είχαμε το νου μας, ψάχναμε για απαντήσεις μέχρι που εγώ άρχισα να ψάχνω τα συμπτώματα στο ίντερνετ. Και βρήκα την άκρη. "Νυχτερινός τρόμος" λοιπόν!
Μέσα σε εκείνη την περίοδο αλλάξαμε και παιδίατρο η οποία μας επιβεβαίωσε ότι περί αυτού πρόκειται. Μια απλή διαταραχή ύπνου.
Κάποια παιδιά το παθαίνουν συνήθως αγόρια. Συνήθως υπάρχει θέμα κληρονομικότητας, μπορεί να προκληθεί από κούραση ή από στρεσογόνους παράγοντες χωρίς όμως αυτό να θεωρείτε απαραίτητο, κρατάει από λίγα λεπτά έως και πάνω από μισή ώρα και συνήθως μεγαλώνοντας φεύγει. Είναι σύνηθες ότι στην ηλικία των οκτώ ο Νυχτερινός τρόμος σταματά να εμφανίζεται.Υπάρχουν όμως και περιστατικά που οι τρόμοι συνεχίζονται μέχρι την ενηλικίωση.
Μοιάζει με εφιαλτικό όνειρο, μοιάζει με υπνοβασία μα δεν είναι τίποτε από τα δύο. Αυτό που κάνει τον Νυχτερινό τρόμο ιδιαίτερο είναι ότι αντίθετα από τους εφιάλτες που συνήθως τους βλέπουμε τις πρώτες πρωινές ώρες και για αυτό τους θυμόμαστε, ο τρόμος, έρχεται δύο με τρεις ώρες αφού κάποιος έχει κοιμηθεί. Βρίσκεται λοιπόν σε άλλο στάδιο, συγκεκριμένα σε βαθύ ύπνο για αυτό και δεν θυμάται τίποτε την επόμενη ημέρα.
Το ότι βρίσκεται σε βαθύ ύπνο κάνει την κατάσταση τρομακτική για αυτόν που είναι παρατηρητής.Τα γυάλινα μάτια, ο αποπροσανατολισμός, η έλλειψη επικοινωνίας, το ότι δεν αναγνωρίζει τίποτα κάνουν την κατάσταση απίθανα αλλόκοτη. Ο εγκέφαλος κοιμάται...έτσι απλά!
Μπορεί να φαίνεται σαν να έχει εμμονές με κάτι να κλείνει την πόρτα να την ανοίγει για να τσεκάρει πως δεν κρύβεται κάτι εκεί και ξανά το ίδιο και ξανά και ξανά. Μπορεί να κάνει συνεχόμενες επαναλαμβανόμενες κινήσεις με το σώμα του όπως να τινάζει τα χέρια, να κουνά το κεφάλι, κάτι που μοιάζει επίσης εξαιρετικά τρομακτικό.
Η απόκοσμη έκφραση, οι κραυγές και τα ουρλιαχτά με φωνή αλλόκοτη με έκαναν να βάζω στο μυαλό μου άσχημα πράγματα. Πως κάτι ύποπτο συμβαίνει και το βγάζει στον ύπνο του. Πως έπεσε και χτύπησε και δεν το καταλάβαμε και τώρα έπαθε κάτι ανεπανόρθωτο μια ζημιά μια βλάβη εγκεφαλική και δεν θα ξαναγίνει καλά και δεν θα με αναγνωρίσει πια και περίμενα το πρωί να ξυπνήσει για να δω αν όλα έχουν μπει και πάλι στη θέση τους...μαζί κι η καρδιά μου.
Μετά όταν πια ξέραμε τι είναι κι ήμασταν πιο χαλαροί με την κατάσταση σκεφτόμασταν εικόνες από τον "Εξορκιστή" και γελούσαμε με τις σκέψεις μας...
Στην αρχή δοκιμάσαμε τα πάντα. Προσπαθούσαμε να τον ξυπνήσουμε, να τον ηρεμήσουμε, να τον καθησυχάσουμε...τίποτε δεν έπιανε. Οπότε αυτό που κάνουμε τώρα είναι απλά να είμαστε δίπλα του και να φροντίζουμε να είναι ασφαλής. Λέω "τώρα" γιατί ο Άγγελος παρόλο που έχει περάσει τα 10, έχει ακόμη Νυχτερινό τρόμο. Ξυπνάει με φωνές και κλάματα απόκοσμα, βλέπει πράγματα, μιλάει σε πράγματα ή ανθρώπους που δεν υπάρχουν.
Λέει ακαταλαβίστικα και κλαίει γοερά. Ανεβοκατεβαίνει από το κρεββάτι του με απίστευτο άγχος και πανικό και ψάχνει σε όλο το σπίτι με αγωνία. Δεν επικοινωνεί, δεν μας αναγνωρίζει, μας κοιτά σαν ξένους.
Την επόμενη ημέρα δεν θυμάται τίποτε. Επίσης αυτό που κάνει τον Νυχτερινό τρόμο απόλυτα τρομακτικό για τους παρατηρητές είναι η αίσθηση ότι αυτό που συμβαίνει είναι αληθινό καθώς έχει και σωματικά συμπτώματα. Η καρδιά του χτυπάει σαν ταμπούρλο, τρέμει και χτυπούν τα δόντια του, ενώ άλλες φορές είναι μούσκεμα στον ιδρώτα. Στην αρχή σκεφτόμουν ότι είναι άρρωστος προσπαθούσα να δω αν έχει πυρετό ή αν πονάει κάπου, όμως τίποτε από όλα αυτά δεν συνέβαινε...
Τελευταία η κατάσταση έχει διαφοροποιηθεί στο ότι φαίνεται να τον ξυπνούν οι ίδιες του οι φωνές και να ζει για λίγο σε έναν κόσμο ανάμεσα, όπου κάνει σαν να βλέπει τον εαυτό του σε ταινία. Μας λέει ότι το δωμάτιο μεγαλώνει πως έρχονται τα αντικείμενα καταπάνω του, δείχνει τρομοκρατημένος, έχει παραισθήσεις.
Τον κρατάμε για λίγο αγκαλιά ή του μιλάμε και ηρεμεί. Επίσης, υπήρξε και μια ακόμη εξέλιξη ότι θυμόταν την επόμενη ημέρα το συναίσθημα του φόβου χωρίς όμως καμία άλλη λεπτομέρεια. Λέει "χθες έγινε κάτι στον ύπνο μου και φοβήθηκα πολύ"...αλλά δεν ξέρει τι. Επίσης μας λέει "φοβάμαι να κοιμηθώ για να μην γίνει αυτό που έγινε χθες", χωρίς όμως να ξέρει τι ακριβώς έγινε...
Χθες βράδυ το ζήσαμε πάλι και σκέφτηκα πως έχει πια μεγαλώσει πολύ και είναι δυνατός. Μπορεί να ανοίξει πόρτες ή παράθυρα, να βγει σε μπαλκόνια, να τρέξει, να πηδήξει, να σπρώξει...δεν θέλω να σκέφτομαι τι μπορεί να κάνει!
Η αλήθεια είναι πως δεν ανησυχούμε πια όσο παλιά, απλά τουλάχιστον εμένα με ταράζει κάθε φορά όταν συμβαίνει! Σκέφτηκα πως όταν ήταν μικρός ανησυχούσα πολύ. Εξαιρετικά πολύ.
Τώρα φοβάμαι περισσότερο για την ασφάλεια του παρά για οτιδήποτε άλλο και μιας κι η ανησυχία πέρασε, σκέφτηκα πως αν υπάρχει κάτι που μπορώ να κάνω, είναι να μοιραστώ αυτή την εμπειρία...
Νυχτερινός τρόμος λοιπόν! Μια συμβουλή...μην τον φοβάστε εγώ πάντα λέω πως είναι πιο "τρόμος" για αυτόν που τον παρατηρεί παρά για αυτόν που τον βιώνει!!!
Καλημέρες φωτεινές!! Βγήκε ο ήλιος....
Καλημέρα Κατερίνα! Μα δεν υπάρχει τίποτα που μπορεί να γίνει για να σταματήσει το παιδί να βλέπει αυτά τα όνειρα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα κορίτσι μου. Δεν προτείνουν οι ειδικοί κάποια λύση; Υποφέρει το παιδί...δεν συζητάω καν τον δικό σας τρόμο και την αγωνία! Πφφ
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Κατερίνα μου! Πραγματικα δεν γνώριζα οτι υπάρχει αυτο που μας περιγράφεις!! Τρομακτικό για το παιδί-δεν το συζητώ-μα και για εσάς!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠραγματικά τα λεπτά που το βιώνετε όλο αυτο πρέπει να ειναι ατελείωτα! Μα αναρωτιέμαι δεν υπάρχει κάποιος τρόπος να καλυτερεψει κάπως η κατάσταση;
Ειναι κρίμα να ταλαιπώρητε το παλικαρακι σας!!!!
Σου στέλνω φιλάκια πολλα και μια αγκαλια:)
καλημερα!!ειναι πολυ τρομακτικο ειναι η αληθεια,συνεβει και σε εμας λιγες φορες οταν ηταν πολυ μικρη σε μια περιοδο με πολλες εξετασεις οπου ειχε στρεσαριστει πολυ.δεν μιλουσε τοτε και δεν μπορουσα να καταλαβω γιατι ξυπναει και κλαιει τοσο δυνατα,δεν ηθελε να την αγκαλιασω.Εμας αυτο που μας ειπε η παιδιατρος ηταν να ανοιγουμε τα φωτα και να την ξυπναμε γιατι εγω προσπαθουσα μεσα στα σκοταδια να την ηρεμησω.ευτυχως δεν ξανασυνεβει απο τοτε.Ευχομαι να μην συνεχιστει και σε εσας αλλο!φιλια
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο έζησα δυο φορές με την Μαρία την κόρη μου. αυτά τα μάτια που σε βλέπουν αλλά δεν σε βλέπουν, σφιγμένα δοντια που κάποιες φορές τρίζουν, Να δείχνει και να μιλάει σε κάτι που δεν βλέπουμε. δεν δέχεται αγκαλιά για να την ηρεμήσεις. Ηρεμεί σε λίγο μόνη της. Ευτυχώς εμάς δεν σηκώνεται. Γιατί θα ήταν επικύνδινο να κατεβαίνει από ψηλό κρεβάτι, όπως κι εσάς άλλωστε).
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαράλληλα έχουμε ένα θέμα με τα όνειρα. Αν δει έναν εφιάλτη μετά δεν μπορεί να κοιμηθεί τις επόμενες μέρες γιατί νομίζει ότι θα τον ξαναδεί.
Γενικά όμως κοιμάται ήσυχα.
Όσο για το βραδυνό μπάνιο δεν θα άντεχα να το κάνω κάθε μέρα. Τουλάχιστον τώρα που τους κάνω μπάνιο εγώ. 'Ισως λόγω ωραρίου. Είναι όμως ωραία συνήθεια!
Εμείς συνήθως μετά το γάλα λέμε παραμύθι μαζί και αν δεν τους παίρνει ο ύπνος "διαβάζουν" και κανένα βιβλίο.
kathy by anthomeli
Καλημέρα Κατερίνα μου..Θα σταθω στη συνήθεια του μπάνιου πρώτα..Τι ωραία!! Εγώ δυστυχώς δεν τον κανω κάθε μέρα γιατί γυρνάω αργά από τη δουλειά..Ελπίζω οι νύχτες τρόμου να περάσουν γρήγορα..πολλά φιλιά και μια όμορφη μέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΩχ βρε πουλάκι μου, το διάβασα κρατώντας την αναπνοή μου! Δεν είχα ακούσει ποτέ κάτι παρόμοιο και μόνο που σκέφτομαι πως νιώθατε εσείς που τον βλέπατε, αρκεί για να σφιχτεί το στομάχι μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι να περάσει γρήγορα!
φιλιά
Όλγα
Μου θυμίζει αυτό που περάσαμε εμείς με το δικό μας τον γιο όταν ήταν 4, 5, και 6. Τώρα που κοντεύει τα 8 δεν το έχει ξανακάνει πέρα από μερικά παραμιλητά! Βέβαια εμάς ήταν διαφορετικό... ο Κωστής μετά από περίπου 2 ώρες ύπνο έσκαγε στα γέλια χωρίς να ξυπνάει! Όμως πολύ δυνατό γέλιο! Στην αρχή δεν μπορούσαμε κι εμείς να κρατηθούμε και γελούσαμε κι εμείς! Μα πραγματικά ξεκαρδιζόταν! Σιγά σιγά όμως άρχισα να τρομάζω! Ήταν μια κατάσταση που διαρκούσε πολύ ώρα. Τα μάτια του ήταν πότε ανοιχτά πότε κλειστά αλλά το πρωί δεν θυμόταν τίποτα! Όταν έγινε πρώτη φορά ήμασταν σε καλοκαιρινές διακοπές. Η παιδίατρος μου είπε να μην ανησυχώ και μετά ανακάλυψα και άλλη μια φίλη με το κοριτσάκι της να κάνει το ίδιο και χαλάρωσα!!! Πάντως γέλιο ή κλάμα μετά από λίγο καιρό γίνεται τρομακτικό! Ελπίζω να το ξεπεράσετε κι εσείς σύντομα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρεπει να ειναι εξαντλητικο για τον μικρουλη (πηγε 10 χρονων;;;;). Δεν υπαρχει καμια θεραπεια μου να μπορει να βοηθησει; Ισως καποια ψυχαναλυση, μηπως βγαζει εσωτερικες φοβιες στον υπνο του;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟπως και να εχει ευχομαι να περασει γρηγορα για να μην αγχωνεστε και στενοχωριεστε κι εσεις.
Εχει τυχει 3-4 φορες να πετυχω και την Ισμηνη καθισμενη γονατιστη στο κρεβατακι της, να κοιταει με "γυαλινα" ματια ευθεια μπροστα στον τοιχο. Οταν ακουγα θορυβο απο την ενδοεπικοινωνια, ετρεχα να παω εγω, επειδη φοβομουν οτι ο Δ θα φοβηθει πολυ αν τη δει ετσι. Αγριευομουν κι εγω με το θεαμα μερικες φορες. Αλλα δεν φωναζε. Την ξαπλωνα απαλα στο μαξιλαρι της, εκλεινε τα ματια και κοιμοταν. Εχει μηνες να το κανει. Ελπιζω να μην μου αρχισει να μου σηκωνεται απο δω και περα :)
Ευχομαι να τελειωσει γρηγορα και ο δικος σας νυχτερινος τρομος!!!
Πολλα φιλια και μια υπεροχη μερα ευχομαι :)
γιατι δε του μιλατε για πραγματα που θα τονωσουν την αυτοπεποιθηση του ισως (και ας ειναι -αν ειναι- ηδη ανεβασμενη)?? ή κατα καποιο τροπο να σκεφτειτε μαζι λυσεις για τα διαφορα 'προβληματα' που ισως βλεπει στον υπνο του για να εχει στο νου του την επομενη φορα - γιατι οπως λες κοιμαται μεν το μυαλο λειτουργει δε... ή καποια μαθηματα πολεμικης τεχνης/αυτοαμυνας?
ΑπάντησηΔιαγραφήο μικρος μονο μπορει να βρει τη λυση στο προβλημα μια και τα παντα ειναι στο μυαλο του - και γι'αυτο ισως και η λυση ερθει σε μεγαλυτερη ηλικια που θα ειναι πιο ωριμος να σκεφτει οτι αυτο πρεπει να σταματησει και να τα βαλει κατω και να καταστρωσει σχεδιο δρασης..
αυτα θα σου προτεινα εγω παντως απο δικες μου εμπειριες με το θεμα.
Καλημέρα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ γιος μου είναι τώρα 12 χρονών. Απο μικρός ενώ κοιμόταν πάρα πολύ εύκολα, έκανε συχνά ανήσυχο υπνο. Τα παραμιλητά ήταν πολύ συχνά και κατά καιρούς σηκωνόταν έκανε βόλτες μιλούσε ακατάληπτα φαινόταν και μιλούσε αγχωμένος χωρίς να επικοινωνεί στην πραγματικότητα. Τα επεισόδια κρατούσαν 2-3 λεπτά. Συνήθως το παίρναμε χαλαρά και είχαμε κάτι να γελάμε συζητώντας το το επόμενο πρωί. Πριν 2 μήνες όμως ένα βράδυ ξύπνησε φωνάζοντας, έτρεχε μέσα στο σπίτι με μια απίστευτη ανησυχία φωνάζοντας ανάμεσα σε άλλα "μαμά θα με βοηθήσεις; βοήθεια, δεν αντέχω, όλα μεγαλώνουν" κι ενώ ήμασταν συνέχεια δίπλα του προσπαθώντας να τον καθησυχάσουμε δεν είχε καμία επαφή. Μόλις ξάπλωνε φώναζε ότι έρχονται όλα κατα πάνω του, τα πράγματα μεγαλώνουν και μικραίνουν και το επεισόδιο αυτό κράτησε γύρω στα 45 λεπτά!!! Λίγο ακόμα και θα τον αρπάζαμε να πάμε σε νοσοκομείο, τόσο τρομάξαμε! Την επόμενη μέρα δε θυμόταν σχεδόν τίποτα. Είχε μόνο μια αίσθηση ότι κάτι είχε συμβεί το βράδυ στη διάρκεια του υπνου χωρίς να μπορεί να το επαναφέρει στη μνήμη του. Μετά από 2 μέρες παρόμοιο επεισόδιο αλλά με διάρκεια 15 λεπτών. Ο παιδίατρος μου είπε μόνο να παρακολουθήσω τη συχνότητα των επεισοδίων προς το παρόν. Ευτυχώς τα επόμενα 2 επεισόδια ήταν πολύ ελαφρά και εδώ και 2 μήνες κοιμάται καλά. Πιθανώς είναι το ίδιο. Καταλαβαίνω πολύ καλά το φόβο σας, είναι άγρια κατάστασταση μέσα στη νύχτα και το μυαλό μας πηγαίνει σε χιλια δυο. Για να είμαι ειλικρινής, ανακουφίστηκα διαβάζοντας το σημερινο σου post γιατί στο δικό μου κύκλο κανείς δεν είχε τέτοιες εμπειρίες (πέρα από περιστασιακές υπνοβασίες ή απλά παραμιλητά).
Ψυχραιμια λοιπόν και χαμόγελο! Κι αυτό θα περάσει!
Γιώτα από Αθήνα
Ομολογώ ότι κάτι τέτοιο το ακούω για πρώτη φορά. Καταλαβαίνω την τρομάρα σας. Και εγώ στη θέση σας, θα είχα φρικάρει. Το σημαντικό είναι ότι δεν είναι κάτι ανησυχητικό/ παθολογικό και ότι είναι μία παροδική διαταραχή που θα περάσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ που το μοιράστηκες. Αν μου τύχει (που το απεύχομαι) τουλάχιστον θα είμαι προετοιμασμένη και δε θα πανικοβληθώ.
Σε φιλώ!
Ασπασία
Κατερίνα μου διάβασα όσα γράφεις και εσύ και οι φίλες μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσωπικά γνωρίζω πολλά παιδιά που το παθαίνουν αυτό. Ο ξάδελφος μου μικρός είχε ανέβη στο κάγκελο 4ου ορόφου μα δεν τον ξυπνήσανε γιατί είχε πει ο γιατρός να μην τον τρομάξουνε...Ένας φίλος παιδικός της κόρης μου έπεσε από τον τρίτο όροφο αφού ξήλωσε το παράθυρο της τουαλέτας που έμενε σε ένα σπίτι που νοικιαζε φοιτητής...ευτυχώς δεν έπαθε τίποτα!!!!Ολοι αναρωτηθήκαμε πως ξήλωσε το παράθυρο...Η ξαδέλφη μου μικρή σηκωνόταν το βράδυ και πήγαινε στην τουαλέτα κοιμισμένη , η θεία μου την έβρισκε εκεί να κοιμάται ή κάτω από το κρεββάτι της...Αυτό μέχρι τα 12 της χρόνια...Οι γιατροί παλιά λέγανε να μην ξυπνάμε τα παιδιά που υπνοβατούν και όντως κάτι τους φυλάει να μην πάθουν κακό...
Εγώ να πω προσέχετε και πάρτε προφυλάξεις και θα περάσει μόνο του. Εδώ εγώ όταν βλέπω αστυνομικές ταινίες μετά ζω τα ίδια στο όνειρό μου..
Πολλά φιλιά σε όλη την οικογένεια σου και υπομονή!!!!!
Τα 2 παιδιά μου (αγόρια) 2,5 και 4,5 ετων κάνουν γενικώς αστατο ύπνο. Ακόμα και τώρα ξυπνουν τα βραδια και με φωνάζουν να πάω να τα πάρω στο κρεβάτι μας ή να κοιμηθώ μαζί τους. Είναι λίγες οι φορές που κοιμούνται σερί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠριν 2-3 χρόνια ο "μεγάλος" έκανε 2 φορές τέτοιο "επισόδειο" σε κοντινό διάστημα το ένα με το άλλο. Ξύπνησε κανα 2ωρο αφού είχε κοιμηθεί και ουρλιαζε και τέντωνε τα χέρια του και φώναζε μαμά. Τι τον καλοπιάναμε, τι του φωνάζαμε (λέγαμε μήπως το κάνει επίτηδες για να μας κρατήσει στο δωμάτιο επειδή υπήρχε και το σχετικώς νεοαποκτηθές μωρό). Έκανε πάνω από μισή ώρα να συνέλθει. Μέχρι και μπάνιο του κάναμε μπας και τον πονούσε η κοιλιά του για να ηρεμήσει. Προφανώς ήταν νυχτερινός τρόμος. (πάλι καλά που επειδή είχαμε γενικώς ξυπνήματα, είχα πάρει το βιβλίο "Κοιμήσου παιδί μου" και είχα διαβάσει σχετικά με τον νυχτερινό τρόμο).
Είναι όντως τρομακτική εμπειρία.
Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ για το παιδί σου είναι μήπως θα έπρεπε να κάνει πιο "ηρεμες" δραστηριότητες πριν τον ύπνο. Πχ να μην παίζει στο κρεβάτι. Να μην είναι το κρεβάτι του πεδίο συνεχούς δράσης. Ίσως ο εγκέφαλός του να μην καταφέρνει να ηρεμήσει (δεν ξέρω αν το λέω σωστά). Ίσως για αυτό να συνεχίζει και στον ύπνο του που όμως επειδή κοιμάται βαθιά δεν μπορεί να διαχειριστεί το εκάστοτε "σενάριο" και να το βιώνει έντονα.
Όπως και να΄χει, υπομονή!
Ευχομαι ήρεμα και ασφαλή βράδια!!!
Είχα διαβάσει για τον νυχτερινό τρόμο, αλλά η περιγραφή σου μου έδωσε να καταλάβω πόσο τρομακτικό και στρεσσογόνο είναι για τους γονείς. Το μόνο που μπορώ να σου ευχηθώ είναι όσο περνάει ο καιρός να έχετε όλο και λιγότερα τέτοια επεισόδια....
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταρχήν ευχομαι να περάσει γρήγορα. Είναι ανακουφιστικό ότι δεν είναι κάτι παθολογικό αλλά μόνο στην σκέψη ταράχτηκα, πόσο μάλλον να το ζεις. Στα πιο ευχάριστα του μπάνιου τώρα και για μας είναι ώρα τρελού παιχνιδιού και όντως είναι πολύ καλή συνήθεια το μπανάκι πριν τον ύπνο! Σε ποια ηλικία είπαμε πάνε μόνα τους για ύπνο με τα βιβλία τους; Αργούμε μάλλον ακόμα ε; Φιλιά πολλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήEχω και εγω δυο παιδακια 10 ετων ο μικρος μου εχει παθει 2 φορες νυκτερινο τρομο η κορη μου ομως απο εδω και4 χρονια ειναι κατι πο εχει γινει πολλες φορες. την πρωτη χρονια νομιζω οτι γινοταν καθε μερα για τουλαχιστον 3 μηνες μετα σιγα σιγα ελατωθηκε χωρις να εχει σταματησει τελειως συγκεκριμενα την προηγουμενη εβδομαδα ειχαμε παλι ενα επεισοδιο .
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτο που εχω παρατηρησει ειναι οτι οταν ειναι πολυ κουρασμενη υπαρχει μεγαλύτερη πιθανοτητα για να κανει νυκτερινο τρομο, καταλαβαινω απολυτα αυτο που νιωθεις αλλα προσπαθησε να το δεχτεις και να μαθεις να ζεις μαζι του, τωρα η κορη μου μερικες φορες λεει οτι θυμαται κατι και γελαει μαζι μας καλο απογευμα
Κατερίνα το περνώ κι εγώ εδω και 3 μήνες με τον έναν απο τα δίδυμα ,αλλά μόνο το μεσημέρι!ξυπνάει ,ουρλιάζει και έχει ακριβώς όλα τα συμπτώματα που περιέγραψες ,μαζί με κοιλόπονο απο το φόβο του...βλέπει σκιές!
ΑπάντησηΔιαγραφήτο βράδυ δεν εχει κλαψει ποτέ! τον ηρεμώ και περιμένω να δω τι θα γίνει με αυτό,είναι πολύ κουραστικό και για το παιδί και για εμάς!μακάρι να το ξεπεράσουν γρήγορα!φιλάκια!
Το έχω περάσει και το περνάω κι εγώ. Ακριβώς... μα, ακριβώς έτσι που το περιγράφεις. Έχουμε βρεθεί στο Παίδων να το ψάχνουμε το παιδί απ' την κορφή ως τα νύχια, έχω κλάψει, έχουμε φοβηθεί,με έχει δαγκώσει ενώ τον παρηγουρούσα. Συμβαίνει και τις μέρες που έχει κοιμηθεί σαν πουλάκι,χωρίς γκρίνιες και παράπονα για επιπλέον παιχνίδι. Είναι μεγάλη εμπειρία... Καλή δύναμη και να τελειώσει γρήγορα η ταλαιπωρία και η αϋπνία!!! Πολλά φιλιά
ΑπάντησηΔιαγραφήΤρόμαξα, όταν σας διάβαζα, τρόμαξα, όταν σας ένιωσα! Πώς στ' αλήθεια να διαχειριστεί κανείς μία τέτοια κατάσταση χωρίς φόβο και πανικό? Με αγάπη, υπομονή και γνώση, όπως ακριβώς κάνατε κι εσείς. Ελπίζω να σας βοηθήσει και αυτή η γνώμη, Κατερίνα μου. http://www.askdrsears.com/topics/sleep-problems/night-terrors Και ο δικός μου ο μικρός έχει κάκιστη σχέση με τον ύπνο. Κάκιστη εντελώς. "Πάμε για νάνι? Όοοχι δε θέλω νάνι!! Γιατί? Γιατί με το νάνι δε βλέπεις τίποτε...."
ΑπάντησηΔιαγραφήOμολογώ ότι πρωτη φορά ακούω κάτι τέτοιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣίγουρα είναι άγρια εμπειρία και περισσότερο για τους γονείς!
Εύχομαι να σταματήσει κάποια στιγμή για να μην ταλαιπωρείται και το παιδί!
Μπράβο σου που το αντιετωπίζεις τόσο ψύχραιμα και σωστά!
Φιλιά!
Κατερίνα δεν ειχε τύχει ουτε να ακούσω ουτε να διαβάσω για οσα γράφεις ....ομολογώ πως στην αρχη που διαβαζα την αναρτησή σου,τρόμαξα....ευτυχώς τώρα γνωρίζετε τι είναι όλα αυτά που ζει το παιδι με τον νυχτερινο τρόμο και η αντιμετώπιση της κατάστασης απο όσα γράφεις ειναι πιο ομαλή..εύχομαι να περάσει και ποτέ να μην ξανασυμβεί!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σου καλή μου... Λοιπόν, μάλλον είχα κι εγώ ΄΄Νυχτερινό τρόμο΄΄ όταν ήμουν μικρή άλλά κανείς ποτέ δεν το ονόμασε έτσι... ίσως δεν το γνώριζαν... Πάνε και περίπου 25 χρόνια από τότε... Αυτό που θυμάμαι εγώ ακόμη ήταν ότι ένιωθα ότι στο κομοδίνο που υποτίθεται ότι ήταν δίπλα στο κρεβάτι μου, μα στην ουσία δεν ήταν, έπεφτε μια τεράστια κουβέρτα με αγκάθια πλεγμένη, η οποία όλο και μεγάλωνε και με πλησίαζε... ! Οι γονείς μου έντρομοι... το θυμάμαι... Μέχρι ηλεκτροεγκεφαλογράφημα στο Παίδων μας έστειλε ο παιδίατρος να κάνω, το οποίο δεν έδειξε κάτι κι ο γιατρός εκεί απλά κατέληξε να πει ότι είναι σύνηθες στις μικρές ηλικίες να συμβαίνει αυτό και ιδιαίτερα σε κοριτσάκια... Το είχε εξηγήσει ότι :΄΄ Αυτό που ζουν τα παιδιά την ημέρα, αν έχει πολλή ένταση, το ξαναζουν τη νύχτα...΄΄. Δεν ξέρω τι ισχύει... Η αλήθεια είναι ότι είναι πολύ επικίνδυνο για ένα παιδί αφού μπορεί να κάνει τα πάντα, κι όμως ο εγκέφαλος να κοιμάται... Φαντάζεσαι καλοκαίρι να έχουμε κλειδαμπαρωμένα τα πάντα και να σκάμε σαν τα τζιτζίκια με το φόβο ότι θα ανοίξω έτσι απλά την πόρτα αλλά άραγε θα καταλάβω ότι υπάρχει σκάλα ώστε να αρχίσω να κατεβαίνω κανονικά ή θακατρακυλήσω;;; Τί άλλο να περάσουμε ως γονείς;;; Αχ αυτά τα μικρά μας.... Σε φιλώ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σας αγαπημένη μου οικογένεια!!! Χάθηκα! Δυστυχώς δεν μπορούσα να σας γράψω σχόλιο παρόλο που σας παρακολουθώ, ούτε το email μου το επιτρέπει, το ίδιο πρόβλημα έχω και με πολλά άλλα μπλογς. Εχθές αφού έκανα κάτι αλλαγές είδα την διαφορά, οπότε ίσως θα επιστρέψω σε όλους σιγά σιγά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈπεσα σε ένα τεράστιο προβληματικό θέμα!!! Όλα αυτά που βλέπει ο Άγγελος είναι κοινά σε όλους που ζουν αυτές τις καταστάσεις. Το πολύπλοκο μυαλό μας παίζει ρόλο σε πολλές παραπομπές. Κατάλαβα ότι θα τα κοιτάξατε όλα, αλλά επειδή δεν αναφέρεις για αυτό αναρωτιέμαι αν έχετε εξετάσει τις βιοχημικές ενώσεις??
Έχω εμπειρία από μια γυναίκα, που δεν είναι μαζί μας πια, ήταν μεγάλη και πέθανε από κόλον καρκίνο, τίποτα σχετικό. Ήταν νέα κοπέλα όταν παντρεύτηκε, γέννησε το πρώτο της παιδί στα 20 χρόνια της και ίσως με τις οργανικές και ανόργανες αλλαγές ενώσεων ήταν όταν εμφανίστηκε αυτή η πρώτη τρομακτική εμπειρία.
Όλοι πίστευαν ότι ήταν ο "εξαποδώ" μια και ήταν λεχώνα, ούτε 40 ημερών. Τι σταυροί, τι ξόρκια κι αγιασμοι έπεσαν δεν περιγράφεται, η οικογένεια το κράτησε μυστικό σε ολόκληρη τη ζωή της. Τα χρόνια περνούσαν, μεγάλωσε, κανείς δεν σκέφτηκε να την δει νευρολόγος, αν και πολλές φορές δεν φαίνεται όταν είναι στα όρια το imbalance in the brain's chemistry. Ευτυχώς το είχαν ρίξει στο καλαμπούρι την επομένη του επεισοδίου, το οποίο τράβηξε μέχρι την υπόλοιπη ζωή της. Κι όπως λες αγαπημένη μας είναι χειρότερα για τον παρατηρητή. Όπως και να είναι η παραϋπνία χρειάζεται ιατρική βοήθεια, αρκεί να βρεθεί ο κατάλληλος... χωρίς καμιά αμφιβολία όλοι ξέρουμε ότι υπάρχουν γιατροί και γιατρουδακια.
Σας συγχαίρω για ακόμη μια φορά που έγραψες για τέτοιο προσωπικό σας θέμα κι όπως διαβάζω για πολλούς άγνωστο, ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ!
Εύχομαι ότι σύντομα θα εξαφανιστεί όπως κι εμφανίστηκε.
Την αγάπη μου και τα φιλιά μου σε όλη την οικογένεια.
ΟΥΡΛΙΑΖΩ.........ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΜΕ ΑΚΟΥΓΑΤΕ.ΠΟΛΛΑ ΜΠΡΑΒΟ ΠΟΥ ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΕΣ ΕΝΑ ΤΟΣΟ ΣΟΒΑΡΟ ΘΕΜΑ. ΘΕΛΗ ΜΕΓΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΤΕ ΚΑΙ Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΤΟΥ. ΟΥΡΛΙΑΖΩ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΩ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ. ΜΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΠΕΡΝΑΝΕ ΤΕΤΟΙΟ ΓΟΛΓΟΘΑ ΤΟΣΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΣΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΤΟΣΟ ΚΑΛΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΙ ΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ;ΚΑΙ ΝΑ ΛΕΤΕ ΜΗΠΩΣ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΜΗΠΩΣ ΤΟ ΑΛΛΟ; ΠΗΓΑ ΣΕ ΨΥΧΟΛΟΓΟ-ΨΥΧΑΝΑΛΗΤΗ ΟΧΙ ΨΥΧΙΑΤΡΟ ΕΧΟΥΝ ΔΙΑΦΟΡΑ ΜΕΓΑΛΗ)ΓΙΑ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΑΠΛΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΣΑΝ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΚΑΘΕΣΤΕ ΚΑΙ ΒΙΩΝΕΤΕ ΤΟΝ ΕΞΟΡΚΙΣΤΗ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΤΖΟΥΝΙΑ; ΕΛΕΟΣ ΕΙΣΤΕ ΜΩΡΦΟΜΕΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ.ΕΛΕΟΣ.........ΒΟΗΘΕΙΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΣΩΣΤΟ ΤΡΟΠΟ!!!!! ΖΗΣΤΕ!!!!!!!!ΚΑΙ ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΤΗΝ ΖΩΗ............ΟΥΡΛΙΑΖΩ ΑΚΟΥΣΤΕ ΜΕ....ΔΕΝ ΘΑ ΚΟΙΜΗΘΩ ΑΠΟΨΕ..........ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΑΚΟΥΣΤΕ ΜΕ ΤΡΕΜΩ....ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΑΠΛΟ ΠΙΣΤΕΨΤΕ ΜΕ
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαβάζοντας το κείμενο σου είναι λες και περιγράφεις αυτά που ζούμε με τον μικρό μου γιο ο οποίος είναι λίγο πάνω από 10 ετών. Ακριβώς τα ίδια συμπτώματα. Σηκώνεται έντρομος, τρέχει στην τουαλέτα (τα περισσότερα ατομα με νυχτερινό τρόμο έχουν έντονη διούρηση) Δεν αναγνωρίζει τίποτα. Τρέχει στο σπίτι βλέπει τον εαυτό του στον καθρέφτη και τραβάει τα μαλλιά του γιατί είναι σαν να μην αναγνωριζει ούτε τον εαυτό του. Λέει ότι φοβαται, ζητάει βοήθεια, πολλές φορές κάνει το σταυρό του και πάει να γονατίσει (χωρίς στο σπίτι να είμαστε ιδιαίτερα θρήσκιοι και να έχει τέτοιες εικόνες). "Βλέπει διάφορα"... Προσπαθώ σε κάποια φάση να τον πάρω αγκαλιά και να του τραγουδίσω το τραγούδι που του έλεγα όταν ήταν μικρός μήπως και τον ηρεμήσει. Συνήθως κρατάει 15-30 λεπτά. Τώρα τελευταία αρχίζει και εμένα κάτι να θυμάται αόριστο το πρωί ή κάποιες φορές και μετά από ένα εξαντλητικό μισάωρο φαίνεται να αρχίζει να καταλαβαίνει και αν τον ρωτήσω ποια είμαι να πει η μαμά. Προσπάθησα να καταλάβω αν συνδέεται με κάτι π.χ. έντονη σωματική κούραση, ψυχολογική πίεση (είναι παιδί που αγχώνεται εύκολα), υπολογιστής πριν τον ύπνο αλλά δεν κατέληξα κάπου. Υπάρχουν περιπτώσεις που μπορει να συμβεί 2 φορές μέσα σε μία εβδομάδα ή να περάσουν και 2 μήνες και να μην συμβεί. Με προβληματίζει το θέμα της ασφάλειας όπως επισης και μην του συμβεί σε περίπτωση που κοιμάται εκτός σπιτιού π.χ. σε φίλους ή στην κατασκήνωση. Ευτυχώς σε αυτές τις περιπτώσεις είναι μαζί του και ο αδελφός του ο οποίος γνωρίζει αλλά και αυτός τρομάζει με την κατάσταση αυτή. Δεν ξέρω αν σε παρηγορεί αλλά δεν είσαι η μόνη. Α.Ν.
Κατερίνα...δυο θηρία μεγάλωσα (και μεγαλώνω κι εγω) αλλά κάτι τετοιο δεν μου ετυχε. Καλη δυναμη, ψυχραιμια και προσοχή, καλή μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜήπως να το ψάξετε περαιτέρω το θέμα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν είναι κάτι πιο σοβαρό;
Σε νευρολόγο έχετε πάει;
Θα χτυπάτε το κεφάλι σας στον τοίχο που δεν το προλάβατε....
Ψάξτε το καλύτερα το θέμα για να μην ταλαιπωρείστε ούτε εσείς ούτε και το παιδί.
Οι γιατροί κάτι παραπάνω ξέρουν από εμάς.
Εύχομαι ολόψυχα να το ξεπεράσετε σύντομα.
Βάσω
Είστε αξιόλογοι γονείς κ έχετε μια πολύ όμορφη οικογένεια.Θα ήθελα ταπεινά να σας πω από την εμπειρία μου μετά από 5 χρόνια στα νοσοκομεία Παίδων Αγλ.Κυριακού,Αγ.Σοφία κ Great Ormond Λονδίνο με το μικρό μου αγοράκι,λόγω επιληψίας,στο νευρολογικό συνάντησα παιδιά με διαταραχές στον ύπνο όπως ο νυχτερινός τρόμος.Οι οδηγίες που έδιναν οι γιατροί κ έβλεπαν αποτέλεσμα ήταν το σταμάτημα από τηλεόραση κ εικονικά παιχνίδια, χαμομήλι κ άλλα φυσικά αγχολυτικά με προσεγμένη διατροφή κ ελλάτωση ζάχαρης που στρεσάρει.Ο Θεός να είναι μαζί σας κ η προσευχή των γονιών είναι η μεγαλύτερη βοήθεια για τα παιδιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια νυχτερινό τρόμο έχω ακούσει πολλές φορές από αρκετούς γονείς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤη λύση μπορεί να σας την δώσει μόνο ένας επιστήμονας. Εμείς μόνο εικασίες μπορούμε να κάνουμε..επισκεφτείτε γιατρούς και πάρτε πολλές γνώμες. Γενικά ψαχτείτε και μην αφήνετε τον καιρό να περνάει.
Ο νυχτερινός τρόμος μπορεί να είναι κάτι πολύ σοβαρό (πχ σύμπτωμα επιληψίας) ή μπορεί να μην είναι και τίποτα.
Προστατέψτε το παιδί από ταινίες με αίμα και παιχνίδι με αιχμηρά αντικείμενα. Οτιδήποτε επιθετικό του κάνει κακό. Συζητήστε μαζί του και ρωτήστε τον αν τον αγχώνει κάτι ή αν υπάρχει κάτι που δεν ξέρετε.
Όπως και να έχει κυνηγήστέ το!
Καλή Κυριακή:)
Κατερίνα μου δεν είμαι ειδικός. Εμείς είχαμε υπνοβασία! Και ένα βράδυ καλοκαιριού την βρήκα στο μπαλκόνι μου (είχα ανοιχτά γιατί ήμουν στον ένατο μήνα εγκυμοσύνης ,με καύσωνα και λαγοκοιμόμουν ) να προσπαθεί να καβαλήσει τα κάγκελα( 2ος όροφος) και να πηδήσει! Ήταν 2 χρονών τότε.Μου φάνηκε ότι έκανα ένα χρόνο για να την φτάσω με την κοιλούκλα μου και δαγκωνόμουν να μην φωνάξω και την τρομάξω και πέσει! Δεν της είπα τίποτα την άλλη μέρα για να μην της δημιουργήσω στο υποσυνείδητο έμμονη ιδέα και γίνει χειρότερο το θέμα! Η παιδίατρος μου είπε πως θέλει ηρεμία στο σπίτι (την είχε) και όχι Ηλεκτρονικά (που δεν είχε) . Κατερινάκι μου έφυγε μόνο του το φαινόμενο αυτό με τον καιρό. Σιγά σιγά αραίωνε μέχρι που εξαφανίστηκε! Όσο για το βραδινό τους μπάνιο το θεωρούσα ιεροτελεστία και ήθελα να το απολαμβάνουν. ΠΟτέ δεν έχουν κοιμηθεί χωρίς μπάνιο. Μια φορά ο 3ος είχε αποκοιμηθεί χωρίς μπάνιο και ήρθε κατά τις 3 στο κρεβάτι και μου λέει: γιατί ρε μαμά με άφησες άπλυτο? και κάναμε εκείνη την ώρα αλλιώς δεν θα ξανακοιμόταν! Εύχομαι κοριτσάκι μου μέσα απ την καρδιά μου να τελειώσει γρήγορα και ο δικός σας εφιάλτης και του παιδιού! Φιλιά πολλά!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατερίνα γεια σου,
ΑπάντησηΔιαγραφήτυχαία βρέθηκα σε αυτήν την ανάρτηση και είπα να μοιραστώ τις δικές μου εμπειρίες... Καταρχάς, πολύ πριν γίνω μάνα, άκουγα από τη δική μου την περίεργη ιστορία του αδερφού της (θείου) που όταν ήταν μικρός, τον επισκεπτόταν κάθε βράδυ μάλλον ο ...διάβολος! Ξυπνούσε ουρλιάζοντας και κανείς δεν μπορούσε να τον ηρεμήσει. Ο παππούς ήταν κομμουνιστής και μάλλον άθεος. Αλλά αφού έψαξε τα πάντα, του συστήσαν έναν "άγιο, πρακτικό" που του έδωσε κάτι περίεργες οδηγίες, με τάματα, μετάνοιες, νηστείες κτλ (για τον ίδιο, όχι για το παιδί) και ω του θαύματος, μόλις ολοκληρώθηκαν όλες αυτές οι... οδηγίες, το παιδί σταμάτησε να βλέπει τα όνειρα. Πάντοτε όταν άκουγα αυτήν την ιστορία συγχιζόμουν και παραξενευόμουν, καθότι δεν τα πάω καλά με τα θαύματα και τα τάματα και γενικά το υπερφυσικό. Όταν ο γιος μου έγινε 2,5 χρονών, άρχισε και σε μας ο νυχτερινός τρόμος. Ευτυχώς, υπήρχε το ίντερνετ. Έψαξα και διάβασα και κατάλαβα πως αφενός υπάρχει κληρονομικότητα (ά ρε θείε!) και αφετέρου είναι κάτι κοινό. Με τον καιρό κατάλαβα πως το παιδί παρουσίαζε αυτό το πράγμα κυρίως όταν ήταν κουρασμένο. Γύρω στα 4 σταμάτησε εντελώς. Όσο κι αν προσπάθησα να το εξηγήσω στη μαμά μου, ποτέ δεν δέχτηκε πως ο θείος μου είχε απλώς νυχτερινό τρόμο και όχι την επίσκεψη του διαβόλου... Η κόρη μου είχε επίσης ένα δύο επεισόδια, όταν προσπάθησα πρώτη φορά να της σταματήσω το θηλασμό και να την αφήσω να κοιμηθεί μόνη της. Όταν το είδα αυτό, αποφάσισα να συνεχίσω όσο πάει τον θηλασμό και να την έχω κοντά μου όσο χρειάζεται. Το αποτέλεσμα ήταν να θηλάζω for ever (γύρω στα 3 σταμάτησε εντελώς...) και να συνεχίζει να έρχεται στο κρεβάτι μας ανελλιπώς κάθε βράδυ. Αλλά ήταν πιο ξεκούραστο από το να ξενυχτάμε 1-2 ώρες κάθε βράδυ, όπως με τον μικρούλη. Επίσης, κράτησα γι' αυτήν τον μεσημεριανό ύπνο μέχρι τώρα (4 χρονών), κάτι που είχε κόψει από νωρίς ο μικρός και νομίζω πως επέδρασε αρνητικά. Ελπίζω πως θα έρθει και σε σας ο καιρός να ησυχάσετε. Δοκιμάστε μήπως ένας μικρός μεσημεριανός ύπνος δώσει λύση, ή απλώς κάντε υπομονή. Γενικά να μην είναι κουρασμένος, όσο περισσότερο γίνεται. Καλά κουράγια!
Επίσης, τώρα που το σκέφτομαι, τόσο η μαμά μου όσο και εγώ έχουμε άθλια patterns ύπνου -και εγώ, ειδικά όταν έδινα πανελλαδικές, είχα συμπτώματα ναρκοληψίας (ξυπνούσα αλλά το σώμα μου αδυνατούσε να ξυπνήσει, φοβερά τρομακτική κατάσταση). Ακόμη και τώρα κοιμάμαι πανάθλια και βλέπω συχνά εφιάλτες, ειδικά αν είμαι για πολύ άυπνη. Τώρα τελευταία διάβασα ότι πολλά παιδιά που έκαναν ένα συγκεκριμένο εμβόλιο για τη γρίππη στη Βρετανία απέκτησαν κι αυτά ναρκοληψία. Δεν ξέρω αν σχετίζονται αυτά, αλλά μπορεί να παίζει και κάτι τέτοιο το ρόλο του. (η προηγούμενη ανώνυμη)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπημένη μου γεια σου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΞεκινώ με τα χαρούμενα!!! Και εμείς κάθε, μα κάθε βράδυ κάνουμε μπάνιο! Δεν έχει υπάρξει μέρα στη ζωή τους που έχουν πέσει για ύπνο χωρίς ένα χαλαρό μπανάκι. Συμφωνώ με Πανταζή. Πολλοί με κοροιδεύουν αλλά δεν πτοούμαι!!!
Και η μουσική σας με ξετρελαίνει! Αλίκη στο Ναυτικό και ζουζούνια!!! χα χα χα
Πάμε τώρα στα δύσκολα. Δεν το έχω ζήσει με τα παιδιά μου, αλλά με το γιο μιας φίλης μου η οποία είχε τρομοκρατηθεί και έψαχνα στο ίντερνετ να βρω λύσεις γι'αυτήν. Ο γιος της 12 ετών κάνει όλα όσα περιγράφεις για τον Άγγελο. Ένα βράδυ όμως πήγε να πηδήξει από το παράθυρο στο εξοχικό τους! Σαν κάτι να την ξύπνησε εκείνο το βράδυ και τον έπιασε στο τσακ! Είχα διαβάσει λοιπόν όλα αυτά που γράφεις εσύ και οι φίλοι παραπάνω. Αυτό που επίσης διάβασα ήταν να παρατηρείς τι ώρα ξυπνάει συνήθως και αν είναι συγκεκριμένη πχ 3 το πρωί, να τον ξυπνάς μισή-μια ώρα νωρίτερα να πιει πχ λίγο νερό και και να ξανακοιμηθεί ώστε να μην ξυπνήσει μετά στις 3.
Ότι και να λέμε εμείς είναι λίγο βέβαια μπροστά στον τρόμο που νιώθετε σαν γονείς εσείς.
Είναι τυχερός που σας έχει γονείς και το αντιμετωπίζετε όσο καλύτερα μπορείτε!!!
Η αλήθεια ειναι ότι με συγκίνησε πολύ η ιστορία σου!!! Απλά θέλω να πω ότι είχα ενημερωθεί για το νυχτερινό ύπνο από τη ψυχολόγο που επισκέπτεται το σχολείο της κόρης μου για να ενημερώσει τους γονείς για διάφορα σημαντικά θέματα! Από ότι θυμάμαι μας είχε πει ότι ειναι κληρονομικό και ότι σε καμμιά περίπτωση δεν πρέπει να ξυπνήσουμε η να προσπαθήσουμε να ξυπνήσουμε το παιδί όταν βρίσκεται σε αυτήν την κατάσταση!! Ειναι πάντως "κάτι" που με τον καιρό αραιωνει και μετά εξαφανιζεται .. Υπομονή ....... περισσότερο σε εσάς !!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα ιδια κανει και ο γιος μου ησυχασα με αυτα που διαβασα θα τον σταματισω να παιζει παιχνιδια πολεμικα ......
ΑπάντησηΔιαγραφή