Επιτέλους Πασχαλινή ατμόσφαιρα στο σπίτι!

Τις τελευταίες δύο ημέρες καταφέραμε να βγάλουμε τα στολίδια μας και να δώσουμε στο σπίτι μας χρώμα. Επιτέλους Πάσχα! φώναζαν τα παιδιά κι άρχισαν να παραγεμίζουν το σπίτι με λαγούδια και κοτοπουλάκια. Τους ζήτησα όμως να μην το παρακάνουν γιατί φέτος δεν άντεχα αυτή την Πασχαλινή υπερβολή, λόγω της έλλειψης χρόνου και της απίστευτης κούρασης  και ευτυχώς με άκουσαν.

Γεμίσαμε και τις φωλίτσες και τα καλαθάκια μας με τα μικρά αυγά φραγκόκοτας που μας έδωσε η Βέτα από το Σχολείο της Φύσης. Γέννησαν τα πουλάκια τους...

 

Βάψαμε και τα αυγά μας....Επεισοδιακά βέβαια και ο καθένας με το δικό του τρόπο. Γέμισε η κουζίνα χρώματα...και όχι μόνο η κουζίνα δηλαδή!

 

 

 

Το να κάνεις τέτοια πράγματα με τα παιδιά θέλει υπομονή....μεγάλη υπομονή....
Τα χέρια του κυριούλη είναι ακόμη πράσινα και ο αδερφός του τον φωνάζει Shrek!

Τα παιδιά επιτέλους άρχισαν να νιώθουν ότι κάτι γίνεται. Κάτι άλλαξε!Το σπίτι στολισμένο είναι αλλιώς. Γιορτινό, χαρούμενο.Έτσι αρχίζουμε πια και νιώθουμε κι εμείς...
Με το που βάφτηκαν τα χρωματιστά αυγά μας ετοιμάσαμε και τα μικρά κλουβάκια που θα χαρίσουμε για φέτος.

Είναι όμορφα τα χρωματιστά αυγά μα δεν μπορώ να μπω στο κλίμα της κατάνυξης αν δεν βάψω τα κόκκινα αυγά μας! Πάνω στο τραπέζι με το κάτασπρο τραπεζομάντιλο! Υπέροχη εικόνα...

 

Όμορφη που είναι η Πασχαλιά! Η Άνοιξη η ίδια...Λοιπόν μαζέψαμε αγριολούλουδα και πασχαλιές και αποφασίσαμε πάνω από το τραπέζι να κρεμάσουμε τα γνωστά γυάλινα βαζάκια μας  κρεμασμένα από ένα ξύλινο στεφάνι, για να στολίσουμε το Πασχαλινό μας τραπέζι.

Γέμισε το τραπέζι μας  χρώμα και φρεσκάδα. Ευωδιά Πασχαλινή.

 

 

 

 

Αύριο με μια αργοπορία θα προσπαθήσουμε να κάνουμε τσουρέκια...να μυρίσει το σπίτι γιαγιά και μαμά και χρόνια παιδικά...Τότε που όλα είχαν μια απλότητα και μια γαλήνη. Ίδια με αυτή την απλότητα και τη γαλήνη που υπάρχει στο βλέμμα και στο μυαλό των παιδιών μας....Κάποτε όλα αυτά θα έχουν αλλάξει, μα μέχρι τότε ελπίζω να έχουμε προλάβει να βομβαρδίσουμε τις αισθήσεις τους με μυρωδιές, γεύσεις, εικόνες και μνήμες γιορτινής αγάπης...
Το Πάσχα - όπως έγραφα πέρυσι τέτοιες ημέρες - δεν θα σήμαινε τίποτε χωρίς τις αναμνήσεις μου ... αυτές προσπαθώ να κρατήσω ζωντανές παραδίδοντας τες στα παιδιά μου.
Έτσι νιώθω πως κρατώ ζωντανούς και τους ανθρώπους που μου τις χάρισαν...

 

Καλημέρα γεμάτη κατάνυξη! Η πιο "βαριά" ημέρα της Μεγάλης Εβδομάδας έφτασε...ας την απολαύσουμε με την σιωπή  που της αρμόζει...