Το θέμα των Πανελληνίων σε συνδυασμό με όλα αυτά που συμβαίνουν με πρωταγωνιστές τα παιδιά που είναι υποψήφια, πραγματικά με βάζει σε πολλές σκέψεις. Μα αποφάσισα εδώ και χρόνια να μην ασχολούμαι με κανένα θέμα όταν ακόμη καίει κερδίζοντας έτσι χρόνο κι απόσταση από τα έντονα συναισθήματα κι έτσι για καλή μου τύχη έπεσα πάνω σε αυτό το βίντεο.
Δεν μπόρεσα να το προσπεράσω. Έχω δει πολλά βίντεο από γεννήσεις που πάντα με συγκινούν, μα αυτό έχει κάτι το ξεχωριστό.
Αφορά τη γέννηση ενός παιδιού στο σπίτι του. Το τέταρτο της οικογένειας. Η μαμά γεννά μόνη χωρίς καμία ιατρική ή άλλου είδους βοήθεια.Ο μπαμπάς είναι εκεί τραβώντας με την κάμερα. Επίσης στο σπίτι βρίσκεται και το μεγαλύτερο από τα τρία άλλα παιδιά της οικογένειας, ένα κοριτσάκι περίπου 5 ετών.
Με αυτό το βίντεο έγινε χαμός.Υπήρξαν σχόλια υποστηρικτικά και θερμά κι άλλα προσβλητικά και φριχτά.
Κάποιοι που το παρακολούθησαν σχολίασαν ως απαράδεκτη τη στάση του πατέρα που είναι απλός θεατής χωρίς να βοηθά, ως απαράδεκτο το γεγονός ότι το ανέβασαν στο διαδίκτυο εκθέτοντας έτσι μια εξαιρετικά προσωπική στιγμή, ως απαράδεκτο το γεγονός πως παρακολουθούσε τη διαδικασία το άλλο παιδί που ήταν παρόν και θα έχει αυτή την απαίσια εικόνα τραυματίζοντας το συναισθηματικά για πάντα, ως απαράδεκτο το γεγονός ότι πήραν την απόφαση να γεννήσει χωρίς ιατρική βοήθεια ρισκάροντας τη ζωή του παιδιού τους σε περίπτωση επιπλοκών, σχόλια πως το παιδί μπορεί και να της έπεφτε από τα χέρια ή αποκαλώντας τους βρωμοχίπιδες που δείχνουν ασέβεια στην επιστήμη...και άλλα πολλά, με ή χωρίς καθόλου διακριτικότητα ή σεβασμό.
Τέλος υπήρξε κι ένα ακόμη σχόλιο που με άγγιξε περισσότερο από όλα, πως δηλαδή γέννησε στο σπίτι χωρίς νοσοκομεία και γιατρούς "σαν να είναι ζώο" κι ένα άλλο εξίσου σκληρό "σαν σκύλος".
Να επισημάνω πως η γέννηση, είτε ζώου είτε ανθρώπου, έχει για εμένα την ίδια ακριβώς βαρύτητα και συναισθηματική φόρτιση. Είναι η δημιουργία της ίδιας της Ζωής κι η Ζωή είναι παντού αξιοσέβαστη και πολύτιμη...
Δεν θα σταθώ στα σχόλια και δεν θα τολμήσω κανενός είδους κριτική στο ζευγάρι του βίντεο. Θα μοιραστώ αυτά που εγώ βλέπω.
Βλέπω ένα ήρεμο φωτεινό περιβάλλον. Δυο γονείς απόλυτα ικανούς και χαλαρούς, με επίγνωση του τι συμβαίνει, την κάθε στιγμή. Μια γυναίκα που έχει έναν αξιοθαύμαστο έλεγχο του σώματος και μια απόλυτη συγκέντρωση του μυαλού της. Ένα κοριτσάκι που θα γίνει η μεγάλη αδερφή, ήρεμο που βοηθά τη μαμά και μένει δίπλα στο μπαμπά. Βλέπω ένα άνθρωπο να γεννιέται σε ένα γνώριμο χώρο, ήρεμο, χωρίς να το αρπάξουν να το γυρίσουν ανάποδα, να του χώσουν σωληνάκια, να τον τυφλώσουν με δυνατά φώτα και να το ξαφνιάζουν με δυνατές φωνές.
Βλέπω αμέσως μετά τη γέννα να επιστρέφει κι η λοιπή οικογένεια και τα πιτσιρίκια να κοιτούν με δέος το μικρούλι ενώ θηλάζει απόλυτα ήρεμο, αμέσως μετά τη γέννηση του και μια μαμά ήρεμη κι αστραφτερή να μοιράζει φιλιά στα μικρά της. Βλέπω μια οικογένεια να υποδέχεται ένα νέο μέλος της. Βλέπω μια απλότητα, δεν βλέπω "τσίρκο", φωνές, ένταση. Βλέπω τη φυσιολογικότητα, την φύση την ίδια, να κάνει τη δουλειά της.
Βλέπω τη γέννηση ενός ανθρώπου κι όχι μόνο τη γέννα της μαμάς του. Βλέπω αυτό που θέλω να δω, δυο ανθρώπους να προσπαθούν σκληρά και σχόλια που αφορούν την εμφάνιση, τη γύμνια, την ασχήμια ή τη σιχαμάρα...είναι σχόλια μικρά. Λυπάμαι μα αυτό νιώθω.
Γέννησα δυο παιδιά και καμία γέννα μου δεν ήταν φυσιολογική. Η πρώτη έγινε με πρόκληση που σημαίνει διαδικασία επιτάχυνσης, πόνοι διαφορετικοί και "σκληροί", με έναν ορό να αυξάνει και να μειώνει το ρυθμό, ανάλογα με το πρόσταγμα του γιατρού κι όχι του σώματος μου. Η δεύτερη φορά με καισαρική λόγω σοβαρών επιπλοκών.
Θα ήθελα να μπορούσα να είμαι τόσο γενναία. Θα ήθελα να είχα λιγότερο φόβο και λιγότερες ιατρικές επιρροές για να αφήσω το πρώτο μου παιδί να έρθει μόνο του χωρίς να το ζορίσω.Τι πείραζε αν περιμέναμε λίγο ακόμη. Αν ερχόταν μόνος του;
Από την άλλη έχοντας και την δεύτερη δύσκολη εμπειρία κατανοώ το πόσο απαραίτητη είναι η ιατρική βοήθεια, αναγκαία κάποιες φορές. Κατανοώ πως αν δεν υπήρχαν η εξέλιξη και η ιατρική φροντίδα, τα ποσοστά θνησιμότητας βρεφών ή μητέρων θα ήταν υψηλά.
Το έχω νιώσει καθώς κρεμόταν από μια κλωστή η ζωή μου κι η ζωή του μικρού μου...όμως δεν παύω να ονειρεύομαι και να εύχομαι να ήταν αλλιώς!
Γνωρίζοντας πως δεν θα ξαναέχω μια ακόμη ευκαιρία πια, νιώθω ένα τσίμπημα κι εύχομαι να ήμουν περισσότερο ενήμερη και πιο θαρραλέα, στην πρώτη μου γέννα που δεν υπήρξε καμία απολύτως επιπλοκή και θα μπορούσαμε να την είχαμε ζήσει αλλιώς.
Η γέννηση ενός ανθρώπου είναι ένα συγκλονιστικό γεγονός και θα ήθελα να το ζήσουμε κάπως έτσι, στο σπίτι μας ή σε ένα μαγικό μέρος όπως αυτή η μαμά που γέννησε το τέταρτο παιδί της σε ένα τροπικό δάσος, δίπλα σε ένα γάργαρο καθαρό ποτάμι με όλη την οικογένεια της δίπλα. Μαγική εμπειρία.
Θα ήθελα να το είχαμε ζήσει σαν να έχουμε γιορτή...όχι μετά, αφού έρθει το παιδί αλλά κατά τη διάρκεια, σε όλη αυτή τη συγκλονιστική διαδρομή...όχι με τους δικούς μου να περιμένουν από έξω αλλά όλοι μαζί μιλώντας σιγανά και διακριτικά, ήρεμα, χαλαρώνοντας με απαλή μουσική, με κεριά αναμμένα, κάνοντας μασάζ, κρατώντας σφιχτά χέρια. Είμαι σίγουρη πως η φίλη μου η Δάφνη που εκτός από Συμβουλευτική Ψυχολόγος είναι και ειδική θεραπεύτρια yoga σε τοκετούς, δουλεύοντας στο εξωτερικό βέβαια, θα συμφωνούσε μαζί μου...Μα τελικά νομίζω πως όπως κι αν θα ήθελα να το ζήσω επέλεξα τον εύκολο δρόμο της Κλινικής. Με λίγη σκέψη...με καθόλου σκέψη κι ίσως τελικά και πάλι το ίδιο να έκανα γιατί φοβάμαι...
Βρισκόμαστε στην Διεθνή Εβδομάδα για τον Σεβασμό στη γέννα (International Week for Respecting Childbirth – IWRC) κι αυτό που θα ήθελα περισσότερο από όλα είναι αυτό ακριβώς.Το να μπορούμε να δείξουμε σεβασμό στη διαφορετικότητα. Το να αντέχουμε να κλείνουμε το στόμα μας σε αποφάσεις των άλλων όπως κι αν μας φαίνονται, το να μην κρίνουμε πάντα εξ ιδίων τα αλλότρια, το να μην είμαστε "κολλημένοι"...Να μην ξεχνάμε πως, όπως πριν πολλά πολλά χρόνια είπε ο θρυλικός πολιτικός φιλόσοφος Τζον Λοκ, "Όλα στη ζωή είναι σχετικά...και για αυτό ανεκτά!"
Ακόμη κι αν κάποιος διαφωνεί κάθετα για προσωπικούς του λόγους να ζήσει κάτι παρόμοιο. Ακόμη κι αν πιστεύει και είναι απόλυτα σίγουρος πως αυτή η οικογένεια έκανε λάθος. Ακόμη κι έτσι λοιπόν, δεν χρειάζεται να το αποδεχθεί. Μπορεί απλά να κάνει ησυχία και να σεβαστεί...πως ένας μικρός άνθρωπος γεννιέται! Εκείνη η στιγμή είναι δική του. Δική του...Η πρώτη του ανάσα...
Τι μαγικό...αγαπημένοι μου!
Τι μαγικό!
Κατερίνα
37 σχόλια:
.....Προχθες εβλπα και εγω ενα βιντεο με την μανουλα να γεννα το τριτο τησ παδακι στο σπιτι....να το περιγραφει η ιδια το πως το εζησε και στο τελος αυτο που μου εναε εντυπωση ηταν το προσωπο της μετα που κρατουσε το μωρο στην αγκαλια της...Ποση ηρεμια!!!!Στην ηρεμια ενος γνωριμου χωρου..με αγαπημενα της προσωπα...με το νεο μωρο στο χωρο του πια...Εγω δεν νομιζω να το τολμουσα...νομιζω δεν εχω τα "κοτσια"...αλλα πραγματι θαυμαζω αυτες που το κανουν....Οταν καποιος αποφασιζει για ατι τετοιο σημαινει και ισως το ποσο δυνατοε ειναι...??...δεν ξερω..και δεν θα ηθελα να το αναλυσω..αυτο ομως που νιωθω οτι θελω να πω ειναι οτι οταν μια νεα ζωη ερχεται....το καλοσψριζουμε...το "αγκαλιαζουμε"..ολα τα υπολοιπα ειναι πολυ "λιγα" μπροστα σε αυτο το θαυμα της ζωης...
Καλημερα Κατερινακι μου γλυκο!!!!
Αγαπημένη Κατερίνα! Για άλλη μια φορά, είπες αυτά που ακριβώς ένιωσα κι εγώ. Για άλλη μια φορά με κάλυψες πλήρως.
Βλέποντας αυτό το βίντεο, μου ήρθε στο μυαλό η γέννα της μητέρας μου. Η γιαγιά μου τη γέννησε στο σπίτι της στο χωριό, όρθια δίπλα στο τζάκι. Η μαμμή δεν πρόλαβε καν να έρθει. Γιατί να διαφέρει τόσο πολύ αυτή η γέννα από τη γέννα της μητέρας μου πριν 60 χρόνια; Ή μήπως σε αυτά τα 50-60 χρόνια ξαφνικά γίναμε άλλοι, διαφορετικοί, έχουμε χάσει την επαφή μας με τη φύση, δεν ξέρουμε πια το σώμα μας;
Μακάρι κι εγώ να είχα γεννήσει έτσι ακριβώς τα δύο πρώτα παιδιά μου. Τώρα που είμαι έγκυος ξανά, δυστυχώς, ξέρω ότι θα ακολουθήσω πάλι την πεπατημένη και θα γεννήσω στο νοσοκομείο, γιατί απλά στην Ελλάδα διώκονται όσοι γεννούν στο σπίτι και γιατί φοβάμαι πως δε θα βρω κάποια μαία να αναλάβει την ευθύνη.
Μακάρι να ήταν αλλιώς τα πράγματα, μακάρι!
Μια γλυκιά καλημέρα από την Καβάλα!
Καλημέρα Κατερινάκι. Εμένα ωστόσο θα με βρεις λίγο αντίθετη σε όλο αυτό! Σαφώς και έχεις δίκαιο όσον αφορά στην ελευθερία των επιλογών και την κατακριτέα σκληρή κριτική σε όλους όσοι κάνουν κάτι το διαφορετικό αλλά... εδώ υπάρχει ένα αλλά. Ωραία όλα στην θεωρία και οπτικά όσον αφορά μια μεμονωμένη υπόθεση. Αλλά θα έπρεπε δηλαδή να γυρίσουμε εκατό χρόνια πίσω; Η μήπως ξεχνάμε όλες αυτές τις Μαμάδες στην Αφρική και σε άλλες χώρες με την μεγάλη θνησιμότητα των βρεφών; Δεν θα επεκταθώ περισσότερο. Θα μείνω απλά στο θαύμα της ζωής που πολλές φορές, παρόλο που το έζησα, δεν το χωράει ο νους μου και φυσικά θα ευχηθώ στην οικογένεια να τους ζήσει το μωράκι τους!!! Σε φιλώ. Callie by Anthomeli
Κατερίνα μπορεί και να σε μισήσω που με έκανες να δω αυτό το βίντεο... Πήγα να πεθάνω! Λες και έβλεπα τα saw 10 ένιωσα...Θυμήστε μου όταν έρθει εκείνη η ώρα να γεννήσω με καισαρική!!
Εντάξει αστειευομαι. Η αλήθεια πάντως είναι ότι μου ήρθε κάτι σαν λιποθυμία όταν άρχισε να βγαίνει το κεφάλι. Μετά όμως όταν βγαίνει το μωρό τότε καταλαβαίνεις πραγματικά το θαύμα της φύσης! Πάντως δε θα το έκανα για κανένα λόγο. είμαι πολύ αντίθετη με το γύρισε στη φύση σκηνικό... Η τεχνολογία, ο πολιτισμός, η ιατρική προχωράει για να κάνουμε τις ζωές μας πιο ευκολες και με λιγότερους κινδύνους. Ναι παλιά οι γυναίκες έτσι γεννούσαν. Η γιαγιά μου έτσι γέννησε τον πατέρα μου. Αλλά από τα 8 παιδιά της, ζήσαν τα 6! Νομίζω ότι εάν τη ρώταγες εάν θα προτιμούσε τα 2 παιδιά που έχασε ή καισαρική θα σου παντούσε καισαρική.
Freedom to birth choices!
Είναι ανθρώπινο δικαίωμα κατοχυρωμένο πια να γεννά η γυναίκα όπως επιθυμεί, όταν όλα στην εγκυμοσύνη της βαίνουν καλώς και στο σπίτι της αν το επιθυμεί. Αυτό είναι αίτημα που πρέπει να κατοχυρωθεί και νομικά στην πατρίδα μας. Όχι αυτό το φιάσκο που γίνεται και διώκονται ποινικά οικογένειες που επέλεξαν τη γέννα στο σπίτι, δίπλα μας στη μικρή μας πόλη.
Τριτοκοσμική και απολίτιστη και ολοκληρωτική, είναι αυτή η αντιμετώπιση και όχι η επιλογή της κάθε γυναίκας για το πως και το που, θα γεννήσει το παιδί της. Και όσες το τολμούν κάθε άλλο παρά έλλειψη ενημέρωσης έχουν, ή καλύτερα κάθε άλλο παρα αφελείς είναι.
Η γέννα είναι υπόθεση των μαιών. Οι μαίες έχουν απαξιωθεί στον επαγγελματικό στίβο από τους γιατρούς γυναικολόγους. Οι μαίες έχουν σοβαρά θέματα να λύσουν και να διεκδικήσουν ξανά τα επαγγελματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα τους. Οι χειρουργοί γυναικολόγοι είναι μόνο για να παρέμβουν αν δεν εξελιχθεί φυσιολογικά ο τοκετός.
Πρέπει να είναι stand by.
Δεν έχουν καμια δουλειά να αναλαμβάνουν υγιείς εγκυμοσύνες και να τις διεκπεραιώνουν μόνο χειρουργικά επειδή δεν έχουν μάθει να ξεγεννούν φυσιολογικά. Δεν είναι το αντικείμενό τους.
Αν αυτά γίνουν αντιληπτά από όλες τις γυναίκες καμιά δεν θα επέλεγε προγραμματισμένη καισαρική. Αν της εξηγούσαν όλοι αυτοί οι επιστήμονες υγείας τι ρισκάρει. Αυτό είναι ελευθερία στις επιλογές μας. Σωστή ενημέρωση για όλα και μετά είσαι ελεύθερος να επιλέξεις. Επιλεκτική ενημέρωση σημαίνει χειραγώγηση.
θα αναφερθώ μόνο στα αρνητικά σχόλια του βίντεο...δε θα πω το τετριμμένο ''είναι θέμα παιδείας '' ,γιατί προφανώς ούτε αυτό είναι αρκετό σε αυτήν την περίπτωση !
Είναι θέμα ψυχής !
είμαι σίγουρη πως η κάθε μάνα σε πολιτισμένη κοινωνία ,που επιλέγει να γεννήσει στο σπίτι ,είναι σίγουρη πως όλα θα πάνε καλά ! οπότε περιττό κάθε σχόλιο!
και επιτέλους ,πρέπει να πάψουμε να φοβόμαστε το φυσιολογικό!στην Αφρική ή την εποχή των σπηλαίων 5 γυναίκες μπορεί να πέθαναν αλλά εκατομμύρια έζησαν!
οταν γεννησα την κορη μου δεν ημουν ενημερωμενη κι ετσι οταν ο γιατρος ειπε οτι θα γεννησω με προκληση απλα ετσι εγινε επειδη ειχα φτασει τις 40 εβδ. Τωρα αφου εχω διαβασει και ενημερωθει για πολλα ξερεις τι επιθυμια εχω αν ερθει μια 2η εγκυμοσυνη;να γεννησω στο σπιτι!!!φυσικα θα εχω ιατρικη παρακολουθηση στην διαρκεια της εγκυμοσυνης και μαια κατα την διαρκεια του τοκετου. Δεν πιστευω οτι αυτο μας γυρναει 100 χρονια πισω,απλα εινα μια αναγκη να ζησω την διαδικασια με οσο το πιο δυνατον ηρεμες συνθηκες μακρια απο τα εντονα φωτα της αιθουσας τοκετων,μακρια απο πολυ κοσμο.Φυσικα αν αυτο κριθει απαγορευτικο για την υγεια μου ή του μωρου δεν θα το κανω.
Καλημερα Κατερίνα!
Στην κατασταση μου και διανυοντας ηδη τον εβδομο μηνα της δευτερης κυησης..εννοειται οτι δεν τολμησα να δω το βιντεο. Και επειδη εξω απο το χορο πολλα τραγουδια λεγονται αλλά οταν βιωνεις κατι το αντιμετωπιζεις αλλιως, ΟΧΙ ΔΕΝ ΘΑ ΓΕΝΝΗΣΩ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ, και ας διανυω μια φαινομενικα καλη εγκυμοσυνη που θα μου το επετρεπε.
Δεν θα το κανω γιατι περα απο ...το δικο μου τομάρι, εχω να σκεφτω και δυο παιδια, ενα στην αγκαλια και ενα στην κοιλια και δεν εχω κανενα δικαιωμα να θεσω σε κινδυνο το ενα απο αυτα που φερω μεσα μου αλλα και εμενα που ειμαι η μανα τους. Δεν εχω κανενα δικαιωμα να θεσω σε κινδυνο την τροφο τους, την αλυσιδα τους με τον κοσμο, το συγκυτιο τους, το πρωταρχικό άτομο που γνωρίζουν και εμπιστεύονται ενστικτωδως... Επισης, αλλα καθολου ασημαντο, δεν εχω καμια απολυτως εμπιστοσυνη στο πως γινονται οι τοκετοι στο σπιτι... δεν νομιζω οτι ως χωρα διαθετουμε ακομα την αναλογη εμπειρια σε αυτο, και δεν θελω καν να σκεφτω τι θα γινει σε περιπτωση επιπλοκης οταν στην σημερινη Ελλαδα για να φτασει ασθενοφορο καπου θελει πανω απο μισαωρο...
Δεν εχω θεμα με τις γυναικες που αποφασιζουν να το κανουν, ισως να το αποφασιζα και εγω αν ενιωθα οτι θα υπηρχε η καταλληλη υποστηριξη, δεν το νιωθω ομως. Και δεδομένου ότι το θέμα γονιμότητα ήταν ιδιαίτερα επίπονο για μένα έχοντας παλλινδρομες κυήσεις, αισθάνομαι πολυ μεγαλύτερη ασφάλεια σε νοσοκομειακο περιβαλλον.
Μακάρι να καταφέρναμε να ακούμε κ να βλέπουμε έχοντας ενσυναίσθηση.... Είναι πραγματικά μαγικό...! Υποκλίνομαι στην λάμψη των ματιών αυτού του μικρού θαύματος..!
Εξαιρετικό.Θα εφαρμόσω άμεσα αυτό που ένοιωσα.Σεβασμό και σιωπή. Καλημέρα σε όλους τους γενναίους. Λία από Αθήνα,.
Κι εγω δεν θα επελεγα ποτε να το κανω. Και ειναι απο τις λιγες φορες που εχω μπει στον πειρασμο κι εχω σχολιασει/κρινει γι' αυτο το θεμα. Επειδη η επιλογη αφορα τη ζωη ενος παιδιου.
Anyway. Τελος καλο, ολα καλα :)
Να τους ζησει το μωρακι και να χαιρονται ολη την ομορφη οικογενεια τους!!! Υγεια και ευτυχια να εχουν :)
Θεωρώ και εγώ πως πηγαίνουμε 100 χρόνια πίσω. Η ιατρική προοδεύει ασταμάτητα και οι πιθανότητες να πεθάνει ένα παιδί στη γέννα είναι απειροελάχιστες. Όταν όμως το γεννάει στο σπίτι,οι πιθανότητες είναι πάμπολλες.. Συμφωνώ με όλα αυτά τα αρνητικά σχόλια που είπες...κάθε που διάβαζα κουνούσα το κεφάλι μου καταφατικά.
Δεν έχω καμία εμπιστοσύνη στον εαυτό μου για να γεννήσω στο σπίτι. Και δεν έχω σπουδάσει ούτε ιατρική,ούτε νοσηλευτική. Άμα ήταν έτσι θα ήμασταν όλοι γιατροί.
Δεν θα έπρεπε καμία γυναίκα να θέσει τη δική της αλλά και του παιδιού της τη ζωή σε κίνδυνο άνευ λόγου και αιτίας. Πολύ ρομαντικά όλα αυτά,αλλά δεν είναι να παίζουμε με τη φωτιά προκειμένου να νιώσουμε λίγη ευτυχία που έτσι κι αλλιώς θα νιώθαμε. Ας εμπιστευτούμε λοιπόν την επιστήμη κι ας μη γινόμαστε όλοι γιατροί.
Βάσω!
Με κάλυψε εντελώς η άποψη της Georgina Kassavetes. Κατερίνα μου, το βίντεο δεν το είδα (γιατί εκείνη την ώρα έτρωγα..., οπότε καταλαβαίνεις), αλλά έχω δει άλλα παρόμοια και έχω διαβάσει τις ιστορίες πολλών γυναικών κυρίως στο εξωτερικό που προτίμησαν να γεννήσουν στο σπίτι τους παρά σε ένα μαιευτήριο. Δεν ξέρω αν θα το τολμούσα, αλλά ο καθένας μας έχει την ελευθερία της επιλογής, αρκεί να είμασετ ΟΛΟΙ σωστά ενημερωμένοι και ενήμεροι για τα θετικά και τα αρνητικά της κάθε περίπτωσης. Δεν θεωρώ σε καμία περίπτωση πως γυρνάμε 100 χρόνια πίσω, άλλα πράγματα μας πάνε πίσω, αλλά δεν είναι του παρόντος.
Δεν υπάρχει περίπτωση να έκανα ποτέ κάτι τέτοιο. Δεν θα έβαζα σε κίνδυνο τη ζωή του παιδιού μου αλλά και την δική μου..
Μαρία
Ολοι υποκλίνονται στο μεγαλείο της φύσης. Γιατί να θεωρήσω λάθος κάτι το φυσιολογικό. Στο εξωτερικό σπάνια οι γυναίκες γεννούν σε κλινική (μόνο στις δύσκολες περιπτώσεις)... Εχουν γαλουχηθεί με αυτή την κατάσταση δηλαδή "γέννηση στο σπίτι". Νομίζω οτι είναι και το σωστό.
Εδώ μας μοιάζει αδιανόητο! Δε ξέρουμε απο τέτοια εμείς... Φιλιά!
Θεωρώ πως κάθε γυναίκα πρέπει μπορεί να αποφασίζει το που και πως θα γεννήσει.Πήγα να γεννήσω το πρώτο μου παιδί με πρόκληση αφού είμαι στην Ελλάδα και εδώ η διάρκεια της κύησης δεν πρέπει να ξεπερνά τις 40 εβδομάδες κι όχι τις 42 όπως σε άλλες χώρες. Κατέληξα να γεννήσω με καισαρική επειδή δεν είχα διαστολή και η τότε γιατρός μου ιατρείο το απόγευμα.Θα έπρεπε να είναι από τις καλύτερες εμπειρίες της ζωής μου και ήταν η χειρότερη.Πως άραγε ένιωσε το μωρό μου βλέποντας μια βασανισμένη γυναίκα να το καλωσορiζει στη ζωή;
To δεύτερο παιδάκι μου το γέννησα φυσιολογικά σε κλινική αλλά με την ηπιότερη μεταχείριση που θα μπορούσε να έχει(χωρίς έντονα φώτα φασαρία γιαγιάδες κτλ).Φοβόμουν λόγω της φήμης για τον τοκετό μετά από καισαρική που επικρατεί, αλλά ο γιατρός μου ήταν πολύ καθησυχαστικός.Όλα πήγαν τέλεια.
Προσπαθούν όλοι να μας τρομάξουν γιατί έτσι τους βολεύει.Οι περισσότερες καισαρικές γίνονται σαββατοκύριακο.Τυχαίο;
Στην Θεσσαλονίκη 11-06-2013
δικάζονται 30 οικογένειες για την επιλογή τους να γεννήσουν στο σπίτι.Η κατηγορία είναι η μόλυνση του περιβάλλοντος.............Δηλαδή η μη αποδεδειγμένη διαχείριση του πλακούντα μετά τη γέννα.
Στις 31 Μαίου και 1η Ιουνίου στο block 33 έχει πολλές εκδηλώσεις και συναυλίες για το σκοπό αυτό.Αν βάλετε στο google birth choises μάλλον θα σας βγάλει το πρόγραμμα.
Κι εγώ εντυπωσιάστηκα με την ψυχραιμία και την ηρεμία που επικρατούσε. Είναι σωστό να στηρίζουμε το δικαίωμα επιλογής στη γέννα, αρκεί να πληρεί τις ιατρικές προϋποθέσεις. Προσωπικά φοβάμαι πολύ για να το έκανα. Είναι και επειδή είναι κάτι πολύ σπάνιο/ξένο στη χώρα μας και δεν νιώθω καμιά ασφάλεια.
Και ξέρεις και τι άλλο σκέφτηκα; Ότι δεν έχουμε και όλα τα δεδομένα για να κρίνουμε..αν η κοπέλα είναι μαία, γιατρός;
Oμολογώ ότι βρήκα το βίντεο συγκλονιστικό!!!
Ο ερχομός μιας νέας ζωής είναι στ' αλήθεια θαύμα, και επιλογή της κάθε μιας είναι πως θα γεννήσει το παιδί της.
Προσωπικά δεν θα το τολμούσα ποτέ, δεν θα ήθελα με τίποτα να διακινδυνεύσω την ζωή του παιδιού μου, μιας και δεν διαθέτω τις απαιτούμενες γνώσεις.
Μα και να τις διέθετα, πάλι δεν θα το διακινδύνευα, ποιος μας εγγυάται ότι δεν θα υπάρξει κάποια επιπλοκή??
Να τους ζήσει το παιδάκι, να είναι γερό και καλότυχο, ευτυχώς που όλα πήγαν καλά!
Φιλιά, καλό απόγευμα!
Έχεις δίκιο Κατερίνα μου, η γέννηση ενός ανθρώπου είναι συγκλονιστικό γεγονός και πρέπει να είναι γιορτή. Θαυμάζω τις γυναίκες που αποφασίζουν να γεννήσουν στο σπίτι τους, με δύο όμως προυποθέσεις: να έχουν καλή και έμπειρη μαία και να μπορούν να έχουν γρήγορα πρόσβαση σε ιατρικές υπηρεσίες αν χρειαστεί. Δεν κρίνω κανέναν, η γέννα είναι μια πολύ προσωπική διαδιακασία. Γέννησα και εγώ με πρόκληση και τελικά καισαρική γιατι η μπέμπα είχε βολευτεί και δεν κατέβαινε. Είχα όμως έναν υπέροχο άνδρα δίπλα μου και έναν υπέροχο γυναικολόγο και ουδέποτε ένιωσα ότι η διαδικασία που γέννησα ήταν αφύσικη...
Συγκλονιστική η ανάρτησή σου Κατερίνα μου με υπέροχο κείμενο και συγκλονιστικό και το βίντεο που δεν είχε τύχει να το δώ..το ξέρω φέρνει δικαιολογημένα πολλές αντιδράσεις αλλά ας σεβαστούμε το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να ρυθμίζει τη ζωή του όπως εκείνος επιθυμεί..Εξαιρετικές όλες σου οι αναρτήσεις και τα κείμενά σου λατρεμένα!πολλά φιλάκια!Κέιτ.
Κατερίνα μου γλυκιά,
γνώμη μου είναι πως μπορεί να υπάρξει μέση λύση...να προσαρμοστούν οι γιατροί και τα μαιευτήρια σε μια γέννα περισσότερο φιλική προς μητέρα και μωρό αλλά και διασφαλίζοντας την ασφάλεια και των 2.
Είμαι εντελώς αρνητική σε αυτά τα φαινόμενα που κατά τη γνώμη μου ρισκάρουν αθώες ζωές. Η επιστήμη έχει κάνει αλματώδη βήματα και δεν αντιλαμβάνομαι γιατί να μην την εμπιστευτούμε. Προσωπικά γέννησα φυσιολογικά 2 υπέροχα μωρά σε ιδιωτικό μαιευτήριο με τον άντρα μου στο πλάι μου και νιώθοντας πλήρως αυτό που συνέβαινε στο σώμα μου χωρίς να έχω να αντιμετωπίσω και τον αφόρητο πόνο που το συνοδεύει. Δεν έχω κανένα παράπονο και δεν θα το έκανα διαφορετικά. Αλλά ίσως να αποτελώ εξαίρεση γιατί όντως έχω ακούσει και διαβάσει πολλά τραγικά.
Για μένα η ομορφιά είναι κάπου στη μέση και αν οι γιατροί αντιληφθούν τι πρέπει να γίνει - όπως και τα μαιευτήρια - όλα μπορούν να γίνουν όμορφα και με ασφάλεια.
Τα άκρα δεν είναι κατά τη γνώμη μου ποτέ υγιή.
Και κάτι τελευταίο...να κοιτάμε και τα ποσοστά θνησιμότηταας σε μητέρες και παιδιά κατά τα παλαιότερα χρόνια. Και δεν μιλάω μόνο για θανάτους πάνω στη γέννα αλλά και λίγο καιρό μετά λόγω επιπλοκών...
Σε φιλώ γλυκά
Η προσωπική μου γνώμη είναι τελείως αντίθετη από την δική σου Κατερίνα μου και από των γονέων αυτού του μωρού. Ούτε τέτοια βίντεο βλέπω, όχι μόνο δεν ενδιαφέρομαι, αλλά δεν θα προσθέσω αριθμό σε κάτι που μπορεί αυτός να είναι ο σκοπός των γονέων. Σέβομαι την γνώμη ολονών, αν και λόγος δεν μου πέφτει. Μόνο από σεβασμό για το μικρο ανθρωπάκι που δεν έχει ακόμη γνώμη, λέγειν κι εκλογές, εγώ θα το κρατούσα προσωπικό. Κι αν αργότερα ήθελε εκείνο να το βάλει στο you tube θα ήταν δική του η εκλογή του, όπως και η ζωή του.
Εδώ πολλές γυναίκες γεννούν με μοντέρνες μαμές, ονομάζονται Doulas και είναι γνωστές ως βοηθός τοκετού, χωρίς να δύνανται να παρέχουν ιατρικές παρατηρήσεις και βοήθειες.
Το ιδανικό είναι το νεογέννητο να έρθει στον κόσμο χωρίς στρες και από τα γραφόμενά σου Κατερίνα αυτό κατάλαβα ότι επεδίωξαν και πέτυχαν αυτή η οικογένεια, το μεγαλύτερο παράδειγμα για τις νέες μητέρες, που μπορούν και οι ίδιες να το επιτύχουν με οποιοδήποτε τρόπο τοκετού.
Πολλά φιλιά από κρύο Τορόντο και καλό Σαββατοκύριακο.
Είδα το βίντεο και φώναξα και τα παιδιά μου να το δουν. Τους έχω μιλήσει πολλές φορές για τη γέννα και έχουμε δει μαζί και άλλα βίντεο ή ντοκιμαντέρ. Ήταν συγκλονιστικό.
Όσον αφορά στο συγκεκριμένο θέμα είμαι της άποψης πως η κάθε γυναίκα μπορεί να γεννάει όπως θέλει εκείνη! Εφόσον φυσικά έχει μια υγιή εγκυμοσύνη και όλα βαίνουν καλώς.
Το πρώτο μου παιδί το γέννησα φυσιολογικά και χωρίς επισκληρίδιο την ώρα που έπρεπε να γεννηθεί, με έπιασαν οι πόνοι δηλαδή. Γέννησα γρήγορα σχετικά (σε 3 ώρες) αλλά πόνεσα ΠΟΛΥ! Στο δεύτερο δεν άντεχα να τους ξαναζήσω όλους αυτούς εφόσον είχα τη δυνατότητα να κάνω επισκλήριδιο και έτσι την έκανα. Ήταν όμως επιλογή μου. Μου φαινόταν αδιανόητο πως αυτή τη φορά βίωσα το 10% των πόνων. Ξαναλέω ήταν επιλογή μου. Δεν μπορώ να κατακρίνω καμία γυναίκα που επιθυμεί να γεννήσει όπως θέλει εκείνη. Είναι δικαίωμά της.
συγκλονιστικό !!!!!
Εγώ - ως αιρετική - θα πω ότι γέννησα με καισαρική σε ένα πολύ ήρεμο και φιλόξενο περιβάλλον, ναι, αυτό της κλινικής. Με ησυχία και πολλή συγκίνηση. Χωρίς γονείς και σόγια να περιμένουν από έξω - δεν τους το είχαμε πει καν, τόσο που οι μαίες απορούσαν που πήγαμε οι δυο μας με τον άντρα μου. Ακόμη και μέσα στο χειρουργείο ένιωθα τρυφερά. Ο αναισθησιολόγος μου χάιδευε τα μαλλιά και οι γιατροί μου μιλούσαν σαν να ήμουν το μικρό τους κοριτσάκι. Κανείς δε φώναζε και νομίζω πως και κανένα τραύμα δεν άφησε στο παιδί μου το γεγονός ότι το γύρισαν ανάποδα ή είχε έντονο φωτισμό στο χειρουργείο.
Δικαίωμα της κάθε μάνας θα μου πείτε ... οκ, αν και έχω τους ενδοιασμούς μου. Μήπως είμαστε υπερβολικοί; το μικρό κοριτσάκι που παρακολουθεί τη μαμά του να βογκάει (σε άλλο βίντεο) πόσο σίγουρο είναι ότι δεν ταράζεται;
Οι ειδικοί λένε ότι και σκηνή σεξ να δουν τα μικρά παιδιά είναι πιθανό να την ερμηνεύσουν ως πράξη βίας από τον ένα γονιό προς τον άλλο.
Δεν νομίζω ότι είναι πάντα όλα τόσο ρομαντικά και ρόδινα όσο στα βίντεο που είχαν ευτυχή κατάληξη. Στα υπόλοιπα άραγε τι έγινε;;;
Να ξεκινήσω από το βίντεο το οποίο βρήκα το λιγότερο απαράδεκτο. Βρίσκω ανεγκέφαλους τους ανθρώπους που επιλέγουν να εκτεθούν στο διαδίκτυο σε τόσο μεγάλο βαθμό. Πραγματικά δε βρίσκω κανένα νόημα.
Πως είναι δυνατόν τα παιδιά να βλέπουν τέτοια σκηνή η οποία θα τους στιγματίσει σ' όλη τους τη ζωή και πως θα ζούσε αυτή η μάνα ή η οποιαδήποτε άλλη που επέλεξε να γεννήσει σπίτι αν γινόταν κάποια επιπλοκή και πέθαινε το παιδί της;
Η επιστροφή στη φύση κατά την άποψή μου είναι εγκληματική. Βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα και είναι ανεπίτρεπτο να πεθαίνουν παιδιά και μητέρες στη γέννα επειδή ξαφνικά την είδαν 'ενναλακτικοί'. Το βρίσκω τελείως ανεύθυνο.
Προσωπικά,γέννησα δύο παιδιά κάτω πολύ καλες συνθήκες. Και φυσικά με επισκληρίδιο. Έχουμε υην εναλλακτική να γεννήσουμε χωρίς πόνους και είμαστε τόσο μαζώχες ώστε να θέλουμε να πονάμε; Ούτε αυτή τη λογικη την καταλαβαίνω.
Είχα δίπλα μου τον γιατρό,τις μαίες και τον άντρα μου. Ουδέποτε ένιωσα περίεργα ή οτιδήποτε άλλο. Κύλησαν όλα ομαλότατα και ευχαριστήθηκα πλήρως εκείνες τις στιγμές.
Έχουμε ελευθερία του λόγου. Αλλά πραγματικά βρίσκω εγκληματικό να γεννήσει μία μάνα στο σπίτι. Αν υπάρξει κάποια επιπλοκή,θα χρειαστεί γιατρός καθώς ακόμη και μαίες να υπάρχουν,δεν αρκούν και αν γίνει κάτι θα το έχει βάρος στη συνείδησή της.
Λίγο ανοιχτόμυαλοι να είμαστε και να μην θέλουμε να το παίξουμε 'ενναλακτικοί' και επιστροφή στην φύση.
Μαρία
Γέννησα πριν 18 μήνες, το πρώτο μου παιδί, σε ηλικία 40 χρονών. Λίγο η ηλικία μου, λίγο οι δυο αποβολές που είχα, λίγο ο στενός μου τράχηλος που θα με παίδευε, λίγο ότι ο άντρας εκείνη την περίοδο ήταν στρατιωτικός στο Κόσσοβο(με την προγραμματισμένη γέννα θα τον είχα μαζί μου) αποφάσισα μαζί με τον γιατρό μου να κάνουμε καισαρική. Θα πω ότι είπε και κυρία Χατζηχρίστου δηλ. γέννησα σε ένα ήρεμο περιβάλλον με έναν υπέροχο γιατρό κοντά μου, ο αναισθησιολόγος δίπλα μου να μου κρατα το χέρι και μου δίνει κουράγιο, οι νοσοκόμες άψογες και έξω από το χειρουργείο μόνο ο άντρας μου να περιμένει..Θεωρώ ότι η γέννα είναι κάτι προσωπικό και σε καμμιά περίπτωση δεν θα την έκανα πανηγυράκι για να το παίξω ενναλακτική..Όπως επίσης δεν θα έβαζα σε κίνδυνο την υγεία του παιδιού μου, που πέρασα τόσα για να το αποκτίσω...
Μαρια-S.A.
2 γραμμές σ’ ένα τεστ εγκυμοσύνης θετικό. Το μητρικό ένστικτο γεννιέται. Μία κουκίδα σ’ ένα μικροσκοπικό χαρτί υπερήχου και το μητρικό ένστικτο κορυφώνεται. Και είναι αλάνθαστο. Πάντα. Το κυριεύει, όμως, ο φόβος για τη ζωή, για τη νέα ζωή, για το θαύμα της ζωής και δεν μπορεί να κυριαρχήσει. Ο φόβος ενίοτε νικά και το μητρικό ένστικτο γίνεται υποχείριο των ειδικών, παραβλέποντας την ίδια του τη φύση, ξεχνώντας ότι αυτό είναι πιο ειδικό από τους ειδικούς. Οι ειδικοί οφείλουν να το προστατεύουν, να το ενισχύουν, να το παρηγορούν, να του συμπαρίστανται, να το ενθαρρύνουν, να το συμβουλεύουν σωστά και αντικειμενικά, να το βοηθούν, όποτε αυτό το έχει ανάγκη. Όχι να το υποτιμούν, να το υποβαθμίζουν, να το καθοδηγούν, να το καταστρατηγούν, να το εκμηδενίζουν. Το μητρικό ένστικτο ξέρει. Μονάχα αυτό και κανείς άλλος. Σςςςςςςς, μια ζωή γεννιέται….
Αν τα ήξερε όλα το μητρικό ένστικτο, αυτό και μόνο αυτό, όπως λέει η αγαπητή Αφροδίτη, δεν θα γίνονταν λάθη με τα παιδιά, ούτε στα θέματα υγείας, ούτε στα θέματα διαπαιδαγώγησης. Η λαχτάρα, η αγάπη και η αφοσίωση της μάνας δεν είναι δυστυχώς αρκετά. Χρειάζονται και γνώσεις, σε κάθε περίπτωση.
Θεωρώ απαράδεκτο και το γεγονός της αναπαραγωγής τέτοιου βίντεο,είναι εγκληματικό να πλασάρεται ως μόδα.
Στο χωριό μου κάθε οικογένεια είχε και από 2-3 θανάτους νεογνών, έχω χάσει 3 θείες πάνω στη γέννα.Η μαμά μου έκανε στα 40 της επέμβαση, επειδή είχε ακράτεια ως αποτέλεσμα ζόρικης γέννας στο σπίτι.Και μην ξεχνάτε, τότε οι γυναίκες γεννούσαν πολύ ευκολότερα από ότι τώρα, επειδή διατρέφονταν λιτά και δούλευαν σκληρά στα χωράφια.
παρακολούθησα το βίντεο με ενδιαφέρον. Δεν καταλαβαίνω την σκοπιμότητα της δημοσιοποίησης του. Εγώ όταν γεννούσα και τα δύο μου παιδάκια, εκείνες τις στιγμές με ένοιαζε μόνο να τα καταφέρω και να πάνε όλα καλά. Ήθελα βοήθεια και συμπαράσταση,αγκαλίες και να λέμε και καμία μαλακία να ελαφρύνουμε το κλίμα και να διασκεδάζουμε την κατάσταση και τα είχα απλόχερα, και δεν ήμουν η πρωταγωνίστρια μιας ταινίας μικρού μήκους...
Ο Δ. ήθελα να είναι εκεί, και ήταν, για να μου κρατάει το χέρι, να γελάμε και να κλαίμε μαζί και όχι να είναι "καμερα - μαν".
Η επιλογή της έκθεσης δίνει το δικαίωμα σχολίων. Αλλιώς γιατί να εκθέσει κάποιον τόσο πολύ τον εαυτό του αν δεν είναι έτοιμος να δεχθεί σχόλια. Δεν μου φάνηκε σιχαμερό ή αηδιαστικό, δεν μου προκάλεσε όμως και θετικά συναισθήματα μια που ακόμα και στις δικές μου γέννες δεν ήθελα να βλέπω το κεφαλάκι του μωρού να βγαίνει. Άλλωστε και η φύση έτσι έχει φτιάξει το σώμα μου, αλλιώς το κεφάλι μου θα ήταν στα πόδια για να βλέπω την γέννα καλύτερα!
Ποιος ο λόγος να επικροτήσουμε κάτι τέτοιο; Να θαυμάσουμε ποιον; Μια γυναίκα που ρισκάρει να γεννήσει στο σπίτι κι έναν άντρα που επιλέγει να τραβάει βίντεο και να το εκθέσει στο youtube; Ας μη μιλήσω για τα παιδιά που θα το κουβαλάν για όλη τους τη ζωή. Είναι σοκαριστικό ένα μικρό παιδί να βλέπει τέτοια σκηνή και αν ρωτήσουμε έναν ψυχολόγο θα μας το επιβεβαιώσει...ακόμη και σκηνή σεξ θα σοκάρει το 5χρονο παιδάκι και αν το σκεφτούμε είναι απόλυτα λογικό.
Όσο για τις γυναίκες που γεννούν στο σπίτι,είμαι τελείως αντίθετη. Η επιστήμη προοδεύει για να μας κάνει τη ζωή πιο εύκολη. Και ρωτώ: αν υπάρξει κάποια επιπλοκή,το ασθενοφόρο μετά από πόση ώρα θα φτάσει στο σπίτι; Γιατί ακόμη κι αν υπάρχει μαία δεν αρκεί σε κάποια τέτοια περίπτωση.
Ακόμη κι αν δεν έχω παιδί,όσες γυναίκες επισκέφτηκα στο νοσοκομείο μετά τη γέννα,ήταν ήρεμες και δεν αντίκρισα κανένα "τσίρκο". Μία τέτοια χαρά είναι για την μοιραζόμαστε με τους ανθρώπους που αγαπάμε!
Όσο για το σεβασμό που πρέπει να δείξουμε,φυσικά μία ζωή γεννιέται. Αλλά από τη στιγμή που ανεβαίνει στο διαδίκτυο ο κάτοχος πρέπει να είναι έτοιμος να δεχθεί οποιοδήποτε σχόλιο και οποιαδήποτε κριτική. Διαφορετικά ας μην το ανέβαζε!
Η ευτυχία είναι φτιαγμένη για να μοιράζεται. Γιατί να θεωρηθεί τσιρκολίκι ο ερχομός γιαγιάδων και φίλων στο νοσοκομείο?
Και τα παιδιά που γεννήθηκαν φυσιολογικά σε νοσοκομείο και γυρίστηκαν ανάποδα και τα είδαν γιαγιάδες παππούδες έπαθαν κάτι?
Η πρόγιαγιά μου γέννησε 3 παιδιά μόνη της,και 2 άλλα έχασε. Το ένα πιο μετά και το άλλο επάνω στη γέννα. Όσοι θέλουν να το εισκάρουν,να είναι και δυνατοί να δεχτούν τις επιπτώσεις. Το να πω........σεβαστή η άποψη του κάθε ανθρώπου αλλά εγώ όλα αυτά τα βρίσκω υπερβολικά και νομίζω πως γίνεται ντόρος χωρίς νόημα.
Ευαγγελία
Με σεβασμό στην θέληση και επιλογή του κάθε γονιού αφήνω μόνο μια ενημέρωση για το πρώτο φεστιβάλ για την ελευθερία στη γέννα, εδώ στη Θεσσαλονίκη.
http://www.birthchoices.gr/category/events/
Συγκλονιστικό βίντεο, όπως και να το δει κανείς και πολύ ενδιαφέροντα τα σχόλια όλων σας.
Κατερίνα μου συμφωνω μ' αυτά που λες. Το ρίσκο βέβαια είναι μεγαλο, αλλά μήπως κι εγω δεν κόντεψα να χάσω τη μικρη μου μέσα σ' ενα από τα "κορυφαία" μαιευτήρια της χωρας;
Αναρωτιέμαι, μέση λύση δεν υπάρχει; Δεν μπορούν να γίνουν τα μαιευτήρια λίγο πιο φιλικά κι οι γιατροί λίγο πιο άνθρωποι με περισσότερο σεβασμο στη ζωή;
Κι αυτή η ενημέρωση γιατί να μην παρεχεται και να πρέπει μονες να την ψάξουμε δεξιά κι αριστερα; Και να μάθουμε αφού πρώτα πάθουμε;
Κατερίνα πολύ συγκινητικό το βίντεο που έχεις αναρτήσει... Το έχει κάνει μία πολύ φίλη μου στο σπίτι της και έχω γνώση της κατάστασης.. παρόλα αυτά εγώ δυστυχώς είμαι πιο φοβιτσιάρα για να το επιχειρήσω (μιλάμε για το παρελθόν.. βέβαια..) Η πλάκα είναι ότι πριν από λίγες ημέρες στο facebook αναρτήθηκε ένα παρόμοιο video που όμως είναι μόνο για θετικά σχόλια και σου το παραθέτω για να το δεις..http://www.youtube.com/watch?v=pSyCal8fqig
Φιλάκια και καλημέρα..
Κατερίνα μου εγώ συμφωνώ για το σπίτι αλλά ενώ λατρεύω το νερό θα ήθελα να γεννήσω όχι μέσα σε αυτό. Στο μαιευτήριο τους παρακαλούσα να σηκωθώ και να γεννήσω όπως βολεύομαι, βέβαια δεν με άφησαν..Είχα και τις αποβολές πριν που να τολμούσα να κάνω κάτι τέτοιο, πιστεύω ότι αν είναι ελεγχόμενο γιατί όχι. Μου αρέσει , ο χώρος του χειρουργείου και οι λαβίδες με σκοτώνουν...Α και κακώς δικάζονται οι οικογένειες αυτές, δεν κατάλαβα , δικαίωμα τους!!!!!!
Πολλά φιλάκια καλή μου σε όλη την οικογένεια σου!!!!!!
Δημοσίευση σχολίου