Η αγάπη δεν πάει χαμένη...

Η καθημερινότητα μπορεί να είναι απίθανα δύσκολη και βαρετή και ζόρικη. Σαν ένα κάρο που κουβαλάς και δεν ξεφορτώνει ποτέ παρόλο που κατεβάζεις πραμάτεια σε κάθε ευκαιρία. Το θυμάμαι από πάντα αυτό. Έχεις μια δύσκολη εβδομάδα και περιμένεις την επόμενη που θα τελειώσεις αυτό, λες θα κλείσω εκείνο και θα ηρεμήσω, θα ολοκληρώσω το άλλο και μετά θα μπορέσω να χαλαρώσω...Απάτη.
Όλη μου την ενήλικη ζωή το θυμάμαι αυτό το παιχνίδι και δεν έχει ποτέ, μα ποτέ τέλος...Δεν υπάρχει περίοδος που όλα είναι κλειστά και τακτοποιημένα και ήρεμα. Απλά δεν υπάρχει...Τώρα περιμένουμε να κλείσουν τα σχολεία, μετράμε τις μέρες μια μια σαν φαντάροι, όλοι μαζί. Ελπίζω πως όταν κλείσουν τα σχολεία τα πράγματα θα είναι καλύτερα...έτσι ελπίζω.Τουλάχιστον θα γλυτώσουμε το διάβασμα και το τρέξιμο με τις δραστηριότητες...
Περιμένω κι εγώ να κλείσω για φέτος με τις ομάδες για να μπορέσω να επικεντρωθώ στο νέο μου χώρο και στις νέες δράσεις...Στο "επιχειρείν" για πρώτη φορά στη ζωή μου... Η αγωνία μαζί με το φόβο, τη χαρά και τον ενθουσιασμό είναι η παρέα μου τον τελευταίο καιρό...Ζω έντονα. Επαγγελμάτικά, ζω μια πολύ έντονη και πολύπλοκη περίοδο της ζωής μου. Άνθρωποι, δράσεις, νέα δεδομένα, νέοι δρόμοι...γοητευτικοί κι άγνωστοι.  Καμιά φορά σκέφτομαι να φύγω για λίγο να εξαφανιστώ, να κλείσω τα τηλέφωνα, να χαθώ από όλους να πατήσω stop. Stop....τι γοητευτική ιδέα!

Από την άλλη, μπαίνει για τα καλά το καλοκαίρι και μας ξεσηκώνει τα μυαλά.

Η θάλασσα είναι μαγική. Σχεδόν λευκή από τα κοχύλια που είναι μαζεμένα στο γιαλό. Όταν βρούμε ευκαιρία πηγαίνουμε με τα παιδιά και ψάχνουμε για κοχύλια και τσαλαβουτάμε στα απίστευτα νερά.

Κάναμε και το πρώτο νυχτερινό beach party, με αφορμή τα γενέθλια ενός φίλου. Τέσσερα ζευγάρια με τα παιδιά μας, με κρασιά και πίτσες, και καλή διάθεση. Να' ναι καλά ο φίλος μας ο Κώστας που μας ξεσήκωσε όλους. Το χρειαζόμασταν αυτό...

Με ένα απίθανο φεγγάρι, με μια θάλασσα λάδι και με χαλαρή συζήτηση ενώ τα παιδιά έθαβαν το ένα το άλλο στην άμμο. Τι χαρά που υπάρχουν οι φίλοι...

Όμως το πιο σημαντικό γεγονός είναι πως αποκτήσαμε ένα νέο μέλος...Αυτόν τον μικρούλη!

Πριν λίγες ημέρες βρήκαμε μια γάτα νεκρή στην αυλή.Υποθέσαμε πως έκανε το λάθος να μπει στον κήπο και την βρήκαν τα σκυλιά μας... Μετά αρχίσαμε να ακούμε το κλάμα. Γοερό. Ασταμάτητο. Μερόνυχτα την έψαχνε το μικρό της.
Μερόνυχτα έψαχνα εγώ να το βρω μέσα στα αγκάθια και στις πελώριες άγριες, βατσινιές. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ με τη σκέψη πως είναι ολομόναχο και ψάχνει τη μαμά του και πεινάει και φοβάται...Αχ αυτή η μητρότητα, με έχει κάνει κουρέλι!
Τελικά κάποια στιγμή το εντόπισα λίγες μέρες πριν. Ετοιμοθάνατο. Πετσί και κόκαλο. Δεν είχε πια το κουράγιο ούτε να κλάψει. Το πήρα και αποφασίσαμε να του βρούμε ένα σπίτι, αν κατάφερνε να ζήσει.Γάλα με το μπιμπερό και φροντίδα και πολύ αγάπη.
Και τα κατάφερε...όμως τώρα τον αγαπάμε και δεν μπορούμε να τον αποχωριστούμε. Τον έχουμε από την Παρασκευή και ήδη νιώθουμε τόσο  δεμένοι μαζί του! Ακόμη κι ο Πα που είναι φανατικός σκυλόφιλος...

Ζει στο χώρο που δουλεύω, μακριά από το σπίτι μας και τα επικίνδυνα σκυλιά μας κι είναι το μόνιμο παρεάκι μου. Του φτιάξαμε μια ωραία ζεστή γωνιά, παρέα με το Ρούντολ το χνουδωτό ελαφάκι που κοιμούνται αγκαλιά, τρώει τον αγλέορα και τα παιδιά τον λατρεύουν. Σαν να απόκτησε νέο νόημα η ζωή τους. Είναι η πρώτη φορά που έρχονται σε επαφή με γάτα μιας και στο σπίτι είχαμε πάντα σκυλιά.

Εγώ όμως που έχω αγαπήσει πολλές γάτες στη ζωή μου, ξέρω πως θα ενθουσιαστούν και με την ιδιαίτερη παιχνιδιάρικη σχέση που μπορείς να δημιουργήσεις με μια γάτα.

 

 

Τον φωνάζαμε Blue, επειδή έχει αυτά τα λυπημένα μπλε μάτια...και λυπημένα (blue) και μπλε(blue).
Όμως τις τελευταίες ημέρες που ξεψάρωσε δεν είναι καθόλου λυπημένος και ξεδιπλώνει τα ταλέντα του και τα αγόρια τον φωνάζουν Τίγρη.... Δες τε εδώ έναν φοβερό τίγρη.Τι φάτσα.

 

Έχει αποπαρασιτωθεί πια κι έχει γυαλίσει κι η γούνα του και είναι τόσο όμορφος! Αδύνατος μια σταλίτσα... Μας έχει δώσει τόση χαρά αυτό το μικρό πλάσμα....Σκέφτομαι πέρσι τέτοιο καιρό υιοθετήσαμε τον Λου, που μας έφερε ο Άγγελος. Φέτος αυτόν τον μικρούλη...Αν συνεχίσουμε έτσι την πατήσαμε!
Το αγαπήσαμε αυτό το νινί γατί και τελικά, δεν μπορείς να αποφύγεις την αγάπη σαν τη νιώσεις...δεν μπορείς να την ανγνοήσεις. Έστω κι αν τη  νιώσεις για έναν άνθρωπο, για ένα ζώο, γιατί όχι για ένα ολάνθιστο λουλούδι...
Κι αυτή η φράση μου θυμίζει όλα τα μηνύματά αγάπης που διάβασα την προηγούμενη εβδομάδα στο "λιβάδι των ευχών"  στην εκδήλωση για τον Νώντα. Μια όμορφη χαρούμενη γιορτή για  εκείνον που έλειπε.

Υπήρχαν άνθρωποι πολύ συγκινημένοι εκεί κι εγώ συγκινήθηκα βαθιά με όλα αυτά τα μικρά μηνύματα αγάπης από μαθητές. Από μια θάλασσα γεμάτη με χάρτινα καραβάκια που ταξίδευαν τις ευχές τους προς εκείνον. Ανάμεσα τους και αυτά των γιών μου...Πόσο περήφανος θα ένιωθε αν ήταν εκεί. Περήφανος για όλη την αγάπη που σκόρπισε...

Κι ύστερα διάβασα αυτό...και σκέφτηκα πως ναι! Τόση αγάπη δεν μπορεί να πάει χαμένη τελικά...

Για σκέψου...με την ευκαιρία λοιπόν, να σας συστήσω κι ένα βιβλίο, που αφιερώθηκε στον  Νώντα.

Το έγραψε ένας αγαπημένος δάσκαλος από το Σχολείο της Φύσης ο Τηλέμαχος  Καλμπουρτζής η εικονογράφιση έγινε από την Αντωνία Καραμπανταζή και την έκδοση του ανέλαβε το Σχολείο Της Φύσης. Μια ακόμη συλλογική δουλειά με στόχο την υποστήριξη ενός ανθρώπου.
Είναι ένα χαρούμενο φωτεινό παιδικό βιβλίο και όλα τα έσοδα από την πώληση του θα δοθούν στην οικογένεια του Νώντα! Άλλωστε για αυτόν ακριβώς το λόγο γράφτηκε.
Όποιος ενδιαφέρετε να το αγοράσει μπορεί να έρθει σε επαφή με το Σχολείο της φύσης σε αυτό το τηλέφωνο 23920 64370 ή ακόμη μπορεί να το προμηθευτεί από την Σχεδία στην Πόλη Δευτέρα έως Παρασκευή 18.00 με 21.00 στην διεύθυνση Παπαμάρκου 8 στην Άθωνος.

Για το τέλος αφήνω κάτι που μου δίνει μεγάλη χαρά κι ελπίδα. Κάποιοι εμπνευσμένοι άνθρωποι με την υποστήριξη του  Δήμου Θερμαΐκού πήραν μια υπέροχη απόφαση και προσπαθούν να στήσουν μια νέα δομή, με εθελοντική βάση. Μια ομάδα ανθρώπων με όραμα και κέφι κι αγάπη για τα παιδιά και τον συνάνθρωπο.
Η γνωριμία μου μαζί τους με ενθουσίασε κι έχω τη χαρά να συμμετέχω κι εγώ πια σε αυτή τη δράση.
Μια δραστηριότητα που με γεμίζει πίστη στους ανθρώπους και με εξιτάρει. Φανταστική πρωτοβουλία.Υπάρχουν άνθρωποι λοιπόν που η  προσφορά είναι προτεραιότητα τους!
Αυτή είναι μια πρώτη ενημέρωση και σύντομα θα υπάρξει και μια ιστοσελίδα και πολλές ακόμη ενημερώσεις για δράσεις, με στόχο πάντα την υποστήριξη των έφηβων και των οικογενειών τους.  Οι υπηρεσίες Συμβουλευτικής και Υποστήριξης  παρέχονται δωρεάν. Τα ραντεβού κλείνονται στα παρακάτω τηλέφωνα της αφίσας και πάντα με έγνοια την αυστηρή  τήρηση της προστασίας των ενδιαφερομένων και της εχεμύθειας.

Όποιος μένει στην περιοχή και θέλει και μπορεί από το ελάχιστο περίσσεμα του χρόνου του να προσφέρει την εθελοντική του βοήθεια είναι ευπρόσδεκτος και μπορεί να έρθει σε  επαφή  για περισσότερες πληροφορίες στο τηλέφωνο 23923 30321.
Κάθε βοήθεια και κάθε προσφορά είναι σημαντική.

 

Νιώθω δυνατά και μουδιασμένα για ότι γίνεται τριγύρω και νιώθω να με αφορά...κι από την άλλη η ζωή συνεχίζει, με όλη της την απλή μεγαλοπρέπεια...Μόλις χθες διαπίστωσα πως  στο νέο χώρο που δουλεύω, έχει μια μουριά που είναι φορτωμένη με φρούτα. Μικρά κατακόκκινα και ζουμερά. Ότι πρέπει για να κάνω  μια τάρτα...Η αγάπη  είναι παντού τελικά...Τι απρόσμενο δώρο!

Κι εκεί έξω στους αγρούς τα  αγριοκρέμμυδα άνθισαν και μάζεψα μερικά για να στολίσω το σπίτι.
Το σπίτι μας, είναι στολισμένο με άγρια λουλούδια πάντα παρά την έλλειψη χρόνου, παρά τις γκρίνιες, παρά τις ανακατωσούρες.

 

Τα μικρά πανέμορφα αγριοκρέμμυδα.Ταπεινά, λιτά  και τόσο ιδιαίτερα, κρυμμένα στα αγριόχορτα, δεν τα έβλεπα ποτέ, μέχρι που άρχισα να εκπαιδεύω τα μάτια μου για να βλέπω την ομορφιά παντού. Για να σταματώ για λίγο στην άκρη του δρόμου να χαζέψω τα αγριολούλουδα και να κόψω μερικά για να στολίσω το σπίτι...

Να το κάνω λίγο πιο γιορτινό, λίγο πιο χρωματιστό. Να το γεμίσω με την αγάπη της ίδιας της φύσης. Αυτό του αξίζει. Αυτό  αξίζει και  σε εμάς τελικά...Σε όλους μας...
Τόση αγάπη...δεν πρέπει να  πάει χαμένη αγαπημένοι μου...
                                                                                  Κατερίνα