Το χωράφι του 8...

Ημέρα των φίλων σήμερα κι έχω τη χαρά να σας συστήσω σε έναν άνθρωπο ιδιαίτερο. Έναν δάσκαλο! Τον Σεραφείμ...Τον γνώρισα στο Σχολείο της Φύσης.

Τον είδα να δουλεύει με τα παιδιά και ξαφνιάστηκα. Είναι ο λατρεμένος τους. Είναι ο μάγος αρχηγός τους. Μπροστά εκείνος και πίσω εκείνα σαν μικρά παπάκια. Τον ακολουθούν, τον ακούν, τον εμπιστεύονται. Ξέρει να δουλεύει με τα παιδιά, με έναν τρόπο εξαιρετικό κι  ιδιαίτερο. Δεν είναι τυχαίο που στο Καζαβίτι ένα από τα παιδιά εκεί τον φώναζε "μπαμπά".
Είναι τόσο νέος που σε ξαφνιάζει η τόση ηρεμία και ασφάλεια που βγάζει, είναι γιατί αγαπά, όχι απλά τη δουλειά του...Αγαπά τους μικρούς ανθρώπους!
Έχει δημιουργήσει μια  φανταστική συνοικία με νεράιδες στο δάσος που βρίσκεται πίσω από το σχολείο,  τη Συνοικία του N και είναι τόσο αγαπημένη των παιδιών αυτή η συνοικία, που προστέθηκε και στο θεατρικό έργο των γονιών στον "Κύκλος Ζωής",  σε ένα απίστευτα συγκινητικό σημείο όπου ο ίδιος ο Σεραφείμ ως Ξωτικό του δάσους καλεί τους μαθητές του να τον βοηθήσουν να ζωντανέψουν τη νεραίδα με την πίστη τους....
Παρακάτω μας εξηγεί μια ομαδική δουλειά που έκανε με τους μαθητές του ανακαλύπτοντας  ένα χωράφι με ένα νούμερο χαραγμένο πάνω του...κι άρχισε έτσι απλά, να ξεπηδά η έμπνευση....Απολαύστε μέσα από την αφήγηση του, την  εκπαιδευτική διαδρομή που προέκυψε με αφορμή αυτό το χωράφι...

                                                                  Το χωράφι του 8...

Κάθετι που ξεκινάει, καλό θα είναι να προκύπτει αβίαστα και φυσικά από το κίνητρο που το δημιουργεί. Έτσι, λοιπόν, σε μία από τις πολλές εξερευνήσεις που κάνουμε τα μεσημέρια έξω από το σχολείο, παρατηρήσαμε κάτι τελείως αλλόκοτο. Ένα χωράφι. Όχι  όμως ένα συνηθισμένο χωράφι, αλλά ένα χωράφι με όνομα.

Με όνομα; Ναι, με όνομα.

Το βλέπεις το 8;

Μας συστήθηκε με το αριθμό του. Το έλεγαν 8. Πως το καταλάβαμε; Εμείς το βαφτίσαμε, απλώς παρατηρώντας το! Κάποιος αγρότης με φαντασία και μάλλον χωρίς την θέληση του έκανε μια βόλτα στο χωράφι του με το τρακτέρ σχηματίζοντας την πορεία του 8. Και...η φύση μίλησε... Μας είπε «είμαι εδώ, ανοιχτή για εξερεύνηση». Είχε και παρέα το χωράφι: το σύννεφο του 7, το σύννεφο του Ο, αλλά και κάτι κλαδιά του 4. Μα τι όμορφη παρέα είναι αυτή που δημιουργήθηκε! Μεγάλη ευκαιρία για ανίχνευση της επιθυμίας των παιδιών.

Απλώσαμε ένα μεγάλο πανί στην πεδιάδα απέναντι από το χωράφι του 8 και χωριστήκαμε σε ομάδες.

Πρώτη ομάδα: Ζωγραφίζω ό,τι παρατηρώ στον Βορρά.

Ομάδα Βορά

Δεύτερη ομάδα: Ζωγραφίζω ό,τι παρατηρώ στο Νότο.

Ομάδα Νότου

Τρίτη ομάδα: Ζωγραφίζω ό,τι παρατηρώ στην Ανατολή.

Ομάδα Ανατολής

Τέταρτη ομάδα: Ζωγραφίζω ό,τι παρατηρώ στη Δύση.

Ομάδα Δύσης

Πέμπτη ομάδα: Ζωγραφίζω τις ομάδες που ζωγραφίζουν τις κατευθύνσεις.

Σε όλο αυτό τον καλλιτεχνικό μας οίστρο μας συντρόφευε κι ένα αεράκι που άλλοτε ήταν χαλαρό κι άλλοτε  αναστατωμένο. Γλύφαμε τον δείκτη μας και τον σηκώναμε ψηλά. «Ναι, είναι αναστατωμένο». Παράλληλα αυτό το χάδι του στο παρθένο χορτάρι ήταν ερέθισμα για απογείωση της φαντασίας μας.

«Μοιάζει σαν να υπάρχουν κρυμμένα ζωάκια κάτω από το χορτάρι και να παίζουν κυνηγητό μεταξύ τους». Τι όμορφα λόγια των παιδιών...

Παρουσιάσεις  ομαδικών έργων

Τι να πει κανείς για τη φύση... Ό,τι και να πει είναι λίγο. Νιώθω ότι η φύση είναι ο ένας πόλος και τα παιδιά ο άλλος. Όταν αυτοί οι δύο συνεργαστούν ανάβει η σπίθα. Ξέρετε, αυτές οι σπίθες όταν είναι πολλές μοιάζουν σαν πυροτεχνήματα. Και μας αρέσουν πολύ τα πυροτεχνήματα. Οι άνθρωποι τα αναζητούν! Είναι ένα μέσο για να κοιτάξουμε ψηλά...

Οι ομάδες τελείωσαν τις δημιουργίες τους. Ααα, ξέχασα να σας πω ότι επιλέξαμε να είμαστε ξυπόλυτοι ζωγράφοι (σ’ένα ξερό από τον ήλιο χώμα). Τέλεια αίσθηση να είσαι ξυπόλητος. Είσαι ανοιχτός στο να φορτίσεις την μπαταρία σου από τη γη! Να περάσει σε όλο σου το κορμί και να το νιώσεις! Σειρά είχε μετά η παρουσίαση των δουλειών. Κάθε ομάδα σηκωνόταν και με λεπτομέρεια εξηγούσε τι ακριβώς απεικόνισε στο χαρτόνι της από το τοπίο που παρατηρούσε. Το αποτέλεσμα ήταν όντως ΦΥΣΙΚΟ...

Συμμάζεμα

Άρχισα να αναρωτιέμαι το πόσο όμορφο και δημιουργικό είναι το να ονοματίζει ένα παιδί με την φαντασία του ό,τι παρατηρεί. Αρχικά, η Συνοικία του Ν (το γράμμα Ν λόγω της νεράιδας), τώρα το χωράφι και τα σύννεφα των αριθμών, και μετά ποιος ξέρει...παιδιά είναι! Βλέπουν αλλιώτικα από εμάς. Η προσωπική μας προσδοκία είναι συνεχώς να νιώθουμε αυτή την αίσθηση του να βλέπουμε σαν εκείνα; Νιώθεις λες και είσαι σε άλλη εποχή. Αφήνεσαι στην ξεχασμένη παιδικότητα σου, αυτή που υπάρχει μέσα σου, αρκεί να την «ξυπνήσεις». Μα πως μπορείς να την ξυπνήσεις; Ένας είναι ο δρόμος, το ΠΑΙΧΝΙΔΙ.

Και για ποιο λόγο έγινε όλη αυτή η δραστηριότητα; Η αλήθεια είναι πως γιατί θέλησαν τα παιδιά! Αποφασίσαμε, λοιπόν, με τα έργα μας πλέον να φτιάξουμε έναν χάρτη εξερευνήσεων τον οποίο θα παρουσιάσουμε στις υπόλοιπες τάξεις του σχολειού μας. Θα είναι, επομένως, ο χάρτης εξερευνήσεων του σχολειού μας. 

Δημιουργία χάρτη 

Ο χάρτης

Έπειτα, θα κρύβουμε μυστικά αντικείμενα στα χωράφια και στα σύννεφα (ναι, καλά βλέπετε) και θα προτρέπουμε τα υπόλοιπα παιδιά ακολουθώντας τον πρότυπο χάρτη με τις κατευθύνσεις που θα έχουμε δώσει να βρουν τον καλά κρυμμένο θησαυρό. Μα αυτό είναι παιχνίδι. Να πιστέψεις ότι υπάρχει κάπου έξω ή μέσα σου ο θησαυρός και να αρχίσεις να τον ψάχνεις!

            Με αγάπη, Σεραφείμ.