Η δημιουργία μιας ξύλινης κονσόλας.

Αυτό το είδος επίπλου είναι από τα αγαπημένα μου. Ήθελα μια ξύλινη κονσόλα από αυτές τις μικρές που έχουν αυτά τα παράξενα ξεβαμμένα χρώματα και τα καμπυλωτά πόδια. Έβρισκα διάφορα σχέδια. Κάποια ήταν ακριβά, κάποια δεν είχαν το χρώμα που ήθελα, κάποια δεν είχαν τις απαραίτητες διαστάσεις. Αφού έψαχνα για καιρό αποφάσισα να ρίξω στον Πα την ιδέα..."να φτιάξουμε μια μόνοι μας."
Του εξήγησα την ιδέα μου και την βρήκε ενδιαφέρουσα κι έτσι αφού πήραμε τις σωστές διαστάσεις μιας και στο σημείο που θέλαμε να μπει έχει από πίσω το καλοριφέρ οπότε το σχέδιο είχε ιδιαιτερότητες.

Αγοράσαμε λοιπόν τέσσερα ξύλινα κολονάκια από αυτά που πουλάνε σε όλα τα πολυκαταστήματα σιδερικών και δύο τάβλες, μια για την επιφάνεια και μια μικρότερη για τα πλαϊνά και το μπροστινό κομμάτι. Ο Πα άρχισε να ενώνει τα κομμάτια μέσα στο Χειμώνα κάπου μέσα στα Χριστούγεννα που είχε λίγο ελεύθερο χρόνο. Άρχισε σιγά σιγά να φτιάχνει και τα συρτάρια και ζορίστηκε πολύ γιατί έφτιαχνε πρώτη φορά στη ζωή του συρτάρια και του πήρε χρόνο.

 

Στις αρχές του καλοκαιριού έτοιμα και τα συρτάρια.Το έξυσε για να καθαρίσει και να γυαλίσει το ξύλο κι έτοιμο....

Μετά ήρθε η σειρά μου. Άλλαξα γνώμη για το χρώμα αρκετές φορές και κατέληξα μόλις πριν λίγες ημέρες. Δεν είχα ξαναδοκιμάσει κάτι παρόμοιο, ούτε είχα ξαναδεί, ούτε βέβαια ήξερα πως γίνεται μα σκέφτηκα πόσο δύσκολο μπορεί να είναι; Και πράγματι ήταν πανεύκολο αρκεί να έχει κανείς υπομονή...και να μην παίρνει και πολύ στα σοβαρά αυτό που κάνει...αν βγει λάθος το ξανακάνουμε...και τελειώνουμε τον άλλο μήνα. Αυτή είναι η λογική...

Λοιπόν το σημείο που θα έμπαινε είχε διάφορα πράσινα, γαλάζια, λευκά στοιχεία και γήινα στοιχεία από διακοσμητικά κλαδιά.
Αποφάσισα λοιπόν καταρχήν να βαφεί πράσινο. Ανακάτεψα πράσινη σκούρη λαδομπογιά με λίγη άσπρη για να σπάσει το πολύ σκούρο πράσινο και το έβαψα. Βγήκε ένα ωραίο χρώμα, που με έβαλε σε σκέψεις.Μήπως να το αφήσω έτσι; Όμως επέμεινα στο αρχικό σχέδιο και καλά έκανα.

Περίμενα δύο ημέρες να στεγνώσει καλά καλά και μετά το ξαναέβαψα από πάνω με άσπρη λαδομπογιά.

Να το λοιπόν κατάλευκο.

Μετά από δύο ημέρες και αφού είχε στεγνώσει καλά πήραμε χοντρό γυαλόχαρτο και αρχίσαμε να το ξύνουμε στις άκρες για να βγει από κάτω το πράσινο χρώμα.

Άρχισε να μεταμορφώνεται μπροστά μας. Έβγαλε το πράσινο χρώμα από κάτω και άρχισε να φαίνεται σαν παλιοκαιρισμένο και το λάτρεψα.

Βάλαμε και τα μικρά χερούλια που τα είχα αγοράσει στις εκπτώσεις από το Zara Home πριν από δύο χρόνια...2.99  το ζευγάρι. Είχα σκεφτεί πως όλο και κάπου θα μου χρειαστούν...κι είχα δίκιο!

Και να τη λοιπόν η όμορφη ξύλινη κονσόλα μου. Έτοιμη μετά από....8 μήνες αλλά δεν πειράζει...το αποτέλεσμα μας αποζημίωσε!

Το κόστος κατασκευής της δεν ξεπέρασε τα 40 ευρώ, πράγμα που σημαίνει πως δεν υπήρχε περίπτωση να βρούμε κάτι φθηνότερο στην αγορά...ούτε κατά διάνοια!

Εντάξει, δεν ήταν και από τις πιο εύκολες, ούτε από τις πιο σύντομες, μα σίγουρα είναι από τις πιο όμορφες κατασκευές μας...

Οι πράσινες λεπτομέρειες που βγαίνουν από κάτω του δίνουν μια απίθανη όψη και παρέα με το χλωρόφυτο, το φυτό αράχνη και τα κοχύλια μεταμόρφωσε την γωνιά του σαλονιού μας.

Καλημέρα και καλή εβδομάδα αγαπημένοι μου...Τελευταία ανάρτηση του Ιούλη σήμερα κι ελπίζω να παραμείνω πιστή στα ιντερνετικά ραντεβού μας, μιας και για λίγο καιρό δεν θα έχω πρόσβαση στο διαδίκτυο...
                                                                                       

Μέχρι την επόμενη φορά λοιπόν...Live  Lough  Love!

                                                                                                                Κατερίνα