Αγάπη μου στη μια γωνιά έχει πόλεμο και σφάζουν τα παιδιά στο δρόμο. Στην άλλη γωνιά τα παιδιά ζουν σε γκέτο και δεν έχουν νερό και φαγητό. Στην άλλη άκρη τα παιδιά γίνονται πολεμιστές και ανθρώπινες ασπίδες και σε κάποια άλλη γωνιά τα παιδιά πουλιούνται για σκλάβοι και γίνονται βορά στα χέρια αγριανθρώπων. Αγάπη μου, θα σου πω και κάτι ακόμη αδιανόητο. Εδώ δίπλα μας κι όχι πολύ μακριά, μόλις δίπλα μας, παιδιά βασανίζονται με κάθε τρόπο...κάθε μέρα. Βασανίζονται και πεινούν και παραμελούνται και δεν έχουν πρόσβαση στη μόρφωση και κάποια μεγαλώνουν με λάθος αξίες...κι αυτό είναι το ίδιο σοβαρό. Το ίδιο σκληρό. Το ίδιο επικίνδυνο και τρομακτικό. Γιατί το να μεγαλώσει ένα παιδί με λάθος αξίες, δεν είναι μόνο κακοποίηση, είναι παιδί μου πανωλεθρία.
Είναι σαν τις ταινίες υπέρτατης καταστροφής που αγαπάς να βλέπεις και στο τέλος νικάει πάντα ο καλός...Εδώ η υπέρτατη καταστροφή καλέ μου δεν έρχεται με τα όπλα, μα χρησιμοποιώντας ευάλωτα ανθρώπινα μυαλά...
Που να σε κρύψω αστέρι μου να μην σε βρουν. Σε ποια γωνιά του κόσμου αυτού θα μεγαλώσεις όπως σου αξίζει; Σε ποια γωνιά δεν θα φοβάσαι να γελάς και να είσαι παιδί και εγώ σε ποια γωνιά του κόσμου δεν θα φοβάμαι πως θα σε βρουν...Θα σε βρουν και θα σου κάνουν κακό...
Παιδί μου...
Ποια γωνιά αυτού του κόσμου είναι ασφαλής για τους μικρούς αθώους ανθρώπους σαν κι εσένα; Ποια χώρα μυθική, μαγική....Ποια χαρούμενη χρωματιστή χώρα; Ποια χώρα ξεχασμένη...να μπορούν όλα τα μικρά ανθρωπάκια να ζουν ευτυχισμένα, γελώντας στον πρωινό ήλιο, χορεύοντας στη βροχή, με ένα κομμάτι ψωμί στο χέρι και φτερά στα πόδια, για να τρέχουν και να πετούν και να ονειρεύονται...
Έχεις τόσα σχέδια για τη ζωή καλέ μου...Τόσα σχέδια και για σκέψου αγάπη μου, για σκέψου να μεγαλώσεις να γίνεις υπέροχος, γενναίος όπως ονειρεύεσαι, ψηλός και τολμηρός. Με αξίες κι ιδανικά και πίστη στη ζωή και στους ανθρώπους.
Να αγαπάς και να δίνεις, να παλεύεις για το δίκιο, να προστατεύεις τους αδύναμους και να εμπιστεύεσαι έτσι όπως εσύ μόνο ξέρεις κι ύστερα κάποιος να σου κάνει κακό...κάποιος να σε πονέσει ανεπανόρθωτα...και να διαγράψει όλη αυτή την πίστη. Αυτή την εμπιστοσύνη.
Τι θα έχει απομείνει στον κόσμο αυτό αγάπη μου, αν όλα όσα πιστεύουμε είναι αδύναμα; Αν δεν μπορούν να νικήσουν το κακό; Τι νόημα έχει αν δεν μπορεί το καλό να θριαμβεύσει;
Τι νόημα έχει παιδί μου αν δεν μπορώ να σε φροντίσω σωστά! Αν δεν μπορώ να σε προστατεύσω, αν δεν μπορώ να σε κρατήσω ασφαλή;
Αν δεν σου μάθω να προστατεύεις τον εαυτό σου από τα αρπακτικά...αν δεν σου μάθω να μην γίνεις εσύ αρπακτικό...Τι νόημα θα έχει αυτός ο κόσμος ψυχή μου αν κάνουμε όλοι λάθος κι εσύ γίνεις αρπακτικό; Αν γίνεις εσύ θηρίο;
"Θηρίο κατασπαράζει καλούς ανθρώπους". Γιώργος 6. |
Κανένα...Κανένα νόημα αγόρι μου. Παιδί μου λαμπερό...κανένα νόημα δεν θα έχει ο κόσμος μου...γιατί θα σε έχω προδώσει. Γιατί θα έχω προδώσει εμένα. Γιατί θα έχω αποτύχει.
Τρέμω για εσένα. Φοβάμαι τα θεριά και τον άγριο κόσμο μα δεν θα σε κρύψω από αυτόν, καλέ μου. Ούτε θα κρυφτώ...
Είσαι τυχερός όπως λίγα μικρά παιδιά γιατί υπάρχει μια γωνιά στον πλανήτη αυτό που είναι ασφαλής για εσένα. Είναι η αγκαλιά μου κι αυτή είναι η κληρονομιά σου.
Με αυτήν θα κάνεις τον κόσμο να γυρίζει...Με αυτήν αγάπη μου, θα κάνεις τον κόσμο να ημερέψει...
Συνέχισε να ονειρεύεσαι και να γελάς μικρό μου πλάσμα...κι εγώ θα είμαι η ασπίδα σου, ο κυματοθραύστης σου...όσο μπορώ, όσο αντέχω.
Κι ελπίζω όταν θα είσαι έτοιμος να βγεις εκεί έξω μόνος...ο κόσμος αυτός να έχει αλλάξει. Να έχει αλλάξει καλέ μου και να μην είναι πιο δυνατά τα θηρία, ούτε εσύ να χρειαστεί ποτέ να γίνεις θηρίο για να επιβιώσεις στη ζωή...
Να επιλέξεις σωστά και να γίνεις άνθρωπος καλέ μου κι αυτό απλά να αρκεί για να σε προστατεύσει, από τα θηρία και τα αρπακτικά.
Μ' ακούς; Να γίνεις άνθρωπος...αγόρι μου. Να γίνεις Άνθρωπος...για να μην έχω αποτύχει...
Κατερίνα
Όλοι οι φόβοι μου μπροστά μου...μέσα στις δικές σου λέξεις.........και τα μάτια μου δεν σταματούν να τρέχουν.......απο φοβο.Δεν ξέρω τι άλλο να πω στο παιδί μου ,τι άλλη συμβουλή να της δωσω,έχει πολλά όνειρα....και εγώ μόνο ένα....να είναι ευτυχισμενη.Να είναι ευτυχισμένο το μονακριβακιμου.....Έχουμε πολύ αγώνα μπροστά μας,πρέπει να παλέψουμε για τα παιδιά μας.Σε φιλώ Κατερίνα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόλις αποτύπωσες με τις πιο εύγλωττες λέξεις τις σκέψεις και τους φόβους όλων των μανάδων...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαν αγρίμι θέλω να τα αρπάξω και να τα κρύψω..μακριά, κάπου ήρεμα,γαλήνια και με ασφάλεια..αλλά δεν είμαι αγρίμι...ούτε και αυτά! και ας μας κάνει ο κόσμος μας να το ξεχνάμε συχνά πυκνά... και πρέπει να τους μάθω όλα αυτά που αναφέρεις...να υπήρχε μόνο ένα εγχειρίδιο με τον σωστό τρόπο...
ότι και αν πω θα ακουστεί τόσο λίγο και μικρό, μπρος σε όλα αυτά που με έκανες να νιώσω... θυμίζοντας μου τους φόβους και τις έννοιες μου για τα μικρά μου... μα κάτι μέσα μου λέει, ότι ακόμα και αν δε φτιάξουμε εμείς τη ζωή μας όπως της πρέπει, θα είναι τα παιδιά μας αυτά που θα βάλουν καινούρια θεμέλια σε αυτή τη χώρα, γιατί θα μεγαλώσουν όπως τους πρέπει... σαν άνθρωποι.. με πολύ πολύ αγάπη!!! δε χρειάζεται τίποτα περισσότερο απο αυτό..
ΑπάντησηΔιαγραφήΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΜΑΝΑΔΕΣ ΠΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΟΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΟΥΣ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΑΓΩΝΙΕΣ ΠΕΡΝΑΝΕ,ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ...ΑΝ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΤΑ ΘΕΡΙΑ Η ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΞΕΦΥΓΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΛΟΝ ΑΥΤΟ ΣΤΟΝ ΑΓΡΙΟ ΤΟΥΤΟ ΚΟΣΜΟ;ΑΡΑΓΕ ΕΤΣΙ ΕΝΟΙΩΘΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΜΑΝΕΣ Η ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΗΤΑΝ ΟΝΤΩΣ ΠΙΟ ΗΡΕΜΑ ΤΟΤΕ;ΜΕΤΡΑΩ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΥΠΟΛΟΙΠΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΗΛΙΚΙΩΣΗ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΝΩ ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝ ΘΑ ΥΠΑΡΞΟΥΝ ΒΕΛΤΙΩΣΕΙΣ ΩΣ ΤΟΤΕ,ΜΑΚΑΡΙ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίπες όλα αυτά που βλέπω στα μάτια των φιλενάδων μου που αγωνιούν για τα μικρά τους αγγελούδια, αυτά που όλες οι μαμάδες γύρω μου σκέφτονται, αλλά καμία δεν εκφράζει ανοιχτά. Και αναρωτιέμαι, αν όλοι μοιραζόματε τους φόβους μας, πόσο διαφορετικά θα νιώθαμε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜοιράζομαι το κειμενό σου, για να πάρουν θάρρος και άλλες μαμάδες.
Να έχεις μία πολύ όμορφη μέρα
Kate
https://www.facebook.com/TheLabOntheRoof
Κατερινα μου ειναι υπεροχο να συναντας μπροστα το καθρεφτη της ψυχης σου σε ευχαριστω που δεν κιοτεψες σε ευχαριστω που μπορεσες να ακουσεις τις ψυχες μας ..... φιλια
ΑπάντησηΔιαγραφήΆλλη μια φορά περιγράφεις γλαφυρά, όσα φτερουγίζουν κι αναστατώνουν την καρδιά μου...την καρδιά κάθε μαμάς...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίσαι έμπνευση...
Σ' ευχαριστώ...
Καλημερα!Απλα συχαρητηρια ακομα τρεχουν ποταμι τα ματια μου ειναι ΟΛΟΙ ΟΙ ΦΟΒΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΕΥΧΕΣ ΚΑΘΕ ΜΑΝΑ ΣΑΣ.Να σαι καλα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατερίνα μου, υπέροχο κείμενο για μια ακόμη φορά. Μοναδικό. Η μητέρα μου λέει οτι στη ζωή αυτή υπάρχουν άνθρωποι και ανθρωπάκια.Αυτό προσπαθώ και εγώ να γίνω πρώτα. Πρώτα εγώ και μετά τα παιδιά μου. ΑΝΘΡΩΠΟΣ και όχι ανθρωπάκι............Θέλει δουλειά αλλά αξίζει τον κόπο. Σ' ευχαριστώ για μια ακόμη φορά για οτι μοιραζεσαι μαζί μας.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν φοβάμαι, έρχομαι και κουρνιάζω στα κείμενά σου, στις λέξεις σου, στις εικόνες σου. Αγάπη νιώθω να μ' αγκαλιάζει, αγάπη μου μυρίζει και ηρεμώ. Μη φοβάσαι, αγάπη θέλουν τα παιδιά κι εσύ είσαι...αγάπη. Η αγάπη δεν αποτυγχάνει ποτέ....
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μπορεί.. δεν γίνεται να μη γίνει Άνθρωπος γιατί του ενστάλαξες την ανθρωπιά και την αγάπη μαζί με το πρώτο γάλα που του τάϊσες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά αγαπημένη μου :)
Πόσο όμορφο, πόσο αληθινό...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόλις με βοήθησες να καταλάβω από που έρχονται οι ανεξέλεγκτες αγωνίες και φοβίες για τα δικά μου μικρά αστεράκια.Σ'ευχαριστώ...
Δήμητρα
Αγάπη..και όλα θα πάνε καλά!!Σε φιλώ
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΑΜΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΦΟΒΟΣ.....ΚΑΤΕΡΙΝΑΚΙ ΜΟΥ...ΓΛΥΚΙΑ ΜΑΝΟΥΛΑ....ΤΡΥΦΕΡΗ ΨΥΧΗ...ΣΕ ΑΓΑΠΩ
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό την στιγμη που καταλαβαίνει μια γυναίκα οτι θα γίνει μαμά αρχίζει αυτός ο παράλληλος κόσμος γεμάτος φοβο,εγνοια αλλα και πολλή αγάπη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην ίδια αγωνία αισθάνομαι κι εγώ. Κι απορώ μαζί μας. Τι κόσμο θα παραδώσουμε στα παιδιά; Σίγουρα όχι τον κόσμο που μας παρέδωσαν οι δικοί μας.. Ας ελπίσουμε να είναι πιο όμορφος! Ας πασχίσουμε να είναι πιο όμορφος! Είναι στο χέρι μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλί δροσερό από Μελβούρνη. Μη χάνεσαι :)
Εγώ με αυτό που λένε "δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα" δεν συμφωνώ.. Μπορούμε! Να διδάξουμε τα παιδιά μας να είναι άνθρωποι και με αυτό θα αμυνθούν, με αυτό θα φτιάξουν ένα λίγο καλύτερο κόσμο..
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι μια ακόμα από τις αναρτήσεις σου που μου ανεβάζουν ένα κόμπο στο λαιμό....πόσο δίκιο έχεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ βρε Κατερίνα μου, σε τι κόσμο μεγαλώνουμε τα παιδιά μας... Όμως αφού υπάρχει κάποια ομάδα ανθρώπων, που έχουν τις αξίες που αναφέρεις, θα βρουν τα παιδιά μας την ομάδα τους και θα πορευτούν με το κεφάλι ψηλά και ένα χαμόγελο στα χείλη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλά φιλιά από Ν Αφρική
Ολα οσα φοβιζουν μια μαμα και εναν μπαμπα και τους κανουν να τρεμουν για την καθημερινοτητα των παιδιων τους , για τον κοσμο που θα τα αφησουμε να κολυμπησουν μονα τους !!! Αγαπη μονο στα αγγελουδακια μας και ολα θα πανε καλα θελω να πιστευω !!! Μαρια Μ
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατερίνα,
ΑπάντησηΔιαγραφήτο πρωί διάβαζα για ακόμα μια φορά...το ποίημα του Κίπλιγκ "Αν"...και τώρα τα λόγια σου...σ΄αυτό το ποίημα για μένα κρύβεται όλο το νόημα της ανθρώπινης ζωής...
Μαρία Τ.
Απλά καταπληκτικό,
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι τι σύμπτωση... οι φόβοι τελικά είναι ίδιοι, οι αγωνίες είναιίδιες και όμως θέλω να συνεχίζω να διαβάζω τέτοια κείμενα. Ηρεμεί η ψυχή μου, καταλαγιάζουν οι φόβοι μου. Να σαι καλά!!!
Αφροδίτη Τ.
Αναδημοσιεύτηκε στο Χαμομηλάκι
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαιρετικό κείμενο
Σας ευχαριστούμε
ΑΡΓΗΣΑ ΝΑ ΤΑ ΔΙΑΒΑΣΩ ΟΛΑ ΑΥΤΑ, ΑΛΛΑ ΔΕ ΞΕΧΑΣΑ ΚΑΙ ΓΥΡΙΣΑ ΠΙΣΩ ΓΙΑΤΙ ΗΞΕΡΑ ΟΤΙ ΚΡΥΒΟΥΝ ΚΑΤΙ ΚΑΛΟ!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΥΧΟΜΑΙ ΚΙ ΕΛΠΙΖΩ ΟΤΙ ΘΑ ΕΠΙΒΙΩΣΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΘΑ ΦΤΙΑΞΟΥΝ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ!!!
ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΑΝΟΥΛΕΣ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΔΙΝΟΥΝ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΑΞΙΕΣ, ΔΕ ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΙΠΟΤΕ!!!!!
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΟΥ!!!!!!!!
ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΙΑ!!!
To blog ειναι κατι παραπανω απο αληθινο, αληθινο, αληθινο, αξιοζηλευτο και μοναδικα συγκινητικο... Καθε φορα που διαβαζω διαφορα κλαιω κυριολεκτικα και μεταφορικα... Καλη δημιουργικη δυναμη σε ολα!!
ΑπάντησηΔιαγραφή