Μιλώντας … στον εαυτό μου!!

Ημέρα των φίλων σήμερα και φιλοξενούμε μια φίλη που γνωρίσαμε μέσα από αυτό το Blog. Tην Λουλουδένια μου φίλη την Λυδία. Η Λυδία είναι από τις πρώτες αναγνώστριες κι έκανε τον κόσμο άνω κάτω για καταφέρει να γνωριστούμε. Είναι μαμά και σύντροφος και φίλη που τα δίνει όλα κι όταν θέλει κάτι τίποτε δεν τη σταματά...
Ειδωθήκαμε στην ομιλία του Teacher Tom στην Αθήνα, αγκαλιαστήκαμε ξανά και ξανά σαν φίλες που γνωρίζονταν χρόνια  και από τότε έχουμε και ζωντανή εικόνα η μια της άλλης.
Έχω καιρό που της ζήτησα να γράψει μα δίσταζε πολύ και να μια μεγάλη δοκιμασία την έκανε πιο τολμηρή. Το Λυδιάκι πέρασε μια ζόρικη χρονιά και αυτό δεν την έκανε να κλειστεί. Αντίθετα, επιτέλους το Λουλούδι άνοιξε τα πέταλα του στον ήλιο...και θέλησε να μοιραστεί τις πολύ προσωπικές της σκέψεις...Σας αφήνω να την απολαύσετε....

 Μιλώντας … στον εαυτό μου!! Ψάχνοντας να βρω την δύναμη μέσα μου… το θάρρος να συνεχίσω!

Κάνω σκόρπιες σκέψεις … Μονολογώ: … «Η ζωή είναι πολύπλοκη! Συμβαίνουν πολλά! Και στην προσπάθειά μου να ξεπεράσω τα «δύσκολα» βάζω νέα σχέδια, νέα προγράμματα, νέους στόχους… !!! Και πάλι νιώθω ότι συνεχώς αντιμετωπίζω νέα εμπόδια. Τακτοποιώ τα πράγματα στη ζωή μου και αυτά με την πρώτη ευκαιρία ανατρέπονται! Κλείνω θέματα και πάνω που λέω ότι τελείωσα … κάτι καινούριο εμφανίζεται και νέες αλλαγές είναι απαραίτητο να γίνουν. Δεν μπορώ να είμαι ποτέ ήσυχη! Και κατηγορώ τον εαυτό μου! Είμαι μόνο εγώ;  Έχει να κάνει με τον χαρακτήρα μου; Με τις επιλογές μου;  Μην γίνεσαι μελοδραματική! Όχι! Δεν συμβαίνει μοοόνο σε σένα! Για όλους είναι πολύπλοκη η ζωή! Αντιμετωπίζουμε καταστάσεις και γεγονότα χωρίς να τα έχουμε επιλέξει … συνειδητά τουλάχιστον! Χωρίς να τα έχουμε προβλέψει και ίσως με την ενοχή ότι δεν τα έχουμε προλάβει και αποφύγει με κάποιο τρόπο! Δεν είναι προσωπικό το θέμα! Ισχύει για όλους! Ισχύει για τον καθέναν από εμάς!  

Σταμάτα να περιμένεις … με προσδοκία και με μανία! Σταμάτα να κάνεις απολογισμούς και χρονοδιαγράμματα! Δεν μπορείς να τα ελέγξεις όλα! Η ζωή τρέχει! Ακολούθησέ την και απλά ΖΗΣΕ!

Ζήσε μέρα - μέρα! Κάνε ένα βήμα κάθε φορά! Δεν είναι αφέλεια αυτό! Δεν σημαίνει ότι δεν έχεις όραμα! Δεν σημαίνει ότι είσαι αδύναμη και ανεπαρκής! Απελευθερώσου επιτέλους από την αρνητική αυτοκριτική σου και τις ταμπέλες!!!! Ζήσε την κάθε στιγμή με σεβασμό στο μεγαλείο της, με σεβασμό στην δύναμη που έχει κρυμμένη στο κάθε λεπτό που περνάει! Μεγάλα  πράγματα συμβαίνουν … μέσα σε μία μόνο στιγμή!!!!!!! Το είδες αυτό να συμβαίνει, όταν όλα ξαφνικά κατέρρευσαν μέσα σε ένα δευτερόλεπτο, με μια λέξη…

Συγκεντρώσου! Συγκεντρώσου όχι τόσο στον στόχο, όσο στην ενέργειά σου! Φρόντισε τον εαυτό σου και τοποθέτησέ τον σε μια κατάσταση όπου έχεις την ενέργεια και την δύναμη να αυτοπροσδιορίζεσαι ! Να τον παρατηρείς, να αναγνωρίζεις τα συναισθήματά σου, να ακούς τις ανάγκες σου!  Να έχεις δυνατό σώμα! Να έχεις ανοιχτό μυαλό! Να έχεις διαύγεια! Να έχεις το κουράγιο για αναδόμηση! Να μην τα χάνεις!  Να μπορείς να προσαρμοστείς … Και για να μπορείς να προσαρμόζεσαι κάθε φορά, σημαίνει ότι πρέπει πρώτα να μπορείς να αποδεχτείς  την κάθε αλλαγή! Από την πιο μικρή … μέχρι την πιο μεγάλη, την πιο δύσκολη, την πιο επώδυνη!!!  Να σέβεσαι τις αλλαγές! Όσο τρομακτικές και αν είναι, βγάζουν πτυχές του εαυτού σου που δεν ήξερες ότι υπάρχουν. Ίσως και να μην τολμούσες να τις φανταστείς … από φόβο! Τώρα… τώρα δεν έχεις πλέον κάτι να φοβηθείς… γιατί το βλέπεις να συμβαίνει μπροστά σου! Μην τα χάνεις! Συγκρατήσου! Είναι μια εξωτερική «εμπειρία» … δεν είσαι εσύ! Αποστασιοποιήσου! Βγες από αυτό το «τεράστιο» συναίσθημα και προσπάθησε να μείνεις ψύχραιμη! Αυτό το «κακό» που συμβαίνει, δεν είσαι εσύ! Απλά συμβαίνει σε σένα! Εσύ είσαι τοοοόσα άλλα πράγματα! Μην το ξεχνάς!

Πανικός, ξαφνικά! … το μυαλό έχει μπλοκάρει! Τι άλλα πράγματα είμαι;;; Βοήθεια! Που να βρω την ψυχραιμία! Πού να πατήσω; Κενό! Η αναπνοή κόβεται… η καρδιά πονάει! Πού να πατήσω! Πού να βρω τη βάση μου; Πού να βρω κάτι σταθερό;

… Καταρχάς, ξεκίνα να αναπνέεις! Αναπνοές! Εισπνοή … εκπνοή… Θυμήσου … ο πόνος στην καρδιά είναι συναίσθημα … δεν είσαι εσύ!!! Εσύ είσαι πολλά παραπάνω! Τι είσαι;;; Τι είμαι;;; Ηρεμία! Σκέψου βήμα-βήμα, είπαμε… Είσαι τα ωραία κόκκινα μακριά μαλλιά σου; … όχι… τα μαλλιά σου τα έκοψες … τώρα είναι μαύρα, χωρίς  χρώμα και κοντά! Σε μια τάση αυτοκαταστροφής … τσαλάκωσες την εικόνα σου! Είσαι το νεανικό, γεμάτο καμπύλες σώμα σου; … χμ, όχι πια! Το ζουμερό σώμα γέμισε λίπος και ρυτίδες και σημάδια!!! Προσπαθώ να το κρατώ υγιές, αλλά δεν είναι πλέον αντικείμενο θαυμασμού! Το αγαπώ, αλλά και αυτό έρχονται στιγμές που νιώθω ότι δεν είμαι εγώ! … Μα, τι είναι επιτέλους σταθερό; Tί είναι αυτό που αποτελεί τη βάση μου, που μπορεί να με στηρίξει;  …Το μυαλό μου, ίσως; Μα το μυαλό μου παίζει συνεχώς παιχνίδια!!! Η λογική μου εμφανίζει «λύσεις» και την ίδια στιγμή μου μπλοκάρει την επαφή με το σώμα μου, που δεν συμφωνεί με τις λύσεις αυτές! Αρνείται να προχωρήσει, πονάει, μαγκώνει,  αρρωσταίνει!!! Βοήθεια! Μα όταν ψάχνω τον εαυτό μου, βλέπω ένα σώμα και ένα μυαλό ξεχωριστά, ασύνδετα… μα, πώς συνδέονται αυτά; Μήπως η σύνδεση είναι η καρδιά; Μήπως είναι το συναίσθημα; Αυτό είναι ο συνδετικός κρίκος; Ναι… αλλά πώς παίρνει φωνή; Χρησιμοποιεί το σώμα για έκφραση, χρησιμοποιεί το μυαλό για γνώση και σκέψη πριν την δράση… όμως εγώ ψάχνω κάτι σταθερό για να πατήσω και να μην χαθώ! Αυτή η αλυσίδα με μπερδεύει! Την ώρα που έχω την μεγαλύτερη ανάγκη, την ώρα της κρίσης, όλα αυτά συγκρούονται!
… stop! Ψυχραιμία! Μην ξεχνάς να αναπνέεις, είπαμε! Τι είναι αυτό που συνδέει το σώμα μου με το πνεύμα μου; Τι είναι αυτό που συνδέει το παρελθόν με το παρόν και το μέλλον μου; Τι είναι αυτό που έχει μείνει σταθερό στο χρόνο; Σκέφτομαι… ψάχνω να βρω δύσκολες έννοιες και βαρύγδουπες λέξεις…. δεν μπορώ! Τι είναι αυτό που δίνει νόημα για μένα σε αυτή τη ζωή!!! … η αγάπη είναι για μένα το παν! … ο σεβασμός, η ειλικρίνεια, η αξιοπρέπεια, η συνέπεια, η θετική ενέργεια, η αλληλεγγύη, η φιλία, η ενσυναίσθηση   … αυτά με συντροφεύουν ως αξίες τόσα χρόνια στη ζωή μου! Αυτά είναι το όραμά μου! Αυτά είμαι εγώ! Αυτά είναι τα μόνα που μπορούν να συνδέσουν ταυτόχρονα το σώμα και το πνεύμα και την καρδιά μου! Αυτά με ηρεμούν και μου δίνουν σταθερότητα! Με βοηθούν να προχωρώ … με ψηλά το κεφάλι! Μου δίνουν δύναμη! Είναι οι προσωπικές μου αξίες! Είναι η ανάσα μου!

Κι ας υπάρχουν φορές που νιώθω αδικία και ενοχές και θυμό γιατί αυτές τις αξίες … δεν τις βρίσκω!!! Όμως ξέρω πια … καταλαβαίνω ότι αυτά (η αδικία, η ενοχή, ο θυμός…) είναι πάλι παροδικά συναισθήματα… δεν είναι οι αξίες μου, δεν είμαι εγώ …. Και αρχίζω πάλι από την αρχή τις σκέψεις μου… και τις ασκήσεις αναπνοής και ψυχραιμίας! Βγαίνω από το συναίσθημα, κάνω μια παύση και επιλέγω την αντίδρασή μου… Πού θα πάει … θα εκπαιδευτώ! Θα μάθω να θαυμάζω την διαδρομή! Να της δίνω αξία! Να μην κοιτώ μόνο τον στόχο, να μην προσδοκώ  με … μανία τα πράγματα να βελτιωθούν! Θα μάθω να αναθεωρώ και να επαινώ τον εαυτό μου για όσα έχει καταφέρει! Θα μάθω να ζω πραγματικά και να ανακαλύπτω την ομορφιά στον εαυτό μου!!!! 

Και να το γιορτάζω!! Να βρίσκω την χαρά μέσα μου και όχι… στο τέλειο σκηνικό γύρω μου!  Να γιορτάζω με πάθος γιατί είμαι ζωντανή! Είμαι ζωντανή!!! Είμαι ζωντανή, θεέ μου! Αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο! Τις δικές  μου «απώλειες» επέλεξα να τις  δω σαν «μεγάλες αλλαγές»! Δεν τις υποτιμώ! Δεν τις παραβλέπω! Δεν τις αποφεύγω! Θα βρω τη δύναμη να τις … μεταμορφώσω σε κάτι σημαντικό! Να τις «ακουμπήσω» και να τις αγαπήσω … Θα αφεθώ στον πόνο … στο κλάμα, στον πανικό! Είναι υγιής συμπεριφορά! Είναι φυσικό να τα χάσω! Όμως θα συνεχίσω! Θα τις δεχτώ λίγο πιο «υποψιασμένη» πλέον, σαν ένα «βαρύ», ένα «τεράστιο» δώρο που ανοίγοντας το θα βρω κάπου καταχωνιασμένο κάποιο … «καλά κρυμμένο νόημα»! Και αυτό το πολύτιμο δώρο θα είναι μόνο για μένα! Ίσως να μην μπορέσει κανείς άλλος μα το καταλάβει! Γι’ αυτό θα βρω την υπομονή και το θάρρος να το ψάξω από όλες τις πλευρές! Για να …μάθω!! Να γίνω σοφότερη και πιο δυνατή!  Να βρω την ηρεμία και την ομορφιά που υπάρχει παντού, μα πάνω απ’ όλα την ομορφιά που υπάρχει μέσα μου!

Σε αγκαλιάζω λαβωμένε εαυτέ μου … με λουλούδια στην καρδιά!

*Stop waiting … just live!