Happy Days!

Happy Days!
Αυτό το τριήμερο τα κάναμε όλα. Όλα!!!
Φίλοι, παρελάσεις, γλέντια.Άρχισε με την δική μου Παρασκευάτικη έξοδο με τα κορίτσια μου και  πραγματικά ένιωσα σαν να μπήκαν όλα στη θέση τους. Σαν να πήρα μια βαθιά, ανακουφιστική ανάσα, μόλις ειδωθήκαμε. Μια κοριτσοπαρέα (πάντα κορίτσια θα είμαστε, τα είπαμε αυτά) με πολύ γέλιο και μοίρασμα και υπέροχα νέα και δάκρυα....γιατί πάντα έχουν και λίγα δάκρυα οι έξοδοι με τις κολλητές μου!...
Μπήκε λοιπόν το Σάββατο με ορμή κι άρχισαν οι βόλτες με τα παιδιά και αυτό ήταν από τα πιο σημαντικά. Το ότι ήμασταν τόσο πολύ κοντά οι τέσσερις μας. Το ότι ευχαριστηθήκαμε ο ένας τον άλλο.
Καφέδες, πρωινά, παιχνίδια, αγώνες bowlling, με τον μεγάλο γιο να μας κάνει σκόνη και με εμένα να έχω μόνιμα την τελευταία θέση. Με πολλές πλάκες με την φριχτή τεράστια ακρίδα που έφτασε με το δέμα της γιαγιάς και του παππού από την Γερμανία, που μου την πετούν συνέχεια κι εγώ χοροπηδάω τσιρίζοντας...."δρωμόπαιδα"...που λέει κι ο Γιώργος!

Όμως αυτό το τριήμερο πάντα είναι πιο πολύ αφιερωμένο στον μπαμπά μας, που έχει τα γενέθλια του. Φέτος η ημέρα ήταν πανέμορφη και ζεστή. Κι έγινε και κάτι ακόμη που μας άφησε άφωνους από τα γέλια.
Ένας φίλος στα κρυφά και μετά από συνεννόηση με όλους μας πήρε μαζί του ρούχα και καλλυντικά και κάποια στιγμή κρύφτηκε σε ένα δωμάτιο για να ντυθεί Ινδός κάνοντας πλάκα στον Πα κάνοντας του Ινδικά γενέθλια, με τούρτα cobra cake όπως την ονόμασε και ήταν ένα τεράστιο πικάντικο λουκάνικο! Ακολούθησε χορός Ινδικός με Ινδικό Happy Birthday, που αποθέωσε ο Πα και ξετρέλανε τα παιδιά, που χοροπηδούσαν εκστασιασμένα. Σκέτο Bollywood.
Έγινε μεγάλος χαμός και γελάσαμε πολύ. Αυτά γίνονται όταν έχεις μερακλήδες και δημιουργικούς φίλους...Αδάμ σε αγαπάμε...Α ρε παιδιά!!!

Ήταν μια ωραία ωραία ημέρα με τα παιδιά να τρέχουν τριγύρω και τα τσουγκρίσματα να μην σταματούν κι έκλεισε με ζεστή σοκολάτα και καφέδες γύρω από την φωτιά στο μαγκάλι για ακόμη μια φορά.
Το χάρτινο φαναράκι στο τέλος ταξίδεψε τις ευχές όλων μας για τον φίλο κι αγαπημένο μας...Πέτα ψηλά τρελό αγόρι!!!

Είναι τόσο ωραίες οι ημέρες αυτές.Τόσο όμορφες και μένουν στο μυαλό μας χαραγμένες απίθανα φωτεινές.Τόσο πασπαλισμένες με μαγεία...Το χρειαζόμασταν αυτό. Το είχαμε όλοι ανάγκη. Αυτά τα πλούσια συναισθήματα και τις πολλές εικόνες, τις γεμάτες ανθρώπους σημαντικούς. Παππούδες, γιαγιάδες, χέρια κι αγκαλιές, ένα δέμα γεμάτο γιαγιαδίστικη αγάπη και φροντίδα, γεύσεις τέλειες, πικάντικες, γιορτινές, τραγούδια και γέλια, περηφάνια και συγκίνηση...

και τέλειωσε...Το βράδυ της Κυριακής μας βρήκε έτσι όπως ήθελα. Στον καναπέ, με την κουβέρτα στα πόδια, με τα κεριά αναμμένα, καφέδες και το περιοδικό που ήρθε με το δέμα των παππούδων που μας έδωσε τόση χαρά.

Τα παιδιά πήγαν για ύπνο, σαν έφυγε κι ο τελευταίος φίλος και είχαν μια θλίψη που πέρασαν οι ημέρες κι αρχίζει από αύριο η καθημερινότητα.
Η καθημερινότητα που θα μας στείλει και πάλι τον καθένα στην άκρη του, να τρέχει και να μην φτάνει, να μοχθεί, να παλεύει, άλλος με τα διαβάσματα, άλλος με τις δουλειές, άλλος με τα μαγειρέματα, άλλος με τις επιστολές και τις προσφορές και τους λογαριασμούς...Ο καθένας με τα δικά του!

Μα...όπως λέει κι η γνωστή ρήση: "Γιατί βασανίζεις τον εαυτό σου χτυπώντας το κεφάλι σου στον τοίχο;" "Γιατί νιώθω τόσο υπέροχα σαν σταματώ να το χτυπάω!"

Γι' αυτό λοιπόν αυτές οι ημέρες είναι μαγικές...γιατί υπάρχει η καθημερινότητα...
Καλημέρα αγαπημένοι! Καλή εβδομάδα...και καλή καθημερινότητα. Happy Days λοιπόν.
                                                                                               Κατερίνα