Το τέλος του Οκτώμβρη!

Πρωτομηνιάαααα!!!
Ο Οκτώβρης πέρασε...να πάει στο καλό του! Έζησα την απόλυτη τρέλα και να σήμερα  μια τελευταία βαθιά ανάσα για να βγει η μέρα και κλείνει μια ακόμη τρελή εβδομάδα. Απόλυτα τέλεια στιγμή, η κάθε μέρα που σβήνω με ένα τεράστιο Χ το κουτάκι στο τιγκαρισμένο από υποχρεώσεις ημερολόγιο μου. Και σήμερα απλά θα το σκίσω γιατί πάει ο Οκτώβρης...επιτέλους.

Δες εδώ χάλι...
Σκέφτομαι όλα όσα έγιναν αυτό το μήνα και δεν το πιστεύω. Τι χαμός...κι επειδή δεν υπάρχει κανείς να μου πει μπράβο, το λέω μόνη μου σε εμένα. "Μπράβο ρε κορίτσι πως τα κατάφερες  ρε Τιραμόλα;"

Μέσα στο χαμό, έπεσε κι ένα τηλεφώνημα στην ξαδέρφη μου τη Σούζυ που με ίσιωσε. "Γιατί τρέχεις;" Μου λέει. "Θα χάσεις τα καλύτερα. Ο Άγγελος σε 7, 8 χρόνια θα φύγει από το σπίτι. Μόλις φύγουν τα παιδιά τρέχα κάνε ότι θέλεις, αλλά τώρα να τους χαρείς και να σε χαρούν..."
Είχε δίκιο κι έμεινα σέκος στην έκφραση  "7, 8 χρόνια"...Λιγότερα από όσα ζήσαμε μαζί ως τώρα...Σοκ!
Γύρισα σπίτι σχεδόν ξεμυαλισμένη. Δυσκολεύομαι τόσο να ισορροπήσω όλα αυτά που πρέπει, με όλα αυτά που θέλω, με όλα αυτά που θέλουν οι άλλοι, με όλα αυτά που έχω ανάγκη, με όλα αυτά που χρειάζονται οι σημαντικοί άνθρωποι στη ζωή μου, με όλα αυτά που μπορώ, με όλα αυτά που δεν μπορώ αλλά χρειάζομαι...Θεέ μου είναι τόσα πολλά!

Κι είπα στον εαυτό μου στάσου λίγο. Στάσου και κοίτα τα παιδιά.Τα παιδιά, έχουν μάτια γεμάτα λαχτάρα. Με κοιτούν και περιμένουν.Τι περιμένουν; Το χρόνο μου, το βλέμα μου, το ενδιαφέρον μου. Εμένα!
Δεν ξέρω πως είναι να μην είσαι εργαζόμενη μαμά. Δεν το έχω ζήσει ποτέ, παρά μόνο όταν έμεινα σπίτι με άδεια στις εγκυμοσύνες και για λίγους μήνες στο ενδιάμεσο μέχρι να αρχίσω την νέα μου δουλειά, όπου και πάλι οργανωνόμουν για αυτό που θα ακολουθούσε.
Το να δουλεύεις για τον εαυτό σου είναι βέβαια πολύ διαφορετικό, αφού μπορείς να ορίσεις το ωράριο, μα και πάλι εσένα σε ορίζουν οι ανάγκες. Οπότε το ωράριο γίνεται λάστιχο. Οπότε ζηλεύω. Ζηλεύω πολύ αυτή την αίσθηση της ήρεμης διαχείρισης του χρόνου. Ζηλεύω το να μην χρειάζεται να τρέχω, να τους πιέζω στον μετρημένο χρόνο που έχουμε μαζί, να μαλώνω μαζί τους και να νιώθω εξουθενωμένη και κατά καιρούς λυπημένη που με κοιτούν με αυτά τα μάτια, τα γεμάτα λαχτάρα! Ζηλεύω τις χαλαρές ημέρες της καθημερινότητας. Ζηλεύω τον χρόνο που δεν είμαι μαζί τους  και μου λείπουν και τους λείπω. Πάντα έτσι ήταν, ποτέ δεν θυμάμαι κάτι το διαφορετικό. Πάντα τους λείπω, πάντα μου λείπουν...

Είπα λοιπόν πως τα Σαββατοκύριακα μου από τώρα και πέρα και τουλάχιστον για μερικούς μήνες, θα είναι μόνο δικά τους. Κι αρχίσαμε τα σχέδια...
Κάναμε τα μαγικά πανεύκολα  κουλουράκια με δύο μόνο υλικά, της mamaggela. Τέλεια, ξετρελαθήκαμε!

Κάναμε βόλτες που λατρεύουν κι εκείνοι και όλο μου το ζητούσαν τώρα τελευταία και περπατήσαμε στους αγρούς και  κόψαμε άγρια λουλούδια  και κλαδιά για να στολίσουμε το σπίτι.

Ανάψαμε το τζάκι και μάλιστα τώρα πια που μεγάλωσαν, εκείνοι κουβαλάνε τα κλαδιά και τα ξύλα και το ανάβουμε μαζί.

Τους μαγείρεψα το χειμωνιάτικο φαγητό που τους κάνει να κλαίνε από χαρά...

Κρεατόσουπα και το καλύτερο κάνουμε σχέδια για τα Σαββατόβραδα  που θα περάσουμε μαζί γύρω από το τζάκι και με ρωτάνε συνέχεια και με την κάθε ευκαιρία :
Και τι άλλο θα κάνουμε μαμά; Θα πιούμε και ζεστή σοκολάτα.
Και τι θα παίξουμε μαμά; Μάντεψε ποιός και memory και ξερή κι ότι άλλο σας κάνει κέφι.
Παντομίμα; Ναι και παντομίμα.
Φιστίκια για ελέφαντες θα φάμε; Το πιο σημαντικό στον κόσμο...φιστίκια για ελέφαντες και βέβαια θα φάμε...
Και τι ταινία λες να δούμε; Δεν ξέρω ποια ταινία θέλετε να δούμε;...
και μπορεί να συνεχίζει για ώρες αυτή η συνεχής ανάγκη για επιβεβαίωση των σχεδίων και των τόσο απλών ονείρων που έχουν ένα και μόνο στόχο. Το να είμαστε μαζί. Πηγαίνουν για ύπνο τόσο χαρούμενοι...το ίδιο κι εγώ!

Οπότε για αυτό το Σαββατόβραδο τα σχέδια δίνουν και παίρνουν κι έχουμε ανάγκη να περάσουμε ακόμη καλύτερα μιας και θα είμαστε μόνοι οι τρεις μας, αφού  ο μπαμπάς  μας θα είναι στην τελευταία πρόβα πριν από την μεγάλη παράσταση! Ναι θα παίξει στο θέατρο το τρελό αγόρι! Είπε να το κάνει κι αυτό...
Η υπέροχη θεατρική παράσταση "Κύκλος Ζωής", που μας μάγεψε τον Ιούνιο, θα ξανανέβει στο θέατρο ΚΑΠΠΑ στην Περαία  την Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2013 και ώρα 11.00 π.μ.

Η θεατρική παράσταση αφορά μικρούς και μεγάλους και τα έσοδα αυτής θα διατεθούν  στον Ξενώνα προστασίας άγαμων μητέρων "Το σπίτι της Μαρίας". ΄Το κόστος του εισιτηρίου είναι 5 ευρώ και αξίζει να σημειωθεί ότι τα έσοδα από τις προηγούμενες παραστάσεις κάτι χιλιάδες ευρώ...δόθηκαν σε κοινωφελής οργανισμούς που δουλεύουν με παιδιά. Αυτό τον στόχο, τον βρίσκω απλά υπέροχο.
Επίσης υπέροχο είναι το ότι η παράσταση ανεβαίνει από γονείς του Σχολείου της Φύσης, που αποφάσισαν να γίνουν ερασιτέχνες ηθοποιοί, σκηνογράφοι, τραγουδιστές, μουσικοί, σεναριογράφοι, ηχολήπτες, σκηνοθέτες...και πάει λέγοντας! Στόχος εκείνων να βοηθήσουν περνώντας καλά.
Και να πούμε την αλήθεια περνούν πολύ καλά!!!

Φαίνεται στις φωτογραφίες που βλέπουμε ασταμάτητα από τις πρόβες τους και ξετρελαινόμαστε  και ζηλεύουμε τρελά καθώς φανερώνουν ότι πραγματικά περνούν τέλεια και ρίχνουν πολύ γέλιο!
Σκέτη πενταήμερη!!!!

Ο Πα είναι κατενθουσιασμένος. Κάνει πρόβες μόνος του και πήρε και το dvd η Χιονάτη και οι επτά νάνοι για να μελετήσει λέει το ρόλο του, έναν από τους επτά νάνους....Ε!!!Είναι ρόλος με απαιτήσεις εδώ που τα λέμε!

Μπορείτε κι εσείς να παρακολουθήσετε την εξέλιξη στις καθημερινές τους πρόβες  μέσα από τον λογαριασμό τους στο facebook.
Εμείς παραμένουμε συνδεδεμένοι για να γελάμε και να καμαρώνουμε και βέβαια εννοείτε πως την Κυριακή στις 11.00 θα είμαστε εκεί! Ελάτε κι εσείς να γίνουμε πολλοί...

Κλείνοντας όμως θέλω να πω ένα.Το πιο σημαντικό ίσως...
Μπορεί αυτός ο Οκτώβρης να με αποσυντόνισε, κούρασε, τρέλανε κλπ, αλλά μου έφερε και κάτι πολύτιμο! Έναν νέο μικρό ανιψιό...Αυτόν τον τυπάκο που είναι και ζουζούνης και "σατλάπης"...όπως λέει η μαμά του!

Είναι το νινί έκπληξη, του αγαπημένου μου ξαδέρφου του Πέτρου και της Αγγέλας που αγαπώ πολύ και δεν αναρωτιέμαι τι ζωή θα έχει...Το ξέρω. Ο μεγάλος του αδερφός είναι κιόλας 23 χρονών. Η αμέσως επόμενη αδερφή του σχεδόν 12.
Η τρίτη αδερφή 9,5 και να τος τώρα αυτός ο χαρούμενος μικρός τυπάκος.Το  τέταρτο μικρό αγόρι, το στερνοπαίδι. Το ξέρουμε όλοι λοιπόν πως θα είναι ο χαϊδεμένος μιας  μεγάλης οικογένειας. Θα αγαπηθεί όπως αξίζει σε κάθε παιδί να αγαπηθεί. Παράφορα κι ολοκληρωτικά.
Μας έφερε μεγάλη χαρά αυτό το μικρούλι.
Για λίγο ο χρόνος σαν να σταμάτησε και μείναμε όλοι να τον κοιτάμε σαν υπνωτισμένοι...Για αυτή την μαγική στιγμή άξιζε κάθε λεπτό τρεξίματος μέσα στον τρελό αυτό Οκτώβρη...Καλωσήρθες ανθρωπάκο!!!

Καλό Σαββατοκύριακο αγαπημένοι. Ευχές για μαγικά Σαββατόβραδα κι αξέχαστες Κυριακές, σαν αυτή που θα ζήσουμε κι εμείς παρακολουθώντας τον μπαμπά μας στην θεατρική παράσταση...Τα παιδιά είναι ξετρελαμένα που θα δούνε τον μπαμπά τους να παίζει. Ο δικός τους νάνος εκεί ψηλά. Νάνος στο ρόλο μα για πάντα πελώριος Γίγαντας στα μάτια τους!!!
Έρχεται Σαββατοκύριακο και μπήκε ο τέλειος Νοέμβρης. Καλό μήνα λοιπόν...
                                                                                              Κατερίνα