Ενας δεινόσαυρος στο παιδικό δωμάτιο...

Ναι επιτέλους είναι έτοιμο!

Σας παρουσιάζω την νέα υπερπαραγωγή. Μετά από πολλές αναβολές και εμπόδια, το γραφείο δεινόσαυρος.

Είναι το νέο γραφείο του μικρότερού μας γιου το οποίο  ζήτησε όταν ξεκίνησε την πρώτη δημοτικού. Μεγαλώνοντας κι αυτός με την σειρά του ήθελε ένα μεγάλο κανονικό γραφείο όπως είχε και ο μεγαλύτερος αδερφός του.

Μετά από πολύ σκέψη και ιδέες αποφάσισε πως ήθελε ένα γραφείο δεινόσαυρο, εφόσον έχει τρέλα με τα ερπετά...ιδίως τα προϊστορικά. Και φυσικά ο υπογράφων έπρεπε να στίψει το μυαλό του για να φτιάξει ένα γραφείο αντάξιο των προσδοκιών του μικρού του γιου. Έτσι απευθύνθηκα στα παιδικά βιβλία με θέμα τους δεινόσαυρους, από τα οποία ο μικρός γιός μου διαθέτει αρκετά, για να αντλήσω ιδέες και έμπνευση.

Όλα άρχισαν από αυτό το βιβλίο.

Του μικρού του άρεσε πολύ. « Ο Ξενοφών και το νησί των δεινοσαύρων», των εκδόσεων ΜΙΝΩΑΣ, με θέμα την ιστορία ενός πιτσιρικά που με την φαντασία του βρέθηκε σε ένα νησί δεινοσαύρων, το οποίο ήταν εικονογραφειμένο με ωραία σκίτσα και ιδιαίτερα του άρεσε αυτό του δεινόσαυρου γιατί ενώ ήταν σκίτσο παιδικό είχε βλοσυρό βλέμμα και ωραία χρώματα. Έτσι αποφάσισα να πατήσω σε αυτό για να κάνω το γραφείο. Το βασικό κομμάτι του γραφείου, το επιτοίχειο κουτί δηλαδή  με το καπάκι που ανοιγοκλείνει, είναι ακριβώς το ίδιο με αυτό που είχα φτιάξει για το γραφείο του Άγγελου με θέμα το φορτηγό, το οποίο το είχα παρουσιάσει λεπτομερώς σε παλαιότερη ανάρτηση.

Στην προκειμένη περίπτωση προσάρμοσα σε μεγαλύτερη κλίμακα την σιλουέτα ενός δεινόσαυρου Τ-Ρεξ με τα ανάλογα χρώματα.Την σιλουέτα του δεινόσαυρου την σχεδίασα με το «μάτι» πάνω σε κόντρα πλακέ πάχους 6 χιλιοστών την οποία μετά την έκοψα πολύ εύκολα με μια ηλεκτρική σέγα. Αυτό σημαίνει...πως δεν υπάρχει σχέδιο.

Αφού βάφτηκε κυρίως με αποχρώσεις του πράσινου και

προσαρμόστηκε στην πλάτη του κουτιού και αυτό με την σειρά του το βίδωσα στον τοίχο.

 

Ο Άγγελος μεγάλος βοηθός πια βοήθησε με ενθουσιασμό στο στήσιμο του γραφείου του αδερφού του.

 

Το αποτέλεσμα ήταν μεγαλειώδες γιατί το ύψος του δεινόσαυρου είναι περίπου 2 μέτρα κοιτάζοντάς σε με βλέμμα θυμωμένο.

 

Βέβαια μετά από πολλά «άντε μπαμπά πότε θα είναι έτοιμο το γραφείο μου;» « να ,σε λίγες μέρες θα είναι έτοιμο», «μέσα στο σαββατοκύριακο θα το έχω τελειώσει», «αύριο θα είναι έτοιμο» πιάσαμε Νοέμβριο.

Στο τέλος βάλαμε και την ουρά και να το πια το τελικό αποτέλεσμα. Αξίζει να συμπληρώσω πως κατασκευή του άρχισε τον Σεπτέμβριο και ολοκληρώθηκε μόλις χθες την Κυριακή αφού το δούλευα τα Σαββατοκύριακα, ανάμεσα στις υπόλοιπες δουλειές και όταν ξέκλεβα λίγη ώρα την εργασία μου. Δυόμιση μήνες...αλλά χαλάλι!

Είναι τόσο μεγάλος που η ουρά κρύβεται πίσω από την βιβλιοθήκη του αλλά δεν μας νοιάζει και πολύ, φτάνει που ξέρουμε πως έχει ουρά.

Οπότε σαν τον φώναξα προχθές στο δωμάτιο του για να μελετήσει και του είπα να καθίσει στο καινούριο του γραφείο ξετρελάθηκε. Καμάρωνε και φούσκωνε από περηφάνεια για το γραφείο του  και όταν τελείωσε την μελέτη τακτοποίησε όλα του τα βιβλία, τετράδια και χαρτιά στο γραφείο - κάτι που ποτέ δεν το έκανε έως τώρα - και στο τέλος έκλεισε και το καπάκι ασφαλίζοντας το με τα μεταλλικά γαντζάκια.

 Στο εσωτερικό του έχει θήκες για να βάζει τα μολύβια και να τακτοποιεί τα πράγματα του κι αυτό είναι πολύ βολικό.

 Τώρα εδώ και 2 μέρες δεν σηκώνεται από το γραφείο του αν δεν τελειώσει τα μαθήματα του σχολείου.

Είναι πολύ όμορφη εικόνα γιατί λες « πάει, μεγάλωσε κι αυτός» και η αφορμή ήταν ένας δεινόσαυρος στο παιδικό δωμάτιο. Αντε καλά διαβάσματα τώρα μικρέ...βοήθεια μας!

                                                                                                       Πανταζής

Υ.Γ. Σήμερα γιορτάζει και το κορίτσι του σπιτιού μας...Χρόνια πολλά Κα.