Βίντεο χαράς για τις "ζόρικες" μέρες.

Η ζόρικη κατάσταση με τον υπολογιστή συνεχίζεται...οπότε μιας και δεν μπορώ να κάνω μια από τις προγραμματισμένες αναρτήσεις αποφάσισα να μοιραστώ και κάτι άλλο που αγαπώ!

Όταν για διάφορους λόγους δεν είμαι καλά, υπάρχουν πολλά που με βοηθούν να χαμογελάσω. Αυτό που σίγουρα είναι εγγύηση χαράς και ηλίθιου γέλιου σε συνδυασμό με δάκρυα και πολλή συγκίνηση είναι βιντέκια όπως αυτά που μοιράζομαι παρακάτω. Βιντεάκια ζευγαριών που ανακοινώνουν την εγκυμοσύνη τους στους γονείς τους.

Δεν υπάρχει κατά την γνώμη μου, τίποτε πιο συγκινητικό από αυτό. Από την ελπίδα, που δημιουργεί η πληροφορία, πως ένα παιδί έρχεται...

Πάντα με κάνουν να φουσκώνω και η χαρά σε συμπαρασύρει. Δεν ξέρει κανείς τίποτε παραπάνω.

Αν το μωρό θα είναι αγόρι ή κορίτσι, πως θα είναι αυτό το παιδί, αν όλα θα πάνε καλά, αν η εγκυμοσύνη θα εξελιχθεί κι αν ναι πως. Αν το παιδί θα καταφέρει να έρθει τελικά κι αν το τέλος θα έχει γέλια ή δάκρυα...δεν ξέρεις τίποτε, από αυτά που σε περιμένουν καλά ή κακά.

Όμως την στιγμή εκείνη που το μαθαίνεις αρχίζει να γεννιέται μια χαρά και μια πελώρια, πελώρια ελπίδα. 

Η ενημέρωση για μια εγκυμοσύνη είναι ένα μαγικό δικαίωμα σε ένα όνειρο...σε ένα ταξίδι που δεν ξέρεις που θα σε βγάλει, μα το φαντάζεσαι μαγικό...

Αυτό το άγνωστο είναι τόσο υπέροχο, τόσο ελπιδοφόρο, τόσο πελώριο...Πάντα τέτοιου είδους βιντεάκια με κάνουν και χαίρομαι. 

Φέτος το καλοκαίρι έδειξα μερικά στη μαμά μου. Καθίσαμε μαζί ήρθε κι η αδερφή μου και της λέω "έλα να σου δείξω κάτι". Η μαμά μου δεν ξέρει Αγγλικά δεν καταλάβαινε καν τι έλεγαν όμως ο ενθουσιασμός είναι τόσο μεγάλος που τον ένιωθε. Γιατί έτσι ακριβώς  νιώθεις,  σαν η  χαρά να σε αρπάζει και συμμετέχεις. Η μαμά άρχισε να γελάει και μετά δάκρυσε και μετά έλεγε "βάλε μου να δω κι άλλο"...Καταλήξαμε να γελάμε κι οι τρεις μας...κι ήταν μια στιγμή από αυτές που κρατάω! 

Οπότε μοιράζομαι τρία από τα πολλά βιντεάκια που κυκλοφορούν εκεί έξω και σας εύχομαι...να περάσετε καλά. Θυμάμαι κάθε στιγμή από τέτοια ωραία μαντάτα από συγγενείς, ξαδέρφια και φίλους.Θυμάμαι αυτές τις στιγμές που κι εγώ κοίταζα ξαφνιασμένη και μετά σηκωνόμουν όρθια, τσίριζα και γεμίζαμε αγκαλιές και δάκρυα...Στιγμές πελώριες, με σφιχταγκαλιάσματα και χοροπηδητά.Τις θυμόμαστε πάντα με δάκρυα έστω κι αν εξελίχθηκαν  σε δάκρυα πόνου.
Την ώρα που τις ζούσαμε δεν ξέραμε την εξέλιξη κι αυτό πασπάλιζε το υπέροχο νέο με μαγική χρυσόσκονη...έστω κι αν αργότερα χάθηκε η μαγεία.

Αν το έχετε ζήσει ξαναζήστε το μέσα από τα βιντεάκια και θυμηθείτε, αν όχι σας εύχομαι να νιώσετε στο πετσί σας μια τέτοια χαρά με ανθρώπους σημαντικούς, φίλους ή συγγενείς ...κι όταν αυτό το νέο έρθει μην το αφήστε να χαθεί σε "πρέπει" ή σε φόβους. Η είδηση από μόνη της είναι συγκλονιστική οπότε ας την υποδεχτούμε έτσι όπως της αξίζει...Δεν ξέρουμε αν τελικά θα έρθει  αυτό το νέο πλάσμα, όμως ακόμη κι αν δεν τα καταφέρει...έφερε έστω και για λίγο απύθμενη χαρά κι αγαπήθηκε πολύ.
Οπότε...αξίζει κάθε ευτυχισμένη τσιρίδα!

Αν δεν είσαι καλά, με καμιά δεκαριά τέτοια "ισιώνεις"....

Καλημέρα αγαπημένοι...και μια ευχή από τις πιο λατρεμένες μου, για χαρές που έρχονται, για κακά που φεύγουν. Πάντα "καλά μαντάτα"!!!
                                                                         Κατερίνα