Ιδέες για όμορφα Χριστουγεννιάτικα τραπεζώματα.

Ντιν ντιν ντιν... με το πορσελάνινο κουδουνάκι που μου δώρισε η μαμά μου πριν καμιά δεκαπενταριά χρόνια....Τα Χριστούγεννα λοιπόν, είναι πια τόσο κοντά και έρχονται οι ιδέες για όμορφα φιλικά και συγγενικά τραπεζώματα. Και άρχισαν οι εμπνεύσεις..και οι υλοποιήσεις μαζί αφού όλο και κάποιος θα έρθει, όλο και κάποιους θα περιμένουμε.

Πολλοί αναγνώστες μου στέλνουν μηνύματα στα οποία μου ζητούν συμβουλές διακοσμητικές και έχω την ανάγκη να ξεκαθαρίσω πως δεν έχω καμία τέτοιου είδους εμπειρία, ούτε τέτοιου είδους γνώσεις, άρα δεν είμαι σε θέση να δώσω τέτοιες συμβουλές, λυπάμαι.
Απλά κάνω το κέφι μου με ιδέες κυρίως άλλων...Ναι! Ένα χαρακτηριστικό μου, το οποίο μπορεί να επιβεβαιώσει η μαμά μου και πολλοί δάσκαλοι και καθηγητές μου, είναι ότι είμαι πολύ καλή στην αντιγραφή! Ναι! Μεγάλο σαΐνι...

Έχω πάμπολλα  διακοσμητικά περιοδικά είναι η τρέλα μου. Όλες αυτές τις απίθανες ιδέες που βλέπω λοιπόν σε εικόνες περιοδικών και στο ίντερνετ τις καταγράφω και απλά κάποιες στιγμές τις αντιγράφω βάζοντας πάντα δικές μου πινελιές...όπως στο σχολείο...μην μας πάρουν και χαμπάρι οι καθηγητές! Ένα κόμμα εδώ, μια αλλαγή λέξης εκεί...ξέρετε τώρα απλά πράγματα για ξεκάρφωμα!

Υπάρχουν εικόνες που ζεσταίνουν λοιπόν την καρδιά μου και αυτές ακόμη τολμώ να τις μεταφέρω στην ζωή μας. Βλέπω μια ωραία αγκαλιά, ένα ωραίο μαξιλάρι, μια ωραία στιγμή από πάρτι, μια βροχερή βόλτα, μια ωραία διακοσμητική πρόταση λέω "τι χαρούμενοι φαίνονται όλοι αυτοί ή τι όμορφο που φαίνεται αυτό...θα το κάνω κι εγώ"....και το κάνω! Και γιατί να μην το κάνω;

Εντάξει διαφέρει από την αντιγραφή στο σχολείο, αλλά είναι κι αυτό αντιγραφή ή καλύτερα...μεταφορά της ιδέας κάποιου άλλου στην δική μου ζωή!

Έτσι λοιπόν τα τελευταία χρόνια έχω αντιληφθεί πως μεταξύ άλλων...μεγάλη μου τρέλα είναι και τα όμορφα τραπεζώματα και τα στολισμένα τραπέζια. Κάθε εποχή έχει την ομορφιά της μα  ιδιαίτερα τα Χριστουγεννιάτικα  και τα πρωτοχρονιάτικα τραπέζια έχουν μια λάμψη, μια αίγλη που με ενθουσιάζει...




2011

Έτσι φροντίζω πάντα τα  γιορτινά μας τραπεζώματα να είναι ξεχωριστά, για όλους. Σκαρφίζομαι διάφορα και αντιγράφω....ή μεταφέρω ιδέες άλλων στα δικά μας γιορτινά τραπέζια. Κι αν θέλουμε τρεις ώρες για το μαγείρεμα εγώ θέλω σίγουρα άλλες τότες για την διακόσμηση του τραπεζιού. Όσο τα παιδιά ήταν μικρά ήταν πιο δύσκολο όλο αυτό και κουραζόμουν αφάνταστα, γιατί είχαν άλλες ανάγκες και τα έκανα όλα σε τριπλάσιο χρόνο. Θυμάμαι Χριστουγεννιάτικο τραπέζι με καμιά δεκαπενταριά άτομα και τα παιδιά ενάμιση και πέντε χρονών. Όταν καθίσαμε να φάμε εγώ ήθελα να λιποθυμήσω  στο πιάτο μου από την κούραση...αξέχαστο! Αλλά το ξανάκανα...ξανά και ξανά, είπαμε για τη χαρά. Όμως τώρα που οι τύποι μεγάλωσαν και αυτοεξυπηρετούνται, ποιος μας πιάνει.



2012

Κι αυτό το ξύλινο οβάλ τραπέζι μας πόσο αγαπημένο αντικείμενο είναι τελικά...Τι όμορφο σημείο του σπιτιού. Το σημείο της μάζωξης, της καθημερινής συνάντησης σε μια στιγμή πολύτιμη. Στην λήψη της τροφής. Στην απόλαυση των αισθήσεων...Γεύσεις, μυρωδιές εικόνες και συναισθήματα ευφορίας, όλα απλά συμπληρωμένα...Τέλεια!!!Οπότε τα τραπεζώματα έχουν κάτι παραπάνω από ένα καλό πιάτο, ένα καλό ντεκόρ, ή μια εντυπωσιακή εμφάνιση. Έχουν ψυχή και χαρίζουν μνήμη. Έχουν κάτι από την ανάγκη να μοιραστείς, να δώσεις, να γεμίσεις, να συλλέξεις. Τις προάλλες μετά τα γενέθλια του Άγγελου καθάριζα το τραπέζι και διαπίστωσα πως κάηκε από τα μικρά στικάκια που πετάνε σπίθες. Σε τέσσερα σημεία, μικρά καταμαύρα στίγματα. Το είπα λυπημένη στον Πα και μου απάντησε..."Ακόμη μια ανάμνηση στο τραπέζι". Την λάτρεψα αυτή την απάντηση...
Και βέβαια οι μαζώξεις αυτές δεν αφορούν μόνο φίλους ή συγγενείς αλλά και εμάς τους τέσσερις. Για αυτό πάντα το τραπέζι μας είναι όμορφα στολισμένο και μας περιμένει...έστω κι αν η παρέα αφορά την μικρή μας οικογένεια.

Αυτό  με κάνει να τα αγαπώ και πάντα τους δίνω την φροντίδα που τους αξίζει...Γιατί αυτά τα τραπεζώματα είναι η "κόλλα" μας!

Τώρα λοιπόν στις γιορτές έχει την τιμητική του και οι ιδέες είναι πολλές και ιδιαίτερες. Η δική μου προσέγγιση είναι εξαιρετικά απλή. Λευκά τραπεζομάντιλα, ίσως κάποια κόκκινη πινελιά με τρέσα, συνήθως μια ιδιαιτερότητα πάντα σε κάθε πιάτο για τον κάθε καλεσμένο και πολλά φυσικά υλικά...Σιγά το νέο.

Αρχίζουμε λοιπόν με ένα πρόσφατο γιορτινό τραπέζι που άρχισε με τρατάρισμα από σπιτικό λικέρ και τρούφες σοκολάτας...Απλά φανταστικός γευστικός συνδυασμός κατά τη γνώμη μου!

Και βέβαια το βραδάκι όλα αλλάζουν...ακόμη κι οι άνθρωποι. Το κρασί σε χαλαρώνει κι η ψιλή κουβέντα αρχίζει να χοντραίνει...καταλήγοντας σε τρανταχτά γέλια και πειράγματα και άλλα πολλά...δηλαδή...Τέλεια!

 

Μια άλλη ιδέα είναι αυτή με το τετράγωνο άσπρο ξύλινο κουτί που είχα φτιάξει το φθινόπωρο του 2012.
Απλότητα, απλότητα, απλότητα... σε ένα απογευματινό κοριτσίστικο τσάι. Κυκλάμινα, άσπρες μπάλες, κεριά. Απλά το λατρεύω αυτό το απόλυτα λευκό!!!!

 

Μια ακόμη ιδέα αυτή με την έρρικα. Είναι γλαστράκι που το έντυσα γύρω γύρω με κλαδιά τούγιας κολλώντας τα με θερμόκολλα. Γέμισε και φαίνεται ακόμη πιο πλούσιο κι έγινε απρόσμενα όμορφο. Φλοιοί δέντρων συμπληρώνουν το ντεκόρ με μικρά κηροπήγιά πάνω στα οποία κόλλησα μικρά κουκουνάρια δημιουργώντας στεφανάκια.

Μου φάνηκε πολύ ρομαντικό. Αυτό...ήταν ένα δείπνο για δύο, γιατί και το "δύο" θέλει το δείπνο του...Το μοναχικό του δείπνο, σαν φύγουν οι βάνδαλοι.

  

Κλείνοντας πρέπει να τονίσω πως  σε κάθε περιοδικό ή ιδέα που βλέπω μου αρέσει το ότι ο κάθε καλεσμένος έχει στο πιάτο του κάτι...Εγώ βάζω από κουκουνάρια με κεράκια, μέχρι το όνομα σε καρτελάκι ή ένα μικρό ρητό ή απόφθεγμα κολλημένο σε καρτούλα...Για φέτος σκέφτηκα αυτό και ναι! η ιδέα είναι όλη δική μου...Μου αρέσει πολύ όλη η διαδικασία με τα γνωστά Κινέζικα "κουλουράκια της τύχης" που τα ανοίγεις και μέσα υπάρχει ένα μήνυμα...ίσως προσωπικό. Έτσι εγώ δημιούργησα τα ελληνικότατα "καρυδάκια της σοφίας"...

Ένα καρύδι που το άνοιξα στα δύο...έβαλα το εσωτερικό του την σαλάτα ...και έβαλα μέσα του ένα γνωμικό γεμάτο σοφία!!!Κλείνω με κορδελίτσα δεμένη γύρω του.
Μεγάλος ενθουσιασμός!

Οι κουζίνες έχουν φτιαχτεί για να φέρουν κοντά την οικογένεια...έτσι δεν λένε; Εγώ το πιστεύω. Όχι για κανέναν άλλο λόγο αλλά γιατί το ζω. Η κουζίνα  είναι το πιο ζεστό, το πιο ζωντανό και το πιο ανακατωμένο σημείο του σπιτιού μας...και το λατρεύουμε...

Καλά τραπεζώματα αγαπημένοι. Με κέφι και φαντασία και ας κάνουμε και καμιά κλεψιά δεν θα μας κακολογήσουν. Η αντιγραφή ποτέ δεν έβλαψε κανέναν...για δέστε εμένα που έχω και εμπειρία!Άλλωστε τι τα ξεφυλλίζουμε όλα αυτά τα περιοδικά!
Ενθουσιώδης Καλημέραααα
                                                                                                       Κατερίνα