Χριστούγεννα στη Γερμανία.

Τα Χριστούγεννα στη Γερμανία είναι εμπειρία. Είναι σαν το καλοκαίρι στα Ελληνικά νησιά! Τέτοιο πράγμα. Οι Γερμανοί, έχουν δημιουργήσει ένα θρύλο, γύρω από αυτή τη γιορτή. Επενδύουν οικονομικά και συναισθηματικά σε αυτή τη μεγάλες ημέρες της  Θρησκείας τους και τις έχουν κάνει πολύ πολύ σημαντικές! Τόσο σημαντικές που έχουν γίνει πόλος έλξης χιλιάδων τουριστών. Πρόκειται για μια επένδυση στον Χειμερινό τουρισμό που όμως σε αφήνει άφωνο γιατί σε συμπαρασύρει σε ένα κλίμα γιορτής, χαράς, ελπίδας  μα και πνευματικότητας.

Οπότε το ξαναλέω...τα Χριστούγεννα στην Γερμανία είναι μια εμπειρία, απλά αξέχαστη.  Όλα έχουν μια αίγλη, μια ένταση, μια ομορφιά. Δεν υπάρχει τίποτε που να μην είναι στολισμένο και βέβαια, δεν υπάρχει τίποτε που να μην θυμίζει την ιδιαιτερότητα των ημερών. Το νιώθεις μονομιάς ακούγοντας τις ρυθμικές καμπάνες, από τις παλιές Καθολικές εκκλησίες.
Το να καταφέρει κανείς να βρίσκεται εδώ τέτοιες ημέρες είναι εξαιρετικό κι εμείς νιώθουμε τυχεροί που οι γονείς μας ζουν εδώ κι έτσι μπορούμε να νιώθουμε πως υπάρχει ένα κομμάτι στην μακρινή Γερμανία που θυμίζει τα νιάτα μας και το πατρικό μας...και μιλάω για εμένα και την αδερφή μου έστω κι αν εκείνη φέτος δεν κατάφερε να είναι εδώ κι είναι τόσο αισθητή η απουσία της.
Για να πούμε την αλήθεια, αν οι γονείς δεν ήταν εδώ θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο οικονομικά να καταφέρουμε να κάνουμε με την οικογένεια μου, ένα τέτοιο ταξίδι!
Οπότε νιώθουμε διπλά χαρούμενοι κι εγώ νιώθω διπλά τυχερή γιατί τα παιδιά μου έχουν την ευκαιρία, να κάνουν Χριστούγεννα με τους παππούδες ζώντας ταυτόχρονα μια μαγική γιορτινή ατμόσφαιρα.

Θα σας ξεναγήσω σε δύο όμορφες πόλεις λοιπόν. Στο Tubingen, όπου εγώ κι η αδερφή μου τελειώσαμε το Ελληνικό Λύκειο και στην Στουτγκάρδη, που τις ημέρες αυτές έχει την τιμητική της αφού φιλοξενεί ένα από τα πιο διάσημα Χριστουγεννιάτικα παζάρια στην Ευρώπη.

Tubingen. Μια πόλη όνειρο. Γεμάτη πανεπιστήμια, άρα γεμάτη φοιτητές, κουλτουριάρικα καφέ, μικρομάγαζα και έναν αέρα ευρωπαϊκής  φινέτσας. Έχει πολλές γκαλερί, απίθανες εκδηλώσεις κι ένα χρώμα όνειρο. Οι άνθρωποι εκεί έχουν μια πνευματικότητα και βέβαια η πόλη είναι τόσο παλιά κι ονειρεμένη που νομίζεις ότι ζεις κάπου αλλού. Την Άνοιξη είναι σαν να ζεις ένα πραγματικό παραμύθι! Σαν ψεύτικη.

Εκεί στην άκρη ενός τεράστιου πανέμορφου πάρκου φιλοξενούνταν μέχρι πριν λίγα χρόνια το Ελληνικό Λύκειο.


Εξω από το Σχολείο

Ο χώρος ήταν πραγματικά όμορφος, σε ένα συγκρότημα παλιών κτιρίων όπου λειτουργούσαν κανονικά ως Γερμανικά σχολεία κι ένα κτίριο από αυτά απλά φιλοξενούσε τις τάξεις του Λυκείου. Το κτίριο δυστυχώς δεν υπάρχει πια. Ξαναχτίζεται από την αρχή, οπότε τα παιδιά δεν μπόρεσαν να δουν το μικρό στρογγυλό κι απίθανα φωτεινό σχολείο όπου έβγαλα το Λύκειο με το παράθυρο να κοιτά στο ποτάμι. Όμως κάναμε μια βόλτα στα γήπεδα, πίσω από τις ράγες. Γιατί ναι πίσω από τα σχολεία, υπάρχουν ράγες και περνά το τρένο και για να πάει κανείς στα γήπεδα πρέπει να τις διασχίσει. Πράγμα αδιανόητο για μιαν άλλη πραγματικότητα ή τη δική μας χώρα,  όμως εκεί ποτέ δεν έγινε κανένα ατύχημα, γιατί οι Γερμανοί είναι από τα μικράτα τους φοβερά πειθαρχημένοι! Κλειστή μπάρα άρα Stop!

Πήγαμε λοιπόν μια βόλτα όπου έτυχε να περνά και το τρένο και τα αγόρια θαύμασαν τα μεγάλα γήπεδα σε μια έκταση απίθανη μέσα στα δέντρα, εκεί που κάναμε γυμναστική ως μαθητές ή πηγαίναμε εκδρομή, δίπλα στον Νέκαρ το μεγάλο ποτάμι που διασχίζει την πόλη.

Εκεί κάναμε βαρκάδα την Άνοιξη τις ημέρες που κάναμε κοπάνες...Θυμάμαι τα πανέμορφα καφέ που έβλεπαν στο ποτάμι το χειμώνα και πηγαίναμε εκεί για ένα καφεδάκι κάνοντας με τους συμμαθητές ατέλειωτες συζητήσεις γεμάτες όνειρα για τα χρόνια που θα έρθουν. Τι όμορφα χρόνια!
Ακόμη και τότε που ως έφηβη δεν εκτιμούσα την Γερμανία, γιατί ήμουν ερωτευμένη με την Ελλάδα, ακόμη και τότε εκτιμούσα την απίθανη ομορφιά αυτής της πόλης. Νομίζω πως είναι μια πόλη που θα μπορούσα να ζήσω για πάντα αγαπώντας τη βαθιά.

Μετά την μεγάλη μας περιήγηση καθίσαμε με τα παιδιά στο κλασσικό μας αρτοποιείο και καφέ, που λατρεύαμε. Εκεί η αδερφή μου έκανε πάντα μια βόλτα πριν πάει στο σχολείο και πριν μπει στο λεωφορείο της επιστροφής...Πέρασαν γενιές και γενιές μαθητών του Λυκείου, αγαπώντας το συγκεκριμένο καφέ με τα πιο συγκλονιστικά γλυκά και αρτοποιήματα...Θυμήθηκα γεύσεις εφηβικές και τα αγόρια με ρωτούσαν ότι μπορεί κανείς να φανταστεί. "Εδώ μαμά καθόσασταν; Σε αυτό το ίδιο τραπέζι; Και έτρωγες πάντα αυτό το γλυκό; Και που είναι τώρα οι συμμαθητές σου;"....πριν ξεχαστούν παίζοντας με τις κάρτες τους.

Δίπλα μας αφημένα τα "γκι", που είχαμε αγοράσει νωρίτερα από την αγορά. Σύμβολο καλής τύχης και αγάπης αυτές τις Χριστουγεννιάτικες ημέρες στην Γερμανία κι απαραίτητο σε κάθε στολισμό.

Κι έτσι ξαφνικά πιάσαμε συζήτηση με μια παρεούλα Ελλήνων φοιτητών στο διπλανό μας τραπέζι...Η Ελληνική  παράδοση στο συγκεκριμένο καφέ, λοιπόν συνεχίζεται. Φύγαμε ανταλλάσσοντας ευχές και λόγια "Ελληνικά" κι ήταν πολύ συγκινητική στιγμή!

Είπαμε αντίο κι είχε πέσει πια η νύχτα και η πόλη των εφηβικών μου χρόνων γέμισε με μαγικές σκιές...κι έγινε ακόμη πιο παραμυθένια.

 

Παραμυθένια...όπως στα κοριτσίστικα όνειρα μου!

Συνεχίζω με την Στουτγάρδη! Εντάξει είναι μια πανέμορφη πόλη και αξίζει κανείς να την επισκεφτεί για πολλούς λόγους.
Όμως αν βρεθεί στην περιοχή Χριστούγεννα τότε πρέπει, πρέπει, πρέπει να επισκεφτεί το Weihnachts markt. Την υπαίθρια Χριστουγεννιάτικη αγορά. Είναι κάτι το μαγικό. Έχει εκατοντάδες πάγκους και σπιτάκια, με πραμάτειες.

 

Το ζεστό μυρωδάτο και πικάντικο gluhwein ρέει άφθονο. Μπορεί κανείς να γευτεί τις παραδοσιακές Γερμανικές λιχουδιές. Απίθανα γλυκά και απίθανα εδέσματα.



Σοκολάτα με μπανάνα....και κάθε λογής φρούτα! (κλαίς...)

Γεύσεις απόλυτα Γερμανικές.

 

 

Ο στολισμός είναι απλά ονειρικός. Οι βιτρίνες, οι μυρωδιές, το μαγικό παγοδρόμιο, η καυτή υπαίθρια σοκολάτα για να ζεσταθούν τα παιδιά

 

ο σιδηρόδρομος μινιατούρα με ολόκληρο χωριό μινιατούρα, όπου τα παιδιά μπορούν να κάνουν τη βόλτα του πάνω στα βαγόνια της ατμομηχανής.

Ο κόσμος στου δρόμους είναι χαρούμενος και κεφάτος. Οι τουρίστες εκστασιασμένοι και μετά από λίγο σαν πέφτει το απόγευμα όλοι, μα όλοι είναι ευτυχισμένοι και ελαφρώς μεθυσμένοι...ακόμη και τα παιδιά είναι μεθυσμένα, από ευτυχία!

Κι εκεί βλέπεις την διαφορά. Την νιώθεις. Όχι μόνο την οικονομική διαφορά, μα και την διαφορετικότητα στον τρόπο κατανάλωσης ή σκέψης. Παππούδες που αγοράζουν στο δρόμο ελατάκια και κρατούν από τη μια πλευρά χρωματιστές σακούλες και από την άλλη το χέρι της καλής τους, μαμάδες με τρία παιδιά κουκουλωμένα στα καρότσια να κυκλοφορούν αμέριμνες, άντρες μόνους ή δυο δυό να ψωνίζουν γυάλες και είδη διακόσμησης, γυναίκες να πίνουν μπύρες και να κυκλοφορούν μόνες ή με φίλες και με βουνά από σακούλες, ζευγάρια να αγοράζουν λουλούδια όμορφα τυλιγμένα και στολίδια ένα ένα από τα πιο ακριβά, μοναχικοί άντρες και γυναίκες κάθε ηλικίας, να πίνουν τον καφέ τους μελετώντας ένα βιβλίο ή το tablet τους, πιτσιρίκια στημένα σε γωνίες κουκουλωμένα, να παίζουν κλασσική μουσική μαζεύοντας χρήματα και τους γονείς ή τους δασκάλους τους να τα παρακολουθούν από απόσταση χαμογελώντας και το καλύτερο, όταν τελειώνουν το κάθε κομμάτι ανθρώπους να τα αγκαλιάζουν και να τους δίνουν συγχαρητήρια, οικογένειες να κάθονται σε καφέ ζαχαροπλαστεία και να τρώνε το γλυκό τους μαζί με τρία ή τέσσερα μικρά παιδιά και να μιλούν όλοι χαμηλόφωνα και να κάθονται όμορφα στις καρέκλες τους...Μα πως το κάνουν αυτό; Τι ηρεμία.

 

Ύπάρχει ένα κομμάτι μας που ζήλεψε αυτή την ανεμελιά. Την  αίσθηση πως η ζωή είναι ήρεμη, τακτοποιημένη, πως το πιο σημαντικό είναι τα Χριστούγεννα που έρχονται και τίποτε σκοτεινό κι απειλητικό δεν υπάρχει...Τίποτε που να θυμίζει "κρίση".

Περάσαμε αξέχαστα όπως κάθε φορά. Και μάλιστα όσο τα παιδιά μεγαλώνουν τα πράγματα είναι όλο και πιο απλά. Η βόλτα όπως πάντα έκλεισε στο γνωστό καφέ απέναντι από την κλειστή αγορά, που είναι ονειρεμένο μέρος. Στάση για καφέ, ζεστή σοκολάτα και γλυκό για να ζεσταθούμε και να τονωθούμε,

...και η βόλτα συνεχίζεται καθώς ο κόσμος πυκνώνει. Ή αλήθεια είναι πως περισσότερο κόσμο δεν έχω δει ποτέ στη ζωή μου παρά μόνο σε διαδηλώσεις. Από κάποια στιγμή και μετά νιώθεις πως δεν μπορείς ούτε να προχωρήσεις, μιλάμε για τεράστιο όγκο ανθρώπων.

Η αλήθεια είναι πως η ομορφιά είναι απίστευτη. Τα μάτια θολώνουν από τα λαμπάκια κι από τις βιτρίνες και τα μαγαζιά που είναι τόσο όμορφα στολισμένα που δεν θέλεις να τελειώσει αυτό που ζεις. Αυτό που βλέπεις.

 

 

Καλάμια στον άνεμο...

Παιδιά κάθε ηλικίας να τρέχουν στην πλατεία, να τρώνε γλυκά, να γελάνε ντυμένα σαν κρεμμύδια με κατακόκκινα μάγουλα και φωτεινά μάτια. Στα μάτια των παιδιών "βλέπεις", τα Χριστούγεννα. Εκεί τα νιώθεις!

Μια υπέροχη εμπειρία που θα 'ταν τέλεια αν μπορούσε κανείς να έχει την ευκαιρία να τη ζήσει! Γιατί είπαμε η Γερμανία τα Χριστούγεννα, είναι εμπειρία!!!
Καλά Χριστούγεννα αγαπημένοι πολλές ευχές για υγεία, αγάπη και ευτυχία.
                                                                                            Με αγάπη...ΚαΠα