Καλημέρα μικρές στιγμές...

Καμιά φορά νιώθω πως ζούμε μια καθημερινότητα χωρίς αληθινά να τη ζούμε. Χωρίς να αντιλαμβανόμαστε αυτά τα μικρά και πολύτιμα. Τα κρυμμένα μηνύματα του σύμπαντος, τόσο ξεχωριστά σε μια ρουτινιάρικη ημέρα...που φαντάζει σαν όλες τις άλλες...Έτσι όταν μια ημέρα διαβάζοντας την Lisa Leonard διαπίστωσα τον χαιρετισμό της στις μικρές πολύτιμες στιγμές της αποφάσισα να το κάνω κι εγώ μια ημέρα...Το ξέχασα μέχρι πρόσφατα που κάτι απρόσμενο μου το θύμησε και τότε αποφάσισα πως ήρθε  η στιγμή...
Πίνοντας λοιπόν τον πρωινό μου καφέ σε ένα σπίτι σιωπηλό αποφάσισα να καλημερίσω αυτές τις μικρές στιγμές που κάνουν την καθημερινότητα μας τόσο ιδιαίτερη...τόσο ασφαλή...

 

Καλημέρα λοιπόν στο πρωινό ξύπνημα που αρχίζει πάντα με το σφύριγμα και το τραγούδι του Άγγελου.
Καλημέρα με την καθημερινή χουχουλιάρικη καλημέρα του Γιώργου, όσο είναι ακόμη ζεστός και νωχελικός κουκουλωμένος με το πάπλωμα του.
Καλημέρα στο καθημερινό τους αποχαιρετιστήριο φιλί και σε εκείνη την γρήγορη σφιχτή αγκαλιά που την παίρνουν μαζί τους για να τους πάει καλά η μέρα.
Καλημέρα στο πρωινό παράθυρο της κουζίνας που πίνω τον πρώτο μου καφέ παρέα πάντα με το "πρωινό φρικασέ" και τη μουσική του και το αγόρι μου να γελάει τρανταχτά  τρώγοντας το πρωινό του δίπλα μου πριν χωρίσουν οι δρόμοι μας μετά από λίγο.

 

Καλημέρα στον γαλλικό μου καφέ. Μαύρο κι ελαφρώς πικρό για να νιώθω τη γεύση του γλυκού που τον συνοδεύει.
Καλημέρα σε αυτή την λευκή πρωινή πάχνη πάνω στη γη.
Καλημέρα σε κάθε αποχαιρετιστήριο φιλί.
Καλημέρα στις ιστορίες  που άνθρωποι  θα μοιραστούν απλόχερα μαζί μου.
Καλημέρα στους Κύκλους που αγαπώ.
Καλημέρα στα σκυλιά μας που μας καρτερούν να ανοίξουμε την πόρτα και χοροπηδούν γελώντας σκυλίσια μόλις μας βλέπουν.
Καλημέρα στα πρωινά μηνύματα και στις καλημέρες στο διαδίκτυο με άγνωστους και γνωστούς φίλους...
Καλημέρα στη δημιουργικότητα καθώς το μυαλό βγαίνει από την νωχελικότητα του κι αρχίζει να σκέφτεται την επόμενη κατασκευή ή καταγράφει την κάθε σκέψη.
Καλημέρα στην έμπνευση.
Καλημέρα στα μαγικά λαμπάκια σκαρφαλωμένα στα κλαδιά του χρωματιστού μας δέντρου.
Καλημέρα στην επιστροφή από το σχολείο, στο πέταγμα της τσάντας τους και στο βούλιαγμα στον καναπέ παρέα, με τα πόδια μπλεγμένα.
Καλημέρα στο μεσημεριανό μας στρωμένο τραπέζι, με τις γεύσεις και τις λέξεις και τις σκόρπιες πληροφορίες.
Καλημέρα στο υπέροχο φαφούτικο χαμόγελο του Γιώργου.
Καλημέρα στις πρόβες τους με το γρατσούνισμα μιας κιθάρας και τις κραυγές ενός κλαρινέτου να ζαλίζουν το κεφάλι μας.
Καλημέρα στα λασπωμένα ποδοσφαιρικά παπούτσια.
Καλημέρα στο βραδινό τους μπάνιο και στα ατέλειωτα περιπετειώδη παιχνίδια τους στην μπανιέρα.
Καλημέρα στις σιγανές φωνές τους που ακούγονται καθώς διαβάζουν συλλαβιστά τα βιβλία τους στο κρεββάτι.
Καλημέρα στο νανούρισμα μας λίγο πριν έρθει ο ύπνος..."θα κεντήσω πάνω στου αλόγου σου τη σέλα..."
Καλημέρα στο ήρεμο σπίτι με το τζάκι αναμμένο και τις δικές μας συντροφικές κουβέντες σαν κοιμηθούν τα παιδιά.
Καλημέρα στα ψημένα κάστανα.
Καλημέρα στο κάθε βιβλίο που με περιμένει κάθε βράδυ στο κομοδίνο μου.
Καληνύχτα στην ημέρα που ήταν ένα  δώρο γεμάτο στιγμές πολύτιμες κι ακριβές...

Καλημέρα στο αύριο...Καλημέρα στους Νίκους και στις Νικολέτες. Καλημέρα σε εσάς, αγαπημένοι.
                                                                                                       Κατερίνα
Εσύ...σε τι θα έλεγες σήμερα "Καλημέρα;"