Δημιουργώντας έναν μικρόκοσμο στη γυάλα.

Οι μέρες που ήταν ζεστές με γέμισαν ενέργεια κι είχα κέφι για δημιουργία απολαμβάνοντας τα πρόωρα ανθισμένα λουλούδια μας.

Σκεπτόμενη πως ήθελα να ανακατευτώ με τα χώματα και τα φρέσκα λουλούδια και κοιτάζοντας μια άδεια γυάλα, αποφάσισα να φτιάξω κάτι που να μοιάζει με ένα μικρό terrarium. Το terrarium  δεν είναι παρά ένας μικρός κήπος φτιαγμένος μέσα σε γυαλί, που δημιουργεί ένα αυτόνομο περιβάλλον. Έχω να πω την μαύρη μου αλήθεια για terrarium ξεκίνησα, μα τελικά άλλο προέκυψε, αφού μπερδεύτηκα με τα παιδιά που άρχισαν να έχουν άποψη  και δεν φυτεύτηκαν λουλούδια αλλά, βρήκαν τη θέση τους στη γυάλα άλλα μικρά και χαριτωμένα...

Όμως παίρνοντας τα πράγματα από την αρχή να πω πως ήθελα να δημιουργήσω μια όμορφη γυάλα με βάση τα βρύα. Τα βρύα λοιπόν για όσους συχνά με ρωτούν είναι όπως όλοι ξέρουμε είναι μικρές πράσινες συστάδες φυτών που ευδοκιμούν σε υγρασία. Υπάρχουν διάφορα είδη όπως αυτά που ζουν σε τσιμέντα και σε πέτρες.

Αυτά που τα βρίσκει κανείς σε χώμα και μοιάζουν με μικρά αστεράκια

και άλλα που συνήθως μεγαλώνουν σε υγρά κι ανήλια μέρη κάτω από δέντρα και είναι πιο μακριά και μοιάζουν με μικρές βελούδινες τριχούλες.

Υπάρχουν βέβαια και άλλα που δεν ξέρω αλλά, όπως κι αν είναι τα βρύα εγώ τα αγαπώ όλα!!! Στο εξωτερικό τα πουλούν  σε σακουλάκια και απλά τα δροσίζεις και ζωντανεύουν. Μα τελικά ψάχνοντας γύρω μας είναι πολύ εύκολο να τα βρεις παντού.
Είναι επίσης πολύ εύκολο να τα αφαιρέσουμε από το τσιμέντο, τις πέτρες, ή το χώμα, με ένα μαχαίρι ή ακόμη και το χέρι αν είμαστε προσεκτικοί.

Μετά στην πρώτη στρώση της γυάλας εγώ έβαλα άσπρο ψιλό χαλίκι ειδικό για φυτά για απορρόφηση του νερού.

Μετά ως δεύτερο στρώμα έβαλα φλοίδες και μετά λίγο φυτόχωμα. Σε αυτή την φάση μπορεί κανείς να φυτέψει ότι θελήσει. Από λουλούδια μέχρι ανθισμένους βολβούς.

Εμένα τα αρχικά μου σχέδια για φυτά άλλαξαν και τα παιδιά με καθοδήγησαν να φτιάξω έναν μικρό παραμυθένιο κόσμο.

Πρόσθεσα άγρια μανιτάρια επίσης φρέσκα που τα ξερίζωσα απαλά για να μην τα χαλάσω και τα έβαλα μαζί με την ρίζα τους στη γυάλα.

Μετά έβαλα πέτρες για να δημιουργήσω ανισόπεδα σημεία και βουναλάκια και κλαδιά για να  έχει περισσότερο ενδιαφέρον.

Τέλος έβαλα από πάνω τα βρύα και μετά άρχισε η ακόμη πιο δημιουργική διαδικασία.

Ένα πουλάκι που ζει  εκεί, ένα σπιτάκι εδώ, κάτι πασχαλίτσες παρέα με σαλιγκάρια τα οποία θα μπορούσαν να είναι και ζωντανά, φλοιοί δέντρων με λειχήνες, μικρά κουκουνάρια και μικρά αγριόμηλα για ομορφιά...

και τέλος μια μικρή νεραιδούλα...που είναι το γούρι μου και για 9 χρόνια ζει στο κομοδίνο μου. Την βάλαμε να κάθετε πάνω σε ένα μανιτάρι, μπροστά από το μαγικό της σπίτι...

Για να διατηρηθούν ζωντανά τα βρύα και τα μανιτάρια που και που τα ψεκάζουμε με νεράκι. Αν κανείς βάλει λουλούδια θα πρέπει να ποτίζει προσεκτικά και βέβαια να βεβαιώνεται πως το νερό στραγγίζει στα χαλικάκια και δεν λιμνάζει γιατί αλλιώς θα σαπίσει τα λουλούδια.

Σας στέλνω την Καλημέρα μου λοιπόν αγαπημένοι, μέσα από ένα μικρό παραμυθένιο κόσμο που ζει τις τελευταίες δύο εβδομάδες....στο σαλόνι μας!

 

Καλό Σαββατοκύριακο και ευχές για Super δημιουργικές ημέρες...Ξαμοληθείτε στα χωράφια και μαζέψτε βρύα και κλαδιά, για το δικό σας παραμυθόκοσμο...Τα παιδιά θα ξετρελαθούν. Εγγυημένα!!!!
                                                                                                    Κατερίνα

Χιόνι που λιώνει.

Μέρες γεμάτες. Νεύρα, θυμός, άγχος, κούραση, ξεκούραση, γέλιο, βλακεία, από όλα. Το Σαββατοκύριακο πέρασε με τον Άγγελο άρρωστο οπότε το χιόνι που έπεφτε το χαρήκαμε μόνο από το παράθυρο.
Κι ήταν ένα πραγματικά όμορφο θέαμα.

Τα πρωινά της Κυριακής μετά το χαλαρό πρωινό δεν είναι και πολύ χαλαρά γιατί είναι επίσης αφιερωμένα στο διάβασμα. Βάζουν κι οι δασκάλες λίγα μαθήματα παραπάνω, λόγω του περιθώριου των ημερών και τελευταία ημέρα τρέχουμε.Το διάβασμα τους είναι ο βραχνάς μας. Καταλήγουμε συνήθως έξαλλοι, όλοι με όλους. Πόσες φορές να πεις το ίδιο πράγμα χωρίς να σου έρθει κόλπος;

Ευτυχώς υπάρχουν κι οι στιγμές απρόσμενης χαράς, όπως η ετικέτα της nutella με το όνομα του Άγγελου. Τώρα περιμένουμε και του Γιώργου.

Και βέβαια μιας κι αυτό το βάζο του ανήκει είπε να μοιραστεί μαζί μας τον "σωστό" τρόπο για να τρως nutella.Τον τρόπο του Άγγελου. Nutella α λα banana dog....είπες κάτι;

Εγώ βρίσκομαι σε μια "αποστασιοποιημένη κι ελεγχόμενη" σχέση με το φαγητό τον τελευταίο καιρό...για ευνόητους λόγους. Κι όπως κάθε φορά όταν συμβαίνει αυτό οι γευστικές απολαύσεις στο σπίτι μας πολλαπλασιάζονται. Έτσι ο Πα έφτιαξε την γνωστή θανατηφόρα πίτσα του για να κεράσει την θεατρική του ομάδα...Αχ αυτή η πίτσα. Είναι κόλαση! και όχι εννοείτε πως δεν την δοκίμασα.

Από την άλλη ο μικρός όλο καμάρι, μας έκανε τα τέλεια τυροπιτάκια που φτιάξανε στο σχολείο και ακολούθησε την πανεύκολη συνταγή κατά γράμμα και ολομόναχος. Το αποτέλεσμα ήταν τέλειο και τσακίστικαν σε χρόνο μηδέν κι είναι πραγματικά τέλεια, τραγανά από έξω, υπέροχα ζουμερά από μέσα. Εντάξει εδώ έφαγα ένα για τη χαρά του παιδιού βρε!

Και βέβαια κέικ, γλυκάκια, μπισκότα. Όταν παίρνω απόσταση από το φαγητό γεμίζω με ενέργεια και μαγειρεύω πολύ περισσότερο και κάνω πολύ περισσότερα γλυκά.

Νομίζω με αυτό τον τρόπο καλύπτω το κενό της πείνας...Μου κάνει πραγματικά πολύ καλό, τουλάχιστον χορταίνει το μάτι και η όσφρηση. Προς το παρόν δικά μου είναι τα τσάγια και τα υπέροχα ζεστά ροφήματα που λατρεύω, γιατί είναι γεμάτα γεύση και μυρωδιά. Πολλά από αυτά μπορείτε να τα βρείτε στο Μπαχαράδικο και τα παραγγείλετε διαδικτυακά. Εμένα με βοηθούν πολύ και μου κάνουν τόσο καλό. Με ξετρελαίνουν αυτές οι στιγμές του τσαγιού.

Η χθεσινή μέρα ήταν τόσο κρύα που μπήκε μέσα κι αυτός ο τύπος και δεν κούνησε ούτε το μικρό του δαχτυλάκι για να μετακινηθεί από το χαλάκι του. Έμεινε εκεί κουλουριασμένος σαν γάτα!

Το χιόνι έκανε την ατμόσφαιρα στο σπίτι πραγματικά ειδυλλιακή...αν μπορέσεις να ξεχάσεις όλο το κρύο που κάποιοι είναι υποχρεωμένοι να αντέξουν εκεί έξω...

Εμείς αυτή την εβδομάδα αποχαιρετήσαμε τον Ερμή μας. Τον σκύλο της γιαγιάς και του παππού που πέθανε κοντά 13 χρονών  σε βαθιά, βαθιά γεράματα, σχεδόν μισότυφλος...
"Γειά σου ρε μικρέ"...όπως είπε κι ο Άγγελος σαν τον χαιρέτησε!

Το Σαββατοκύριακο για ακόμη μια φορά το σαλόνι μας είναι παιδότοπος. Από την μια τρένα κι από την άλλη κάστρα.

Περπατάς σαν τη γάτα κι όταν βάζεις ηλεκτρική χαμός...Μαζεύεις από ανταλλακτικά τρένων μέχρι κεφάλια playmobil!  Η σακούλα της κρύβει θησαυρούς! Τα παιδιά όμως είναι χαρούμενα με το χάος αυτό, οπότε...

Τα λουλούδια επίσης είναι τόσο χαρούμενα στο παράθυρο τους.

Οι βιγόνιες ολάνθιστες, προστατευμένες από το χιονιά. Τόσο χρώμα!

Και δίπλα το καδράκι που μας έκανε την Πρωτοχρονιά δώρο μια αγαπημένη φιλική  οικογένεια, για να βάλουμε την πρώτη φωτογραφία του χρόνου. Εμείς βάλαμε αυτό που νιώθουμε κάθε φορά που καθόμαστε στο μεσημεριανό μας τραπέζι...

Όταν το βράδυ σβήνουν τα φώτα κι ανάβουν τα κεριά είναι σαν να ξυπνούν τα όνειρα. Λίγο πριν πέσει η νύχτα βγήκα να επιθεωρήσω τα λουλούδια και να σκεπάσω αυτά που κινδυνεύουν από το χιόνι. Το κρύο ήταν τόσο αναζωογονητικό...Μέσα το ζεστό φως και η ταινία κι εκείνοι στους καναπέδες να γελάνε και να με περιμένουν να δούμε μαζί το έργο. 

 

Δεν θέλω να φεύγω από το σπίτι τα Σαββατοκύριακα. Δεν θέλω να χάνω αυτή την υπέροχη αίσθηση. Το ίδιο ισχύει και για τα παιδιά. Καθημερινά τρέχουν με δραστηριότητες, εγώ στα δικά μου, ο μπαμπάς τους το ίδιο, γυρνάμε όλοι μαζί αργά το βράδυ και βρισκόμαστε για λίγο. Καμιά φορά τους φιλάω ενώ κοιμούνται και τους βλέπω το επόμενο πρωί. Όλη την εβδομάδα μας λείπει τόσο το σπίτι.

Οπότε, τα Σαββατόβραδα μαζευόμαστε. Εγώ κάθομαι εκεί δίπλα στο τζάκι και διαβάζω τα δικά μου, ενώ κάνω πως κοιτάζω την ταινία μαζί τους. Κατά καιρούς μου φωνάζουν "κοίτα κοίτα μαμά" ή "το είδες αυτό;" και γελάνε σαν τρελοί...και οι τρεις!

Μπαίνουμε λοιπόν στην τελευταία εβδομάδα του Γενάρη...Το χιόνι επιτέλους ήρθε...κι εύχομαι να έφερε χαρά σε πολλούς.
Σας καλημερίζω μπαίνοντας σε μια ιδιαίτερα απαιτητική για εμάς τουλάχιστον εβδομάδα. Το σύνθημα μας...

Χιόνι που λιώνει λοιπόν....Καλημέρα αγαπημένοι, καλή, τρελή εβδομάδα!
                                                                                               Κατερίνα

Μια ρομαντική γωνιά...

Αυτή είναι μια εποχή χωρίς χρώμα...μα φέτος ο Γενάρης είναι τόσο ζεστός. Σε ξεγελά. Οπότε βρίσκοντας ευκαιρία τον καλό καιρό έκανα όλες τις εξωτερικές δουλειές στον κήπο και δεν μπόρεσα να αντισταθώ στα όμορφα κλαδιά τα γεμάτα λειχήνες, ούτε σε μερικούς βολβούς που μεγάλωσαν...
Μάζεψα λοιπόν υλικά κι έφτιαξα μια "ολοζώντανη" γυάλα...μα αυτά σε άλλη ανάρτηση...
Με ότι όμως μου περίσσεψε και με ότι είχα ξεχασμένο στα ντουλάπια, δημιούργησα μια ρομαντική γωνιά στο σπίτι. Έτσι για χαρά!

Καρποί από πυράκανθους, τριανταφυλλιές, αγριόμηλα, ακακίες. Λίγη δαντέλα, γυάλινα βαζάκια, ένα ζουμπούλι, ποτηράκια καφέ με βολβούς που περιμένουμε να μεγαλώσουν, βρύα, ζωντανά μανιτάρια, ένα κλαδί με κεράκια και μια χαρούμενη, φωτεινή γωνιά που μου έφτιαξε το κέφι.

 

 

Κι όταν ανάβουν τα κεριά...όλα είναι τόσο διαφορετικά. Τα χρώματα γλυκαίνουν, όλα γεμίζουν σκιές. Ένα κρασάκι στο κλείσιμο της μέρας και διάθεση για ρομάντζο.

Κι αυτή η μικρή εικόνα με την μπαλαρίνα, με ξετρελαίνει....έχει μια γλυκιά νοσταλγία!

 

Μια μόλις μέρα μετά, το ζουμπούλι μπερδεμένο από τη ζέστη άνθισε για τα καλά και σκόρπισε μια απίθανη μυρωδιά στο χώρο...Απίθανη αλλά έντονη και τόσο δυνατή που προκάλεσε δύσπνοια στον μικρούλη μας που έχει θέματα με τις μυρωδιές...οπότε, τώρα πια το ροζ ζουμπούλι είναι στην αυλή, με τα υπόλοιπα φιλαράκια του! Ομορφαίνουν όλα μαζί τον κήπο  κι η μυρωδιά τους είναι τόσο έντονη που έχει γεμίσει μέλισσες η αυλή!

Είμαστε στην καρδιά του Χειμώνα κι όμως είναι τόσο κοντά πια η Άνοιξη...Είναι κρυμμένη μέσα σε αυτούς τους μικρούς βολβούς που περιμένουν κάπου εκεί κρυμμένοι.
Μα...δεν θέλει πολλά η ομορφιά για να φανεί...

Καλημέρα αγαπημένοι...κι αν έρθουν μέρες βροχερές, πάντα θα έχουμε να περιμένουμε την Άνοιξη...αν και μεταξύ μας, εγώ έχω ανάγκη από λίγο ακόμη "κανονικό" Χειμώνα!
                                                                                                               Κατερίνα