Χειμωνιάτικη διακόσμηση στο σπίτι.

Το σπίτι άδειασε πια από όλα τα Χριστουγεννιάτικα αποτυπώματα, μα έμεινε κάτι από την διακόσμηση των γιορτών. Δεν το λένε τυχαία "evergreen"...δηλαδή παντοτινά πράσινο. Με λίγα λόγια αειθαλές...
Αυτό το παντοτινά πράσινο λοιπόν των κωνοφόρων και ιδιαίτερα του έλατου το λατρεύω. Την εικόνα του, την φρέσκια μυρωδιά του. Στα φυτώρια τώρα τα πετούν τα έλατα. Αν ζητήσεις κλαδιά σου τα δίνουν δώρο. Παίρνω λοιπόν πάντα και το σπίτι μας έχει την οσμή του βρεγμένου δάσους...όπως λέω συχνά.

Όλα στο σπίτι έχουν μια φρεσκάδα και μια καθαρότητα πλέον. Μπορεί οι υπερβολές να έφυγαν μα έμεινε κάτι από τα σκούρα καφετιά χρώματα, τα κουκουνάρια και τα αγαπημένα μου χειροποίητα στεφάνια, με τις χιονισμένες λεπτομέρειες, είμαστε άλλωστε στην καρδιά του Χειμώνα.

Τώρα που όλα τα στολίδια έφυγαν από την μέση, σκεφτόμουν  πως το τραπέζι δεν μου αρέσει να είναι άδειο, μα από την άλλη δεν άντεχα να αρχίσω πάλι τους στολισμούς και τις υπερβολές.
Πριν τα Χριστούγεννα σε μια επίσκεψη σε ένα  φυτώριο που μου αρέσει πολύ να ψωνίζω είδα κάτι που με ενθουσίασε. Ο ιδιοκτήτης διακοσμούσε ένα πανέμορφο τραπέζι με λουλούδια και χριστουγεννιάτικες μπάλες αλλά τα κύρια διακοσμητικά στοιχεία που χρησιμοποιούσε ήταν πορτοκάλια και κουκουνάρια. Τα έβαλε σε μεγάλες γυάλες με λαμπάκια μέσα κι ήταν ένα όνειρο. Κράτησα την όμορφη εικόνα και την θυμήθηκα τις προάλλες όταν ο πεθερός μου, μου είπε: "Πάρε την μηχανή σου κι έλα να φωτογραφίσεις αυτή την ομορφιά".
Η "ομορφιά" ήταν η φορτωμένη νερατζιά στην αυλή μας. Κι ήταν πράγματι ένα πανέμορφο θέαμα.

Την φωτογράφισα λοιπόν με τα καταπράσινα φύλλα της και τα τεράστια νεράντζια της που έχουν πια ωριμάσει πολύ για να γίνουν γλυκό. Σκέφτηκα τι άλλο θα μπορούσα να κάνω με αυτά τα υπέροχα μυρωδάτα φρούτα και βέβαια θυμήθηκα το αγαπημένο φυτώριο...Έστειλα λοιπόν τους μικρούς και γέμισαν ένα καλάθι.

Δεν έχω τόσο μεγάλες γυάλες να γεμίσω μα τα στόλισα το τραπέζι μας με μικρότερα βάζα γεμάτα με τα ωριμα φρούτα και τα κουκουνάρια κι έγινε πανέμορφο.

Αυτές οι ημέρες ήταν και ημέρες γλυκών αφού έκανα πολλά πολλά κεικάκια μανταρινιού που τα χρησημοποίησα ως μικρά βασιλοπιτάκια για τους Κύκλους. Η γεύση τους είναι τέλεια, με την δροσιά και την οξύτητα του μανταρινιού, πολύ ζουμερά και μυρωδάτα. Μαζί με τους κόκους ροδιού είναι απλά ακαταμάχητα...

Είμαστε λοιπόν στην καρδιά του Χειμώνα και ο χειμωνανθός με τη λεπτή μυρωδιά του και τα πανέμορφο αστερένια ανθάκια του μας το θύμισε. Κάθε φορά που τον μυρίζω σκέφτομαι "Θεέ μου...πέρασε κιόλας ένας χρόνος από την τελευταία φορά που μύρισα αυτή την λεμονάτη μυρωδιά του"...Ναι πέρασε!

 

Ένα κλαδάκι χειμωναθού μας το θυμίζει. Έτσι απλά. Το σκληρό φυτό με την τόσο ντελικάτη όψη. Η εικόνα του παραπλανά, μα ανθίζει μέσα στο χιονιά κι αντέχει.

Καλημέρα σε όλους τους μικρούς χειμωνανθούς εκεί έξω...που αντέχουν κι ανθίζουν και στο χιονιά!
                                                                                         Κατερίνα

Υποσημείωση: Θα ήθελα να επισημάνω κάτι που έχουμε αναφέρει και στο παρελθόν. Παρακαλούμε για τυχόν ερωτήματα, απορίες, ενημερώσεις ή συνταγές, να επικοινωνήτε μαζί μας μέσω του mail μας, που βρίσκεται στην σελίδα Επικοινωνία. Κάνοντας μια εξαίρεση Vaya σου απαντώ Ανδρεάδης Home Stores.