Λουλούδια και βολβοί.Φυτεύοντας ζωή!

Η αγάπη μου για τα λουλούδια είναι γνωστή. Τα λουλούδια είναι για εμένα κάτι πολύ περισσότερο, κάτι πολύ μεγαλύτερο από ότι κι η ίδια μπορούσα να καταλάβω...ώσπου πριν λίγο καιρό διαβάζοντας Eckhart Tolle  κατάλαβα. Κατάλαβα τι σημαίνει αυτή μου η αγάπη και βρήκα νόημά. Γιατί τα λουλούδια θεωρείται ότι ήταν το πρώτο πράγμα στο οποίο οι άνθρωποι έδωσαν αξία χωρίς να έχει κανένα ωφελιμιστικό σκοπό για αυτούς και χωρίς να εξαρτάται  από αυτό η επιβίωση τους...

 

Τα λουλούδια γράφει ο Tolle, οι άνθρωποι τα αγαπούν, γιατί αναγνωρίζουν την ομορφιά τους κι αυτή ακριβώς η αναγνώριση της ομορφιάς είναι από τα πιο σημαντικά  γεγονότα στην εξέλιξη της ανθρώπινης συνηδητότητας....Ο ίδιος ο Χριστός προτείνει να στοχαστούμε τα λουλούδια και να μάθουμε από αυτά να ζούμε, ενώ υπάρχει μια ιστορία για ένα "σιωπηλό κήρυγμα" του Βούδα που σήκωσε ψηλά ένα λουλούδι και το κοίταζε για ώρα και λίγο αργότερα κάποιος από το κοινό άρχισε να χαμογελά κι αυτός ήταν ο μοναδικός που θεωρείτε πως κατανόησε το μήνυμα του κηρύγματος εκείνου.

Τα λουλούδια είναι για εμένα  η ομορφιά και η συνέχεια της ζωής κι απλά τα αγαπώ...και κάθε εποχή είναι εποχή για διαφορετικά φυτέματα. Οπότε όταν τον Γενάρη μέσα στο πολύ κρύο φύτεψα τους βολβούς μου, ήξερα, ήξερα πως η ομορφιά με περιμένει.

Κι είναι αλήθεια. Οι βολβοί άρχισαν να ανθίζουν και γέμισε η αυλή χρώματα κι αρώματα, μα το πιο σημαντικό έντομα. Γέμισε η αυλή ζουζουνίσματα από τα έντομα που έρχονται να τρυγήσουν κι αυτό δίνει μια απίθανη ζωντάνια στην αυλή μας.

Είναι πανέμορφο το αποτέλεσμα, μα και η διαδικασία είναι υπέροχη. Το φύτεμα, το ξεχορτάριασμα και η ομορφιά του να δημιουργώ μικρές γωνιές με κλαδιά και φλοιούς δέντρων και γιατί όχι κεράκια...

Φύτεψα τους βολβούς μου και μετά έκανα μικρά στεφάνια αμπέλωπα  κι έβαλα από πάνω και τώρα που άνθισαν όλα περνούν μέσα από τα στεφάνια και φαίνονται πολύ ιδιαίτερα.

Όταν βγαίνω στην αυλή και στο μπαλκόνι και καθαρίζω και σκαλίζω, νιώθω τόσο τυχερή. Είναι τόσο απίστευτα θεραπευτικό αυτό, τόσο εσωτερική δουλειά και το αποτέλεσμα κρύβει μια ομορφιά. Μια ομορφιά δώρο που  θέλεις να την βλέπεις και να την χαίρεσαι οπότε με την πρώτη ευκαιρία παίρνω τον πρωινό ή απογευματινό καφέ μου και  τον απολαμβάνω με την παρέα τους...Την παρέα των σιωπηλών μου φίλων!

 

Τα αγαπώ τόσο τα φιλαράκια που δύσκολα τα κόβω για να γεμίσω τα βάζα...Δεν χάνω όμως ευκαιρία να στολίσω το σπίτι μας με κλαδιά από τα γύρω δέντρα. 'Oπως τις όμορφες μυγδαλιές που γέμισαν το σπίτι μας, με τη ευωδιά του μελιού. Πάντα γεμίζουμε τα βάζα με λουλούδια. Το έχουμε ξαναπεί το γιατί....

 

Όλη αυτή η ομορφιά μέσα κι έξω από το σπίτι, μας φτιάχνει την διάθεση και μας γεμίζει όνειρα...όνειρα για ένα αύριο που μας περιμένει και πως δεν θα μπορούσαμε αφού για δέστε....πριν τρεις εβδομάδες έκοψα αυτά τα κλαδιά από το βουνό και σήμερα...πρασίνισαν!

Ζούνε πια μέσα σε ένα βαζάκι με νερό κι όμως γέμισαν ξαφνικά πράσινα φυλλαράκια και μπουμπούκια. Είναι γιατί ξέρουν πως αν και δεν βρίσκονται στο βουνό τους, αν και πια δεν ζουν πια στο δέντρο τους...μα ζουν κομμένα σε ένα βάζο δίπλα σε ένα παράθυρο, ωστόσο τα ξερά κλαδάκια μπουμπουκιάζουν γιατί ξέρουν πως η άνοιξη...η άνοιξη είναι εκεί και τα καλεί...Τα καλεί η ζωή που δεν ξέρει από πληγές! Πως να μην υποκλιθείς σε αυτό; Πως να μην πιστέψεις στη ζωή την ίδια;

Καλημέρα χρωματιστή, αγαπημένοι μου...ας φυτέψουμε, ας γεμίσουμε την ζωή μας λουλούδια...Δημιουργήστε με απλά υλικά που είναι γύρω μας, παντού. Δημιουργήστε με αγάπη στην ομορφιά και στη ζωή την ίδια.
Με πίστη στο αύριο που έρχεται και στην άνοιξη που πλησιάζει και κάτι ακόμη...με πείσμα στις πληγές που όσο κι αν μας πονούν δεν είναι ικανές να μας κάνουν να μην ξανανθίσουμε....
                                                                                           Κατερίνα