Γη κι ουρανός μαζί!

Μια τσικνοπέμπτη στην αμμουδιά με τους ψήστες να δημιουργούν, τα παιδιά να παίζουν και τις μαμάδες να αναλύουν...
Με τις γεύσεις να δοκιμάζονται γιατί...έχεις δοκιμάσει ποτέ να τσικνίσεις εμπλουτίζοντας με την άγρια τρούφα της αγαπημένης "the life godess";
χμμμμ ούτε κι εγώ μέχρι  προχθές...Όμως με ξάφνιασε μια γεύση έκπληξη, απλά αξεπέραστη! Αυτά γίνονται αν έχεις μερακλήδες φίλους....



Το σγουρό κορακίσιο μαλλί είναι μούφα....Μετά τις Απόκριες στο κεφάλι του εν λόγω ψήστη δεν μένει τρίχα...άντε μένει μια....

Ο ήλιος ήταν "σιωπηλός", δεν χαμογελούσε, με αποτέλεσμα να κρυώνουμε λιγάκι...μα τα παιδιά δεν πτοήθηκαν κι ενώ κάποιοι...(βλέπε εγώ) την έβγαλαν δίπλα στη φουφού για ζεστασιά, εκείνα έτρεξαν, κυλίστηκαν και  πάλεψαν στην άμμο, κι έπαιξαν με το νερό, σαν να 'ταν καλοκαίρι.

Ημέρες καρναβαλιού και παιδικά πάρτι και νέοι ήρωες στο σπίτι μας...Να ο Darth Maul και ο Zapata! Έτσι αρχίζουν όλα...και μια μέρα αντί  για γιους έχεις ζαπατίστας...

ζωσμένους με τα άρματα...(και ναι! τις θήκες για τα άρματα τις έφτιαξε ο πατέρας...επαγγελματική δουλειά!)
...και το σπίτι γίνεται πεδίο μάχης με οδοφράγματα και σερπαντίνες παντού!

...και βέβαια συμμετέχει όλη η οικογένεια στη μάχη. Δηλαδή, οι δύο οικογένειες που έχουμε πια σπίτι μας εδώ και μια εβδομάδα και ζουν, πάνω σε μια φωλιά από σερπαντίνες σε δύο κουτιά...στο κέντρο του σαλονιού.

Η οικογένεια Junior και η οικογένεια Amigos...Εξαιρετικά θυμωμένοι οι περισσότεροι κι έτοιμοι για μακελειό!

Νομίζετε πως αστειεύομαι; Καθόλου. Στο σπίτι μας αυτές οι δύο οικογένειες έχουν κηρύξει πόλεμο και γίνεται εμφύλιος...Τόσο μεγάλες είναι οι μάχες που χρειάστηκε να παρέμβουμε με τον πατέρα και να τους ενημερώσουμε πως θα τους βάλουμε να "σκάσουν", όλα τα μέλη της φατρίας τους αν συνεχιστούν οι οδομαχίες και οι προσωπικές απειλές που εκτοξεύουν ο ένας στον άλλο...με κάθε ευκαιρία!
Παρ' όλη την προσπάθεια πάταξης του εμφυλίου...το σπίτι μας είναι και πάλι πεδίο μάχης! Τουλάχιστον έχουν μάθει να επιτίθονται ο ένας στον άλλο έμμεσα....
"Ο Amigo σου με βάρεσε!"
"Δεν βάρεσε εσένα. Τον Junior σου βάρεσε!"
"Καλά κι εγώ θα τον σκάσω!"
"Αν τον σκάσεις θα σου σκάσω όλα τα μωρά της οικογένειας Junior."

Μάνα: "Δεν σκάμε τα γυναικόπαιδα"!!!!!

Ένας ήρεμος και σπάνιος πρωινός καφές, με το φιλαράκι μου που είχα πεθυμήσει. Αναλύσεις, νέα και παλιά όλα μαζί σε ένα κρύο πρωινό του Φλεβάρη, με χαλαρή διάθεση και λίγη νοσταλγία. Να 'σαι καλά φίλε...τα χρειαζόμουν τα λόγια μας.

Πρωινό τρέξιμο κι εικόνες....Ένα δέντρο σε ένα χωράφι που υποδέχεται την άνοιξη με το φρέσκο καταπράσινο στάρι του, να γεμίζει τα μάτια δάκρυα...

...κι ένας ήλιος που δύει σε ένα φρέσκο σταροχώραφο. Σε τρεις μήνες από τώρα τα στάρια θα είναι χρυσαφένια κι ο ήλιος καυτός...Σε τρεις μήνες...όλα θα είναι αλλιώς...

Μέχρι τότε, κλείνω τα μάτια κι απολαμβάνω τις χλομές αδύναμες αχτίδες, τις στάλες της πρωινής δροσιάς, την μουσική που ουρλιάζει σιωπηλά μέσα στο κεφάλι μου και την αίσθηση της ελευθερίας καθώς ο αέρας χτυπά στο πρόσωπο μου την ώρα που τρέχω, λίγο πριν αρχίσει η μέρα μου να τρέχει κι εγώ να ορμάω ξοπίσω της για να την προλάβω, πατώντας γερά τα βήματα μου στη γη, ελπίζοντας κι ονειροπολώντας, να  τολμήσω να πατήσω κι έξω από εκείνη!
Γιατί όπως έγραψε ο Ελύτης "Αν δεν στηρίξεις το ένα σου πόδι έξω από τη γη, ποτέ σου δεν θα μπορέσεις να σταθείς πάνω της."

...πατώ στην γη και στηρίζομαι στα όνειρα μου...Εγώ, γη κι ουρανός μαζί!
 Καλημέρα αγαπημένοι...Πατάμε γερά, εμείς γη κι ουρανός μαζί!
                                                                                 Κατερίνα