Αγαπημένες νωχελικές στιγμές.

Αγαπώ τα ήσυχα πρωινά. Ιδίως εκείνα που πλησιάζουν στο Σαββατατοκύριακο κι ιδίως εκείνα που κρύβουν έναν ήλιο που τρυπώνει μέσα από το παράθυρο και σκορπίζει φωτεινές δέσμες στο σπίτι. Την λατρεύω αυτή την σπάνια εικόνα...

Σπάνια γιατί τα πρωινά που ήταν ηλιοφώτιστα τον τελευταίο μήνα δεν ήταν πάνω από δύο...Τέτοια σκοτεινιά και μουντάδα, δεν την αντέχουμε πια...όμως μετά έτσι ξαφνικά, μέσα στη μουντάδα για μια στιγμή βγαίνει ο ήλιος κι οι αχτίδες του πέφτουν πάνω στους  μικρούς  μας κρόκους και εκείνοι ανοίγουν απαλά...τόσο τρυφερά. με πόση εμπιστοσύνη αφήνονται στον ήλιο να τους ζεστάνει.
Να τους ανοίξει.

Τις Παρασκευές είναι οι μέρες του  μανάβη...ή μάλλον της μανάβισσας της Ζωής που είναι μια φωτεινή, αισιόδοξη κι απίθανα όμορφη φιγούρα. Τα ψώνια εκεί είναι εμπειρία! Είναι η χαρά της ζωής τα ψώνια στη Ζωή, και στο Mango fresh, αλλά η μεγαλύτερη χαρά είναι όταν γυρίζουμε σπίτι και μέσα στις σακούλες είναι πάντα τυλιγμένα μικρά πεσκέσια. Φρεσκοστυμμένοι χυμοί, χαλβάδες,  φρούτα, ξηροί καρποί. Χώνει στα κρυφά μικρά ζουμερά δωράκια και κάθε φορά που ανοίγουμε τα ψώνια στο σπίτι κοιταζόμαστε με έκπληξη, όπως τις προάλλες που βρήκαμε αυτό τον χαλβά Φαρσάλων...

αχ και λατρεύω το χαλβά Φαρσάλων!!!! Ακόμη κι όταν φεύγαμε στη Γερμανία την τελευταία στιγμή περάσαμε από το Mango και η Ζωή πρόλαβε να χώσει μέσα στις τσάντες ένα πακετάκι δώρο για την μαμά μου. Αυτή η μικρή τρυφερή φροντίδα κάποιων ανθρώπων πόσο με συγκινεί...

Αυτό το Σαββατόβραδο ήταν από τα ομορφότερα. Το πέρασα με τον μεγάλο μου γιο. Πήγαμε μαζί στα εγκαίνια μιας ζωγραφικής έκθεσης, με θέμα "μπλε γυμνό" κι εκεί μας περίμενε ενθουσιασμός και χαρά!!!

και βέβαια η υπέροχη δουλειά κάποιων φίλων!

Κόσμος, φίλοι, γνωστοί, καλλιτέχνες και μη και ευκαιρία για να γιορταστούν τριπλά γενέθλια,

ενώ η καλλιτεχνική παρέα κερνούσε υποβρύχια, με μυρωδιά καλοκαιριού!

Η εικαστική ομάδα "Θαλασσί" του ΔΗ.Π.Π.Α.Κ.Υ.Θ έκανε καταπληκτική δουλειά κι αν έχετε την ευκαιρία επισκεφτείτε το αγαπημένο, Crazy Donkey, στην παραλία του Μπαξέ, για να δείτε την έκθεση. Μπλε γυμνό λοιπόν και ζωγραφική με ξηροπαστέλ, κάρβουνο και πολλή έμπνευση.
Ο γιος μου η κλειστή μου, παρέα. Βγήκαμε στην υγρή νύχτα και περπατήσαμε στην μοναχική σιωπηλή, παραλία.

Εκεί μακριά τα φώτα της πόλης και η λάμψη τους κι απέναντι τους εμείς και ο ήχος των βημάτων μας. Καταλήξαμε στο seven και μετά από ενδελεχές ψάξιμο αποφασίσαμε να νοικιάσουμε το Thor. Γιουπιιιιιιι.Χαίρομαι που ταιριάζουν τα γούστα μας και μεγαλώνοντας διαπιστώνω πως συγκλίνουμε στις ίδιες μανίες, όπως στους ήρωες της marvel!

Γυρίσαμε στο σπίτι τρέχοντας και χοροπηδώντας από την χαρά μας...κι απολαύσαμε την ταινία οι δυο μας...αφού οι άλλοι δύο της παρέας είχαν άλλες υποχρεώσεις.

Το πρωινό της Κυριακής όμως είναι πάντα το καλύτερο. Είναι η μοναδική ημέρα που κανείς δεν έχει καμία υποχρέωση κι είναι αυτό υπέροχο, γιατί είναι το μοναδικό πρωινό που είμαστε όλοι σπίτι! Ξύπνησα λοιπόν νωρίς, για να προλάβω να κάνω την μαρμελάδα με φρούτα του δάσους και βέβαια τηγανίτες!!!

Πρωινό κλάμα χαράς!  Με  την ζεστή ακόμη μαρμελάδα, που μας ζάλισε με την ξινή της γεύση  και το τέλειο χρώμα της

και με το μυρωδάτο Χαλκιδικιώτικο πευκόμελο που μας έφερε το Deedaki... (ευχαριστούμε γλυκιά μου), το πρωινό μας ήταν ένα όνειρο.

Ένα όνειρο που συνεχίστηκε με νωχελικές βουτιές στον καναπέ και παλιές ταινίες της Disney, με αυτά τα υπέροχα νοσταλγικά χρώματα και τοπία, ενώ στο σπίτι γίνεται χαμός! Ο χαμός του Σαββατοκύριακου!

 

Κι επειδή η μέρα ήταν τουλάχιστον στεγνή, κάναμε μια οικογενειακή βόλτα. Τα παιδιά τις λατρεύουν αυτές τις βόλτες όπου έχουν στην ευθύνη τους τα σκυλιά. Όμως κι εγώ, αγαπώ αυτές τις βόλτες στους αγρούς και στα γύρω χωράφια όπου γεμίζουν τα μάτια με εικόνες και το μυαλό αδειάζει.

 

Ήταν εντυπωσιακό πως όταν γυρίσαμε πίσω τα παιδιά είπαν πως ήταν από τις ωραιότερες μέρες τους και βέβαια δεν πήγε χαμένη η ευκαιρία για μια ακόμη συμβουλή. "Όταν βαριέσαι και το μυαλό θολώνει βγες για περπάτημα. Στον γυρισμό όλα θα είναι διαφορετικά και θα αλλάξει η διάθεση σου"...
Ήταν σημαντικό που το ένιωσαν κι οι ίδιοι τους γιατί τους βγάλαμε με το ζόρι από το σπίτι κι όταν πια γυρίσαμε κοντά δυο ώρες μετά αφού είχαν τρέξει, παίξει, σκαρφαλώσει, γελάσει...ήταν ήρεμοι και χαλαροί και γλυτώσαμε και τις γνωστές εντάσεις της κλεισούρας.
Ήταν όμορφα, γιατί κι η φύση τριγύρω ομορφαίνει. Ανοίγει απλώνεται.  Απλώνονται και τα μάτια μας στην ομορφιά της.

Να εδώ στην στο ελαιώνα των Κύκλων, δίπλα στο δέντρο των ευχών...
Εγώ βρήκα την ευκαιρία να μαζέψω δάφνες για τα φαγητά και βέβαια μικρά άγρια muscari.

Σε συναντήσεις με άλλους περιπατητές δεχόμουν ερωτήσεις..."τι μαζεύετε στο καλαθάκι;" και μόλις τους έδειχνα,  "Αχ τι ωραία ιδέα"...και  φεύγοντας είδα μια κυρία με το σκυλάκι της (που σημειώνω πως ο δικός μας σκύλος ήθελε να φάει), να σκύβει και να μαζεύει αγριολούλουδα. Τι όμορφη εικόνα...

Στιγμές αγαπημένες και ναι, αυτόν τον τύπο τον άγριο, τον τόσο όμορφο τον αγαπώ...

Υπάρχουν φορές που σαν τον κοιτώ βλέπω ακόμη και τώρα εκείνο το χαριτωμένο κουτάβι....

Αγαπώ τα σκυλιά μας, παρόλο που υπάρχουν μέρες που με τρελαίνουν και με κάνουν να ωρύομαι έξαλλη από θυμό, συνήθως όταν καταστρέφουν τα λουλούδια μου!
Όμως η Κυριακή, ήταν μια ήρεμη νωχελική ημέρα κι έκλεισε κάπως έτσι μια τρελή τρελή εβδομάδα και μπαίνουμε σε μια νέα εβδομάδα την δεύτερη του Μάρτη. Πλησιάζουμε πια, στις Ψηφιακές Γειτονιές, κλείνουμε υποθέσεις, ανοίγουμε άλλες, και προχωράμε σταθερά προς το αύριο...Κι όταν τα πράγματα παραζορίζουν γυρίζω τα μάτια μου και ρίχνω μια ματιά σε αυτά τα μικρά θαυματάκια. Τα μικρά άγρια muscari των αγρών, που γέμισαν με την ντελικάτη ομορφιά τους, το σπίτι.

 Κι όταν μπερδεύομαι...σκέφτομαι την δική τους καρτερικότητα και σιωπή...και συνεχίζω...

Καλημέρα αγαπημένοι...Μια νέα εβδομάδα. Καλό ξεκίνημα, πολύ κουράγιο και μπόλικη δημιουργικότητα. Α! κι αν έχετε κέφι τα απογεύματα την Τρίτης, μπορείτε να ακούτε στο ifeelkid.gr το ιντερνετικό ραδιόφωνο όπου κάνουν εκπομπή ο Χρήστος γνωστός ως ophilos  και συν δημιουργός του Μικροί Μεγάλοι και Μαμά ...δες Μπαμπά...δες μαζί με την Άσπα...Εντάξει όλοι ξέρουμε την Aspa Online!!!
Αυτή την Τρίτη στις 18.00 πιθανά να έχω την χαρά, να  είμαι κι εγώ για λίγο στην παρέα τους.

Λοιπόν...δυνατά μια νέα βδομάδα ξεκινά! Πάμε...κι όπου βγει.
                                                                                                         Κατερίνα