Μπαούλο για αναπαλαίωση.

Το περσινό καλοκαίρι ήταν το καλοκαίρι της αναπαλαίωσης. Ήταν η πρώτη χρονιά των Κύκλων και ξαναβάψαμε κάποια παλιά έπιπλα που ήταν στο χώρο και θελήσαμε να τα κρατήσουμε αλλά και κάποια άλλα που είχαμε στην αποθήκη ξεχασμένα κι άλλα που βρήκαμε στο δρόμο πεταμένα....Αυτά τα τελευταία έχουν γίνει όνειρο και σύντομα θα φροντίσουμε να κάνουμε μια ανάρτηση, για να μοιραστούμε μαζί σας την χαρά του αποτελέσματος!

Από τα πιο αγαπημένα μου αντικείμενα ήταν αυτό το παλιό μπαούλο. Κι όταν λέμε παλιό εννοούμε παμπάλαιο, σίγουρα πάνω από 80 ετών και εξαιρετικά ταλαιπωρημένο...

 

Προφανώς για να το ανανεώσει κάποιος πριν πολλά χρόνια το έβαψε με καφέ λαδομπογιά...Καταστροφή! Η εμφάνιση του ήταν φριχτή και αρχικά δεν το ήθελα καθόλου, μα η αλήθεια είναι πως το χρειαζόμουν κι ήθελα να το κρατήσω.
Έτσι αποφάσισα πως αφού έπρεπε να μείνει καθώς είναι και πολύ χρήσιμο, θα πρέπει να μεταμορφωθεί. Κι άρχισε η σκληρή δουλειά γιατί το συγκεκριμένο, με όλη αυτή τη φριχτή λαδομπογιά πάνω του είχε πολλή πολλή δουλειά.

Η διαδικασία είναι πάντα η ίδια:
Βήμα πρώτο, ξύνουμε με το τριβείο.

 

Ώρες...μέρες, ξύνουμε και ξύνουμε και ξύνουμε μέχρι να μουδιάσουν τα χέρια και το επιθυμητό αποτέλεσμα είναι να καθαρίσει όσο το δυνατόν περισσότερο το ξύλο. Σίγουρα θα αφήσει υπολείμματα καθώς το χρώμα έχει εμποτιστεί πια στο ξύλο, μα αυτό δεν ενοχλεί. Έτσι το μπαούλο αρχίζει να καθαρίζει και να μοιάζει κάπως έτσι.

Βήμα δεύτερο, αν το ξύλο είναι καθαρό, τότε συνεχίζουμε στο τρίτο βήμα, αν όχι τότε εμποτίζουμε το ξύλο με ειδικό μυκητοκτόνο.

Βήμα τρίτο περνάμε στην διαδικασία του βαψίματος.

Εγώ διάλεξα διχρωμία. Λευκό το μπαούλο, με κίτρινο το μοναδικό του συρτάρι.

Αν το αποτέλεσμα μας ενθουσιάσει μένουμε εδώ. Αν θέλουμε το ξύλο να δείχνει τα νερά του και να έχει μια πιο παλιά και αντικέ όψη, τότε ξύνουμε και πάλι το ξύλο, με το τριβείο ή το χέρι με μεγάλη προσοχή και διακριτικότητα για να βγουν οι ρόζοι και τα σημάδια του από κάτω.

Αυτό έκανα εγώ γιατί μου αρέσει να έχουν αυτή την "παλιακιά" όψη τα έπιπλα, ιδίως αυτά που είναι στα αλήθεια παλιά. Έτσι αν και το αποτέλεσμα του βαψίματος ήταν καθαρό και πανέμορφο, επέλεξα να τρίψω ξανά το μπαούλο και να αφήσω να φανούν οι γραμμές και οι ρόζοι του ξύλου και το χρώμα βέβαια θάμπωσε αρκετά κι έχασε την ένταση του.
Το αποτέλεσμα ήταν αυτό κι εμένα προσωπικά μου άρεσε πολύ και θεωρώ πως ταιριάζει πολύ καλύτερα στο χώρο.

Το μπαούλο αυτό είναι από τα πιο αγαπημένα μου κομμάτια στο χώρο που δουλεύω. Βρήκαμε και τα σωστά χερούλια για να το αναδείξουμε και έγινε πραγματικά όμορφο.

Επίσης το στόλισα εξαιρετικά λιτά κι όσο πιο απλά γίνεται, κυρίως με κεριά. Να και μια ακόμη απλή ιδέα για να φτιάξουμε τα πιο γρήγορα φυσικά κηροπήγια.

Μου αρέσουν πολύ οι κορμοί και μιας και τώρα ο καιρός ανοίγει και προτιμάμε τα ανοιχτά χρώματα, αποφάσισα να βάψω  τους κομμένους κορμούς με σπρέι βερνικιού σε λευκό χρώμα. Πραγματικά όμορφα.

Δεν μπορώ να πω πως ξέρω από αναπαλαιώσεις. Όμως ξέρω πως υπάρχουν κάποια έπιπλα που είναι κρίμα να πεταχτούν. Αν δεν γίνεται να τα χαρίσετε σε κάποιον, προσπαθήστε να τα αναπαλαιώσετε. Φαίνεται πολύπλοκο και δύσκολο, μα δεν είναι. Είναι ίσως λίγο μπελαλίδικο και ίσως λίγο χρονοβόρο ναι, το καταλαβαίνω. Αλλά η διαδικασία είναι απλή πιστέψτε με. Άλλωστε το αποτέλεσμα πάντα αποζημιώνει.

 

 

Το πρώτο έπιπλο με το οποίο ασχολήθηκα ήταν μια παλιά ταλαιπωρημένη ξύλινη πολυθρόνα που ήθελα να βάλω στο παιδικό δωμάτιο που έφτιαχνα για το πρώτο μας παιδί που περιμέναμε. Είχα πολύ χρόνο κι ο Πα μου έδειξε πως να τρίβω, με το χέρι γιατί τότε δεν είχαμε τριβείο...Ήμουν οχτώ μηνών έγκυος και την έκαναν καινούρια, μέσα σε μια εβδομάδα, βάφοντας την με ωραία βιολογικά βερνίκια. Είμαι πολύ περήφανη γιατί σε αυτή την πολυθρόνα θήλασα και τα δυο παιδιά μου και βέβαια την έχω ακόμη, στο γραφείο μου, όμορφη και λουλουδάτη.

Αν ακόμη διστάζετε να ασχοληθείτε με τα παλιά σας έπιπλα και να τα ανανεώσετε, έχω να πως ένα. Αφού μπόρεσα να το κάνω εγώ μπορεί να το κάνει ο καθένας...αρκεί να έχει λίγη υπομονή κι επιμονή.

Καλημέρα και καλή εβδομάδα αγαπημένοι. Το κέφι κι η δημιουργικότητα, για χαρούμενες κατασκευές έρχονται, μαζί με τον ήλιο!
                                                                                        Κατερίνα