Το κλείσιμο ενός Μάρτη...σχεδόν γδάρτη.

Οι τελευταίες δύο εβδομάδες ήταν δύσκολες πολύ κι απαιτητικές. Ατέλειωτες...Φαινόταν πως δεν θα τελειώσει αυτός ο μήνας κι ένιωθα πως θα ζω με ένα μόνιμο άγχος, με έναν αιώνιο πονοκέφαλο αυπνίας, σκέψεων που απλά πολλαπλασιάζονται όταν προσθέτονται σε αυτά αγωνίες για πρόσωπα αγαπημένα, μαζί με τα συνεχή παράπονα των αγοριών, πως δεν με βλέπουν αρκετά και τους λείπω.
Μα τελικά το ζόρικο κομμάτι έκλεισε θετικά, με μια απίθανη νυχτερινή καταιγίδα. Μια βροχή  ανοιξιάτικη τόσο δυνατή, τόσο έντονη που κατέληξε σε χαλάζι.

Ήμασταν με την βραδινή ομάδα της Πέμπτης στους Κύκλους και ήταν όνειρο. Έξω αστραπές και βροντές και βροχή να πέφτει με ένταση και μουσκεύει τα πάντα. Μέσα μια ομάδα που χόρευε και γελούσε παίζοντας συγκρουόμενα με τα μαξιλάρια, με δυνατή χαρούμενη μουσική και με την φωτιά να γεμίζει με σκιές το χώρο.
Κάτι νέο ξεκίνησε με εκείνη τη βροχή. Νέο και ελπιδοφόρο. Σαν κάτι να ξεπλύθηκε και να βγήκε τελικά το ουράνιο τόξο....

Ευτυχώς...την επόμενη ημέρα βγήκε στ' αλήθεια το ουράνιο τόξο! Στο σπίτι με περίμεναν χαρές...σημάδι πως η γρουσουζιά είχε φύγει! Ένα πανέμορφο λουλουδένιο δώρο από το λατρεμένο μου παπί!!!!
Την Αιμιλία από το Κηπολόγιο, που φτιάχνει ομορφιές με τα λουλούδια, γιατί τα αγαπάει πολύ κι αν θέλετε ρίξτε μια ματιά εδώ γιατί μπορείτε να τα παραγγείλετε από όπου κι αν βρίσκεστε.

Μια πανέμορφη σύνθεση με παχύφυτα και φρέζες και το αγάπησα και όχι μόνο αυτό, μα με περίμενε κι ένας φάκελος που ήρθε από μακριά...Το λευκό Κρινάκι μου με θυμήθηκε...Ένας χρόνος πέρασε, από αυτή της την ανάρτηση την "Μην μας προλάβει η βροχή" και τώρα πια ζουν ευτυχισμένοι στα σύνορα τριών χωρών κι έστειλε σε εμένα  περιοδικά που αγαπώ και από τις τρεις χώρες και λαγουδάκια πανέμορφα που έφτιαξε μόνη της, μαζί με δωράκια για τα παιδιά που τους έγιναν μανία!

Πως είναι δυνατόν να χωρά μέσα σε λίγα φρέσκα λουλούδια, μέσα σε ένα φάκελο που ταξίδεψε από μακριά...τόση χαρά; Τόση φροντίδα, τόση αγάπη; Κι όλα αυτά να επισφραγίζονται με μια καθαρή δυνατή βροχή...που κάποτε φοβόμασταν μην μας προλάβει...Πόσα ευχαριστώ χωρούν μέσα μου!Πόσα πολλά!

Δεν τελειώνει εδώ όμως  γιατί, ήρθε και το δέμα...Σαν να λέμε ήρθε η "Αμερικάνικη βοήθεια"....Ο παππούς κι η γιαγιά έστειλαν δέμα για το Πάσχα που έφτασε κι όταν φτάνει το δέμα στο σπίτι μας γίνεται χαλασμός, όπως πάντα!

Οι τσιρίδες τους ακούγονταν από το δρόμο γυρίζοντας από το σχολείο κι ύστερα η ευτυχία στο βλέμμα τους.

Είχε μέσα κάτι για όλους και μας έφερε χαρά μεγάλη...και πολλά γλυκά και πολλές μικρές μαμαδίστικες εκπλήξεις...όπως αυτή η μικρή κάρτα...από το παραμύθι που λατρεύω!

Το "Μάντεψε πόσο σ' αγαπώ!" Το είχα αγοράσει στον Άγγελο στη γέννηση του...και ακόμη με συγκινεί πολύ! Και να το τώρα σε καρτούλα... της μαμάς, μαζί με όλα τα υπέροχα καλούδια στο πασχαλινό τσαντάκι μου.

Το πρωινό του Σαββάτου φάγαμε όλοι μαζί το τέλειο γλυκό ψωμάκι της Εφούλας μου της αγαπημένης που είναι πια σαν συγγενής μας μετά από τόσα χρόνια.

Το λένε ballokume και είναι το ψωμί που φτιάχνουν στο Elbasan για να γιορτάσουν τον ερχομό της Καλοκαιρίας. Είναι φτιαγμένο από καλαμποκάλευρο, είναι γλυκό και τέλειο με τον πρωινό καφέ. Το τσακίσαμε κρατώντας το έθιμο της πατρίδας της αγαπημένης μας και με την ζεστή της ευχή, μπήκαμε σε ένα Σαββατοκύριακο ήρεμο μετά από πολύ πολύ καιρό.
Υπήρχαν θέματα σφήνες, που θα μπορούσαν να το χαλάσουν μα πάλεψα πραγματικά να κρατήσω σκουπίδια σκέψεων μακριά και ως ένα βαθμό το κατάφερα με πολλή δράση και πολλή ξεκούραση. Κάναμε μαρμελάδα με φρέκιες φράουλες και μύρισε το σπίτι φρεσκάδα.

Ο μπαμπάς μας ζύμωσε κι έψησε πολλά ψωμιά με διαφορετικά συστατικά που τα λατρέψαμε στα πρωινά μας

κι εγώ έψησα τέλεια φραουλοπιτάκια τα πιο εύκολα γλυκά πιτάκια που υπάρχουν και τα παιδιά τα λάτρεψαν!

Έτοιμη σφολιάτα και ψιλοκομμένες φρέσκες φράουλες με λίγη ζάχαρη και ελάχιστη από την φρέσκια μαρμελάδα στο κέντρο τους. Ψήσιμο και μάχη για το ποιος θα τα φάει!

Και κάπως έτσι φτάσαμε στα γενέθλια των μικρών της αδερφής μου, που ετοίμασε για τα αγόρια της, ένα πάρτι που πραγματικά φυσούσε! Επαγγελματική δουλειά πια, στην διακόσμηση και στα γλυκά. Μην χάσετε αυτή την ανάρτηση στο blog της.
Γιορτάζουν λοιπόν, τα μικρά μας αγόρια, που σήμερα γίνονται 6 και 3! και να εδώ...η χαρά προσωποποιημένη.
Ένας παλαβιάρης φαφούτης, δυο μικροί γενέθλιοι ξανθούλιδες, ένας μεγάλος ξάδερφος...και μια ζωή μέσα στο χρώμα. Μια εικόνα πανέμορφη στα μάτια μου!

Κλείσαμε με τρελό γλεντοκόπημα στο Σχολείο της Φύσης, με τον θίασο γονιών της νέας παράστασης με τον τίτλο "Τράβα Μπρος", που αναμένεται τον Μάιο...

Και μιας και ο μπαμπάς μας ανήκει πια στην τρελή αυτή παρέα και είναι τόσο χαρούμενος μαζί τους έκανε πάλι τα μικρά του γευστικά θαύματα για αυτή την συνάντηση. Ένα γαλακτομπούρεκο και κους κους με μπουκιές κοτόπουλου.

Είναι ευτύχημα να κλείνει έτσι αυτή η παλαβή περίοδος μιας και σε αυτό τον κύκλο γονιών όλα είναι ομαδικά και γίνονται με έναν δικό τους ρυθμό. Ετσι την ώρα που κάποιοι έπιναν κι έτρωγαν κάνοντας τρελό χαβαλέ, κάποιοι άλλοι χόρευαν όπως κάνουν με κάθε ευκαιρία, τα παιδιά έπαιζαν στην ανοιξιάτικη αυλή, όπως επίσης κάνουν με κάθε ευκαιρία...και κάποιοι άλλοι έκλεβαν τους φρεσκοψημένους λουκουμάδες της μαμάς Ελισάβετ...πράγμα που επίσης γίνεται με κάθε ευκαιρία!

Πρέπει να είσαι ανάμεσα τους για να το ζήσεις...κι είμαστε τυχεροί! Τόσο τυχεροί που είμαστε ανάμεσα τους...

Η εβδομάδα που μπαίνει σηματοδοτεί το τέλος του Μάρτη γδάρτη...Για κάποιους αυτός ο Μάρτης ήταν κλέφτης, αφού τους έκλεψε ανθρώπους λατρεμένους και η ζωή δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια...Για εμένα ο Μάρτης αυτός με ταρακούνησε με πίεσε και με έφτασε πολλές στιγμές στα όρια μου...και τι κατάλαβα; Κατάλαβα πως τα όρια μου είναι λαστιχένια!

Καλημέρα αγαπημένοι μου. Μπαίνουμε σε νέο μήνα και σε νέα εποχή...και στην εβδομάδα των Ψηφιακών Γειτονιών! Να είμαστε όλοι καλά!!!
                                                                                                Κατερίνα