...και το ταξίδι αρχίζει...

Αθήνα...Ψηφιακές Γειτονιές και το ταξίδι...

...αρχίζει με έναν αποχαιρετισμό  σε ένα σταθμό τρένων.

 

Ένα αστείο "αντίο" που είχε κάτι το ρομαντικό...Συνεχίστηκε με ένα τοπίο μουντό μα καταπράσινο σε μια διαδρομή που μου φάνηκε ατέλειωτη.

Αγαπήθηκε στην ζουμερή αγκαλιά της Νεκταρένιας μου που με αγκάλιασε μαζί με τον αγέννητο γιο της και με φρόντισε μετά από το μακρύ μου ταξίδι, στο μαγικό καταφύγιο που έχει για σπίτι, μαζί με μια φανταστική μακαρονάδα κι ένα κατακόκκινο κρασί!

Παρέα με όλες τις αναμνήσεις μας, τις μουσικές μας, τα ξεχασμένα λόγια μας, έναν μυρωδάτο ζεστό καφέ κι έναν κορμό με μέλι και σοκολάτα...μόνο για εμένα!

Παρέα με το μικρό ανθρωπάκι που ζει ασφαλής στην κοιλιά της ευτυχισμένης μαμάς του

και θα έρθει σύντομα και μέχρι τότε εκείνη του πλέκει μικρά χρωματιστά σοσόνια...που μου έφεραν δάκρυα...

Μπήκε σε μια ολοζώντανη, χαρούμενη γειτονιά γεμάτη αγκαλιές και αναμνήσεις και πρόσωπα αγαπημένα...και ξεκουράστηκε εκεί στα μαλακά μαξιλάρια με έναν μερακλήδικο παραδοσιακό ελληνικό πριν ορμήσει στο γλέντι...κι όρμησε....

και το ταξίδι  αυτό, γέλασε κι ήπιε και μέθυσε. Γεύτηκε και ψιθύρισε λόγια πολλά και μίλησε και άκουσε και μοιράστηκε κι αγάπησε περισσότερο και αγκαλιάστηκε πιο σφιχτά κι είπε λόγια,  χωρίς φωτογραφίες, χωρίς μάρτυρες κι έκανε πλάκα πολύ κι έμαθε και γέμισε όνειρα και κορυφώθηκε με στιγμές και λέξεις που χαράχτηκαν...Έτσι απλά! Χαράχτηκαν...γιατί, έγιναν τροφή και κάτι παραπάνω...κάτι πολύ παραπάνω, μα αυτά όλα στην επόμενη ανάρτηση.
Τα κρατάω για την επόμενη φορά. Για να "κάτσουν" μέσα μου, να γίνουν ανάμνηση πιο μακρινή και να μπορώ να κρίνω...Να κρίνω και να δω κοιτάζοντας από μακριά, ολόκληρο το τοπίο μιας Γειτονιάς που αγάπησα...κι ένιωσα να ανήκω ξανά!

Το ταξίδι αυτό,στολίστηκε με τις πανέμορφες λευκές τουλίπες στο σπίτι της μικρής συνονόματης ξαδέρφης

και είχε την μυρωδιά και την γεύση από τα υπέροχα φωτεινά πρωινά της με το κέικ με μύρτιλο και τα συγκλονιστικά της, μπισκότα βρόμης...

 

και κάτι ακόμη...Είχε την αγάπη και την φροντίδα της σε πράγματα τόσο απλά, τόσο μικρά που σε γεμίζουν συναίσθημα, καθώς νιώθεις να φουσκώνεις από περηφάνεια και από αγάπη για εκείνη....Πράγματα που φανερώνουν ειλικρινή αγάπη, όπως οι καθαρές μοσχομυριστές της πετσέτες, το ζεστό στρωμένο κρεββάτι, το φρέσκο φαγητό να περιμένει το βράδυ όταν επιστρέφαμε ή η σακούλα με τα αφράτα σάντουιτς,  τα φρούτα και τις μικρές γευστικές εκπλήξεις για το ταξίδι του γυρισμού.

Είχε κάτι από τα απίθανα κοριτσίστικα κουτσομπολιά, τα γέλια και τα πειράγματα ξαπλωμένες στον καναπέ φορώντας τις πιτζάμες, με ένα καυτό τσάι να ζεσταίνει τα χέρια, μια κουβέρτα στα πόδια και το σπρώξιμο της μιας στον ώμο της άλλης την ώρα που γελούσαμε σαν τρελές!

Το ταξίδι είπε αντίο στην περιπέτεια σε έναν άλλο σταθμό και μοιράστηκε νέα και παλιά με μια Πυγολαμπίδα και μια Φραουλίτσα στο βαγόνι του γυρισμού....

Ταξίδεψε προς τα πίσω με χρώματα ανοιξιάτικα κι ολοζώντανα κι έναν ουρανό βαρύ και σκέφτηκε κι αναπόλησε κι υποσχέθηκε, να προχωρήσει κακοτράχαλους δρόμους σε άγνωστες διαδρομές...όσο μπορεί...όσο αντέχει....με την πίστη πως κάθε ταξίδι κρύβει μαγεία.
Άλλωστε είχε μια Πυγολαμπίδα να το επιβεβαιώνει, χαιρετώντας μέσα από ένα Χάρτινο Καραβάκι...

Αυτό το ταξίδι έκλεισε με ένα ευτυχισμένο γεμάτο φως καλωσόρισμα, με φωνές λατρεμένες και δυνατές τρεχάλες μέσα σε ανοιχτές αγκαλιές!

...και το ταξίδι τέλειωσε...αλλά η αλήθεια είναι πως το ταξίδι αυτό....το ταξίδι αυτό στις Ψηφιακές Γειτονιές...μόλις αρχίζει...

...αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία....καλή εβδομάδα αγαπημένοι. Με συγκινήσατε, με τιμήσατε, με γεμίσατε φως! Ήταν ένα υπέροχο ταξίδι και σας ευχαριστώ όλους σας για αυτό που ζήσαμε...

Αρχίζουμε τα όνειρα...
                                                                                                  Κατερίνα