Καλοκαίρι 2001
Στόμιο Λάρισας. Κατασκήνωση ΚΕΘΕΑ. Με τους συναδέλφους μετά από μια μεγάλη ατέλειωτη ημέρα με δύσκολες θεραπευτικές ομάδες και πολλές απώλειες, καθόμαστε σε ένα καφέ. Είμαστε όλοι σιωπηλοί, σκεφτικοί και πολύ κουρασμένοι. Πάνω στο τραπέζι έχει ένα έντυπο, το ανοίγω και πάνω του γράφει αυτό:
"...Πολλοί ζήσαν μπροστά στην ανοιχτή θάλασσα αλλά δεν τόλμησαν.
Δεν έγιναν ποτέ θαλασσοπόροι. Το νερό των θαλασσών είναι η πρόκληση που δεν αποδεχτήκανε ποτέ.
Όλες οι τολμηρές ιδέες που δεν πραγματοποιήσαμε, όλα τα περιπετειώδη ταξίδια που δεν κάναμε,
όλοι οι έρωτες που ονειρευτήκαμε!
Η θάλασσα είναι η ελπίδα ότι κάποτε θα τολμήσουμε..."
Το δίπλωσα προσεκτικά και το κράτησα για πάντα....Η θάλασσα είναι εκεί και μας περιμένει. Οι ανοιχτοί ορίζοντες, οι μεγάλες φουρτούνες. Τα γέλια και τα δάκρυα. Όλα αυτά εκεί έξω που υπάρχουν, για να τα συναντήσουμε.
Για εσένα που λες πως φοβάσαι τη θάλασσα, τα ταξίδια και τα κύματα, τους αποχαιρετισμούς και την περιπέτεια. Για εσένα που νομίζεις πως φοβάσαι μην πληγωθείς, μην πονέσεις, πνιγείς, μην χαθείς...Να ξέρεις...φοβάσαι να ζήσεις!
Τη ζωή φοβάσαι, την ίδια σου την καρδιά που χτυπάει, γιατί με κάθε της χτύπημα σου θυμίζει πως είσαι ζωντανός...
Σε εσένα που ζεις όλη σου τη ζωή σε μια στεριά δίπλα σε μια ξεχασμένη βάρκα, βλέποντας τους άλλους να ταξιδεύουν και να φεύγουν και να' ρχονται με νοτιάδες και βοριάδες, με φουρτούνες και μπουνάτσες και ζηλεύεις κι εύχεσαι να μπορούσες κι εσύ να ταξιδέψεις και να χαθείς στην απεραντοσύνη της...θυμήσου...
Τα λιμάνια είναι ο προορισμός, μα η ζωή είναι στα νερά των θαλασσών.
Η θάλασσα είναι η ελπίδα ότι κάποτε θα τολμήσουμε...Μην περιμένεις άλλο...Ανέβα στην βάρκα, για να διασχίσεις τις θάλασσες.
Εκεί απέναντι, κάποιοι σε περιμένουν!....ο εαυτός σου ο ίδιος...είναι εκεί απέναντι και σε περιμένει να τολμήσεις να κλείσεις τα μάτια και να αφήσεις τον άνεμο να σου μπερδέψει τα μαλλιά καθώς διασχίζεις τις άγριες πανέμορφες θάλασσες σου.
Έλα λοιπόν. Μπες στη βάρκα!
Καλημέρα αγαπημένοι...Γενναίοι μου θαλασσοπόροι!
Κατερίνα
AX Kατερίνα μου μίλησες στην ψυχή μου..Είμαι με το ένα πόδι στην βάρκα μου αλλά φοβάμαι πολύ..φιλία πολλά..
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΟ ΜΥΑΛΟ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΤΟΠΟ Η , ΤΟ ΧΡΟΝΟ,ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΘΕΣΗ,ΚΙ ΑΠΟ ΜΟΝΟ ΤΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΤΙΑΞΕΙ ΕΝΑΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΟΛΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ..(ΤΖΩΝ ΜΙΛΤΟΝ) . ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ....
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν φοβαμαι τα κυματα της θαλασσας!!! Μια ζωη πανω μου σκανε οπως κ σε πολλους αλλους ακομα. Κ πολλες ηταν κ ειναι κ θα ειναι οι φορες που μπαινω
ΑπάντησηΔιαγραφήμπροστα για να μην παρασυρουν αυτα τα κυματα ψυχουλες που αγαπαω!
Ειναι δυσκολο επωδυνο κουραστικο κ συνηθως δεν εκτιμαται...μα η ικανοποιηση που προσφερει σ'αυτον τον "εαυτο" που στεκει εκει απεναντι κ περιμενει ειναι ανεκτιμητη!!!
Εμπρος λοιπον γενναιοι θαλασσοποροι!!! Τι ομορφα που το ειπες Κατερινα μου....
τι ομορφη αναρτηση....
Φιλια καλοκαιρινα !!!
Πανέμορφο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή