Η χαρά του Ιούνη!

Η πρωτομηνιά είναι σημαντική. Ναι είναι, τουλάχιστον μέσα στο μυαλό μας. Έτσι αν μπει ένας μήνας στραβά, στραβά θα σου κάτσει, στραβά θα είσαι μέχρι να βγει...Μπορεί και όχι βέβαια, αλλά ποιος τα βάζει με τους προληπτικούς.
Οπότε αυτή η πρωτομηνιά άρχισε στραβά...μα γρήγορα το αντιλήφθηκα κι άρχισα να το αλλάζω. Ήταν το μεγάλο Σαββατοκύριακο όπου θα κορυφωνόταν με τις παραστάσεις του Πα. Το περιμέναμε με μεγάλη αγωνία. Όλες αυτές τις ημέρες δεν τον είδαμε και πολύ τον μπαμπά μας, μιας κι έτρεχε για τις ανάγκες αυτής της παράστασης. Γυρνούσε σπίτι ξημερώματα, πτώμα στην κούραση μα μεθυσμένος από χαρά και έφευγε και πάλι το πρωί για όλα τα υπόλοιπα. Την Κυριακή ξημέρωσε η μέρα του τέλους της παράστασης λοιπόν...Μα την Κυριακή ξημέρωσε και η ημέρα που θα ολοκλήρωνα όλες τις εαρινές δουλειές στο σπίτι. Αυτά τα φριχτά...χαλιά, ντουλάπια, κουρτίνες και τα γνωστά...Με βρήκε το πρωί της πρωτομηνιάς, γονατιστή να τρίβω μέσα στα νερά, με σύρμα τους μαύρους αρμούς στο μπαλκόνι...Δεν προλαβαίνω μέσα στην εβδομάδα βλέπεις και τα τελευταία Σαββατοκύριακα παίρνω φωτιά, για να τα τελειώσω όλα.
Δεν ήθελα να το κάνω, μα έπεισα τον εαυτό μου πως ήταν σημαντικό. Με έπεισα πως είναι μια διαδικασία, σχεδόν εξαγνιστική γιατί είναι πρωτομηνιά, γιατί είναι σαν να καθαρίζω τις κρυμμένες εσωτερικές βρωμιές που με βαραίνουν, τις μουχλιασμένες γωνίες μέσα μου που με κρατούν κάπου που δεν θέλω να είμαι...κι είπα "θα το κάνεις" και το έκανα και καθάριζα και έτριβα κι ένιωθα να αλαφρώνω, να αδειάζω, να διώχνω. Ένιωθα, στιγμή με τη στιγμή και πιο ελεύθερη....Τι σου κάνει το μυαλό αν το σώμα δεν θέλει να υποταχτεί... Το μυαλό πάντα βρίσκει τον τρόπο!

Μόλις τέλειωσα κοντά δύο ώρες μετά...ήταν ο Ιούνης έξω από την πόρτα και μας περίμενε...Με τον ανεμοδαρμένο του ήλιο, με τους φίλους στο κτήμα Γεροβασιλείου που είχε ανοίξει τις πόρτες του, με τα κρασιά, με τους απέραντους αμπελώνες, με τις εικόνες στο υπέροχο μουσείο οίνου,

με τα αρχαία πιθάρια που βρέθηκαν στους βυθούς των θαλασσών γεμάτα κρασί που μύριζε αιώνες,

με την απίθανη, απίθανη πραγματικά συλλογή τιρμπουσόν, από όλες τις εποχές και όλες τις χώρες,

...με τους ατέλειωτους ολοζώντανους δρόμους του κρασιού...

με τα παιδιά να κυλιούνται στα γρασίδια

και την παρουσίαση του βιβλίου της Ναντίνας Κυριαζή, "Τα πρέπει και τα θέλω, στου σκιάχτρου το καπέλο", που έγινε από τα πιτσιρίκια του Σχολείου της Φύσης.

Στην επιστροφή, ο δρόμος γεμάτος αγριολούλουδα. Τα μπουμπούκια του Μάη έγιναν τα λουλούδια του Ιούνη! Σταματήσαμε στην άκρη του δρόμου και κόψαμε πολλά, ροζ, μωβ, άσπρα, πανέμορφα, μικρά στολίδια...

Τα παιδιά μου νομίζω θα με θυμούνται πάντα για αυτό το σταμάτημα στην άκρη κάθε δρόμου. Πάντα το κάνω αυτό. Πάντα.
Έχουμε πέσει σε χαντάκια, έχουμε αργήσει σε παραστάσεις, έχουμε μπερδέψει δρόμους, για να σταματάμε στην άκρη του δρόμου να κόψουμε αγριολούλουδα...μα πως να αντισταθείς σε τόση ομορφιά!

Να, ο Ιούνης των λουλουδιών με τα κεράσια στα χρυσά μαλλιά όπως λέγαμε σαν ήμασταν παιδιά...Κεράσια κι Ιούνης...και το Καλοκαίρι είναι  στο δρόμο, να μαζεύει μαζί μας αγριολούλουδα!

Γυρίσαμε αργά  και δεν είχαμε χρόνο για μαγειρέματα, ούτε χρόνο για χάσιμο. Έπρεπε να φάμε κάτι γρήγορο μιας κι ο μπαμπάς μας έπρεπε και πάλι να φύγει νωρίς. Μοιραστήκαμε γευστικές απολαύσεις!
Τάκος, με ψημένο κοτόπουλο και λαχανικά με βιολογική γλυκόξινη σάλτσα chutney κορόμηλο...απόλυτη χαρά!

Στο τραπέζι πάντα λουλούδια, μην το ξεχνάς ποτέ. Πάντα μικρά αγριολούλουδα για χαρά. Χορταίνει με γεύσεις το σώμα, χορταίνουν τα μάτια με εικόνες. Όλες οι αισθήσεις συμμετέχουν καθώς ο στόχος δεν είναι να χορτάσεις, μα να νιώσεις χορτάτος...κι αυτό το καταφέρνουμε με πολλούς τρόπους!

Βέβαια υπήρχε κι ένας τύπος που μας κοιτούσε στο στόμα. Τρία σκυλιά στην αυλή και μόνο αυτός είναι  ο κύριος  λιγούρης...Δες με τι πάθος κοιτάζει το τάκος του Πα.

Το Κυριακάτικο γλυκό είχε μια απλότητα. Τίποτε ιδιαίτερο κι όμως ξεχωριστό. Μια συνταγή από τις χιλιάδες που κυκλοφορούν εκεί έξω στο διαδίκτυο! Την κλέψαμε και φτιάξαμε το τέλειο κι απλό γλυκό με γεμιστές αυγόφετες...

Μισές γεμιστές με κρεμώδες τυρί και φράουλες και μισές γεμιστές με nutella και φράουλες. Και οι δύο συνδυασμοί απλά απίθανοι, ιδιαίτερα συνοδευμένοι με μαρμελάδα φράουλας!

...κι ύστερα ο μπαμπάς μας έφυγε για την τελευταία παράσταση. Θα τον συναντούσαμε λίγη ώρα μετά καμαρώνοντας τον στο σανίδι, να παίζει, να χορεύει, να τραγουδάει, με μια παρέα που ο καθένας  μπορεί να νιώθει τόσο ξεχωριστός μέσα της !

Ο Ιούνης άνοιξε με εσωτερικό εξαγνισμό και έκλεισε με την απόλυτη ψυχική ανάταση! Με ένα θέατρο να τραγουδά, με ανθρώπους να κλαίνε, να χειροκροτούν, να τραγουδούν και να σφυρίζουν δυνατά...κι εγώ ανάμεσα τους. Ευτυχισμένη. Τόσο ευτυχισμένη!!!
Μα αυτό είναι το θέμα μιας άλλης ανάρτησης...Ο Ιούνης αυτός, είναι ο Ιούνης του "τράβα μπρος"!
κι εμείς...αγαπάμε το μπροστά...

Καλημέρα και καλό μήνα αγαπημένοι! Ένα λουλουδάκι το Μάη ξεκίνησε δειλά να ανθίζει  στην αυλή μας και δες το τώρα έγινε, μια αστερένια μπάλα! Τόση ομορφιά σε ένα λουλούδι!

Πως να αντισταθείς στη χαρά του...

Τι να ευχηθώ για το νέο μήνα...Υγεία! Μόνο υγεία, στον εαυτό σου και σε όλους όσους αγαπάς για να μπορείς να νιώσεις τη χαρά. Τη χαρά του Ιούνη!
                                                                                                     Κατερίνα